Centra Instituto por Atomesplorado
| Centra Instituto por Atomesplorado | |||
|---|---|---|---|
| |||
| esplora institucio interregistara organizaĵo 
| |||
| Komenco | 1956 vd | ||
| Geografia situo | 56° 44′ 47″ N, 37° 11′ 22″ O (mapo)56.74638888888937.189444444444Koordinatoj: 56° 44′ 47″ N, 37° 11′ 22″ O (mapo) | ||
| Lando(j) | Rusio • Sovetunio vd | ||
| Sidejo | Dubna | ||
| |||
 Centra Instituto por Atomesplorado | |||
| Fondinto(j) | Georgij Florov vd | ||
| Posedatoj | Nuclotron-based Ion Collider Facility (en)  vd
| ||
| Retejo | Oficiala retejo | ||
.png){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
La Centra Instituto por Atomesplorado aŭ Kuna Instituto por Atomfizika Esploro (angle Joint Institute for Nuclear Research, ruse Объединённый институт ядерных исследований), aŭ JINR laŭ la angla mallongigo) estas esplorcentro kies celo estas esplorado pri pezaj elementoj, tio estas al nuklea fiziko. Ĝi estas en Dubna (Moskva provinco), Rusio (110 km norde de Moskvo). Pro tio la urbo Dubna donas sian nomon al elemento 105, nome Dubnio.
La instituto partoprenis en la malkovro de la jenaj kemiaj elementoj de la perioda tabelo: ruterfordio (1964), dubnio (1967), seborgio (1974), flerovio (stabilinsulo, 1999), livermorio (2001), ununtrio (2004), ununpentio (2004), ununoktio (2006) kaj pli ĵuse la ununseptio (2010).[1]
Membroj
[redakti | redakti fonton]Tiu internacia centro de esplorado dediĉita al atomsciencoj disponas el partopreno de ĉirkaŭ 5 500 funkciuloj, 1 200 esploristoj inter kiuj 1 000 doktoroj de la deok ŝtatoj membroj (Armenio, Azerbajĝano, Belorusio, Bulgario, Ĉinio, Kubo, Ĉeĥio, Kartvelio, Kazaĥio, Moldavio, Mongolio, Nord-Koreio, Pollando, Rumanio, Rusio, Slovakio, Ukrainio , Uzbekio, Vjetnamio), same kiel kelkaj elstaraj kaj konataj sciencistoj de la UNESCO, la CERN, CLAF, Francio, Germanio, Italio kaj Usono.
Instalaĵoj kaj ekipaĵoj
[redakti | redakti fonton]La ĉefaj instrumentoj de esplorado estas superkonduktiva partikla akcelilo, nuklotrono (por partikloj de 7 elektronvoltoj de energio), tri izokroniaj ciklotronoj (120, 145 kaj 650 elektronvoltoj), fazotrono (680 elektronvoltoj) kaj sinkrofazotrono (4 elektronvoltoj).
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 2010, ref. en Phys. Rev. Lett. 194,142502