Les enfants du paradis

Les enfants du paradis
filmo
Originala titolo	Les Enfants du paradis
Originala lingvo	franca lingvo
Kina aperdato	1945, 9 mar. 1945, 15 mar. 1946, 15 nov. 1946
Ĝenro	amafera filmo, filma dramo
Kameraado	Roger Hubert, Marc Fossard
Reĝisoro(j)	Marcel Carné
Produktisto(j)	Raymond Borderie
Scenaro	Jacques Prévert
Filmita en	Parizo • Nico
Loko de rakonto	Parizo
Muziko de	Maurice Thiriet
Rolantoj	Arletty • Jean-Louis Barrault • Pierre Brasseur • Pierre Renoir • María Casares • Gaston Modot • Fabien Loris • Marcel Pérès • Pierre Palau • Étienne Decroux • Jane Marken • Marcelle Monthil • Louis Florencie • Habib Benglia • Raymond Rognoni • Jacques Castelot • Paul Frankeur • Albert Rémy • Robert Dhéry • Auguste Boverio • Paul Demange • Louis Salou • Marcel Herrand • Lucienne Legrand • Maurice Schutz • Joe Alex • Nicolas Bataille • Gérard Blain • Bill-Bocketts • Albert Broquin • Rivers Cadet • Jean Carmet • Henri Delivry • Max Dejean • Jean Diener • Guy Favières • Roger Gaillard • Jean Gold • Gustave Hamilton • Jean Lanier • Léon Larive • Marcel Melrac • André Numès Fils • Raphaël Patorni • Paul Temps • Michel Vadet • Roger Vincent • Lucien Walter • Simone Signoret • Josselin
Produktinta firmao	Pathé
IMDb

Infanoj de Paradizo (france Les Enfants du paradis) estas franca nigrablanka plenlonga filmo el 1945, dramo reĝisorita de Marcel Carné pri la aktoroj de la pariza teatro en la unuaj jardekoj de la 19-a jarcento. La filmo estis filmita dum la germana okupacio kaj estis scenarita fare de Jacques Prévert.

La filmo rakontas pri la neplenumita amo de pantomima artisto por korteganino (ludita de la aktorino Arlatty) en Parizo en la 1820-aj kaj 1830-aj jaroj, kiu ankaŭ estas enamiĝinta al krimulo, aristokrato kaj aktoro. En la franca teatra asocio, la supra stando kun la plej malmultekostaj sidlokoj nomiĝis "Paradizo", kaj en ĝi sidis la membroj de la komuna klaso, kiuj ne kaŝis sian opinion pri la aktoroj, tial la nomo "Infanoj de Paradizo" rilatas ambaŭ al la aktoroj kaj al la amaso da ordinaraj homoj el la laborista klaso sidantaj ĉe la supra stando. Do la filmo rilatas al ĉi tiu dueco.

La filmo estas konsiderata klasika de la monda kino, ĝi regule aperas en diversaj listoj kaj taksoj de la plej bonaj filmoj de ĉiuj tempoj. Laŭ decido de Unesko ĝi estis agnoskita kiel monda kultura heredaĵo .

Intrigo

En la pariza pantomima teatro "Funambul" komencas prezenti sur la scenejo du novaj aktoroj: la talenta juna mimo Baptiste, la filo de la "Funambul" aktoro Debureau, kaj la ambicia flirmanisto Frederic Lemaitre, kiu revas pri vera teatro, sed serĉante. laboro ricevas laboron en pantomimo. De ŝanco, kaj Baptiste kaj Frederic renkontas Garance, iaman modelon kiu estis lasita sen laboro. Baptiste enamiĝas al ŝi, sed en la hotelo kie Baptiste kaj Frederic kaj Garance loĝis, Baptiste ne kuraĝas resti en la ĉambro de sia kara nokte. La favoro de Garance estas serĉita fare de la pli persista Frederick. Garance ankaŭ ricevas taskon en la teatro, kaj Baptiste iĝas pli malĝoja tago post tago ĉar ŝi preferis iun alian. La amo de Batista estas proksime observita fare de lia kolego en la trupo, Natalie, kiu longe enamiĝis al li.

Dume, la fama ŝtelisto Lacenaire kaj lia partnero provas fari murdon por la celo de rabo. Atestantoj montras al Garance kiel eblan komplicon, ĉar ŝi antaŭe estis vidita en la firmao de Lacenaire. Por eviti areston, Garance montras la vizitkarton de la aristokrato Edward de Montreur, kiu promesis al ŝi sian patronecon.

