El Mariachi
| El Mariachi | |
|---|---|
| filmo | |
| Originala titolo | El Mariachi |
| Originala lingvo | hispana lingvo |
| Kina aperdato | 1992, 5 aŭg. 1993 |
| Ĝenro | agfilmo, suspensa filmo, filma dramo, krimfilmo, neo-Western |
| Kameraado | Robert Rodriguez |
| Reĝisoro(j) | Robert Rodriguez |
| Produktisto(j) | Robert Rodriguez |
| Scenaro | Robert Rodriguez |
| Filmita en | Meksiko |
| Loko de rakonto | Meksiko |
| Muziko de | Álvaro Rodríguez |
| Rolantoj | Roberto Martínez • Carlos Gallardo • Peter Marquardt |
| Produktinta firmao | Columbia Pictures |
| Honorigoj | Sundance Audience Award: U.S. Dramatic |
| IMDb | |
| El Mariachi | |
|---|---|
| reĝisoro | Robert Rodriguez |
| produktanto | Robert Rodriguez Carlos Gallardo |
| verkisto | Robert Rodriguez |
| rolas | Carlos GallardoConsuela GómezPeter Marquardt |
| muziko | Eric GuthrieChris KnudsonÁlvara RodriguezCecilia RodriguezMark Trujillo |
| cinematografio | Robert Rodriguez |
| redaktado | Robert Rodriguez |
| distribuanto | Columbia Pictures |
| eldonita | 1993 Sundance Film Festival |
| longo | 81 minutoj |
| lando | MexicoUnited Ŝtatoj[1] |
| lingvo | hispano |
| budĝeto | 7,000 USD |
El Mariachi estas meksik-usona batalfilmo en 1992 kiu markis la debuton de verkisto kaj direktoro Robert Rodriguez. La hispanlingva filmo estis filmita kun plejparte amatora rolantaro en la norda meksika limurbo de Ciudad Acuña. La 7,000 US$ produktaĵo estis origine destinita por la meksika hejmvideomerkato, sed oficuloj en Columbia Pictures ŝatis la filmon tiel multe ke ili aĉetis la amerikajn distriburajtojn. Columbia poste foruzis plurajn fojojn pli ol la origina buĝeto de la 16 mm filmo en 35 mm transigoj, reklamado, merkatigo kaj distribuo.[2]
La sukceso de la direktora debuto de Rodriguez igis lin krei du pliajn verkojn, Desperado (1995) kaj Once Upon a Time in Mexico (2003), en kio poste konatiĝis kiel la Meksika Trilogio. Por la du daŭrigoj, Antonio Banderas prenis inte de Carlos Gallardo por la ĉeffiguro El Mariachi, kvankam Gallardo kun-produktis ambaŭ filmojn.
Rolantaro[redakti | redakti fonton]
- Carlos Gallardo kiel El Mariachi
- Consuelo Gómez kiel Dominó
- Peter Marquardt kiel Moco
- Reinol Martínez kiel Azul
- Jaime de Hoyos kiel Bigotón
- Ramiro Gómez kiel Kelnero
- Jesús López Viejo kiel Clerk
- Luis Baro kiel la Asistanto de Dominó
- Óscar Fabila kiel La Knabo
Produktado[redakti | redakti fonton]
La filmo estis filmita en multaj lokoj en Acuña, Coahuila, situanta en Nordorienta Meksiko. Rodriguez havis 7,000 USD buĝeton, preskaŭ duonon el kio li akiris per partoprenado en eksperimenta klinika drogtestado, vivante en Aŭstino, Teksaso.[3] La malfermaĵoscenoj inkluzivas interpafadon en malliberejo. Ĝi estis la loka Acuña malliberejo kiu troviĝas en la periferio de la urbo.[4] Ankaŭ, la ina prizonestro kaj la vira gardisto estis la real-viva prizonestro kaj gardisto; Rodriguez rigardis tion oportuna ĉar ĝi ŝparis al li la koston de dungado de aktoroj kaj luado de vestaĵoj.[4] La enkonduka drinkejsceno estis filmita ene de la Korono-Klubo, kaj eksteraj stratscenoj estis filmitaj sur Hidalgo Street. La interpafado estis filmita ekstere en "Boy's Town" en la loka bordelkvartalo.
