Slavoj
Slavoj (verde) dum la 7a kaj 8a jarcentoj
La gentoj de okcident-slavoj, en la 9-a kaj 10-a jarcentoj
Slavoj estas komuna nomo por ano de iu el tiuj hindeŭropaj gentoj, kiuj parolas slavajn lingvojn, t.e. lingvojn evoluintajn el la praslava lingvo.
Priskribo[redakti | redakti fonton]
Plej ofte oni klasifikaj ilin en la jenaj subgrupoj:
- Orientaj slavoj estas rusoj, belorusoj, ukrainoj kaj rutenoj.
- Sudaj slavoj estas serboj, kroatoj, bosnianoj, slovenoj, makedonoj (vidu artikolon Jugoslavoj) kaj bulgaroj.
- Okcidentaj slavoj estas poloj, ĉeĥoj, slovakoj, kaŝuboj, elboslavoj aŭ polabiaj slavoj kaj soraboj. En la pasinteco aliaj popoloj foje nomis la okcidentajn slavojn, aŭ iujn el ili, "venedoj" (latine venedi, venetae aŭ venedae, eble el tio fontis la etnonomo vendoj).
Multaj hungaroj, rumanoj kaj aŭstroj estas slavidoj, kvankam ili parolas neslavan lingvon.
La praslavoj loĝis inter la riveroj Vistulo kaj Dnepro kaj en la unuaj jarcentoj post Kristo disiris tra Eŭropo kaj miksiĝis kun la lokaj etnoj.
Bildaro[redakti | redakti fonton]
slavaj gentoj, ne-varengaj kulturoj en la 10-a jarcento 
nunaj slavaj landoj en Eŭropo (por 2005) 
rekonstruo de la slava burgo Raddusch (apud Lübbenau, Germanio)
.svg)
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Moravcsik, Gyula, eld. (1967) [1949]. Constantine Porphyrogenitus: De Administrando Imperio (2nd revised ed.). Washington D.C.: Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies. ISBN 9780884020219.
- Scholz, Bernhard Walter, eld. (1970). Carolingian Chronicles: Royal Frankish Annals and Nithard's Histories. University of Michigan Press. ISBN 978-0472061860.