Uzanto:Agloforto/Stefan Zweig

Stefan Zweig (naskiĝis la 28-an de novembro 1881 en Vieno, Aŭstrio-Hungario ; † la 23-an de februaro 1942 en Petrópolis, Rio-de-Ĵanejrio, Brazilo ) estis aŭstro-brita verkisto, tradukisto kaj pacisto .

Zweig estis unu el la plej popularaj germanlingvaj verkistoj de sia tempo. Kun liaj vaste legataj psikologiaj noveloj kiel Brennendes Geheimnis (Brula sekreto, 1911), Angst (Timo), Brief einer Unbekannten (Letero de iu nekonatulino), Amok kaj literaturaj biografioj, inkluzive de Magellan. Der Mann und seine Tat (Magelano. La homo kaj ties faroj) Triumph oder Tragik des Erasmus von Rotterdam (Triumfo aŭ tragedio de Erasmo de Roterdamo). Li estis unu el la plej gravaj germanlingvaj rakontantoj komence de la 20-a jarcento. Lia lingvo estas karakterizita per alta nivelo de klareco kaj agrabla nuanco; La verkoj estas plejparte engaĝitaj al realismo en sia rakonta stilo kaj stilaj rimedoj. Ili kombinas klasikajn elementojn, inkluzive de drameca intrigo, kun psikanaliza figurpriskribo kaj malsamaj perspektivoj. Laŭ tiu maniero, Zweig ofertis al sia larĝa legantaro aliron al literaturo en kiu ilia nuno estas reflektita ne kunfrontane ilin kun modernismaj rakontoj.

Inter liaj multnombraj prozverkoj elstaras la Schachnovelle (Ŝaknovelo) , la Sternstunden der Menschheit (Stelmomentoj de la homaro) kaj liaj memuaroj Die Welt von Gestern (La hieraŭa mondo).

Vivo

1881 ĝis 1918 - Fruaj jaroj

La naksdomo de Stefan Zweig en Vieno, Schottenring 14

Stefan Samuel Zweig estis filo de la riĉa juda teksaĵentreprenisto Mori(t)z Zweig (1845-1926) kaj de lia edzino Ida Brettauer (1854-1938). Ŝi venis el riĉa komercista/bankista familio - origine de Hohenems - sed estis naskita kaj kreskinta en Ankono, Italio, kie ŝia familio estis elmigrinta. Li estis naskita en Vieno en la altburĝa apartamento de siaj gepatroj ĉe Schottenring (de) 14 kaj kreskis kun sia frato Alfred ĉe Concordiaplatz (de) 1, kaj poste ĉe Rathausstrasse (de) 17 en la urbocentro. La ĉefsidejo de la teksaĵfabriko de lia patro estis ĉe Schottenring 32 (loko de la pli posta Ringturo (de) ), tiam ĉe Kajo Francisko Jozefo (de) 33 (domego kie troviĝis la Hotel Métropole (germane: Hotelo Métropole)). La familio Zweig ne estis religiema; Zweig mem poste priskribis sin kiel "hazarda judo". Li ne estas parenca al la germana verkisto Arnold Zweig .

Stefan Zweig en 1900

Li akiris sian maturecan diplomon (de) en 1899 en la Gimnazio Wasagasse (de) en Vieno. Poste, li enskribiĝis ĉe la Universitato de Vieno kiel studento pri filozofio, li komence verkis por la feljetono de la Neue Freie Presse (de), kies redaktisto estis Theodor Herzl. Post kiam liaj poemoj estis publikigitaj en revuoj jam en 1897, la volumo de poezio Silberne Saiten (Arĝentaj kordoj) estis publikigita en 1901 kaj lia unua novelo , Die Liebe der Erika Ewald, (La amo de Erika Wald) estis publikigita en 1904 . En la sama jaro Stefan Zweig fariĝis doktoro pri filozofio (Dr. phil.) kun disertacio pri La filozofio de Hippolyte Taine ĉe Friedrich Jodl (de) en Vieno. Li iom post iom evoluigis karakterizan stilon de skribo kiu kombinis zorgeman psikologian interpreton kun alloga rakontpovo kaj brila stilistiko. Aldone al siaj propraj rakontoj kaj eseoj, Zweig ankaŭ laboris kiel ĵurnalisto kaj kiel tradukisto de la verkoj de Verlaine , Baudelaire kaj precipe Émile Verhaeren. Liajn librojn eldonis la eldonejo Insel-Verlag en Lepsiko, kun kies eldonisto Anton Kippenberg (de) li fine amikiĝis kaj kiu donis al li la inspiron por fondi la librokolekton Insel-Bücherei en 1912, kiu povis rapide stariĝi sur la libromerkato kun tre grandaj vendokvantoj kaj daŭre publikigas hodiaŭ.

Post kiam Donald A. Prater (de), Oliver Matuschek (de) kaj Benno Geiger (de) indikis la tendencon de Zweig ekshibicio antaŭ 1920, la ĵurnalisto kaj literaturakademiulo Ulrich Weinzierl (de) pridubas la forbruligo de Stefan Zweig en lia 2015 libro kritikis la deklarojn de Benno Geiger, la iama amiko kaj pli posta kontraŭulo de Zweig ("Li suferis emon ekshibicii, t.e. nerezisteblan impulson nudiĝi en la ĉeesto de juna knabino"). En la notoj de Zweig de 1912, Weinzierl trovas klarajn signojn de tio, kion Zweig nomis "spektaklopilori" kaj vualitajn sugestojn ke li preskaŭ estis kaptita en Parko Schönborn (de). En tiu tendenco kiu minacis la civilan ekziston de Zweig, la germana akademiulo Weinzierl vidas psikodinamikajn mekanismojn kiuj pelus Zweig laŭ arta perspektivo. La krimmedicina psikiatro kaj medicina historiisto Dieckhöfer el Bonn, priskribis la fenomenon ekshibicio por la poeto Zweig "finfine kiel pasema provizora sindromo de evoluanta karakteromaturiĝo [...] meze de kulture seksmalfavora, korpomalfavora medio," kun finfine "sana bonfarto kaj veo" regantaj.

Zweig vivis grandburĝan (de) vivstilon kaj vojaĝis grandskale. Laŭ la konsilo de Walther Rathenau, li vizitis britan Hindion (kun Kolkato, Varanasio, Gvalior, Jangono en Birmo ) kaj britan Cejlonon dum kvin monatoj en novembro 1908 kaj Amerikon en februaro 1911. Tiuj vojaĝoj donis al li kontaktojn kun aliaj verkistoj kaj artistoj, kun kiuj li ofte konservis longdaŭran korespondadon. Sed li ankaŭ invitis ilin hejme. Tiel li notis en sia taglibro por la 10-a de novembro 1912 vesperon kun Felix Braun (de), Franz Theodor Csokor, Victor Fleischer (de), Emil Lucka (de) kaj la poeto-juristo Hugo Wolf. Zweig ankaŭ estis entuziasma kolektanto de aŭtografoj fama en la fakaj cirkloj.

