Ludwigsburg

	Ludwigsburg
Ludwigsburg (Germanio)
Administrado
Federacia lando	Baden-Virtembergo
Distriktaro	distriktaro Stutgarto
Distrikto	distrikto Ludwigsburg
Urborajtoj	Urbo (Stadt)
Telefona antaŭkodo	07141
Poŝtkodo	71601–71642
Malnova poŝtkodo de antaŭ 1993	7140
Aŭtomobila kodo	LB
Oficiala Municipokodo	08118048
Politiko
Komunumestro	Werner Spec
Titolo de komunumestro	Oberbürgermeister
Adreso de la administrejo	Wilhelmstraße 11; 71638 Ludwigsburg
Demografio
Loĝantaro	93358 (stato 2020-12-31) [fonto: landa statistika oficejo (decembro 2020)]
Geografio
Geografia situo	48° 54′ N, 9° 12′ O (mapo)48.89759.1919444444444Koordinatoj: 48° 54′ N, 9° 12′ O (mapo)
Alto super la marnivelo	293 m
Areo	43,33 km²
Oficiala retejo	https://www.ludwigsburg.de
	v • d • r

Ludwigsburg - prononco [LUDviksburk] - estas urba komunumo en Germanio. Ĝi troviĝas en la distrikto Ludwigsburg kaj en la distriktaro Stutgarto de la federacia lando Baden-Virtembergo. Fine de decembro 2020 la komunumo havis 93 358 loĝantojn.

Institucioj, entreprenoj[redakti | redakti fonton]

Porcelan-farejo fondita de duko Karl Eugen de Virtembergo la 5-an de aprilo 1758, hodiaŭa sidejo en la rezidenca kastelo.
Institut für Erhaltung von Archiv- und Bibliotheksgut (Instituto por konservado de arkivaĵoj kaj bibliotekaĵoj, Schillerplatz 11) - nova taskego post perdiĝo de la urba arkivo de Kolonjo.

Ĝemelurboj[redakti | redakti fonton]

Ludwigsburg havas la kvar, sekvajn ĝemelurbojn:

ekde 1950 Montbéliard en Francujo (estis la unua germana-franca partnereco)
ekde 1960 Caerphilly en la Unuiĝinta Reĝlando
ekde 1990 Eŭpatorio (Jevpatorija) en Ukrainio
kaj la usona urbo Saint Charles ekde 1995

Gravaj personoj[redakti | redakti fonton]

Vogaĵante al Parizo en 1763 Wolfgang Amadeus Mozart, tiam ok-jara, restis dum du tagoj en Ludwigsburg por ludi pianon por duko Karl Eugen de Virtembergo, sed tiu eĉ ne akceptis nek aŭskultis lin. De 1769–1774 poeto kaj muzikisto Christian Friedrich Daniel Schubart estis orgenisto kaj muzikdirektoro ĉe la duka kortego. Poste tiu libera spirito estis enkarcerigita en Hohenasperg pro publikado de poemoj kaj eseoj kritikantaj la dukon Karl Eugen. Horst Köhler, la ŝtatprezidento de Germanio pasigis sian infanaĝon en Ludwigsburg. En la urbo mortis hungara geografo Károly Kogutowicz.

Honorcivitanoj[redakti | redakti fonton]

La urbo Ludwigsburg distingis multajn civitanojn per honora civitaneco, interalie:

1933: Paul von Hindenburg, prezidanto de Germanio
1990: Albert Schöchle, ĝardenarkitekto, planinto de Floranta Baroko kaj de Wilhelma

En Ludwigsburg naskiĝis ...[redakti | redakti fonton]

Georg Friedrich Schmoll (?–1785), pentristo
Justinus Kerner (1786–1862), verkisto - kuracisto
Eduard Mörike (1804–1875), poeto - teologo
Friedrich Theodor Vischer (1807–1887), protestanta teologo, verkisto, profesoro pri filozofio kaj estetiko, politikisto
David Friedrich Strauß (1808–1874), protestanta teologo, verkisto
Karl Pfizer (1824–1906), fondinto de la usona farmacia koncernego Pfizer

Rilatoj al Esperanto[redakti | redakti fonton]

En 1988 en la vasta baroka parko okazis granda festo celebranta la 25-jariĝon de intensaj interŝanĝoj inter lernejanoj kaj studentoj de Francio kaj Germanio, kaj ankaŭ de la tiucele fondita Oficejo Franc-Germana pri Junularo. En ĝi ankaŭ amplekse prezentiĝis komuna informstando de JEFO kaj GEJ, prezentanta la internaciajn renkontiĝojn kaj interŝanĝojn de la Esperanto-Junularo per informiloj aparte kreitaj du-lingve en la franca kaj germana por tiu evento. Tiu stando tre kontrastis al ĉiuj aliaj, kiuj celis tre altigi francajn lingvokonojn ĉe germanaj junuloj kaj iom ankaŭ germanjn lingvokonojn ĉe francaj junuloj per komunaj renkontiĝoj - kaj vekis tre pozitivajn reagojn kaj france kaj germane ĉe multaj lernejanoj kaj studentoj tie kunvenintaj. Kompletige direblas, ke la Oficejo Franc-Germana pri Junularo en la 1980-aj jaroj finance subtenis plurajn internaciajn renkontiĝojn de JEFO kaj GEJ, kvankam tie videble ne temis pri la franca kaj germana lingvoj. La forta partopreno de la junaj esperantistoj en tiu granda festo do iusence ankaŭ estis esprimo de danko pro tiu subteno.