Ne ĉiu en Acuña ĝojis komence: lokaj ĵurnalistoj Ramiro Gómez kaj Jesús López Viejo estis aparte kritikaj de la filmigo, kaj por konvinki ilin, Rodriguez donis al ili malgrandajn rolojn en la filmo.[5] Pro la alta mortnombro de la filmo (ke t.e. homoj kies karakteroj estis pafitaj povis evidente ne reveni), Rodriguez ĉiam pli havis malfacilaĵojn trovantajn plenkreskajn virojn por pozi kiel brutuloj; pro tiu kialo, kiam la mariaĉo-gitaristo renkontas la bandon de Moco en la finsceno, la bando konsistas plejparte el adoleskantoj.[4]
Sur la El Mariachi DVD, Rodriguez dediĉas kaj DVD-komentaĵon kaj ekstraĵo-sekcion al klarigado de la trukoj de plen-longa filmo kun nur 7,000 USD. Rodriguez substrekas la bezonon de kostreduktado, "ĉar se vi komencas elpsezi, vi ne povas ĉesi plu."[5] Tial li tranĉis kostojn ĉe ĉiu ebla ŝanco, kiel ekzemple ne uzado de filmtabulo (anstataŭe, la aktoroj signalis la nombron da sceno kaj nombron de la scenofilmado kun siaj fingroj), ne uzante kameraoĉaron (li tenis la kameraon estante puŝita ĉirkaŭe en rulseĝo), ne uzante sur metita sonregistraĵekipaĵo (la filmo estis anstataŭe filmita sensone kun aŭdio sinkronigita en postoproduktadofazo), ne uzante profesian lumon (esence uzante du 200-vatajn alkroĉitajn skribotablolampojn) kaj ne dungante filmteamon (helpis la aktoroj ne uzitah en la scenoj ).[5] Ankaŭ, Rodriguez kredis je filmado de sinsekvaj scenoj en unu longa preno per nur unu kamerao: ĉiujn kelkajn sekundojn, li frostigis la agon, tiel ke li povis ŝanĝi la fotangulon kaj kredigi al la spektantaro ke li havis paron da kameraoj en la sama tempo.[4] Ankaŭ, fuŝoj estis daŭrigitaj en por ŝpari filmon: Rodriguez mencias scenojn kiam la mariaĉo-gitaristo saltas sur buson, kie Rodriguez estas videbla; la mariaĉo-gitaristo enpuŝante sian armilon kontraŭ stratpalison; lia nesukceso ĵeti sian gitarujon sur altanon kaj Dominó movante sian vizaĝon kiam ŝi jam estas morta.[5] Rodriguez ŝparis elspezon per filmado en 16mm filmo kontraste al 35mm, kaj transigado de la filmo al videoformato por redaktado, evitante la kostojn de tranĉado en filmmaterialo.[5] En la fino, li uzis nur 24 rulojn de filmo[5] kaj nur elspezis 7,225 USD el la 9,000 USD kiujn li planis.[3]
Rodriguez ankaŭ donis sciojn pri sia malaltbuĝeta aliro al simulado de maŝinpafado. La problemo estis ke dum uzado de realaj pafiloj, kontraste al la aparte dizajnitaj ŝajnkuglaj pafiloj uzitaj en la plej multaj filmoj, la ŝajnaĵoj blokus la armilon post unufoja pafado. Por solvi tion, Rodriguez filmis la ŝajnpafadon de malsamaj anguloj, sinkronigis konservajn maŝinpafilsonojn super ĝi, kaj igis la aktorojn faligi kugloŝelojn al la grundo kvazaŭ multoblaj salvoj estis pafitaj.[5] Krome, li foje uzis akvopistolojn anstataŭe de realaj pafiloj por ŝpari monon.[5] Rodriguez ankaŭ priskribas ke la falsaĵoj kiuj ili uzis en interpafadscenoj estis simple kondomoj plenigitaj kun falsa sango fiksitaj sur halterlevzonoj.[4]
Rodriguez ankaŭ notis la uzon de improvizo. La testudo kiu rampas antaŭ la mariaĉo-gitaristo ne estis planita, sed estis konservita kiel bona ideo.[4] Simile, ekzistas sceno en kiu la mariaĉo-gitaristo aĉetas kokoson, sed Rodriguez forgesis montri lin pagi por la frukto; anstataŭe de movanta reen al la loko por filmi kromajn scenojn, Rodriguez decidis enkonstrui komenton en kiu la mariaĉo-gitaristo asertas ke la kokosoj estis senkostaj.[4] Improvizo ankaŭ estis utila por kaŝi kontinuecerarojn: ĉe la fino de la filmo, la mariaĉo-gitaristo havas sian maldekstran manon pafita, sed Rodriguez forgesis alporti la metalganton por kaŝi la manon de la aktoro; li solvis ĝin pakante sian manon kun nigra pakaĵglubendo.[5]
