Rilatoj inter Belgio kaj Britio
Rilatoj inter Belgio kaj Britio ekzistis ekde Belgio secesiis de la Unuiĝinta Reĝlando de Nederlando. La monarkoj de ambaŭ landoj apartenas al la Domo de Saksio-Koburgo kaj Gotha.
Landa Komparo
[redakti | redakti fonton]| Belgio | UK | |
|---|---|---|
| loĝantaro | 11.720.716 | 65.761.117 |
| grandeco | 30 528 km | 242.489 km |
| ĉefurbo | Bruselo | Londono |
| tipo de registaro | federacia monarkio | parlamenta konstitucia monarkio |
Historio
[redakti | redakti fonton]Belga Gaŭlio estis la bazo de operacoj por la romia konkero de Britio ĉirkaŭ la turno de la Komuna Epoko, unue de Julio Cezaro kaj Imperiestro Tiberio kaj finfine de Imperiestro Klaŭdio. La brita provinco iĝis parto de gaŭl-brita marimperio en 286 regata de la Menapiano Karaŭsio. Tiu admiralo ribelis kaj havis sin kronita imperiestro en Londono, sed estis venkita en 293 kaj mortis uzurpanto. Sur brita grundo, lia imperio daŭris pliajn tri jarojn.
La kreado de la Distrikto de Flandrio havis ligon kun la angloj, ĉar Boudewijn geedziĝis kun la Brako de Fero al Judith de Okcidenta Franka Imperio, la antaŭa reĝedzino de Wessex. Baldaŭ post la morto de Boudewijn en 879, la normandoj invadis Flandiron kaj Judit fuĝis kun siaj infanoj al sia vicfilo Alfredo la Granda en Anglio. Ŝi geedziĝis kun la dekkvinjara grafo Baldwin la 2-a al Ælfthryth, la plej juna filino de Alfred.
En la 10-a jarcento Anglio komercis kun la Graflando Flandrio . Flandroj kaj Brabantanoj estis gravaj en la normana konkero de Anglio (1066). La flandra teksa industrio estis plejparte dependa de importita angla lano. Pro la Centjara Milito inter Anglio kaj Francio, la ekonomiaj interesoj de Flandrio koliziis kun politika dependeco. Grafo Ludoviko de Nevers transcedis sian feŭdon al Filipo la 6-a de Francio, sed estis forigita de Jakobo van Artevelde, kiu por civitano havis esceptan rilaton kun reĝo Eduardo la 3-a de Anglio .
En la 15-a kaj 16-a jarcentoj, multaj metiistoj kaj artistoj elmigris al Anglio de Nederlando, kiel ekzemple la Southwark teksaĵlaboristoj kaj vitristoj. Dum la religiaj problemoj, ekzistis rifuĝitaj kalvinismaj preĝejoj en Londono, Sandwich, Norwich kaj aliloke. Ili ludis rolon en la Ikonoklasmo de 1566.
Britio estis unu el la potencoj kiuj ellaboris la Ok Artikolojn de Londono en 1814 por subdividi belgajn departementojn en Brition de Nederlando . Post la Belga Revolucio de 1830, Unuiĝinta Reĝlando kontraŭvole rekonis sendependecon. En la Traktato de Londono de 1839, la eŭropaj potencoj subskribis la neŭtralecon de Belgio kaj Nederlando. Kiam Belgio estis atakita fare de Germanio en 1-a Mondmilito, Britio venis al la savo kiel garantianto de neŭtraleco. La seksperforto de Belgio vekis multe da simpatio kaj multaj rifuĝintoj estis bonvenigitaj trans la Kanalo. Dum 2-a Mondmilito, la du landoj iĝis aliancanoj denove. La registaro de Pierlot V estis bazita en Londono. Belgio tiam estis liberigita de, inter aliaj, Britio.
Transporto
[redakti | redakti fonton]Ĉiutage, la altrapida trajno Eurostar veturas ofte inter Bruselo kaj Londono.
Kunlaboro
[redakti | redakti fonton]Ambaŭ landoj estas membroj de la Nordatlantika Traktato-Organizo kaj la OSCE.
Migrado
[redakti | redakti fonton]En Britio loĝas ĉirkaŭ 21 668 belgoj.
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Joseph Lefèvre, L'Angleterre et la Belgique à travers les derniers siècles, 1946, 306 pp.
- Frank Decat, la belgoj en Anglio 40/45. La Belgaj Armitaj Fortoj en Britio dum 2-a Mondmilito, 2007. ISBN 9020969811
- Harry De Paepe, La Du Flankoj de la Kanalo. Historio de Anglio kaj Nederlando, 2019. ISBN 9789460018305
- Sjoerd Levelt kaj Ad Putter, Nordmaraj Transirejoj. La Literatura Heredaĵo de Anglo-Nederlandaj Rilatoj, 1066-1668, 2021. ISBN 9781851245543