Ĉe la eksplodo de la Unua Mondmilito, Zweig, kiel li skribas en la libro Die Welt von Gestern (La hieraŭa mondo) :

"... provizore tute neniuj militaj devoj, ĉar mi estis deklarita netaŭga por ĉiuj miaj armeaj taskoj ... Aliflanke, por relative juna persono en tiu tempo, estis neelteneble atendi ĝis iu trenus lin el lia mallumo kaj ĵetus lin en alian lokon al kiu li ne apartenis. Do mi ĉirkaŭrigardis por laboro, kie mi almenaŭ povus atingi ion sen esti provokema, kaj la fakto, ke unu el miaj amikoj, altranga oficiro, estis en la militarkivo (de), ebligis ke mi estu dungita tie. Ni sukcesis peti Rainer Maria Rilke en la aĝo de preskaŭ kvardek jaroj por niaj malproksimaj militarkivoj ... li baldaŭ estos liberigita danke al afabla medicina ekzameno."

Zweig nun decidis, ankaŭ sub la influo de unu el siaj amikoj, la franca pacisto Romain Rolland, "komenci mian personan militon: la batalon kontraŭ la perfido de la racio al la nuna amaspasio". Li priskribis kion li sentis dum ĉi tiu tempo jene:

“De la komenco mi ne kredis je 'venko' kaj nur unu aferon certe sciis: ke eĉ se ĝi povus esti atingita per troaj oferoj, ĝi ne pravigus tiujn oferojn. Sed mi ĉiam restis sola inter ĉiuj miaj amikoj kun tiaj avertoj, kaj la konfuzita hurlado de venko antaŭ la unua pafo, la disdono de militakiro antaŭ la unua batalo ofte igis min dubi, ĉu mi mem estas freneza inter ĉiuj ĉi tiuj prudentuloj aŭ pli ĝuste sole, terure veka meze de ilia ebrieco .”

En 1917 li unue ricevis forpermeson de militservo kaj poste liberigita tute. Preparado por la prezento de lia tragedio "Jeremio" ĉe la urba teatro donis al Zweig la ŝancon translokiĝi al Zuriko. Ĉi tie en neŭtrala Svislando , li ankaŭ laboris kiel korespondisto por la Vienna Neue Freie Presse kaj ankaŭ publikigis sian humanisman opinion, kiu estis tute forigita de partiaj kaj povaj politikaj interesoj, en la germanlingva gazeto Pester Lloyd. En Svislando en 1918 li renkontis Erwin Rieger (de), kiu poste publikigis la unuan biografion de Zweig.

Li havis specialan amikecon kun Alfons Petzold (de), kiu estas dokumentita per abunda korespondado dum periodo de 1911 ĝis 1922.

1919 ĝis 1933 - Salcburgaj jaroj

Post la fino de la milito, Zweig revenis al Aŭstrio. Hazarde, li alvenis la 24-an de marto 1919, la saman tagon kiam la lasta aŭstra imperiestro, Karolo la 1-a, foriris al ekzilo en Svislando. Zweig poste priskribis ĉi tiun renkonton ĉe la landlimo en sia verko Die Welt von Gestern (la hieraŭa mondo) .

Zweig vizitis Salcburgon , kie li aĉetis la malbonstatan domegon Paschinger Schlössl (de) sur la monteto Kapuzinerberg (de) dum la milito en 1917 por tie vivi poste. En januaro 1920 li edziĝis al Friderike Winternitz, divorcita de la ĵurnalisto Felix Winternitz, kaj kiu alportis du filinojn en la geedziĝon.

Sub la premo de progresanta inflacio en Germanio kaj Aŭstrio, kiu verŝajne longtempe ege malfaciligus importi eksterlandajn librojn en germanlingvajn landojn por legi en la originala versio, Zweig konsilis la eldoniston de la Leipziger Insel Verlag, Anton Kippenberg, eldoni fremdlingvan literaturon en la originalaj lingvoj kiel "Orbis Literarum", kiu devis konsisti el kolektoj Bibliotheca Mundi (de), Libri Librorum (de), Reihe Pandora (de) . Tamen, la tri serioj restis konsiderinde sub la atendataj vendokvantoj kaj finiĝis post nur kelkaj jaroj.

Kiel engaĝita intelektulo, Stefan Zweig impete kontraŭbatalis naciismon kaj revanĉismon kaj reklamis la ideon de spirite unuigita Eŭropo . En la 1920-aj jaroj li verkis multe: rakontojn, dramojn, novelojn. La kolekto de historiaj momentfotoj Sternstunden der Menschheit (Stelhoroj de la homaro) de 1927 daŭre estas unu el liaj plej sukcesaj libroj hodiaŭ.

En 1928 Stefan Zweig vojaĝis al Sovetunio, kie liaj libroj estis publikigitaj en la rusa pro instigo de Maksim Gorkij, kun kiu li korespondis. Li dediĉis sian libron Die Heilung durch den Geist (Sanigo per la menso, 1931) al Albert Einstein . Stefan Zweig estis proksima amiko de Joseph Roth kaj ankaŭ subtenis lin finance. (Ilia korespondado 1927–1939 estis publikigita.)

1934 ĝis 1942 - jaroj da ekzilo

Post kiam la nacisocialistoj kaptis potencon en la Germana Regno en 1933, ilia influo ankaŭ estis sentita en Aŭstrio en la formo de bombadteroro kaj senkaŝaj aperoj de la SA. La kristanaj socialistoj defendis sin kontraŭ la nacisocialistoj - ekzemple malpermesante la NSDAP post ĵetgrenado kontraŭ kristanaj germanaj armeaj gimnastikistoj (de). Ili antaŭe aboliciis demokration por povi forigi la socialdemokratojn (vidu Memelimino de parlamento (de)); Zweig konsideris la nacisocialisman minacon de Salcburgo, praktike vidalvide de la domicilo de Hitler sur la Obersalzberg, tre grava kaj vidis ĝin kiel "preludo [al] multe pli ampleksaj intervenoj."

La 18-an de februaro 1934, kelkajn tagojn post la februara ribelo de la socialdemokrato (de) kontraŭ la aŭstrofaŝisma federacia ŝtato, kvar policistoj traserĉis la domon de la deklarita pacisto Stefan Zweig ĉar estis denunco ke ekzistis armiloj de la Respublika Ŝirmligo en lia domo. Kvankam Zweig rimarkis ke la serĉo estis nur ŝajne farita, li tamen estis profunde trafita pro ĝi, entrajniĝis du tagojn poste kaj elmigris al Londono .

Elsavita ekzemplero de la novelo „Amok“ de Zweig post librobrulado

En la Germana Regno, Insel Verlag jam ne plu rajtis publikigi liajn librojn, sed estis publikigitaj fare de la eldonejo de Herbert Reichner (de) en Vieno, por kiu Zweig ankaŭ funkciis kiel literatura konsilisto dum tiuj jaroj. . Tamen, kontaktoj kun Germanio ne finiĝis. Li ankaŭ vojaĝis al Sudameriko . En marto 1933 la filmadapto de lia novelo Brennendes Geheimnis (Brulanta sekreto) estis montrita en kinejoj. Ĉar la titolo kaŭzis multe da mokado pro la Incendio de Reichstag, plia montrado de la filmo estis malpermesita. Li povis verki la libreton por la opero Die schweigsame Frau (la silentema virino) por Richard Strauss ; La opero estis prezentita ĉe la Dresdena Opero surbaze de la persona permeso de Adolf Hitler, sed poste estis nuligita pro la judeco de la verkinto. Zweig estis metita en la librobrulliston (de) kaj en 1935 estis aldonita al la listo de malpermesitaj verkintoj (de). En la aŭstra federacia ŝtato li daŭre estis ege aprezita, dum en Nacisocialisma Germanio li estis konsiderita "nedezirinda". Lia imperia germana eldonisto, Anton Kippenberg de Insel Verlag, devis disiĝi de sia plej grava sukcesa verkinto. Vivinte en ekzilo en Anglio, Zweig ankoraŭ povis atingi germanlingvan publikon per la eldonejo Reichner en Vieno; Post kiam Aŭstrio estis aneksita al la Germana Imperiestra Regno, liaj germanaj verkoj estis presitaj en Svedio, kaj li restis unu el la plej vaste legataj verkintoj de sia tempo internacie.

