Elio Vittorini

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Elio Vittorini
Persona informo
Naskiĝo 23-an de julio 1908 (1908-07-23)
en Sirakuzo
Morto 12-an de februaro 1966 (1966-02-12) (57-jaraĝa)
en Milano
Mortis per stomaka kancero vd
Lingvoj anglaitala vd
Ŝtataneco ItalioReĝlando Italio vd
Partio Partio Socialista Itala vd
Profesio
Okupo lingvistoverkistotradukisto • redaktisto • publikigistopartizano vd
Aktiva en Milano vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr
Kolaĝo pri Sicilio, kun la foto de Vittorini sube je la dekstra flanko.

Elio VITTORINI (naskiĝinta la 23-an de julio 1908 en Sirakuso, mortinta la 12-an de februaro 1966 en Milano) estis itala verkisto.

Vivo verkista kaj sociologa ĝis 1945[redakti | redakti fonton]

Ek de 1929 li verkis kiel korektisto kaj ĵurnalisto en Florenco. Lia unua volumo kun rakontoj estis elirinta en 1931 (Piccolo borghesia). Post la publikigo de partoj de lia komunismema poemo Il farofano rosse en la gazeto Solaria, ĝia plua apero estis eĉ malpermesita.

Li laboris poste en Milano kiel redaktanto kaj tradukanto de verkoj de D. H. Lawrence, Edgar Allan Poe, John Steinbeck, Ernest Hemingway, William Faulkner kaj de aliaj anglalingvaj aŭtoroj. Lia romano Conversazione in Sicilia (1938/39), kie la rakontanta mio vojaĝas de norda Italio hejmen en Sicilion por konfrontiĝi al pasinteco kaj estanteco, montras klare la influon de la menciitaj fremdaj verkistoj, precipe de Hemingway. Partopreninte la kontraŭfaŝisman rezistadon li estis metita en karceron de 1943 ĝis 1945.

Agado post la Dua mondmilito[redakti | redakti fonton]

En 1945 li aniĝis, kune kun lia bofrato Salvatore Quasimodo, al la Komunista partio de Italio. Li daŭre laboris por milanaj eldonejoj kaj fariĝis mem eldonisto de la gazetoj Il Politecnico (1945-1947) kaj de Il Menabò (1959-1966), subtenante junajn verkistojn kiel Leonardo Sciascia kaj Italo Calvino.

En siaj pli malfruaj - ofte novrealismaj - romanoj kiel Le donne di Messina (1949; eldono prilaborita en 1964), li temigis la kulturajn kaj socialajn ŝanĝojn surmetitajn al sia patrujo Sicilio.

Verkoj[redakti | redakti fonton]

Romanoj kaj rakontoji[redakti | redakti fonton]

  • Piccola borghesia, Firenze, Edizione di Solaria, 1931.
  • Nei morlacchi; Viaggio in Sardegna, Firenze, F.lli Parenti, 1936.
  • Nome e lagrime, Firenze, F.lli Parenti, 1941.
  • Conversazione in Sicilia, Milano, Bompiani, 1941.
  • Uomini e no, Milano, Bompiani, 1945.
  • Il Sempione strizza l'occhio al Frejus, Milano, Bompiani, 1946.
  • Il garofano rosso, Milano, Arnoldo Mondadori Editore, 1948.
  • Le donne di Messina, Milano, Bompiani, 1949.
  • Sardegna come un'infanzia, Milano, Mondadori, 1952.
  • Erica e i suoi fratelli; La garibaldina, Milano, Bompiani, 1956.
  • Le città del mondo, Torino, Einaudi, 1969.

