Fosfino

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Fosfino
Plata kemia strukturo de la Fosfino
Tridimensia kemia strukturo de la Fosfino
Alternativa(j) nomo(j)
  • Hidrido de fosforo
  • Fosfora hidrido
  • Fosfano
Kemia formulo
PH3
CAS-numero-kodo 7803-51-2
ChemSpider kodo 22814
PubChem-kodo 24404
Merck Index 15,7450
Fizikaj proprecoj
Aspekto senkolora gaso kun fiŝo-simila odoro
Molmaso 33,998 g·mol−1
Denseco 1,379g cm−3
Fandpunkto −132,8 °C
Bolpunkto −87,7 °C
Refrakta indico  2,144
Memsparka temperaturo 38 °C
Solvebleco Akvo:0,312 g/L
Mortiga dozo (LD50) 27 mg/kg (buŝe)[1]
Sekurecaj Indikoj
Riskoj R12 R17 R26 R34 R50
Sekureco S28 S36/37 S45 S61 S63
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS Damaĝo Piktogramo
02 – Treege brulema 04 – Produkto sub premo
05 – Koroda substanco 06 – Venena substanco
GHS Signalvorto Damaĝa substanco
GHS Deklaroj pri damaĝoj H220, H280, H314, H330, H400
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P210, P260, P264, P271, P273, P280, P284, P301+330+331, P303+361+353, P304+340, P305+351+338, P310, P320, P321, P363, P377, P381, P391, P403, P403+233, P405, P410+403, P501[2]
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Fosfino, PH3fosfano estas estas neorganika komponaĵo de fosforo kaj hidrogeno, senkolora toksa gaso kun malagrabla fiŝo-, ajlo- simila odoro aŭ putra ovo. Pura fosfino estas senodora sed teknikaj specimenoj ĉiam havas malagrablan odoron kaj iom da P2H4 ankaŭ konata kiel dufosfano.

Fosfino ne spontanee sparkiĝas malsupre ol 38 °C, sed ĝi ankaŭ enhavas iom da dufosfano (aŭ P2H4) kiu povas malaltigi la ekflaman temperaturon de la miksaĵo al meditemperaturo. Tio estis klarigata en 1845 de la franca kemiisto Paul Thénard (1819-1884) kiu estigis dufosfanon laŭ preskaŭ pura formo per hidrolizo de kalcia unufosfido.[3]

Fosfino ankaŭ estas krudmaterialo por manufakturado de diversaj organofosforaj komponaĵoj kun formul R3P (kie R estas organa derivaĵo). Organofosfinoj estas gravaj substancoj uzataj kiel kataliziloj kie ĝi partoprenas en diversaj kompleksaj kombinaĵoj kun pluraj metalaj jonoj. Fosfino estas solvebla en alkoholoj, eteroj, karbona dusulfido, kaj iomete solvebla en benzeno, kloroformo kaj etanolo. Fosfino povas esti trovata en homaj histoj, sango, urino, salivo, ktp.

Sintezoj[redakti | redakti fonton]

Sintezo 1[redakti | redakti fonton]

  • Fabrikado de fosfino estas tre facila kaj diversigita:

2 fosforo+3 hidrogeno 2

Sintezo 2[redakti | redakti fonton]

  • En 1783, la franca kemiisto Philippe Gengembre (1764-1838) unue produktis fosfinon varmigante fosforon en akva solvaĵo de kalia karbonato. La sama rezulto estiĝas per interagado de la natria hidroksido, fosforo kaj akvo:

3 natria hidroksido+4 fosforo+3 akvo+3 natria hipofosfito

Sintezo 3[redakti | redakti fonton]

4 fosfita acido3 fosfata acido+

Sintezo 4[redakti | redakti fonton]

Sintezo 5[redakti | redakti fonton]

2 fosforo + 3 klorida acido+ triklorido de fosforo

Reakcioj[redakti | redakti fonton]

Reakcio 1[redakti | redakti fonton]

+ 8 nitrata acido8 duoksido de nitrogeno+ 4 akvo

Reakcio 2[redakti | redakti fonton]

+ 4 sulfata acidofosfata acido+ 4 sulfura duoksido+ 4 akvo

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]