Lia geedziĝo kun Friderike Zweig, de kiu li vivis apartigita post sia fuĝo el Salcburgo en 1934, finiĝis en eksgeedziĝo en Londono en novembro 1938. Li ligiĝis al sia sekretario Charlotte Altmann (1908–1942), kiu devenis de juda fabrikposedantfamilio, kiu ne pasis nerimarkita de lia edzino. En 1939 li geedziĝis kun Charlotte Altmann, kiu sekvis lin dum siaj vojaĝoj. Tamen, kontakto kun lia unua edzino neniam interrompis; ekzistis intima korespondado per leteroj ĝis lia morto, kaj ekzistis ankaŭ diversaj personaj renkontoj.

La domo de Stefan Zweig en Petrópolis

Antaŭ la komenco de la Dua Mondmilito, Stefan Zweig petis britan civitanecon. Li translokiĝis kun sia edzino de Londono al Bath en julio 1939 kaj aĉetis domon tie (Rosemount, angulo de Lyncombe Hill). Ĉi tie li komencis labori pri la biografio de Honoré de Balzac. Post la morto de Sigmund Freud ĉe la funebra ceremonio la 26-an de septembro 1939 en Golder's Green Crematorium en Londono, li donis al sia amiko adiaŭan paroladon, kiu estis publikigita sub la titolo Worte am Sarge Sigmund Freuds. Antaŭ ol li ricevis britan civitanecon en 1940, li devis regule raporti al la polico kiel "malamika fremdulo" (Enemy alien (en)) kaj ne rajtis vojaĝi sen permeso.. Kun sia brita pasporto en 1940 li vojaĝis tra Novjorko, Argentino kaj Paragvajo finfine al Brazilo, lando, kiu iam donis al li triumfan bonvenigon kaj por kiu li havis konstantan enirpermeson. Laŭ la biografo de Zweig Alberto Dines (pt), Zweig, kiel famulo, ricevis tiun permanentan vizon malgraŭ la antisemitismo de la diktaturo de Getúlio Vargas ĉar li volis verki libron en favoro de Brazilo kontraŭe. La monografio Brazilo estis publikigita en 1941.

En 1941, la nacisocialistoj revokis la doktorecon , kiu estis deklarita nula kaj malplene per la Senata rezolucio de la Universitato de Vieno la 10-an de aprilo 2003, post kiam ĉiuj implikitaj en la revoko jam mortis.

Morto

En la nokto de la 22-a ĝis la 23-a de februaro 1942, Stefan Zweig prenis sian propran vivon per superdozo de Veronal en Petrópolis en la montoj proksimume 50 kilometrojn nordoriente de Rio-de-Ĵanejro . Li suferis de deprimiĝaj kondiĉoj dum jaroj. La mortatesto deklaras la tempon de morto kiel la 23-an de februaro 1942 je 12:30 p.m. kaj la mortokaŭzon kiel "prenado de veneno - memmortigo". Lia edzino Lotte sekvis Zweig en morto. Hejmlaboristoj trovis ambaŭ en sia lito ĉirkaŭ la 16-a: li kuŝis surdorse kun la manoj kunplektitaj, ŝi apogis sin kontraŭ lia flanko.

En sia adiaŭa letero, Zweig skribis ke li forlasus sian vivon "de sia propra libera volo kaj kun klara menso." La detruo de lia "spirita patrujo de Eŭropo" elradikigis lin pro lia sento ke lia forto estis "elĉerpita de la longaj jaroj da senhejma vagado." La decido de Zweig fini lian vivon ne estis renkontita kun universala kompreno, precipe ĉar lia materiala ekzisto, male al tiu de multaj kolegaj verkistoj en ekzilo , estis sekura. Stefan Zweig iĝis simbolo por intelektuloj fuĝantaj de tiraneco en la 20-a jarcento. Kun tio en menso, la Casa Stefan Zweig estis starigita en lia lasta hejmo en Petrópolis , muzeo kiu ne nur celas konservi la memoron pri lia laboro.

Pri la pacifismo de Zweig skribis Thomas Mann en 1952 je la deka datreveno de lia morto: „Estis tempoj, kiam lia radikala, senkondiĉa pacismo turmentis min. Li ŝajnis preta permesi al malbono regi, se nur la afero, kiun li malamis antaŭ ĉio, milito, povus per tio esti evitita. La problemo estas nesolvebla. Sed ĉar ni lernis kiel eĉ bona milito produktas nenion krom malbono, mi pensas alimaniere pri lia sinteno tiam - aŭ almenaŭ provas pensi alimaniere pri ĝi." [36

Tiel strikte kiel Stefan Zweig postulis kompletan apartigon de spirito kaj politiko, li defendis unuiĝintan Eŭropon en la tradicio de Henri Barbusse , Romain Rolland kaj Émile Verhaeren .

En 2017, li estis postmorte honorita de la brazila registaro kun la plej alta ordo por eksterlandanoj, la Ordem Nacional do Cruzeiro do Sul , la Nacia Ordeno de la Suda Kruco kun la grado de Komandanto ( Comendador ). La ​​aŭstra ambasadoro akceptis la premion en sia loko ĉe la Casa Stefan Zweig en Petrópolis. En pli fruaj jaroj, strato en la distrikto Laranjeiras de Rio , Rua Stefan Zweig, kie membroj de la burĝa klaso havas domojn, estis nomita laŭ li. Stratoj en San-Paŭlo kaj grandurbo en la norda periferio ankaŭ estis nomitaj laŭ li. Ankaŭ Escola Estadual en la distrikto Vila Ivone en la sudoriento de San-Paŭlo portas sian nomon. La Salzburga Universitato de Edukado nomiĝas Stefan Zweig ekde 2014 .

Efekto kaj karakterizaĵoj de la verko

La prozverkoj kaj romanecaj biografioj de Zweig ( Joseph Fouché , Marie Antoinette ) precipe daŭre trovas spektantaron hodiaŭ. La tuta verko estas karakterizita per alta denseco de noveloj ( Ŝakromano , La pafisto , ktp.) kaj historie bazitaj rakontoj. Historiaj figuroj de Ferdinand Magellan ĝis Lev Tolstoj , Fjodor Dostojevskij , Napoleon Bonaparte , George Frideric Handel kaj Joseph Fouché ĝis Marie-Antoinette trovas sian manieron en la laboron de Zweig en forte subjektive personigita rakonto.

