Héctor Alterio

Honorigoj
Honorigoj	Honorary Goya Award • Silver Shell for Best Actor vd

**Héctor Alterio**
Héctor Alterio
Persona informo
Naskonomo	Héctor Benjamín Alterio Onorato
Naskiĝo	21-an de septembro 1929 (94-jaraĝa); en Bonaero
Lingvoj	hispana vd
Ŝtataneco	Argentino • Hispanio vd
Familio
Infanoj	Ernesto Alterio • Malena Alterio vd
Parencoj	Eduardo Alterio vd
Profesio
Okupo	aktoro • televida aktoro vd
Laborkampo	aktorado vd
Aktiva dum	1948– vd
Honorigoj
Honorigoj	Honorary Goya Award • Silver Shell for Best Actor vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Héctor Benjamín Alterio Onorato konata plej ofte kiel Héctor ALTERIO (Bonaero; 21a de septembro 1929) estas argentina aktoro kiu karieris en teatro, kino kaj televido. Li laboris kaj en sia naskolando kaj en Hispanio, kie li loĝas dum jardekoj kaj kies ŝtatanecon li havas.

Biografio kaj kariero[redakti | redakti fonton]

Lia debuto sur scenejoj okazis en 1948, kiel protagonisto de Prohibido suicidarse en primavera, verkita en 1937 fare de Alejandro Casona. Post sia teatraj studoj, li kreis kompanion Nuevo Teatro en 1950, per kiu li iĝis renoviginto de la argentina teatro de la 1960-aj jaroj, kaj eltenis la kompanion ĝis 1968.

Tamen li ĉefe famis en kino ekde en 1965 per Todo sol es amargo, de Alfredo Mathé. Dum sekvaj jaroj Alterio intervenis en kelkaj de la plej bonaj filmoj de la tiama nova generacio de argentinaj kinistoj. Li faris kunlaboraĵojn kun Fernando Ayala en Argentino hasta la muerte, 1970; Juan José Jusid en La fidelidad, 1970; Héctor Olivera en La venganza del Beto Sánchez, 1972 kaj La Patagonia rebelde, 1974, kiu havigis Arĝentan Urson en la Berlinale. Kaj ĉefe kun la plej elstara el ili, nome Leopoldo Torre Nilsson en El santo de la espada, 1969, La maffia, 1971 kaj Los siete locos, 1972.

En 1975, dum li estis en Hispanio, li estis minacita almorte fare de la terorisma Triobla A, pro kio ŝi decidis ne reveni al Argentino kaj ekde tiam li loĝis en Hispanio, kie li akiris la hispanan ŝtatanecon. Venis al li ankaŭ lia edzino Modesta Ángela Bacaicoa Destéfano, kaj iliaj gefiloj Ernesto Alterio (1970) kaj Malena Alterio (1974), kiu same iĝis geaktoroj.

Ekde sia ekzilo en 1975, Alterio partoprenis en multaj hispanaj produktoraĵoj, ekzemple A un dios desconocido (1977) de Jaime Chávarri, per kiu li ricevis la premion al plej bona aktoro en la Donostia Kinfestivalo; El crimen de Cuenca (1979) de Pilar Miró; El nido (1980) de Jaime de Armiñán, kiu estis nomumita al Oskar-premio inter aliaj omaĝoj; kaj Don Juan en los infiernos (1991) kaj El detective y la muerte (1994), ambaŭ de Gonzalo Suárez. Tamen li plue laboris por argentinaj filmoj, kiel La tregua (1974), Camila (1984), La historia oficial (1985) kaj El hijo de la novia (2001).

En 2003 li ricevis Honoran Goya-premion pro sia tuta kariero.

Filmoj[redakti | redakti fonton]

