E♭-maĵoro

El Vikipedio, la libera enciklopedio

E♭-maĵoroE-bemola maĵoro estas tonalo de la modalo maĵoro, baziĝanta sur la toniko e♭. La tonalon E♭-maĵoro oni indikas en la notacio per tri bemoloj (b♭, e♭, a♭). Ankaŭ la respektivan gamon kaj la bazan akordon de ĉi tiu tonalo (la toniko e♭-g-b♭), oni nomas E♭-maĵoro.

E♭-maĵoro ofte estas sentata kiel varma kaj malpli hela ol la maĵortonaloj kun diesoj. Multaj pecoj por blovinstrumentoj staras en E♭-maĵoro, ĉar muzikistoj kun latunaj blovinstrumentoj en B♭ aŭ E♭, klarnetoj en B♭ kaj kornoj en F tiam ludas kun malpli antaŭsignoj.

Okulfrape ĉe multaj pecoj en E♭-maĵoro la ĉeftemo aŭ -motivo konsistas el tonoj de la akordo E♭-maĵoro.

Verkoj[redakti | redakti fonton]

Baroko:

Viena klasikismo:

Romantismo:

Modernismo/20-a jarcento:

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]