Se la laboro de Zweig estus reduktita al kvar dominaj trajtoj, ĝi verŝajne estus priskribita per la esprimoj tragedio, dramo, melankolio kaj rezigno. Preskaŭ ĉiuj verkoj de Zweig finiĝas en tragedia rezigno. La protagonisto estas malhelpata atingi feliĉon, kiu ŝajnas tuj atingebla, de eksteraj kaj internaj cirkonstancoj, kio igas ĝin des pli tragika. Tiu trajto estas precipe evidenta en la nura finita romano de Zweig, Senpacienco de la Koro . En la ekzempla novelo La pafisto , tipologio de pasio inspirita de grandaj rolmodeloj kiel Balzac kaj tute sekvante la rakontan tradicion de la Viena Lernejo - antaŭ ĉio Arthur Schnitzler - la ĉeffiguro estas submetita al demona devigo, kiu eltiras lin el la tradicia ordo de lia vivo larmoj. La influo de Sigmund Freud estas klare videbla ĉi tie. Ĉi tiu novelo, kiel ĉiuj aliaj noveloj de Zweig, priskribas neaŭdistan okazaĵon , kiu, laŭ Goethe, estas ĝenrospecifa karakterizaĵo de la novelo.

En la Schachnovelle , la plej konata libro de Zweig, malvarmeta, kalkulema, robota monda ŝakĉampiono, pelita de vulgara avideco, batalas kontraŭ viro kiu estis tenita kaptito en izola ĉelo fare de la nacisocialistoj. Unuflanke, homoj mem estas alfrontitaj kun la malhumana sistemo de faŝismo , kaj aliflanke, Zweig priskribas la suferon de la kaptito sen la ebleco de kontakto kun la ekstera mondo kaj la rezultaj sekvoj. Malgraŭ tiu urĝa pledo por la homaro, Zweig neis al la verkisto aktivan politikan rolon. En la fono de la Dua Mondmilito, tiu vidpunkto distingis kaj disigis lin de la aliaj ekzilitaj verkistoj (ĉefe Heinrich Mann kaj Ernst Weiß ) kaj la PEN-Klubo .

Stefan Zweig vidis la unuigon de Eŭropo kiel la nura maniero deturni la estontan minacon de milito kaj naciismo. Lia supernacia eŭropa unuiĝomodelo havas precipe kontraŭpolitikan kaj kontraŭekonomian dimension en la senco de humanisma universalismo de la supernacia Habsburga Monarkio. La ligiloj de Zweig al la ideo de la Habsburga Monarkio estis kritikitaj kiel serena perspektivo, precipe baldaŭ post la Dua Mondmilito. Tamen, kiel Joseph Roth , sed ankaŭ James Joyce, Zweig vidis la mezeŭropan periodon antaŭ la Unumondo-Milito kiel ekvivalento al la prusa-nordgermana senkompromisa mondkoncepto kaj emfazis la unuigajn kaj ekvilibrajn Habsburg-principojn de "Vivu kaj lasu vivi. !”.

fabrikoj

Originalaj eldonoj

Kompleta bibliografio de unuaj eldonoj ĉe Vikifontaro

• Arĝentaj kordoj. Poemoj. Schuster & Loeffler, Berlino kaj Leipzig 1901
• La Filozofio de Hippolyte Taine . Disertaĵo, 1904
• La amo de Erika Ewald . Noveloj. Libroornamado v. Hugo Steiner-Prag, Fleischel & Co., Berlino 1904
• La fruaj florkronoj. Poemoj. Insulo, Leipzig 1906
• Tersites. Tragedio. En tri aktoj, Leipzig 1907
• Emile Verhaeren . Leipzig 1910
• Unua sperto. Kvar rakontoj de Kinderland: Rakonto en la Krepusko. La Registino . Brulanta Sekreto . Somera noveleto. , Insulo, Leipzig 1911
• La domo apud la maro. Teatraĵo en du partoj. (En tri aktoj) Leipzig 1912
• La transformita komikulo. Ludo el la germana Rokoko. Leipzig 1913
• Antaŭparolo al la romano La Vojo de Tycho Brahe al Dio de Max Brod . Kurt Wolff, Leipzig 1915
• Jeremia. Drameca poemo en naŭ bildoj. Insulo, Leipzig 1917
• Memoroj de Emile Verhaeren , privata presaĵo 1917
• La koro de Eŭropo. Vizito al la Ruĝa Kruco de Ĝenevo . Kovrildesegnaĵo de Frans Masereel , Rascher, Zuriko 1918
• Legendo de vivo. Ĉambra teatraĵo en tri aktoj. Insulo, Leipzig 1919
• vojaĝoj. Pejzaĝoj kaj urboj. Tal, Leipzig kaj Vieno 1919
• Tri Majstroj: Balzac - Dickens - Dostojevskij . (= La Konstruantoj de la Mondo. Provo je Tipologio de Spirito, Volumo 1), Insel, Leipzig 1920
• Marceline Desbordes Valmore . La vivo de poeto. Kun dissendoj de Gisela Etzel-Kühn, Insel, Leipzig 1920
• La forto. Novelo , Insel, Leipzig 1920
• Romain Rolland. La viro kaj la laboro. Rütten & Loening, Frankfurto 1921
• La letero de nekonataĵo . Lehmann & Schulze, Dresdeno 1922
• Amok . Noveloj de Pasio . Insulo, Leipzig 1922
• La okuloj de la eterna frato. Legendo . Leipzig 1922 ( Biblioteko Insel 349/1)
• Mirinda nokto . Rakonto. La Nova Rundschau . Jaro 33. Berlino 1922
• Frans Masereel (kun Arthur Holitscher ), Axel Juncker, Berlino 1923
• La kolektitaj poemoj . Insulo, Leipzig 1924
• La monotonigo de la mondo . Eseo. Berliner Börsen-Courier , 1-a de februaro 1925
• Timo . novelo. Kun postparolo de EH Rainalter, Reclam, Leipzig 1925
• La batalo kun la demono. Hölderlin – Kleist – Nietzsche . (= La Konstruistoj de la Mondo, Volumo 2), Insel, Leipzig 1925
• " Volpone " de Ben Johnson . Senama komedio en tri aktoj. Libere redaktita de Stefan Zweig. Kun ses bildoj post Aubrey Beardsley , Kiepenheuer, Potsdamo 1926
• La rifuĝinto. Epizodo de la Lago Lemano . Libro-loterio, Leipzig 1927
• Adiaŭ al Rilke. Parolado. Wunderlich, Tübingen 1927
• Konfuzo de sentoj. Tri noveloj. ( Dudek kvar horoj de virina vivo , falo de koro , konfuzo de sentoj ) Insel, Leipzig 1927
• Grandaj momentoj de homaro . Kvin historiaj miniaturoj. Leipzig sendata (1927, Insel-Bücherei 165/2)
• Tri poetoj de iliaj vivoj. Casanova – Stendhal – Tolstoj . (= La Konstruistoj de la Mondo, Volumo 3), Insel, Leipzig 1928
• Rachel kverelas kun Dio . En: Insel-Almanako por la jaro 1929, p. 112–131, Insel, Leipzig 1928
• Jozefo Fouche . Portreto de politika persono. Insulo, Leipzig 1929
• La ŝafido de la malriĉulo. Tragikomedio en tri aktoj. (naŭ bildoj), Insel, Leipzig 1929
• Kvar rakontoj. (La Nevidebla Kolekto. Epizodo ĉe Lago Lemano. Leporella . Buchmendel ). Insel, Leipzig 1929 (Insel-Biblioteko 408/1)
• Resanigo per la Spirito . Mesmer - Mary Baker Eddy - Freud . Insulo, Leipzig 1931
• Sigmund Freud . Librairie Stock, Parizo 1932
• Marie-Antoinette. Portreto de meza karaktero. Insulo, Leipzig 1932; Filmite en 1938 fare de WS Van Dyke ( Marie-Antoinette )
• Marie-Antoinette La Portreto de Averaĝa Virino. La Vikingo-Gazetaro, New York 1933
• Triumfo kaj tragedio de Erasmo de Roterdamo . Herbert Reichner, Vieno 1934
• La silentema virino . Komika opero en tri aktoj. Libreto , loze bazita sur la komedio Epicoene, aŭ The Silent Woman de Ben Jonson . Muziko de Richard Strauss . Fürstner, Berlino 1935. Premiero la 24-an de junio 1935 Dresdeno ( Ŝtata Opero )
• Maria Stuart. Reichner, Vieno 1935
• Kolektitaj Rakontoj , 2 volumoj (Volumo 1: La Ĉeno , Volumo 2: Kalejdoskopo ), Herbert Reichner, Vieno 1936
• Castellio kontraŭ Calvin aŭ. Konscienco kontraŭ perforto , Herbert Reichner, Vieno 1936
• La entombigita kandelingo. novelo. Vieno 1937 (pri la menorao survoje de Romo al Konstantinopolo kaj Jerusalemo).
• Renkontoj kun homoj, libroj, urboj , Herbert Reichner, Vieno 1937
• Magellan. La viro kaj liaj agoj . Herbert Reichner, Vieno 1938
• malpacienco de la koro . Romano. Bermann-Fischer/Allert de Lange, Stokholmo/Amsterdamo 1939
• Brazilo . Lando de la estonteco . Bermann-Fischer, Stokholmo 1941. Insel Verlag, Berlino 2013. ISBN 978-3-458-35908-1
• Ŝakonovelo . Bonaero 1942
• La mondo de hieraŭ . Memoroj de eŭropano. Bermann-Fischer, Stokholmo 1942
• Montaigne 1942 (eseo/fragmento pri Michel de Montaigne )
• tempo kaj mondo. Kolektitaj eseoj kaj prelegoj 1904–1940. (inkluzive de The Secret of Artistic Creation 1938 Londono) Bermann-Fischer, Stokholmo 1943
• Grandaj momentoj de homaro. Dek du historiaj miniaturoj . Bermann-Fischer, Stokholmo 1943
• Amerigo. La historio de historia eraro . Bermann-Fischer, Stokholmo 1944
• Legendoj Bermann-Fischer, Stokholmo 1945
• Balzac. romano de lia vivo. Redaktite fare de Richard Friedenthal , Bermann-Fischer, Stokholmo 1946
• Fragmento de novelo. Redaktite fare de Erich Fitzbauer . Kun 4 originaj litografioj de Hans Fronius, Vieno 1961
• Ruĝo de transformo . Romano. El la bieno red. v. Knut Beck 1982

