Vladislav Evgenjeviĉ Bugera

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Polurinda artikolo
 Ĉi tiu artikolo bezonas poluradon, ĉar ĝi montras stilajn kaj/aŭ gramatikajn kaj/aŭ strukturajn problemojn, kiuj ne konformas al stilogvido.
La priskribo de la problemo troviĝas ĉi tie. Bonvolu ŝanĝi la enhavon por plibonigi la artikolon.
Orfa
 Ĉi tiu artikolo estas orfa, ĉar malmultaj aŭ neniuj aliaj artikoloj ligas al ĝi.
Bonvolu enmeti ligilojn al ĉi tiu paĝo el rilataj artikoloj; sugestoj estas troveblaj ĉi tie.
Precizigu la daton: {{Orfa|temo|monato jaro}}
Vladislav Evgenjeviĉ Bugera
Persona informo
Владислав Евгеньевич Бугера
Naskiĝo la  24-an de januaro 1971(nun 1971-01-24)
en Ufa, Baŝkira Aŭtonoma Soveta Socialisma Respubliko, Sovetunio
Lingvoj rusa vd
Ŝtataneco Sovetunio • Rusio vd
Alma mater Kijiva Universitato
Profesio
Okupo filozofo • politikisto • scienca esploristo vd
Laborkampo socifilozofio, sciteorio, politika ekonomiko, politika scienco, marksismo, socia psikologio
Labor-institucioj Ufa Ŝtata Nafta Teknika Universitato (UŜNTU)
Doktoreca konsilisto Raŝit Kamajev vd
En TTT Oficiala retejo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Vladislav Evgenjeviĉ Bugera[1], ruse Владислав Евгеньевич Бугера, naskita la  24-an de januaro 1971(nun 1971-01-24) en Ufa, Baŝkira Aŭtonoma Soveta Socialisma Respubliko, Sovetunio, estas rusa filozofo[2][3], sciencisto[4], politika publicisto[5] kaj maldekstrema socipolitika figuro.

Li estas doktoro pri filozofio[6], profesoro pri la sekcio de filozofio en la Ufa Ŝtata Nafta Teknika Universitato (UŜNTU)[7], membro de la sekcio "Materia Dialektiko - Scienca Ateismo"[8] de la Rusa Filozofia Societo kaj krome estas fondinto de la scienca lernejo pri socifilozofio "La doktrino de la rilatoj de administrado kaj proprieto kiel la substanco de socio" ("La doktrino de homo kiel ensemblo de rilatoj de proprieto kaj administrado")[9].

Biografio[redakti | redakti fonton]

V. Bugera naskiĝis la  24-an de januaro 1971(nun 1971-01-24) en Ufa[2][9][10]. Pli aĝa frato estas Miĥail Evgenjeviĉ Bugera[11][12], rusa ekonomikisto kaj politikisto.

En 1988-1993 li studis ĉe la Filozofia Fakultato de la Kijiva Universitato[2][9][10][13].

Ekde februaro 1996 li instruas ĉe UŜNTU , ekde julio 2002 - Docento de la Sekcio pri Filozofio de UŜNTU , ekde februaro 2010 - Profesoro pri Filozofio de UŜNTU[2][9][10][13][14].

En 2001, en Moskva Ŝtata Universitato Lomonosov, sub gvido de Doktoro pri Filozofio Profesoro Raŝit Burĥanoviĉ Kamaev, li defendis sian disertaĵon por la grado de Kandidato de Filozofiaj Sciencoj pri la temo „Nietzsche-anismo kiel socia fenomeno: ĝia socia esenco kaj rolo. Socifilozofia esplorado” (fako 09.00.11 – Socia filozofio)[13][15].

En julio 2002, li prenis progresinstruajn kursojn pri sciteorio en en Mez-Eŭropa Universitato[13].

En 2004 al li estis premiita la titolo de Docento[13].

En 2006, en Moskva Ŝtata Universitato defendis sian disertacion por doktoro pri filozofio pri la temo "Rilatoj pri proprieto kaj administrado kiel necesaj formoj de homa agado" (fako 09.00.11 - Socia Filozofio). La oficialaj kontraŭuloj estis Doktoroj de Filozofiaj Sciencoj V. P. Lenshin, A. V. Nazarchuk, J. A. Juŝĉenko[10][13][15]. Pozitivajn komentojn pri la disertacio prezentis profesoro de Universitato de Glasgovo kaj profesoro de [[Kolegio de Sankta Maria de Kalifornio Susan Weissman. Doktoro pri filozofio Riĉard Ivanoviĉ Kosolapov aktive partoprenis en la diskuto de la disertacio[16].

En 2006-2009, li estis Vicprezidanto de la Baŝkira Branĉo de la Scienca Konsilio pri la Metodologio de artefarita intelekto de la Rusa Akademio de Sciencoj[9][10][17].

En 2008, la konversacio de Bugera kun la verkisto kaj filozofo E. A. Baikov estis publikigita en n-ro 44 de «Johnson Bulteno» (Johnsons Russia List)[18].

