Hortiktero

Kiel legi la taksonomion Hortiktero
Hortiktero, masklo de I. s. spurius Hortiktero, ino de I. s. spurius
Biologia klasado
Regno: Animaloj Animalia Filumo: Ĥorduloj Chordata Klaso: Birdoj Aves Ordo: Paseroformaj Passeriformes Familio: Ikteredoj Icteridae Genro: Icterus Specio: 'I. abeillei'
Dunomo
Icterus abeillei (Linnaeus, 1766)
Konserva statuso
Konserva statuso: Malplej zorgiga
Aliaj Vikimediaj projektoj

La Hortiktero, Icterus spurius, estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj de ties tipa genro nome Ikteroj kiu enhavas speciojn kiuj montras flavajn kaj nigrajn kolorojn, el kiuj tiu ĉi specio estas la ununura kiu anstataŭ flavajn aŭ oranĝecajn kolorojn montras tre brunajn al malhelruĝajn (brikruĝajn) eble nur kun la Martinika iktero. Ĝi krome estas la plej malgranda inter la specioj de ikteredoj. La subspecio de la marbordo de Karibio en Meksiko, nome I. s. fuertesi, estas foje konsiderata separata specio, nome Okra iktero.

Aspekto

Maskla plenkreskulo.

Hortiktero Galveston (Teksaso).

Tiu specio estas 16 cm longa kaj pezas 20 g. La beko estas pintakra kaj nigra kun iom da blugriza ĉe la bazo de la suba makzelo (Howell kaj Webb 1995). Maskla plenkreskulo de la nomiga subspecio havas brunajn subajn partojn, ŝultromakulon kaj pugon, dum la resto de la plumaro (kapo, dorso, flugiloj kaj vosto) estas nigra. En la subspecio I. s. fuertesi, la bruna koloro estas anstataŭata de okra (Howell kaj Webb 1995). La kruroj estas nigrecaj.

Ina plenkreskulo kaj la junuloj de ambaŭ subspecioj havas olivecverdecajn suprajn partojn kaj flavecajn bruston kaj ventron. Ĉiuj plenkreskuloj havas pintakrajn bekojn kaj blankajn flugilstriojn. (Hortikteroj estas konsiderataj plenkreskuloj post sia dua jaro). Unujaraj maskloj estas flavecverdecaj kun nigra gorĝomakulo.

Habitato kaj teritorio

La reprodukta habitato estas duonmalfermaj areoj kun deciduaj arboj. I. s. spurius reproduktiĝas printempe tra orienta Nordameriko el la landlimo inter Usono kaj Kanado suden al centra Meksikio. Studo de 2009 trovis reproduktadon en dornarbaroj de Suda Baja California kaj marbordo de Sinaloa dum somera pluvsezono, kvankam tiu regiono estis antaŭe konsiderata nur migranta haltejo (Rohwer, Hobson, kaj Rohwer, 2009). I. s. fuertesi reproduktiĝas el suda Tamaulipas al Veracruz (Howell kaj Webb 1995). Tiuj birdoj emas vivi en umbraj arboj en parkoj ĉe lagoj kaj riveroj, arbarbordoj, arbarklarejoj, izolitaj arbaretoj, parkoj, homloĝataj areoj ktp. Ili evitas nerompitajn arbarojn.

La vintra teritorio de la nomiga subspecio etendas el la marbordaj malaltaj teroj de centra Sinaloa kaj suda Veracruz suden al norda Kolombio kaj nordokcidenta Venezuelo (Scharf kaj Kren 1996). La okra subspecio estis observata vintre en la deklivaro al Pacifiko de Meksikio (Howell kaj Webb 1995).

Nomiga Hortiktero startas el vintrejoj en marto kaj aprilo kaj alvenas al reproduktaj habitatoj el fina aprilo al fina majo. Kutime ili startas el reproduktaj teritorioj fine de julio kaj komence de aŭgusto kaj alvenas al la vintraj teritorioj meze de aŭgusto. Tiuj birdoj estas dumnoktaj migrantoj.

Manĝo

Dum la reprodukta sezono ili manĝas insektojn kaj araneojn. poste ŝanĝas la dieton kiu inkludas ankaŭ maturajn fruktojn, kiuj estas rapide digestataj. Vintre ties dieto konsistas el fruktoj, nektaro kaj insektoj.

Ili serĉas malalte tra arboj, arbustoj kaj herbejoj insektojn. Ili prenas nektaron sed sen kontribui al polenado ĉar pinĉas la bazon de floroj por akiri la nektaron.

Kutimaro

Dumfluge la Hortikteroj ĝenerale flugas ĉegrunde kaj poste ekflugas al aŭ sub la arbopintoj.

Dum pariĝado la inoj memontriĝas per 3 unikaj metodoj. Unua konsistas el klino de kapo kaj dorso al masklo. Balancado, la dua konsistas el ripete alterni levon kaj mallevon de kapo kaj vosto. Tria estas postulado, kiu konsistas el rapida frapado de duonetendaj flugiloj, sekve de altatona fajfo.