Elekto de lastatempaj eldonoj

• Adam Lukso . Dek bildoj el la vivo de germana revoluciulo . Kun eseoj kaj materialoj. Kontribuoj de Franz Dumont kaj Erwin Rotermund, Logo, 2005, ISBN 978-3-9803087-7-9 .
• Elektitaj verkoj en kvar volumoj (en kasedo), S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 2003, ISBN 978-3-596-15995-6 .
• Brazilo - lando de la estonteco . Insel Verlag, Berlino 2013, ISBN 978-3-458-35908-1 .
• Klarissa. Malneto de romano . El la bieno red. kaj redakti v. Knut Beck, S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 1990, ISBN 978-3-10-097080-0 .
• La Ŝafido de la malriĉuloj kaj Aliaj Dramoj . Redaktita de Knut Beck, S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 1984, ISBN 978-3-10-097066-4 .
• Mi konas la magion de skribi . Katalogo kaj historio de la aŭtografkolekto de Stefan Zweig. Kun komentita kopio de la eseoj de Stefan Zweig pri kolektado de manuskriptoj. Redaktita de Oliver Matuschek, Inlibris, Vieno 2005, ISBN 978-3-9501809-1-6 .
• Rush de transformo. Romano el la biendomo , S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 1982, ISBN 978-3-596-25874-1 .
• Taglibroj . Redaktita de Knut Beck, S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 1984, ISBN 978-3-10-097068-8 .
• Konfuzo de sentoj. Rakontoj (enhavas La Stelo Super la Arbaro ), S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 1983, ISBN 978-3-596-25790-4 .
• La mondo de hieraŭ . Memoroj de eŭropano , Insel, Berlino 2013, ISBN 978-3-458-35907-4 .
• La mondo de hieraŭ. Memoroj de eŭropano , S. Fischer Verlag, Frankfurto ĉe Majno 2020, ISBN 978-3-596-90258-3 .
• Majstraj noveloj . Kolekto: Burning Secret , La pafisto , Letero de nekonata virino , La Virino kaj la Pejzaĝo , Konfuzo de Sentoj , Dudek Kvar Horoj el la Vivo de Virino , Epizodo ĉe Lago Lemano , La Nevidebla Kolekto , Ŝakromano , S. Fischer , Frankfurto ĉe Majno 2001, ISBN 978-3-596-14991-9 .
• Brulan sekreton. Rakontoj . Kolekto: Burning Secret , Skarlatino , Letero de Nekonata Persono , Prater Spring , Two Lonely Ones , Rezisto de Realo , Ĉu li estis? , Persono, kiun vi ne forgesas , Neatendita konatiĝo kun metio , S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 2002, ISBN 978-3-10-097070-1 .
• La Lunluma Strateto. Kolektitaj Rakontoj (Brulanta Sekreto. Rakonto en la Krepusko. Timo. La Pafanto. Letero de Nekonato. La Virino kaj la Pejzaĝo. La Lunluma Strateto . Mirinda Nokto. Falo de Koro. Konfuzo de Sentoj. Dudek Kvar Horoj de Virino. Vivo. Buchmendel. Leporella: La egal-neegalaj fratinoj. Ŝakonovelo). Fischer, Frankfurto ĉe Majno 1989 (Fischer-poŝlibro 9518), ISBN 3-596-29518-1 .
• malpacienco de la koro . Insel, Berlino 2013, ISBN 978-3-458-35903-6 .
• Neĝa Vintro: 50 Sentempaj Poemoj . Martin Werhand Verlag, Melsbach 2016, ISBN 978-3-943910-73-5 .
• Buchmendel & La Nevidebla Kolekto . Topalian & Milani Verlag, Ulm 2016, ISBN 978-3-946423-05-8 .
• Stefan Zweig - spirita unuo en la mondo. La spirita unueco de la mondo. Conferência proferida no Rio de Janeiro em agosto de 1936. Casa Stefan Zweig/Hentrich & Hentrich, Berlino 2017, ISBN 978-3-95565-214-2 (kontribuoj en la germana, angla, franca, portugala kaj hispana).
• La Nevidebla Kolekto . Golden Luft Verlag, Majenco 2017, ISBN 978-3-9818555-1-7 .
• Jozefo Fouche. Portreto de politika persono. Anaconda Verlag, Kolonjo 2018, ISBN 978-3-7306-0669-8 .
• Bernhard Fetz , Arturo Larcati (eds.): Stefan Zweig: Por la homo en homoj. Tekstoj de humanisto kaj tutmonda civitano. S. Marix Verlag, Wiesbaden 2022, ISBN 978-3-7374-1187-5 .
• La arto vivi sen zorgoj . Redaktis Klaus Gräbner kaj Volker Michels, Insel-Bücherei n-ro 1524, Berlino 2023, ISBN 978-3-458-19524-5 .