Pluraj jaroj pasas. Frederic iĝas fama aktoro kaj ekzercas novan teatraĵon. Li trovas teatraĵon verkita de tri aŭtoroj enuiga, kaj dum la premiero li multe improvizas. Kvankam la spektantaro estas ravita, la verkintoj estas ofenditaj kaj defias Frederick al duelo. Post la prezento, Lacenaire, kiun Frederiko ne antaŭe renkontis, eniras la vestĉambron de Frederic. Post nokto da drinkado, Frederic invitas Lacenaire kaj lian partneron kiel sekundoj al duelo, kie la aktoro estas facile vundita en la brako. Lia prezento estas nuligita, kaj Frederic venas al la prezento ĉe la Funambul kun bandaĝita mano. Baptiste ankaŭ estas fama, kaj liaj prezentoj estas ĉiam elĉerpitaj. Frederic renkontas Garance en la kesto, kiu iĝis la amantino de de Montreur kaj vojaĝis multe, sed ne povas forgesi la amon de Baptiste kaj sekrete venas al ĉiu el siaj prezentoj. Frédéric aliras Baptiste postscenejon kaj vidas sian edzinon Nathalie kaj ilian junan filon. Li memorigas Baptiste pri Garance, kiu kreas timon en la animo de la mimo. En la sama tempo, Frederic mem travivas ĵaluzon, vidante ke Garance, kiu siatempe forlasis lin, amas Baptiste.

Lacenaire vizitas Garance ĉe la domo de de Montreur, kie li renkontas la posedanton de la domo sur la ŝtuparo, stimulante sian malamikecon. De Montreur malsukcese serĉas la amon de Garance, sed ŝi konfesas lin ke ŝi ĉiam amis iun alian. Post iom da tempo, Frederick rezultas en la teatro kiel Othello. Ĉe la premiero, de Montreur kontaktas lin, kredante ke ĝi estas lin kiun Garance amas, kaj defias Frederic al duelo. Ĉe tiu tempo, Baptiste, kiu ankaŭ venis al la prezento, kaj Garance renkontas, konfesas sian amon unu al la alia kaj retiriĝas al la altano, kie Lacenaire trovas ilin kaj montras ilin tra la fenestro al Frederic kaj de Montreur. De la teatro, Baptiste kaj Garance iras al la hotelo kie ili vivis en sia junaĝo kaj pasigas la nokton kune.

Matene, Lacenaire kaj lia partnero venas al la turkaj banejoj, kie de Montrer atendas la sekundojn de Frederic. Lacenaire mortigas de Montreur per ponardo, liberigas sian partneron kaj restas por kapitulaci al justeco. En la hotelo, Baptiste ne volas lasi Garance iri, sed ŝi rapidas al de Montreur por malhelpi duelon. Natalie kaj ŝia filo venas al Baptiste por iri al la karnavalo kune. Ŝi trovas she edzon kun Garance kaj rakontas al Garance ke kvankam ŝi amas Baptiste, ŝi, Nathalie, estis plej proksime al li dum pluraj jaroj. Garance eliras, sed Baptiste, kiu rapidis post ŝi, ne povas trarompi la karnavalprocesion kaj vidas Garance foriri en kaleŝo.

Historia fono

La ĉeffiguroj de la filmo estas realaj historiaj figuroj. La granda mimo Baptiste Deburau, aŭ simple Baptiste (1796 - 1846), en 1819 sur la scenejo de la pariza teatro " Funambul " repensis la bildon de Pierrot, kreante la bildon de rifuzita, malfeliĉa amanto. Frederic Lemaitre (1800 - 1876) estas same fama aktoro, legendo kaj reformanto de la franca teatro. Pierre Lacenaire (1803 - 1836) - fama poeto, ŝtelisto kaj murdinto.

Rolantaro

• Arletty  - Garance
• Jean-Louis Barrault  - Baptiste Debureau, mimo
• Pierre Brasseur  - Frederic Lemaitre, aktoro
• Marcel Herrand  - Pierre Lacenaire, ŝtelisto
• Pierre Renoir  - Gericault
• Maria Cazares  - Natalie
• Louis Salou  kiel Grafo Edouard de Montreux
• Gaston Modot  - "blindulo"
• Fabien Loris  - Avril
• Marcel Perez  - direktoro de "Funambul"
• Pierre Palau  - direktoro de "Funambul"
• Etienne Decroux  - Anselme Debureau
• Jane Marken - sinjorino Hermine
• Marcella Montille - Maria
• Louis Florency - policisto
• Raymond Rognoni - direktoro
• Jacques Castelot  - Georges
• Paul Francoeur  - polica inspektisto
• Albert Remy - Scarpia Barigny
• Robert Dery  - Celestin
• Auguste Boverio - unua verkinto
• Paul Demange - dua verkinto

Eksteraj ligiloj

• Les enfants du paradis ĉe Rotten Tomatoes
• Les enfants du paradis en Interreta filma datumbazo (angle)
• Les enfants du paradis ĉe AllMovie (angle)
• Les enfants du paradis ĉe Turner Classic Movies Datumbazo
• Infanoj de Paradizo ĉe retejo de Marcel Carné (france)
• "Konsideroj sur Arkivigite je 2021-10-26 per la retarkivo Wayback Machine Les Enfants du Paradis Arkivigite je 2021-10-26 per la retarkivo Wayback Machine (Infanoj de Paradizo Arkivigite je 2021-10-26 per la retarkivo Wayback Machine)" de Stuart Fernie
• Enfants du Paradis Filmographie PathéArkivigite je 2020-02-19 per la retarkivo Wayback Machine
• La Romano de Infanoj de Paradizo eseo de Dudley Andrew ĉe la Kriteria Kolekto