En la DVD-komentaĵo, Rodriguez priskribas la aktoradon de Peter Marquardt (kiu portretis gangsterestron "Moco"). Ĉar la lingvo de la filmo estis hispana, kiun Marquardt ne majstris, li devis lerni siajn liniojn sen kompreno pri kion li diris.[4] La daŭroŝerco, en kiu Moco malestingas sian alumeton uzante la liphararon de sia dungosoldato Bigotón, estis priskribita fare de Rodriguez kiel rimedo por komenci kaj fini la filmon: la finsceno estas parodio de tiu sceno. Ankaŭ, Marquardt suferis iun fizikan malkomforton en la fina pafsceno. Kiam Moco estis trafita en la brusto, lia sangofalsaĵo eksplodis kun tia forto ke li vere falis al la grundo en doloro.[4]
Origine, oni planis vendi la filmon en la latinamerikana videomerkato, por financi alian pli grandan kaj pli bonan projekton kiun Rodriguez pripensis. Tamen, post malaprobo fare de diversaj latinamerikanaj distribuistoj, Rodriguez decidis sendi sian filmon (ĝi estis en la formato de antaŭfilmo tiutempe) al pli grandaj distribuofirmaoj kie ĝi komencis ricevi atenton.
Kiam la daŭrigfilmo Desperado estis produktita, Banderas anstataŭigis Gallardon kiel la aktoro por la ĉeffiguro de la serio. La produktoantoj refilmis la finan konflikton de El Mariachi kiel retromemorsekvencon por la figuro de Bandera en Desperado.
Muziko[redakti | redakti fonton]
Por la sceno en kiu la mariaĉo-gitaristo prezentas kanton antaŭ Dominó, Rodriguez dungis lokan eksterministon. Surbendigi la kanton per nur mikrofono tenita plej proksime al la muzikisto, Rodriguez tonigis la voĉon por simili la voĉon de Mariachi-aktoro Carlos Gallardo.[5]
Libro[redakti | redakti fonton]
La rakonto pri la produktado de la filmo inspiris Rodriguez por skribi la libron Rebel Without a Crew: Or How a 23-Year-Old Filmmaker With US$ 7.000 Became a Hollywood Player.
Premioj[redakti | redakti fonton]
El Mariachi gajnis multoblajn internaciajn premiojn, kaj verkisto/produktanto/reĝisoro Rodriguez daŭriĝis por akiri internacian famon, estante intervjuita en tiaj spektakloj kiel Sábado Gigante, kaj daŭriĝante por fari pli da Hollywood-apogitaj filmojn kiel ekzemple The Faculty kaj Sin City.[6]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ El Mariachi. British Film Institute. Arkivita el la originalo je 2011-08-01. Alirita April 26, 2012.
- ↑ Shone, Tom, "Paranormal Activity and the myth of the shoestring shocker", The Guardian, November 25, 2009. Kontrolita May 1, 2010.
- ↑ 3,0 3,1 A FILM FOR A SONG: Robert Rodriguez's Garage Movie.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 El MariachiDVD commentary
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 El MariachiDVD extras
- ↑ 2011 National Film Registry More Than a Box of Chocolates. Library of Congress (2011-12-28). Alirita 2011-12-28.
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Rodriguez, Robert. [1996] Rebel Without a Crew: Or How a 23-Year-Old Filmmaker With $7,000 Became a Hollywood Player. Dutton Signet. ISBN 0-452-27187-8.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
Fonto[redakti | redakti fonton]
En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo El Mariachi en la angla Vikipedio.
| ||||||||||||||||
