Barbo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ortodoksa judo kun plena barbo

Barbo estas hararo, kiu kreskas ĉe viroj sur la mentono kaj la vangoj. Haroj, kreskantaj nur sub la nazo estas nomataj lipharoj.

Barbo je modo[redakti | redakti fonton]

Barbo estis moda en pluraj epokoj :

Romia Imperio[redakti | redakti fonton]

En la klasika periodo de la Romia Imperio, la barbo ne estis tiel populara. La Romianoj, kiuj rigardis sin plej civilizitaj, vidis la razadon kiel signon pri tio. La barboj laŭ ili karakterizis barbarojn: la mondojn keltan, ĝermanan, persan k.s.; tie la viroj havis barbon kaj longajn harojn.

Certa problemo ĉiam restis por ili la Greka mondo, kie multaj - kaj precipe multe da famuloj - poetoj, filozofoj k.s. - portis barbojn. Kaj kulture la Grekan mondon ili nepre ne povis opinii senciviliza...

Pluraj Romianoj, ĉefe en la 2a jarcento p.Kr., en sia imitado de la Greka kulturo same ekimitis iliajn barbojn.

Kelkaj uloj kun barbo.

Renesanco (inter 1520 kaj 1610)[redakti | redakti fonton]

Je 1800 ĝis 1900[redakti | redakti fonton]

20-a jarcento[redakti | redakti fonton]

21-a jarcento[redakti | redakti fonton]

Citaĵoj[redakti | redakti fonton]

Signor Montumeri - Apud barbo estas ĉiu potenco
Maglia - Kie vi situas barbon ?

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]