Martin Crusius
Martin Crusius (1526-1607) | ||
---|---|---|
Compendium Theologiae
verko eldonita en 1581 | ||
Persona informo | ||
Naskiĝo | 19-a de septembro 1526 en Walkersbrunn, hodiaŭ distrikto Gräfenberg en Supra Frankonio, Germanio | |
Morto | 7-a de marto 1607 en Tübingen, Germanio | |
Lingvoj | latina vd | |
Ŝtataneco | Germanio vd | |
Alma mater | Universitato de Tübingen | |
Memorigilo | ||
Familio | ||
Patro | Martin Krauß (en) vd | |
Infanoj | Martin Crusius (en) vd | |
Profesio | ||
Okupo | historiisto universitata instruisto klasika filologo klasikisto vd | |
Aktiva en | Tübingen vd | |
vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Martin CRUSIUS (1526-1607) (Walkersbrunn, hodiaŭ distrikto de Gräfenberg, Supra Frankonio, Germanio, 19-a de septembro 1526 - Tübingen, Germanio, 7-a de marto 1607) estis germana klasika filologo, historiisto, universitata profesoro, humanisto, helenisto kaj latinisto. Li instruis la latinan kaj la grekan en la Universitato de Tübingen. Lia ĵurnalo "Diarium Martini Crusii" ankoraŭ konserviĝas en la biblioteko de la universitato.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Martin Kraus estis la filo de Martin Krauß la Maljuna (ĉ. 1494-1554), devena de Pottenstein, predikisto en Walkersbrunn de 1520 ĝis 1527 (de 1525, evangelia pastro). Li studis en la Gimnazio en Ulm kaj en la klostro de Strasburgo. En 1551, li iris al Tübingen kiel "magister" (majstro de la kortego aŭ mentoro) de du junaj viroj kaj petis pri ofico, sed sen sukceso. Li tiam moviĝis reen al Strasburgo, kie li donis lecionojn en la loka Gimnazio. En 1554 li estis vokita al la rektorato de la latina lernejo de Memmingen, post kio li revenis al Tübingen, en 1559, kiel akompananto de akademiulo nomita Dietlmeyer; En tiu urbo li akiris postenon kiel instruisto pri la greka kaj la latina. Tie li ankaŭ okupis la oficon kiel instruisto pri Retoriko, en 1564. Li donis lecionojn pri Sofoklo, Tukidido, Homero, Aristotelo kaj Galeno kaj baldaŭ akiris tian famon kiel helenisto ke nova klasĉambro devis esti konstruita por li kaj multaj eksterlandanoj, specife la denaskaj grekoj, venis al Tübingen por aŭskulti lin. Li ankaŭ persone helpis kelkajn studentojn kovri kostojn kaj subtenadon.
Li venis en kontakton kun multaj eksterlandaj akademiuloj, multaj el kiuj venis al Tübingen por viziti lin. Granda nombro da manuskriptoj atestas pri lia laborkapablo kaj erudicio, kaj precipe lia naŭ-voluma taglibro, en kiu li ne nur registris siajn spertojn, sed ankaŭ siajn legadojn kaj kompilis eltiraĵojn el presitaj libroj kaj manuskriptoj. Krom siaj studoj, li ankaŭ ŝajne estis tre societema laŭ naturo. En sia taglibro, li plurfoje raportas pri bankedoj, kiujn li mem organizis aŭ al kiuj li estis invitita, kaj ne nur priskribas la manĝantojn kaj la konversacion sed ankaŭ raportas pri tio, kion oni manĝis kaj trinkis kaj kiom longe daŭris la bankedo.
Li konservis ampleksajn ligojn kun eksterlandaj (inkluzive de grekaj) akademiuloj, kiel ekzemple multjara korespondado kaj 25-jara amikeco kun Theodosios Zygomalas (1544-1607), multaj el kiuj venis al Tübingen por viziti lin.
Crusius ankaŭ estis amiko kun la advokato, poeto Sebastian Hornmolt la Juna (1562-1634).
