Frosto (slava mitologio): Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Linio 3: Linio 3:
'''Frosto''' ({{lang-ru|Мороз}}) en [[slava folkloro]] kaj [[etnografio]] estas la diaĵo de tiu ĉi veterkondiĉo.
'''Frosto''' ({{lang-ru|Мороз}}) en [[slava folkloro]] kaj [[etnografio]] estas la diaĵo de tiu ĉi veterkondiĉo.
== Imago ==
== Imago ==
''«(Distrikto Uŝickij). Oni personigi frosto en la imago de grizhara, kalva maljunulo, vestita per neĝa vesto kaj glaciaj botoj. (...) (Distrikto [[Novograd-Volinskij]]). Frosto estas kolera viro; li havas grandajn ruĝajn lipojn kaj la saman nazon. Li estas parenco de suno kaj vento, sed la lasta estas pli potenca ol la unuaj. (...) (Podolskaja [[gubernio]]). Oni personigi frosto kiel maljunulo, tute kovrita per glacipendaĵoj».''<ref>{{ru}} Труды этнографическо-статистической экспедиции в западно-русский край, снаряж. ИРГО. Юго-запад. отдел. Материалы и исследов., собранные д. чл. П. П. Чубинским. Т. 1: Верования и суеверия. Загадки и пословицы. Колдовство. СПб: 1872. Стр. 31-32.</ref>
En la tekstaro de [[Pavlo_Ĉubinskij|P. P. Ĉubinskij]] estas tiaj informoj: ''«(Distrikto Uŝickij). Oni personigi frosto en la imago de grizhara, kalva maljunulo, vestita per neĝa vesto kaj glaciaj botoj. (...) (Distrikto [[Novograd-Volinskij]]). Frosto estas kolera viro; li havas grandajn ruĝajn lipojn kaj la saman nazon. Li estas parenco de suno kaj vento, sed la lasta estas pli potenca ol la unuaj. (...) (Podolskaja [[gubernio]]). Oni personigi frosto kiel maljunulo, tute kovrita per glacipendaĵoj».''<ref>{{ru}} Труды этнографическо-статистической экспедиции в западно-русский край, снаряж. ИРГО. Юго-запад. отдел. Материалы и исследов., собранные д. чл. П. П. Чубинским. Т. 1: Верования и суеверия. Загадки и пословицы. Колдовство. СПб: 1872. Стр. 31-32.</ref>


Aŭtoroj de la vortaro "Slavaj antikvaĵoj" mencias, ke Frosto estis ankaŭ fama inter la [[poloj]] de [[Pomerio]]. Ili nomis lin ''"Pan Мгоzewski"'' aŭ ''"Mrôzk"'' kaj imagis kiel vila, liphara maljunulo, kovrita per prujno.<ref>{{ru}} Славянские древности. Этнолингвистический словарь: В 5 тт. (Под ред.
Aŭtoroj de la vortaro "Slavaj antikvaĵoj" mencias, ke Frosto estis ankaŭ fama inter la [[poloj]] de [[Pomerio]]. Ili nomis lin ''"Pan Мгоzewski"'' aŭ ''"Mrôzk"'' kaj imagis kiel vila, liphara maljunulo, kovrita per prujno.<ref>{{ru}} Славянские древности. Этнолингвистический словарь: В 5 тт. (Под ред.
Н. И. Толстого). Т. 3. М.: 2004. Стр. 303.</ref>
Н. И. Толстого). Т. 3. М.: 2004. Стр. 303.</ref>


== Mitoj ==
== Kulto ==
== Kulto ==
== Mitoj ==
== Referencoj ==
== Referencoj ==
{{Referencoj}}
{{Referencoj}}

Kiel registrite je 11:06, 6 apr. 2019

Tiu ĉi artikolo temas pri la diaĵo Frosto en slava mitologio. Pri la veterkondiĉo vidu la tekston frosto.
"Frosto" de la rusa pentristo Nikolao Roerich

Frosto (ruse Мороз) en slava folkloro kaj etnografio estas la diaĵo de tiu ĉi veterkondiĉo.

Imago

En la tekstaro de P. P. Ĉubinskij estas tiaj informoj: «(Distrikto Uŝickij). Oni personigi frosto en la imago de grizhara, kalva maljunulo, vestita per neĝa vesto kaj glaciaj botoj. (...) (Distrikto Novograd-Volinskij). Frosto estas kolera viro; li havas grandajn ruĝajn lipojn kaj la saman nazon. Li estas parenco de suno kaj vento, sed la lasta estas pli potenca ol la unuaj. (...) (Podolskaja gubernio). Oni personigi frosto kiel maljunulo, tute kovrita per glacipendaĵoj».[1]

Aŭtoroj de la vortaro "Slavaj antikvaĵoj" mencias, ke Frosto estis ankaŭ fama inter la poloj de Pomerio. Ili nomis lin "Pan Мгоzewski""Mrôzk" kaj imagis kiel vila, liphara maljunulo, kovrita per prujno.[2]

Kulto

Mitoj

Referencoj

  1. ruse Труды этнографическо-статистической экспедиции в западно-русский край, снаряж. ИРГО. Юго-запад. отдел. Материалы и исследов., собранные д. чл. П. П. Чубинским. Т. 1: Верования и суеверия. Загадки и пословицы. Колдовство. СПб: 1872. Стр. 31-32.
  2. ruse Славянские древности. Этнолингвистический словарь: В 5 тт. (Под ред. Н. И. Толстого). Т. 3. М.: 2004. Стр. 303.

Vidu ankaŭ