Maksim Gorkij

Membrecoj
Membrecoj	Sindikato de Sovetiaj Verkistoj vd

Honorigoj
Honorigoj	Ordeno de Lenin • Griboyedov Prize • Q28664601 vd

**Maksim Gorkij**
Maksim Gorkij
	Aŭtografa portreto de Maksim Gorkij
Persona informo
	Алексей Максимович Пешков
Naskonomo	Aleksej Maksimoviĉ PEŜKOV
Naskiĝo	28-a de marto 1868; en Niĵnij Novgorod, Rusa Imperio
Morto	18-a de junio 1936; en Ŝablono:Flagicon Moskvo, Sovetunio
Mortis per	pneŭmonito vd
Tombo	Nekropolo en la muro de la Kremlo vd
Religio	ateismo vd
Etno	Rusoj vd
Lingvoj	rusa vd
Loĝloko	Kapreo • Sorrento • Niĵnij Novgorod • Sankt-Peterburgo • Moskvo vd
Ŝtataneco	Rusia Imperio • Sovetunio vd
Partio	Rusia Socialdemokrata Partio vd
Subskribo
Familio
Edz(in)o	Yekaterina Peshkova • Maria Fjodorovna Andrejeva vd
Infanoj	Maxim Peshkov vd
Profesio
Alia nomo	Максим Горький • Иегудиил Хламида vd
Okupo	verkisto
Laborkampo	beletro vd
Aktiva dum	1892–1936 vd
Verkado
Verkoj	The Mother ❦; The Lower Depths ❦; My Childhood ❦; Twenty-six Men and a Girl ❦; The Life of Klim Samgin vd
Honorigoj
Honorigoj	Ordeno de Lenin • Griboyedov Prize • Q28664601 vd
Membrecoj
Membrecoj	Sindikato de Sovetiaj Verkistoj vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Reviziita versio de ĉi tiu paĝo, aprobita je 30 aŭg. 2014, estis bazita sur ĉi tiu versio.

Maksim GORKIJ (ruse Максим Горький), aŭ realnome: Aleksej Maksimoviĉ PEŜKOV (ruse Алексей Максимович Пешков) (naskiĝis la 28-an de marto, 1868, mortis la 18-an de junio, 1936) estis rusa kaj sovetia verkisto kaj socia aganto.

Li naskiĝis en Niĵnij Novgorod. De 1906 ĝis 1913 kaj de 1921 ĝis 1931 li vivis eksterlande; post sia reveno al Sovetunio li ja akceptis la tie regantan kulturpolitikon, tamen pro problemoj kun Stalino ne plu rajtis forlasi la landon. En 1936 li mortis en Moskvo. Lia naskiĝurbo honore al li de 1932 ĝis 1990 nomiĝis Gorkij.

Li plurfoje esprimis sin pri Esperanto, ekzemple: "La konservativa penso obstine asertas, ke Esperanto estas utopio. La viva, evoluanta realeco iom post iom, sed ĉiam pli energie refutas la opinion de la konservativuloj". Pluraj liaj negrandaj verkoj aperis en Esperanta traduko.

Deveno

Patro, Maksim Savvatijeviĉ Peŝkov (1840—71) filo de soldata, degradita el oficiro, meblisto-mahagonisto. Antaŭ la morto laboris kiel administranto de vaporŝipa kontoro, mortis kaŭze de ĥolero. Patrino, Varvara Vasiljevna Kaŝirina (1842—79) el burĝa familio; frue vidviniĝis, ree edziniĝis, mortis kaŭze de ftizo. Dum la infanaĝo la verkisto vivis en domo de avo Vasilij Vasiljeviĉ Kaŝirin. Dumjunece la avo de Maksimo Gorkij laboris kiel burlako, poste pliriĉiĝis, sed dummaljunece ree iĝis malriĉa. La avo instruis la knabon per klerikaj libroj, la avino iniciis la nepon al popolaj kantoj, fabeloj, sed ĉefe anstataŭigis patrinon.

Klerigo

Gorkij ne ricevis bonan klerigon, li nur finis metilernejon. Li instruis sin mem por satigi sian soifon pri scioj. Peza laboro (li lavis manĝilaron sur vaporŝipo, estis "knabo" en ŝuvendejo, laboris en ikonmetiejo kaj ĉe foirej-konstruado) kaj dumjuneca mizero donis al li bonan scion de la vivo kaj naskis revojn pri mondreorganizo. "Ni venis en la mondon por ne konsenti", deklaras konserviĝinta fragmento de neniigita poemo de juna Peŝkov Kanto de maljuna kverko.

Verkoj

Makar Ĉudra (Макар Чудра, rakonto, 1892)
Na dne (На дне, dramo, 1902)
Mat' (Мать, romano, 1906/1907 en Usono)
La kanto de la ŝtormopetrelo

En Esperanto aperis

Unu fojon en aŭtuno (trad. J., Revuo Internacia, 1902, p. 9-11, 39-39, 87-89, 118-121)
Boleŝcjo, rakonto, tradukis Ivan Seleznjov. - Sankt-Peterburgo: Societo "Espero", 1906. - 8 p.
Bolĉjo, tradukis Kazimierz Bein. - En: Internacia Krestomatio, Varsovio: Arcta, 1907.
La rakonto de Filip Vasiliĉ, tradukis Victor Dufeutrel. - En: Du slavaj rakontoj. - Paris: Presa Esperantista Societo, 1908. - p.[7] - 27. - (Kolekto de Lingvo Internacia 9)
Ĥano kaj lia filo (tr. Aleksandro Traĥterov, en: Bukedo. Kolekto de literaturaĵoj originalaj kaj tradukitaj de diversnaciaj aŭtoroj, 1923, p. 71-81)
Tunelo tradukis G. Demidjuk (La nova epoko, 1928-1929, p. 65-68)
Kiel mi lernis, tradukis P. Tilin. - Leipzig: Ekrelo, 1931. - 23 p.
V. I. Lenin. - Moskvo: Komisiono pri Internaciaj Ligoj de Sovetaj Esperantistoj; Unio de Sovetaj Societoj de Amikeco kaj Kulturaj Ligoj kun Eksteraj Landoj, 1969. - 50 p.