La nesto estas tre firme teksita saketo ligita al forko en horizontala branĉo. Ties nestoj kutime estas kunigitaj.

Etimologio

La latina scienca nomo spurius (falsa) aludas al origina misidentigo de la masklo kiel ino de la Baltimora iktero. Tiuj birdoj estis foje misidentigitaj kiel Paruliedoj.

Referencoj

• BirdLife International (2004). Icterus spurius. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 12a Majo 2006. Malplej Zorgiga.
• Foster, Mercedes S. (2007): The potential of fruiting trees to enhance converted habitats for migrating birds in southern Mexico. Bird Conservation International 17(1): 45-61. COI:10.1017/S0959270906000554 PDF plena teksto
• Hilty, Steven L. (2003): Birds of Venezuela. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-6418-5
• Rohwer, Sievert, Hobson, Keith A., & Rohwer, Vanya (2009): Migratory double breeding in Neotropical migrant birds. Proceedings of the National Academy of Sciences on line. COI:10.1073/pnas.0908121106 Abstract, PDF plena teksto (aliĝo postulata)
• Scharf, William C. & Kren, Josef (1996). Orchard Oriole (Icterus spurius), The Birds of North America Online (A. Poole, Ed.). Ithaca: Cornell Lab of Ornithology; Retrieved from the Birds of North America Online: plena teksto (aliĝo postulata)
• Stiles, F. Gary & Skutch, Alexander Frank (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4

Eksteraj ligiloj

• Informaro kaj fotoj de Hortiktero - Suddakotaj Birdoj kaj Birdumo
• Speciinformaro de Hortiktero - Laboratorio Cornell de Ornitologio
• Hortiktero - Icterus spurius - USGS Patuxent Bird Identification InfoCenter
• Filmetoj de Hortiktero ĉe Internet Bird Collection
• Fotaro de Hortiktero VIREO
• Hortiktero, Birdosono Arkivigite je 2011-01-06 per la retarkivo Wayback Machine

Plia legado

Libro

• Scharf, W. C., and J. Kren. 1996. Orchard Oriole (Icterus spurius). In The Birds of North America, No. 255 (A. Poole and F. Gill, eds.). The Academy of Natural Sciences, Philadelphia, PA, and The American Ornithologists’ Union, Washington, D.C.

Tezoj

• Enstrom DA. Ph.D. (1990). Investigations of delayed plumage maturation in the orchard oriole. University of Illinois at Urbana-Champaign, United States, Illinois.

• Witt JW. Ph.D. (2005). Shrub and grassland birds at Occoquan Bay National Wildlife Refuge in northern Virginia and the influence burning and mowing has had upon their distribution and abundance. George Mason University, United States, Virginia.

Artikoloj

• Baker JM, Lopez-Medrano E, Navarro-Siguenza AG, Rojas-Soto OR & Omland KE. (2003). Recent speciation in the Orchard Oriole group: Divergence of Icterus spurius spurius and Icterus spurius fuertesi. Auk. vol 120, no 3. p. 848-859.

• Beaton G. (1994). Late Orchard Oriole found in Clayton County. Oriole. vol 59, no 1. p. 25-26.

• Binford LC. (1971). Roadrunner Captures Orchard Oriole in California. California Birds. vol 2, no 4.

• Bjorklund CF. (1990). Bromhead Saskatchewan Canada Rare Bird Records. Blue Jay. vol 48, no 4. p. 212-217.

• DePaul L & Kopitzke D. (1998). Incentives for savanna protection on private lands: Past, present, and future. Transactions of the Wisconsin Academy of Sciences Arts & Letters. vol 86, no 0. p. 47-56.

• Elliott PF. (1978). Cowbird Parasitism in the Kansas USA Tall Grass Prairie. Auk. vol 95, no 1. p. 161-167.

• Enstrom DA. (1992). Breeding Season Communication Hypotheses for Delayed Plumage Maturation in Passerines Tests in the Orchard Oriole Icterus-Spurius. Animal Behaviour. vol 43, no 3. p. 463-472.

• Enstrom DA. (1992). Delayed Plumage Maturation in the Orchard Oriole Icterus-Spurius Tests of Winter Adaptation Hypotheses. Behavioral Ecology & Sociobiology. vol 30, no 1. p. 35-42.

• Enstrom DA. (1993). Female choice for age-specific plumage in the orchard oriole: Implications for delayed plumage maturation. Animal Behaviour. vol 45, no 3. p. 435-442.

• Garvin MC, Szell CC & Moore FR. (2006). Blood parasites of Nearctic-Neotropical migrant passerine birds during spring trans-gulf migration: Impact on host body condition. Journal of Parasitology. vol 92, no 5. p. 990-996.