Due uomini, quattro donne e una mucca depressa (2015)
Fermín, glorias del tango (2014)
Kamikaze (2014)
Intrusos (2011)
Amanecer de un sueño (2009)
Un poco de chocolate (2008)
En ninguna parte (2005)
Semen, una historia de amor (2005)
Incautos (2004)
Noviembre (2003)
Cleopatra (2003)
Utopía (2003)
Kamchatka (2002)
El último tren (Corazón de fuego) (2002)
Apasionados (2002)
Cabeza de tigre (2001)
Vidas privadas (2001)
Nobel (2001)
El hijo de la novia (2001)
Plata quemada (2000)
Los libros y la noche (2000)
Esperando al mesías (2000)
Un dulce olor a muerte (1999)
Suenas en la mitad del mundo-cuentos ecuatorianos (1999)
La mujer más fea del mundo (1999)
Las huellas borradas (1999)
Pequeños milagros (1998)
Asesinato a distancia (1998)
Diario para un cuento (1998)
Cenizas del paraíso (1997)
Memorias del ángel caído (1997)
Caballos salvajes (1995)
El detective y la muerte (1994)
Muchas gracias maestro (1993)
Tango feroz: la leyenda de Tanguito (1993)
El lado oscuro (1991)^[1]
Don Juan en los infiernos (1991)
Yo, la peor de todas (1990)
Gentile Alouette (1990)
El verano del potro (1989)
El hombre de la deuda externa (1987)
Barbablu Barbablu (1987)
Sofía (1987)
Mi general (1987)
Manuel y Clemente (1986)
Puzzle (1986)
Contar hasta diez (1986)
A la pálida luz de la Luna (1986)
Adiós, Roberto (1985)
La historia oficial de Luis Puenzo (1985)
Flesh and Blood (1985)
Los chicos de la guerra (1984)
El señor Galíndez (1984)
De Grens (1984)
Camila (1984)
La mujer del juez (1983)
Il quartetto Basileus (1982)
Asesinato en el Comité Central (1982)
Corazón de papel (1982)
Antonieta (1982)
Volver (1982)
Kargus (1981)
Te rompo el rating (1981) (speciala apero)
Los viernes de la eternidad (1981)
Tac-Tac (1981)
El crimen de Cuenca (1980)
El nido (1980)
Tiro al aire (1980)
F.E.N. (1979)
Marian (1979)
Memorias de Leticia Valle (1979)
Serenata a la luz de la Luna (1979)
Tres en... (1979)
Las truchas (1978)
¿Qué hace una chica como tú en un sitio como éste? (1978)
Tiempos de constitución (1978)
Arriba Hazaña (1978)
Asignatura pendiente (1977)
A un dios desconocido (1977)
Las palabras de Max (1977)
La guerra de papá (1977)
Pascual Duarte (1976)
Cría cuervos (1975)
La tregua (1974)
La Patagonia rebelde (1974)
El amor infiel (1974)
Los golpes bajos (1974)
Quebracho de Ricardo Wullicher (1974)
Los siete locos (1973)
Paño verde (1973)
La piel del amor (1973)
La maffia (1972)
Y que patatín...y que patatán (1971)
Argentino hasta la muerte (1971)
El habilitado (1971)
El santo de la espada (1970)
La fidelidad (1970)
Don Segundo Sombra (1969)
Cómo seducir a una mujer (1967)

Teatro[redakti | redakti fonton]

"El Padre" , de Florian Zeller, 2016
En el estanque dorado, de Ernest Thompson, 2013
La sonrisa etrusca, de José Luis Sampedro, 2012
Dos menos, de Samuel Benchetrit, 2009.
El túnel, de Ernesto Sabato, 2006
Yo, Claudio, de Robert Graves, 2004
Los gatos, de A. Gómez Arcos, 1992
Viaje de un largo día hacia la noche, de Eugene O’Neill, 1991
Amor de don Perlimplín con Belisa en su jardín, de Federico García Lorca, 1990
Divinas palabras, de Valle-Inclán, 1976.
Las cítaras colgadas de los árboles, de Antonio Gala, 1974.
Sabor a miel, de Delaney, 1974.
Casa de muñecas, de Ibsen, 1973.
El enemigo del pueblo, de Ibsen, 1972.
La vuelta al hogar, de Harold Pinter, 1972
Víctor o los niños en el poder, de Paul Vitrac, 1971.
Las criadas, de Jean Genet, 1970.
La Valija, de Julio Mauricio, 1967.
Tres obras breves, de Enrique Wernicke, 1966.
El mercader de Venecia, de William Shakespeare, 1965.
Raíces, de A. Wesken, 1964.
Lady Godiva, de Jean Canolle, 1963.
Polvo púrpura, de Sean O´Cassey, 1963.
Cuarta era, de Giano kaj Sbaraglia, 1962.
Bah!, no tiene importancia, de Pedro Herbstein, 1961.
Sempronio, de Agustín Cuzzani, 1961
La Promesa, de Arbuzov, 1960.
La dama macabra, de August Strindberg, 1960.
La Familia Lenoir, de Armand Salacrou, 1959.
Muchacha de campo, de Clifford Odets, 1959.
El Cajero que fue hasta la esquina, de Aurelio Ferretti, 1958.
Los Indios estaban cabreros, de Agustín Cuzzani, 1958.
La tinaja, de Luigi Pirandello, 1956.
Bufones, de R. De San Secondo, 1956.
La otra madre, de Maksim Gorki, 1956.
Heredadas el viento, de Laurence kaj Lee, 1956.
La Mujer del Corazón Pequeño, de F. Crommelynk, 1955.
La pasión de Florencio Sánchez, de Wilfredo Giménez, 1955.
Madre Coraje y sus hijos, de Bertolt Brecht, 1954.
Demanda contra desconocido, de George Neveuk, 1953.
Ese Camino Difícil, de Juan Carlos Ferra, 1953.
El canto del cisne, de Anton Ĉeĥov, 1952.
Bajo fondo, de Maksim Gorki, 1951.
El amor al prójimo, de Leonidas Andrejev, 1951.
Medea, de Jean Anouilh, 1951.
El Alquimista, de Ben Johnson 1950.
La boda, de Anton Ĉeĥov, 1950.
Cándida, de Bernard Shaw, 1949.
Cómo suicidarse en primavera, de Alejandro Casona, 1948.