Korespondado

• Leteroj, kvar volumoj . Redaktita de Knut Beck, Jeffrey B. Berlin et al., Verlag S. Fischer:
  • Leteroj 1897–1914 , Frankfurto ĉe Majno 1995, ISBN 978-3-10-097088-6 .
  • Leteroj 1914–1919 , Frankfurto ĉe Majno 1998, ISBN 978-3-10-097089-3 .
  • Leteroj 1920–1931 , Frankfurto ĉe Majno 2000, ISBN 978-3-10-097090-9 .
  • Leteroj 1932–1942 , Frankfurto ĉe Majno 2005, ISBN 978-3-10-097093-0 .
• Alfons Petzold – Stefan Zweig: Korespondado . Enkonduko kaj komento de David Turner, Peter Lang, New York 1998, ISBN 978-0-8204-3900-6 .
• Leteroj al amikoj . Redaktita de Richard Friedenthal , S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 1978, ISBN 978-3-10-097028-2 .
• Korespondado kun Friderike Zweig 1912–1942 , Scherz, Berno 1951.
  • "Se la nuboj malklariĝas por momento". Korespondado 1912–1942 (Stefan Zweig & Friderike Maria Zweig). Redaktita de Jeffrey B. Berlin/Gert Kerschbaumer, S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 2006, ISBN 978-3-10-097096-1 .
• Korespondado kun Hermann Bahr , Sigmund Freud , Rainer Maria Rilke kaj Arthur Schnitzler . Redaktita de Jeffrey B. Berlin et al., S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 1987, ISBN 978-3-10-097081-7 .
• Korespondado kun Romain Rolland 1910–1940 . 2 volumoj, Rütten & Loening, Berlino 1987.
• Georges Duhamel - Stefan Zweig. Korespondado . La antologio oubliée de Leipzig. Redaktita de Claudine Delphis, University Press, Leipzig 2001, ISBN 978-3-934565-85-2 .
• Hermann Hesse kaj Stefan Zweig: Korespondado . Redaktita de Volker Michels , Suhrkamp (BS 1407), Frankfurto ĉe Majno 2006, ISBN 978-3-518-22407-6 .
• Maxim Gorki / Stefan Zweig: Korespondado . Dokumentoj. Redaktita de Kurt Böttcher, Reclam (UB 456), Leipzig 1971.
• Rainer Maria Rilke kaj Stefan Zweig en leteroj kaj dokumentoj . Redaktita de Donald A. Prater , Insel, Frankfurto ĉe Majno 1987, ISBN 978-3-458-14290-4 .
• Richard Strauss - Stefan Zweig. korespondado . Redaktita de Willi Schuh, S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 1957.
• Stefan Zweig / Paul Zech . Leteroj 1910–1942 , Greifen, Rudolstadt 1984, ISBN 978-3-596-25911-3 .
• Stefan Zweig - Joseph Gregor. Korespondado 1921–1938. Redaktite fare de Kenneth Birkin, Univ. de Otago, Dunedin 1991, ISBN 0-9597650-5-0 .
• La Korespondado de Stefan Zweig kun Raoul Auernheimer kaj kun Richard Beer-Hofmann . Redaktita de Donald G. Daviau et al., Camden House, Columbia 1983, ISBN 0-938100-22-X .
• Eble ni parolas du malsamajn lingvojn... – Pri la korespondado inter Joseph Roth kaj Stefan Zweig. Kun 21 leteroj antaŭe neeldonitaj. Redaktita de Matjaz Birk, Lit, Münster 1996, ISBN 978-3-8258-3182-0 .
• Ĉiu amikeco kun mi estas malutila. Joseph Roth kaj Stefan Zweig. Korespondado 1927–1939 , redaktita de Madeleine Pietra kaj Rainer-Joachim Siegel. Wallstein-Verlag, Göttingen 2011. ISBN 978-3-8353-0842-8 . Paĝo de la eldonisto (kun lego specimeno 20 paĝoj)
• Sudamerikaj Leteroj de Stefan kaj Lotte Zweig: New York, Argentino kaj Brazilo 1940–42 . Redaktis Darién J.Davis / Oliver Marshall. Kontinuumo, Londono/New York 2010, ISBN 978-1-4411-0712-1 .
• La sudamerikaj leteroj de Stefan kaj Lotte Zweig: Novjorko, Argentino kaj Brazilo 1940–1942 . Redaktis Darién J.Davis, Oliver Marshall. Hentrich & Hentrich, Berlino 2017, ISBN 978-3-95565-188-6 .
• Mi deziras, ke vi iomete sopiris min. Leteroj al Lotte Zweig 1934–1940 . Redaktis Oliver Matuschek. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 2013, ISBN 978-3-596-95004-1 .
• Romain Rolland, Stefan Zweig: De mondo al mondo. Leteroj el amikeco 1914–1918 . Kun akompana vorto de Peter Handke . El la franca tradukis Eva kaj Gerhard Schewe kaj el la germana Christel Gersch. Aufbau Verlag, Berlino 2014, ISBN 978-3-8412-0816-3 .
• Hermann Bahr, Arthur Schnitzler: Korespondado, rekordoj, dokumentoj 1891-1931. Redaktis Kurt Ifkovits, Martin Anton Müller. Wallstein, Göttingen 2018, ISBN 978-3-8353-3228-7 ( eldonejo prezento ) Pluraj leteroj de Zweig al Hermann Bahr kaj Arthur Schnitzler same kiel unu de Schnitzler
• Leteroj pri judismo. Redaktis Stefan Litt , Jüdischer Verlag im Suhrkamp-Verlag, Berlino 2020, ISBN 978-3-633-54306-9 ( eldonejo prezento )
• Anton Kippenberg / Stefan Zweig. Korespondado 1905–1937 , redaktita kaj komentita de Oliver Matuschek kun la kunlaboro de Klemens Renoldner, Insel Verlag, Berlino 2022, ISBN 978-3-458-17551-3 ( prezento de eldonisto )
• “Mi konservas ĉiujn viajn leterojn”: la korespondado de 1903 ĝis 1939 , Felix Salten , Stefan Zweig; redaktite fare de Marcel Atze kaj Arturo Larcati, Distrikto Göttingen: Wallstein Verlag, 2023, ISBN 978-3-8353-5337-4

Aŭdlibroj

• Stelaj Horoj de la Homaro legis Jürgen Hentsch , reĝisorita de Petra Meyenburg , 551 min., 10 KD-oj, MDR 2008 / Argon Verlag 2008, ISBN 978-3-86610-571-3 .
• La mondo de hieraŭ. Memoroj de eŭropano . Mono Verlag , Vieno 2013, parolanto: Peter Vilnai , ISBN 978-3-902727-17-6 .
• Casanova – Mesmer – Amerigo legita de Dieter Mann , Wolfram Berger , Peter Matić , 9:20 h, MDR Figaro , 2013 / Der Audio Verlag 2015, ISBN 978-3-86231-633-5 .
• Joseph Fouché : Portreto de politika persono legita de Hans Lietzau , Der Audio Verlag 2015, ISBN 978-3-86231-628-1 .

traduko

• Émile Verhaeren : Rembrandt , Insel-Verlag, Leipzig 1912 kaj 1923.
• Émile Verhaeren : Rubens , Insel-Verlag, Leipzig 1913 kaj 1920.
• Luigi Pirandello : Fausto De Michele (red.): Non si sa come Vi ne scias, kiel Stefan Zweig tradukas Luigi Pirandello. Bibliotheca Aretina, Areco 2012.