• Goertz JW. (1977). Additional Records of Brown-Headed Cowbird Nest Parasitism in Louisiana. Auk. vol 94, no 2. p. 386-389.

• Hill RA. (1976). Host Parasite Relationships of the Brown-Headed Cowbird in a Prairie Habitat of West Central Kansas USA. Wilson Bulletin. vol 88, no 4. p. 555-565.

• Hilton GM, Atkinson PW, Gray GAL, Arendt WJ & Gibbons DW. (2003). Rapid decline of the volcanically threatened Montserrat oriole. Biol Conserv. vol 111, no 1. p. 79-89.

• Hofmann CM, Cronin TW & Omland KE. (2006). Using spectral data to reconstruct evolutionary changes in coloration: Carotenoid color evolution in new world orioles. Evolution. vol 60, no 8. p. 1680-1691.

• Hopkins MJ. (1968). A Disputed Nest Site Tyrannus-Tyrannus Icterus-Spurius Behavior. Oriole. vol 33, no 3. p. 37-38.

• Leck C. (1974). Further Observations of Nectar Feeding by Orioles. Auk. vol 91, no 1. p. 162-163.

• Lee JH, Hassan H, Hill G, Cupp EW, Higazi TB, Mitchell CJ, Godsey MS, Jr. & Unnasch TR. (2002). Identification of mosquito avian-derived blood meals by polymerase chain reaction-heteroduplex analysis. American Journal of Tropical Medicine & Hygiene. vol 66, no 5. p. 599-604.

• Lloyd-Evans TL & Atwood JL. (2004). 32 years of changes in passerine numbers during spring and fall migrations in coastal Massachusetts. Wilson Bulletin. vol 116, no 1. p. 1-16.

• Lohrer FE. (1977). Orchard Oriole Holding Food with the Feet. Florida Field Naturalist. vol 5, no 2.

• Luterbach B. (1999). Orchard Orioles increase within Tyvan area, Saskatchewan. Blue Jay. vol 57, no 3. p. 150-151.

• Mills ED & Rogers DTJ. (1990). Nearctic Passerine Fall Migration in Central Belize. Wilson Bulletin. vol 102, no 1. p. 146-150.

• Morton ES. (1979). EFFECTIVE POLLINATION OF ERYTHRINA-FUSCA BY THE ORCHARD ORIOLE (ICTERUS-SPURIUS) - CO-EVOLVED BEHAVIORAL MANIPULATION. Ann Mo Bot Gard. vol 66, no 3. p. 482-489.

• Parkes KC. (1990). Additional Record of Birds from the Distrito Federal Mexico Including a Possible Hybrid Spizella. Condor. vol 92, no 4. p. 1080-1081.

• Quintana-Barrios L, Ruiz-Campos G, Unitt P & Erickson RA. (2006). Update on the birds of Isla Guadalupe, Baja California. Western Birds. vol 37, no 1. p. 23-36.

• Schaefer VH. (1976). Geographic Variation in the Placement and Structure of Oriole Nests. Condor. vol 78, no 4. p. 443-448.

• Scharf WC & Kren J. (1997). Summer diet of orchard orioles in southwestern Nebraska. Southwestern Naturalist. vol 42, no 2. p. 127-131.

• Sealy SG. (1980). Breeding Biology of Orchard Orioles Icterus-Spurius in a New Population in Manitoba Canada. Canadian Field Naturalist. vol 94, no 2. p. 154-158.

• Sealy SG & Underwood TJ. (2004). Accepters and rejecters of cowbird parasitism in the New World orioles (Icterus spp.). Ornitologia Neotropical. vol 15, no 3. p. 331-347.

• Short LL. (1974). Nesting of Southern Sonoran Birds During the Summer Rainy Season. Condor. vol 76, no 1. p. 21-32.

• Stevenson HM. (1979). Southward Extension of Orchard Oriole Icterus-Spurius Breeding Range in Florida USA. Florida Field Naturalist. vol 7, no 1. p. 10-11.

• Twedt DJ & Somershoe SG. (2003). Breeding birds on reforested bottomlands in forested and agricultural landscapes. Ecological Society of America Annual Meeting Abstracts. vol 88, no 339.

• Van Dyke F, Van Kley SE, Page CE & Van Beek JG. (2004). Restoration efforts for plant and bird communities in tallgrass prairies using prescribed burning and mowing. Restoration Ecology. vol 12, no 4. p. 575-585.

• VanderWerf EA & Freed LA. (2003). Elepaio subadult plumages reduce aggression through graded status-signaling, not mimicry. Journal of Field Ornithology. vol 74, no 4. p. 406-415.

• Whitehead MA, Schweitzer SH & Post W. (2002). Cowbird/host interactions in a southeastern old-field: A recent contact area?. Journal of Field Ornithology. vol 73, no 4. p. 379-386.

• Wormington A & Lamond W. (1987). Orchard Oriole New to Northern Ontario Canada. Ontario Birds. vol 5, no 1. p. 32-34.