Bernardo Giustiniani
| Bernardo Giustiniani (1408-1489) | ||
|---|---|---|
![Dek kvin libroj pri la origino de la urbo Venecio, kaj la aferoj faritaj de la venecianoj [...] Aldonis krome la vivon de la dia Marko la Evangeliisto, kaj lian tradukon [...] al Venecio, [Antonio Brucioli] , 1534](/wiki/Dosiero:Bernardo_Giustiniani_(1408-1489).png) Dek kvin libroj pri la origino de la urbo Venecio, kaj la aferoj faritaj de la venecianoj [...] Aldonis krome la vivon de la dia Marko la Evangeliisto, kaj lian tradukon [...] al Venecio, [Antonio Brucioli] , 1534
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 6-an de januaro 1408 en Venecio, Italio | |
| Morto | 10-an de marto 1489 en Venecio, Italio | |
| Ŝtataneco | Venecio vd | |
| Alma mater | Universitato de Padovo | |
| Familio | ||
| Patro | Leonardo Giustinian vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | politikisto vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Bernardo Giustinian (1408-1489) (naskiĝis en Venecio, Italio, 6-an de januaro 1408 - mortis en Venecio, Italio, 10-an de marto 1489) estis itala humanisto, politikisto, diplomato kaj historiisto.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Bernardo Giustiniani estis eminenta venecia humanisto, politikisto, kaj diplomato de la meza kaj malfrua 15-a jarcento. Li estis mentorita fare de Guarino Veronese kaj Georgo de Trebizondo antaŭ studado pri artoj kaj juro en la universitato de Padovo. Li estis konata pro siaj multaj paroladoj kaj epistolaj rilatoj, sed lia reputacio ripozas ĉefe sur lia historio de Venecio, "De origine urbis Venetiarum rebusque ab ipsa gestis historia" (ĉi-poste mallongigita al "De origine urbis").
Tiu ĉi teksto estas konsiderata signifa kaj moderna verko de la venecia historiografio de la 15-a jarcento. Giustiniani ankaŭ ludis grandan diplomatian rolon por Venecio en la mezo de turbula jarcento: li estis ambasadoro de Venecio al la Imperiestro Frederiko la 3-a (1415-1493), la franca reĝo Ludoviko la 12-a, Pio la 2-a kaj Paŭlo la 2-a, Napolo, Ferrara kaj Milano.
Giustiniani ankaŭ estis elektita aŭ de la Senato aŭ la "Maggior Consilio" krom aliaj postenoj; li estis duka konsilisto, membro de la Konsilio de la Dek, kaj poste unu el la naŭ prokuratoroj de Sankta Marko — la dua plej alta pozicio en la respubliko, post la doĝo. Esenca humanisto en sia propra rajto, li ankaŭ estis signifa patrono de aliaj, kaj entute grava figuro en malfrua-15-ajarcenta venecia kulturo, socio, kaj politiko.[1]
Verkaro[redakti | redakti fonton]
- Sancti Laurentii Justiniani ... vita a B. Justiniano conscripta, 1691
- Opera diui Laurentij Justiniani venetiarum protopatriarchae, 1506
- Diui Laurentii Iustiniani, ... Opera, postrema hac editione insignibus accessionibus locupletata, 1569
- Sancti Laurentii Justiniani protopatriarchae Venetiarum vita a Bernardo Justiniano conscripta, 1691
- Diui Laurentii Iustiniani ... Opera omnia, 1616
- De origine urbis Venetiarum rebus que a Venetis gestis, 1534
- Historie cronologiche della vera origine di tutti gl'ordini equestri, e religioni caualleresche, consagrate alla sacra maestà cattolica di d. Carlo 2. monarca delle Spagne, 1672
- Historia generale della monarchia Spagnuola antica e moderna , 1674
- Giuoco d'arme dei sovrani, e de gli Stati d'Europa. Per apprender l'arme, la geografia, e la storia loro curiosa, 1681
- De divi Marci evangelistae vita, translatione, et sepulturae loco, 1534
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Isokrato (436 a. K. - 338 a. K.)
- Francesco Foscari (1373-1457)
- Guarino Veronese (1374-1460)
- Kaliksto la 3-a (1378-1458)
- Bernardino de Siena (1380-1444)
- Lorenzo Giustiniani (1380-1456)
- Cristoforo Moro (1390-1471)
- Flavio Biondo (1392-1463)
- Georgius Trapezuntius (1395-1486)
- Nicolò Marcello (1397-1474)
- Nikolao la 5-a (1397-1455)
- Francisko Sforza (1401-1466)
- Lorenzo Valla (1406-1457)
- Pietro Mocenigo (1406-1476)
- Giovanni Mocenigo (1409-1485)
- Marco Barbarigo (1413-1486)
- Siksto la 4-a (1414-1484)
- Frederiko la 3-a (1415-1493)
- Paŭlo la 2-a (1417-1471)
- Sigismondo Malatesta (1417-1468)
- Agostino Barbarigo (1420-1501)
- Ferdinando la 1-a (1423-1494)
- Galeotto Marzio (1424-1497)
- Giorgio Merula (1430-1494)
- Oliviero Carafa (1430-1511)
- Matthias Corvinus (1443-1490)
- Galeazzo Maria Sforza (1444-1476)
- Paolo Giustiniani (1444-1502)
- Giorgio Valla (1447-1500)
- Antonio Giustiniani (1466-1524)[2]
- Paŭlo la 3-a (1468-1549)
- Pietro Bembo (1470-1547)
- Lorenzo Bragadin (1474-1538)[3]
- Giovanni Pietro Carafa (1476-1559)
- Ludovico Gonzaga (1481-1540)
- Gasparo Contarini (1483-1542)
- Tommaso Badia (1483-1547)[4]
- Vittoria Colonna (1492-1547)
- Francisko la 1-a [(1494-1547)
- Marcantonio Flaminio(1498-1550)
- Pietro Martire Vermigli (1499-1562)
- Reginald Pole (1500-1558)[5]
- Ludovico Beccadelli (1501-1572)
- Antonio Giustiniani (1505-1571), episkopo de Naxos, Grekio
- Orazio Giustiniani (1580-1649)