Antologioj[redakti | redakti fonton]

  • Scarico di coscienza, in "L'Italia letteraria", 13 ottobre 1929.
  • Scrittori nuovi. Antologia italiana contemporanea, kune kun Enrico Falqui, Lanciano, Carabba, 1930.
  • La tragica vicenda di Carlo III (1848-1859), kun Giansiro Ferrata, Milano, Mondadori, 1939.
  • Teatro spagnolo. Raccolta di drammi e commedie dalle origini ai nostri giorni, Milano, Bompiani, 1941.
  • Americana. Raccolta di narratori dalle origini ai nostri giorni, Milano, Bompiani, 1941.
  • Diario in pubblico, Milano, Bompiani, 1957.
  • Le due tensioni. Appunti per una ideologia della letteratura, Milano, Il Saggiatore, 1967.
  • I risvolti dei «Gettoni», Milano, Libri Scheiwiller, 1988. ISBN 88-7644-100-X

Magazinoj[redakti | redakti fonton]

  • Il Politecnico: settimanale di cultura contemporanea. Ekde la numero 39 (1-a numero de la 29-a de septembro 1945) la gazeto iĝis mensa. Lasta numero en decelbro 1947.
  • Il Menabò: rivista-collana. Ekde 1959, direktita kune kun Italo Calvino.

Leterkolektoj[redakti | redakti fonton]

  • I libri, la città, il mondo. Lettere 1933-1943, Torino, Einaudi, 1985. ISBN 88-06-58438-3.
  • Gli anni del "Politecnico". Lettere 1945-1951, Torino, Einaudi, 1977.
  • Lettere 1952-1955, Torino, Einaudi, 2006. ISBN 88-06-18413-X.

Literaturo[redakti | redakti fonton]

  • Amedeo Benedetti, Elementi stilistici della 'Conversazione in Sicilia' di Vittorini, en "Archivio Storico Siciliano", s. IV, vol. XXXIV-XXXV, 2008-2009, pp. 115-129.
  • Sandro Briosi, Elio Vittorini, La Nuova Italia, 1973
  • Sandro Briosi, Invito alla lettura di Elio Vittorini, Mursia, 1976
  • Guido Bonsaver Elio Vittorini: Letteratura in tensione, Cesati, 2008
  • Vito Camerano, Raffaele Crovi e Giuseppe Grasso (eld.), La storia dei Gettoni di Elio Vittorini, Nino Aragno Editore, 2007
  • Ettore Catalano, La metafora e l'iperbole. Studi su Vittorini, Progredit, 2007
  • Giampiero Chirico, Elio Vittorini. Epistolario americano, Lombardi, 2002
  • Raffaele Crovi, Il lungo viaggio di Vittorini: una biografia critica, Marsilio Editori, 1998
  • Raffaele Crovi, Vittorini cavalcava la tigre: ricordi, saggi e polemiche sullo scrittore siciliano, Avagliano, 2006
  • Francesco De Nicola, Introduzione a Vittorini, Laterza, 1992
  • Gian Carlo Ferretti, L'editore Vittorini, Einaudi, 1992
  • Gian Carlo Ferretti, La lunga storia del Gattopardo. Storia di un grande romanzo dal rifiuto al successo, Aragno, 2008
  • Nino Genovese, Sebastiano Gesù, Vittorini e il cinema, Emanuele Romeo, 1997
  • Antonio Girardi (linguista), Nome e lagrime. Linguaggio e ideologia di Elio Vittorini, Liquori, 1975
  • Toni Iermano, Pasquale Sabbatino (eld.), La comunità inconfessabile. Risorse e tensioni nell'opera e nella vita di Elio Vittorini, Napoli, Liguori editore, 2011, ISBN 978-88-207-5240-8.
  • Paola C. Leotta, Tales of grotesque and arabesque. Elio Vittorini e Giorgio Manganelli traduttori di Edgar Alan Poe, Bonanno, 2007
  • Anna Panicali,Elio Vittorini. La narrativa, la saggistica, le traduzioni, le riviste, l'attivitàeditoriale, Mursia, 1994
  • Sergio Pautasso, Guida a Vittorini, Rizzoli, 1977
  • Maria Rizzarelli, (a cura di),Elio Vittorini. Conversazioni in Sicilia i Elio Vittorini, Mursia,1975
  • Claudio Toscani, Come leggere Conversazioni in Sicilia di Elio Vittorini, Mursia, 1975
  • Demetrio Vittorini, Un padre e un figlio, Baldini e Castoldi, 2002
  • Folco Zanobini, Elio Vittorini. Introduzione e guida allo studio dell'opera vittoriniana, Le Monnier, 1974

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]