Inter la tradukistoj kun kiuj Zweig laboris kaj estis amikoj estas la franco Alzir Hella .

Filmadaptiĝoj

Ekde la 1920-aj jaroj, la literatura verko de Zweig ankaŭ estis filmita internacie. Kelkaj el liaj verkoj, kiel The Gunman , plurajn fojojn. Malsupre estas elekto:

• 1924: La Domo ĉe la Maro
• 1928: Timo
• 1931: 24 horoj el virina vivo
• 1933: Burning Secret
• 1938: Marie-Antoinette
• 1946: Senpacienco de la koro
• 1948: Letero de nekonata persono
• 1951: La Ŝtelita Jaro (surbaze de romanfragmento)
• 1954: Timo
• 1960: Ŝakonovelo
• 1968: 24 horoj el virina vivo
• 1988: The Moonlight Alley (La Ruelle au clair de lune) (televida filmo)
• 2013: Promeso (surbaze de la rakonto "Vojaĝo en la Pasintecon" de la biendomo)
• 2021: Ŝakonovelo

Filmoj

• Perdita branĉo . estas la unua filmadaptigo kiu kovras la lastajn tagojn da la vivo de Stefan kaj Lotte Zweig. Reĝisoris Sylvio Back, Stefan Zweig: Rüdiger Vogler , Lotte Zweig: Ruth Rieser (Dramo, 114 min., Brazilo 2002) Brazila produktado, filmita en la angla en Rio-de-Ĵanejro kaj Petrópolis. Ĉe la Brazilia Filmfestivalo, Ruth Rieser ricevis la "Candango" 2003 por ŝia portretado de Lotte Zweig, "plej bona aktorino". La Candango estas la plej grava filmpremio en Brazilo.

• La Granda Budapeŝta Hotelo . Plenlonga filmo, Unuiĝinta Reĝlando, Germanio, Usono, 2014, 100 min., verkita de Wes Anderson kaj Hugo Guinness , reĝisorita de Wes Anderson. La kreditaĵoj deklaras ke la filmo estas parte inspirita per la verkoj de Zweig. Anderson estis inspirita kiam li legis la verkojn Senpacienco de la Koro , The World of Yesterday kaj Twenty-Four Hours from the Life of a Woman de la antaŭe nekonata verkinto Stefan Zweig.

• Stefan Zweig. Eŭropano de la mondo. (OT: Stefan Zweig, histoire d'un Européen. ) Dokumentario, Francio, 2015, 51:30 min., verkita kaj reĝisorita de: François Busnel kaj Jean-Pierre Devillers, produktado: Rosebud Productions, arte France, unua elsendo: januaro 6-a 2016 ĉe arte, sinoptiko el ARD , reta video .

• Aŭstra-germana-franca kunproduktado reĝisorita de Maria Schrader estis publikigita en 2016 sub la titolo Vor der Morgenröte , kiu kovras la lastajn vivjarojn de Zweig. Zweig estas ludata de Josef Hader , Friderike Zweig de Barbara Sukowa , Lotte Zweig de Aenne Schwarz .