Granda nombro da manuskriptoj kaj precipe lia taglibro ("Diarium"), kiu kovras la periodon de 1573 ĝis la 15-a de majo 1605, atestas pri liaj klopodoj kaj erudicio, en kiuj li registris ne nur liaj spertoj, sed ankaŭ liaj legado kaj eltiraĵoj el presitaj kaj kolektitaj manuskriptoj.
La dua edzino de Martin Crusius, kun kiu li edziĝis en 1562 estis Katharina Vogler (1536-1566), filino de Würzkrämer kaj spickomercisto Jakob Vogler (1503-1575) de Tübingen kaj Catharina Kirsmann (1511-1576) de Calw. En 1567 en Esslingen li edziĝis kun sia tria edzino Katherina Vetscher († 1587), filino de la Konstanca flegistino kaj konsilisto de Esslingen Urban Vetscher (* ĉirkaŭ 1487; † 1577) kaj Magdalene Gigler kaj bofratino de la Tübingen-profesoro pri medicino Georg Hamberger (1537-1599).
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Oliviero Carafa (1430-1511)
- Giovanni Sadoleto (1440-1511)
- Giorgio Valla (1447-1500)
- Antonio Giustiniani (1466-1524)[1]
- Paŭlo la 3-a (1468-1549)
- Pietro Bembo (1470-1547)
- Lorenzo Bragadin (1474-1538)[2]
- Giovanni Pietro Carafa (1476-1559)
- Gasparo Contarini (1483-1542)
- Tommaso Badia (1483-1547)[3]
- Martin Krauß (1490-1554)
- Vittoria Colonna (1492-1547)
- Francisko la 1-a [(1494-1547)
- Marcantonio Flaminio(1498-1550)
- Pietro Martire Vermigli (1499-1562)
- Reginald Pole (1500-1558)[4]
- Ludovico Beccadelli (1501-1572)
- Johannes Sturm (1507-1589)
- Paolo Sadoleto (1508-1572)
- Giovanni Morone (1509-1580)[5]
- Lorenzo Bragadin (1509-1585)[6]
- Paul Crusius (1525-1572)
- Jakob Andreae (1528-1590)
- Samuel Selfisch (1529-1615)
- Jeremias la 2-a (1536-1595)
- Georg Hamberger (Kuracisto) (1537-1599)
- Theodosios Zygomalas (1544-1607)
- Sebastian Henricpetri (1546-1627)
- Nicodemus Frischlin (1547-1590)
- Sebastian Hornmold la Juna (1562-1634)
- Georg Gruppenbach (1571-1610)
- Thomas Lansius (1577-1657)
- Alvise Contarini (1597-1651)[7]
- Hermann Becker (1632-1681)
- Lorenzo Bragadin (1638-1704)[8]
- Petrus Becher (1672-1753)
- Johann Kaspar Löscher (1677-1751)
- Christian Wolff (1679-1754)
- Johann Bernhard Wiedeburg (1687-1766)
- Johann Jacob Moser (1701-1785)
Verkaro
[redakti | redakti fonton]- Martini Crusii puerilis in lingua Latina institutionis pars ..., 1556
- Philippi Melanthonis elementorum rhetorices libri duo, kune kun Filipo Melanktono, Hermolaus Babaro la Juna kaj Giovanni Pico della Mirandolo, 1564
- Martini Crusii Poematum Graecorum Libri Duo, 1567
- Nomenclatvra Rervm Latino germanica, 1570
- Grammatica Graeca, cum Latina congruentis, 1573
- Civitas Coelestis, Seu Catecheticae Conciones, 1578
- Elementa rhetorices, kune kun Filipo Melanktono, 1582
- Ad Hieron. Viscerum Vemdingensem et Hierem, 1582
- Turcograecia, 1584
- Aethiopicae Heliodori historiae epitome, 1584
- De visu et caecitate oratio, 1587
- Oratio de Regina Rom. Augusta Irena, vel Maria Graeca: Philippi Suevi, quondam Romani Caesaris, charissima uxore, 1593
- Martini Crvsii Oratio, De Vetvstissimo VVirtembergensis Dvcatvs Oppido Calva, 1595
- Martini Crusii Grammaticae Graecae, cum Latina congruentis Pars ..., 1608