Honoré de Balzac

Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de Honora Legio [#]

Postenoj
Postenoj	president of the Société des gens de lettres [#]

**Honoré de Balzac**
Honoré de Balzac
Persona informo
	Honoré de Balzac
Naskiĝo	20-an de majo 1799; en Tours, Unua Respubliko de Francio
Morto	18-an de aŭgusto 1850 (51-jara); en Parizo, Dua Respubliko de Francio
Mortis pro	naturaj kialoj [#]
Mortis per	gangreno [#]
Tombo	Tombejo Père-Lachaise [#]
Religio	katolikismo [#]
Lingvoj	franca [#]
Ŝtataneco	Francio [#]
Alma mater	Universitato de Parizo • Lycée Charlemagne • Pariza Fakultato de Juro [#]
Subskribo
Familio
Patro	Bernard-François Balzac [#]
Patrino	Anne-Charlotte-Laure Sallambier [#]
Gefratoj	Laure Surville [#]
Edz(in)o	Ewelina Hańska [#]
Amkunulo	Olympe Pélissier • Maria du Fresnay • Caroline Marbouty • Laure de Berny • Claire de Maillé de La Tour-Landry [#]
Infanoj	Marie-Caroline Du Fresnay [#]
Profesio
Alia nomo	Horace de Saint-Aubin • Lord R’Hoone • Viellerglé • Saint Aubin [#]
Okupo	romanisto • literaturkritikisto • verkisto • prozisto • ĵurnalisto • artokritikisto • eseisto • dramaturgo [#]
Laborkampo	Franclingva literaturo • ĵurnalismo • literatura kritiko [#]
Aktiva dum	1829– [#]
Verkado
Verkoj	Patro Goriot ❦; La Homa Komedio ❦; Iluzioj Perditaj ❦; Eŭgenino Grandet ❦; Splendoj kaj mizeroj de hetajroj ❦; La Ŝagrino de Ĉagreno ❦; La Chouan-oj [#]
Postenoj
Postenoj	president of the Société des gens de lettres [#]
Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de Honora Legio [#]
[#]	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Por samtitola artikolo vidu la paĝon Honoré de Balzac (Tramtransporto en Parizo).

Honoré de BALZAC, en esperanto Honoreo Balzako (naskiĝis la 20-an de marto 1799, mortis la 18-an de aŭgusto 1850). Li estis franca verkisto, ofte taksata la plej granda majstro de la franca realisma literaturo.

Balzac naskiĝis en Tours, kiel filo de provinca familio. Li studis unue juron, sed subskribis kontrakton kun sia patro, ke tiu lin vivtenos dum certa tempo, dum kiu Balzac devas gloriĝi kiel verkisto. Komence li verkadis aventurajn romanojn, kiujn li poste forĵetis, sopiri eniri la aristokratan socion (li alproprigis al si la nobelan prepozicion DE), longe li korespondis kun la pola nobelino Evelina Hanska-Rzewuska, al kiu li edziĝis kelkajn monatojn antaŭ la morto. Dum la tuta vivo li estis persekutata de ekzekuciistoj pro multaj ŝuldoj. Por kovri ilin, li tro multe laboris, trinkante kafon kontraŭ dormo, kio verŝajne elĉerpis kaj mortigis lin en Parizo.

Lia verkaro konsistas el grandioza ciklo de romanoj La Homa Komedio, por kiu li planis entute 137 verkojn. En la ciklo li emis studi morojn, provincan vivon, parizan vivon, fari analizajn studojn. Unu el la plej famaj romanoj de la Homa Komedio estas Patro Goriot (Le Père Goriot).

Listo de verkoj[redakti | redakti fonton]

Lettres à l' étrangère (Leteroj al eksterlandanino, 1833-47)
Gobseck (1830)
La Femme de trente ans (Tridekjara Virino, 1831)
Le Colonel Chabert (Kolonelo Chabert, 1932)
Le Père Goriot (Patro Goriot, 1835)
La Messe de l'athée (La Meso de ateisto, 1836)
Le Curé de Tours (Pastro de Tours, 1832)
Eugénie Grandet (Eŭgenino Grandet, 1833)
Le Lys dans la vallée (Lilio en la valo, 1835)
Illusions perdues (Perditaj iluzioj, 1837-1843)
Le Cabinet des antiques (Kabineto de antikvaĵoj, 1936-1838)
La Rabouilleuse (Kuniklistino, 1841)
Histoire de treize (Historio de dektrio, 1833-1834)
Histoire de la grandeur et de la décadence de César Birotteau (Historio de grandeco kaj dekadenco de Cezaro Birotteau, 1837)
La Maison Nucingen (Bankodomo, 1838)
Splendeurs et miséres de courtisanes (Brilo kaj mizero de kurtizanoj, 1838-1847)
La Cousine Bette (Kuzino Bette, 1846)
Le Cousin Pons (Kuzo Pons, 1847)
Les Chouans (Ŝuanoj, Ribeluloj, 1829)
Une ténébreuse affaire (Tenebra afero, 1841)
Le Député d'Arcis (Deputito el Arcis, 1847)
Le Médecin de Campagne (Kampara Kuracisto, 1833)
Le Curé de Village (Vilaĝa Pastro, 1839)
Les Paysans (Kamparanoj, 1844)
La Peau de Chagrin (Ŝagrena Ledpeco, 1831)
La Recherche de l'Absolu (Serĉado de la Absoluto, 1834)
Louis Lambert (1832)
Le Chef-d'oeuvre inconnu (Nekonata ĉefverko, 1830-1832)
Le Contes drolatiques (Drolaj rakontoj, 1832-1837)

En Esperanto aperis[redakti | redakti fonton]

Eugenino Grandet: scenoj el la vivo de provinco, trad. Emilo Gasse, Havro: la tradukinto, 1909, 22 p.
La Vendetta, trad. Marcel Merckens, Paris: Presa Esperantista Societo, 1911, 120 p.
La Firmao de la Kato kiu Pilkludas, trad. Paul Benoit, Leipzig: Ferdinand Hirt & Sohn, 1924, 74 p.
Drolaj Rakontoj, trad. Fernando de Diego, Saarbrücken: Iltis, 1989, 106 p. ISBN 3-927613-02-9