literaturo

• Stefan Zweig . En: Heinz Ludwig Arnold (Red.): Literatura Leksikono de Kindler . 18 volumoj, Metzler, Stutgarto/Vajmaro 2009, ISBN 978-3-476-04000-8 , Volumo 17, pp 826–828 [Biogramo, laborartikolo Fear and Great Hours of Humanity de Gertraude Wilhelm, The Gunman de Marta Abrahamson kaj Ŝaknovelo de Manfred Kluge].
• Hannah Arendt : Sankta Z. - Judoj en la hieraŭa mondo. En: Hannah Arendt: Ses Eseoj. Schneider, Hajdelbergo 1948; denove en: Hannah Arendt: La Kaŝita Tradicio. Ok eseoj. Suhrkamp, ​​Frankfurto 1976.
• Hanns Arens (red.): La granda eŭropano Stefan Zweig. S. Fischer, Frankfurto 1981, ISBN 3-596-25098-6 .
• Joachim Brügge (red.): La libro kiel enirejo al la mondo. Por la malfermo de la Stefan Zweig Centre Salzburg, la 28-an de novembro 2008. Serio de publikaĵoj de la Stefan Zweig Centre Salzburg , Volumo 1, Königshausen & Neumann, Würzburg 2009, ISBN 978-3-8260-3983-6 .
• Alfredo Bauer : Stefan Zweig en Argentino. En: Inter mondo. Literaturo, rezisto, ekzilo. Theodor Kramer Society, Vol. 28, n-ro 3, oktobro 2011, ISSN  1606-4321 , p. 52ff.
• Dominique Bona : Stefan Zweig l'ami blessé. Grasset, Parizo 2010, ISBN 978-2-246-77251-4 .
• Susanne Buchinger: Stefan Zweig: verkisto kaj literatura agento. Rilatoj kun liaj germanlingvaj eldonistoj 1901–1942 . Librovendistoj-Asocio, Frankfurto ĉe Majno 1998, ISBN 3-7657-2132-8 . (Samtempe: Disertaĵo de la Universitato de Majenco , 1995/96 kaj T: Susanne Buchinger: Stefan Zweig - verkisto, peranto kaj literatura konsilisto ).
• Renate Chédin: La tragedio de la ekzisto. "La Mondo de Hieraŭo" de Stefan Zweig. Königshausen & Neumann, Würzburg 1996, ISBN 3-8260-1215-1 .
• Alberto Dines : Morto en Paradizo. La tragedio de Stefan Zweig . Gutenberg Book Guild, Frankfurto 2006, ISBN 3-7632-5697-0 .
• Alberto Dines, Israel Beloch, Kristina Michahelles: Stefan Zweig kaj lia amikaro: lia lasta adresaro 1940–1942 . El brazila portugala tradukis Stephan Krier. 1-a eldono, Hentrich & Hentrich, Berlino 2016, ISBN 978-3-95565-134-3 .
• Andrea Drumbl : De la senespera salto al la nerevokebla . Pri la temo de memmortigo en tekstoj de Stefan Zweig. Diploma tezo, Vieno 2006.
• Thomas Eicher (Red.): Stefan Zweig en aktualaĵoj de la 20-a jarcento . Ateno, Oberhausen 2003, ISBN 3-89896-143-5 .
• Erich Fitzbauer (red.): Stefan Zweig: Reflektadoj de kreiva personeco . Unua speciala publikigo de la Stefan Zweig Society, Bergland, Vieno 1959.
• Walburga Freund-Spork: Klarigoj al Stefan Zweig, Schachnovelle . Bange, Hollfeld 2002, ISBN 3-8044-1736-1 .
• Mark H. Gelber : Stefan Zweig, Judismo kaj Cionismo. Studien-Verlag, Innsbruck 2014, ISBN 978-3-7065-5303-2 .
• Thomas Haenel: Psikologo kun pasio. Stefan Zweig - vivo kaj laboro el la perspektivo de psikiatro. Droste, Duseldorfo 1995, ISBN 3-7700-1035-3 .
• Heinrich Eduard Jacob : El la Petropolis policdosieroj. En la 10-a datreveno de la morto de Stefan Zweig. En: Die Neue Zeitung (La usona gazeto en Germanujo) Frankfurto/Munkeno/Berlino, 23/24. februaro 1952.
• Gert Kerschbaumer : Stefan Zweig – La Fluganta Salcburgero . Loĝejo, Salzburg 2003, ISBN 3-7017-1336-7 .
• Sabine Kinder, Ellen Presser (red.): "La tempo donas la bildojn, mi nur parolas la vortojn." Stefan Zweig 1881-1942. Por la ekspozicio de la Munkena Urba Biblioteko sur Gasteig, 1993.
• Randolph J. Klawiter: Stefan Zweig. Internacia Bibliografio. Ariadne Press, Riverbordo 1991.
• Heinz Lunzer, Gerhard Renner (eds.): Stefan Zweig 1881-1981. Eseoj kaj dokumentoj. Cirkulero, Speciala Numero 2 (oktobro 1981). Publikigite fare de la Dokumenta Centro por Moderna Aŭstra Literaturo kunlabore kun la Salzburg Literatura Arkivo, Vieno 1981.
• Stephan Matthias, Oliver Matuschek: . Red.: Salzburg Literature Archive, Esplorcentro de la Universitato, Ŝtato kaj Urbo de Salzburg. Sandstein Verlag, Dresdeno 2018, ISBN 978-3-95498-446-6 .
• Oliver Matuschek: Tri vivoj. Stefan Zweig. Biografio. S. Fischer, Frankfurto ĉe Majno 2006, ISBN 3-10-048921-7 .
• Hartmut Müller: Stefan Zweig. Kun personaj atestoj kaj bildaj dokumentoj . Rowohlt TB 413, Reinbek 1988, ISBN 3-499-50413-8 .
• Donald A. Prater : Stefan Zweig. La vivo de senpacienca homo. Biografio. Tradukis Annelie Hohenemser. Hanser, Munkeno/Vieno 1981, ISBN 3-446-13362-3 .
• Donald A. Prater, Volker Michel (eds.): Stefan Zweig. Vivo kaj laboro en la bildo. Insel, Frankfurto 1989, ISBN 3-458-32232-9 .
• George Prochnik : La Neebla Ekzilo. Stefan Zweig ĉe la fino de la mondo. Beck, Munkeno 2016, ISBN 978-3-406-69756-2 .
• Ursula Prutsch, Klaus Zeyringer: La mondoj de Paul Frischauer. 'literatura aventuristo' en la historia kunteksto de Vieno - Londono - Rio - Novjorko - Vieno. Böhlau, Vieno k.a. 1997, ISBN 3-205-98748-9 .
• Guo-Qiang Ren: Ĉe la fino de malrespekto? Studo pri la ricevo de Stefan Zweig en germanaj literaturstudoj post 1945. Shaker, Aachen 1996, ISBN 3-8265-1676-1 , (ankaŭ: disertaĵo de la Universitato de Giessen , 1995).
• Klemens Renoldner, Hildemar Holl, Peter Karlhuber (eds.): Stefan Zweig. Por Eŭropo de la Spirito. Ekspozicia katalogo, Salzburg 1992.
• Gabriella Rovagnati: "Devojiĝoj survoje al mi mem". Pri la vivo kaj laboro de Stefan Zweig. Bouvier, Bonn 1998, ISBN 3-416-02780-9 .
• Marek Scherlag : Stefan Zweig. En: Inter mondo. Literaturo, rezisto, ekzilo. Theodor Kramer Society , volumo 24, n-ro 1/2; Oktobro 2007, ISSN  1606-4321 , pp 25-28.
• Sigrid Schmid-Bortenschlager, Werner Riemer (red.): Stefan Zweig vivas! Dosieroj el la 2-a Internacia Stefan Zweig Kongreso en Salzburg 1998. Hans-Dieter Heinz, Stuttgart 1999.
• Ingrid Schwamborn (red.): La lasta ludo. La vivo kaj laboro de Stefan Zweig en Brazilo 1932-1942. Aisthesis, Bielefeld 1999, ISBN 3-89528-211-1 .
• Giorgia Sogos: Eŭropano en Brazilo inter pasinteco kaj estonteco: utopiaj projekcioj de la ekzilo Stefan Zweig , En: Lydia Schmuck, Marina Corrêa (red.): Eŭropo en la spegulo de migrado kaj ekzilo / Eŭropo no contexto de migração e exílio . Projekcioj - Imagoj - Hibridaj Identecoj/Projecções - Imaginações - Identidades híbridas. Frank & Timme Verlag por scienca literaturo, Berlino 2015, pp 115-134, ISBN 978-3-7329-0082-4 .
• Giorgia Sogos: Stefan Zweig, la kosmopolito. Studkolekto pri liaj verkoj kaj aliaj kontribuoj. Kritika analizo. Libera Pen Verlag, Bonn 2017, ISBN 978-3-945177-43-3 .
• Bastian Spangenberg: "Tutmonda civitano" kiel rifuĝinto. Stefan Zweig kaj la perdo de la "spirita patrujo" . Magistra tezo, Universitato de Vieno 2016.
• David Turner: Moralaj Valoroj kaj la Homa Zoo. La "noveloj" de Stefan Zweig. Hull SUPREN, Hull 1988, ISBN 0-85958-494-1 .
• Wolfgang Treitler: Inter Ijob kaj Jeremio. Stefan Zweig kaj Joseph Roth ĉe la fino de la mondo. Peter Lang, Frankfurto 2006, ISBN 978-3-631-55391-6 .
• Jörg Ulrich :  ZWEIG, Stefan. En: Biografia-Bibliografia Eklezia Leksikono (BBKL). Volumo 18, Bautz, Herzberg 2001, ISBN 3-88309-086-7 , kolonoj 1576-1600.
• Volker Weidermann : "Infero regas!" Stefan Zweig kaj Joseph Roth - amikeco en leteroj. En: Same: La Libro de Bruligitaj Libroj . Kiepenheuer & Witsch, Kolonjo 2008, ISBN 978-3-462-03962-7 , pp 232-240.
• Ulrich Weinzierl (red.): Stefan Zweig, Triumfo kaj Tragedio. Eseoj, taglibroj, leteroj. Fischer poŝeldonejo, Frankfurto 1992, ISBN 3-596-10961-2 .
• Ulrich Weinzierl: la brula sekreto de Stefan Zweig. Paul Zsolnay, Vieno 2015, ISBN 978-3-552-05742-5 .
• Friderike Zweig: Stefan Zweig. Kiel mi spertis lin. Herbig, Berlino 1948.