Aŭtoro de ĉirkaŭ 100 sciencaj kaj edukaj publikaĵoj[19], inkluzive de 3 monografioj[10][15]. Ĉefaj verkoj: "Havaĵo kaj Administrado" (2003), "La Socia Esenco kaj la Rolo de la Filozofio de Nietzsche" (2004), "La Esenco de Homo" (2005). Kompilisto, tradukisto kaj redaktisto de la kolekto de artikoloj de aŭtoroj el Rusio kaj Usono "Historia materiismo en la XXI-a jarcento: la bezono de renovigo" (2005), kunaŭtoro de la kolektiva monografio "Filozofiaj kaj aplikataj demandoj de la metodiko de artefarita inteligenteco" (2009).

Li estas proksima amiko de Stanislav Markelov[4][20].

Partoprenanto de la programo "Stelklubo" ĉe radio Sputnik FM[21], metodika seminario "La problemo de pravigado de scio" ĉe la Fakultato de Filozofio kaj Sociologio de la Baŝkira Ŝtata Universitato[22]. Kunlaboras kun la Junulara Universitato de Moderna Socialismo[23].

Teoriaj vidpunktoj[redakti | redakti fonton]

V. E. Bugera disvolvas la problemon de ekonomia kulturo en rusa filozofio[24]. Surbaze de historia materiismo, Bugera faris provon klarigi la evoluon de la homo bazita ne nur sur la evoluo de sociaj rilatoj, sed ĉefe per la evoluo de administrado kaj proprieto rilatoj[25].

La ideoj de Bugera estis diskutitaj en la verkoj de kelkaj verkintoj el Rusio kaj aliaj landoj. La konata anglo-usona esploristo, aŭtoro de la libro "Russian Fascism: Traditions, Trends, Movements" Steven D. Shenfeld, konsideras la opiniojn de V. E. Bugera postmarksismaj[26][27], kaj la germana politika sciencisto Andreas Umland opinias, ke Bugera estas novmarksisto[28]. G. E. Belonogov konsideras Bugera «reprezentanto de nova generacio de materiismaj filozofoj"[29], kaj Eduard Bajkov konsideras lin la fondinto de nova filozofia skolo[9]. La Baŝkira Enciklopedio notas la originan antropologian koncepton de marksismo kreitan de V. E. Bugera[30], kaj ankaŭ indikas[2], interalie, ke lia scienca esplorado estas dediĉita al la problemoj de marksisma filozofio.

Surbaze de la klasaliro, V. E. Bugera difinas Naziismon kaj Stalinismon kiel du realigitajn versiojn de la Nietzsche-koncepto de socio, kaj ankaŭ indikas ke la ideoj de Friedrich Nietzsche iĝis la teoria bazo por la rasaj kaj radikalaj naciismaj politikoj de Nazia Germanio[3].

Proprieto kaj administrado[redakti | redakti fonton]

La ĉefaj ideoj de la libro «Proprieto kaj administrado»:[9]

  1. Proprietaj rilatoj ne estas rilato inter homoj kaj aferoj, sed inter homoj pri aferoj, kiu determinas la sociajn eblecojn por administri praktikajn agadojn kaj aferojn implikitajn en la procezo de tiu ĉi agado. Proprietaj rilatoj determinas who controls whom (or what) and to what extent. Proprietaj rilatoj estas la matrico surbaze de kiu senĉese reproduktiĝas diversaj rilatoj kaj agoj de administrado, diversaj agoj de praktika agado, la tuta homa kulturo ĝenerale, la psiko de individuoj, homgrupoj kaj la tuta homaro. Kaj kvankam proprietaj rilatoj estas primaraj, kaj administrado rilatoj estas sekundaraj, ni povas ekkoni proprietaj rilatoj nur surbaze de scio pri administrado rilatoj. Se ni komparas socion kun vivanta organismo, kaj administrado rilatojn kun ĉeloj, tiam la proprietaj rilatoj estas la kromosomoj kaj genoj de ĉi tiuj ĉeloj. Genoj estas primaraj, kaj la ĉelo estas malĉefa, sed eblas studi genojn nur surbaze de la studo de la ĉelo.
  2. Administrado rilatoj underlie preskaŭ ĉiuj sociaj rilatoj, kun la escepto de proprietaj rilatoj. Studante la trajtojn de rilatoj de administrado kaj proprieto, oni povas klarigi la strukturon kaj evoluon de iu ajn socio (kiel la strukturo kaj evoluo de vivanta organismo povas esti klarigitaj per studado de ĝia vivanta ĉelo).
  3. La ideo de Markso, ke la esenco de la homo estas la totalo de la sociaj rilatoj, estas konkretigita de Bugera: homa naturo, antaŭ ĉio, estas la totalo de rilatoj de administrado kaj proprieto. Studante rilatojn de administrado kaj proprieto en ilia evoluo, ni lernas ĉiujn sferojn de homa ekzisto: de la produktado, distribuo kaj konsumo de materialaj varoj ĝis sekseco kaj edukado de infanoj, de religio kaj arto ĝis scienca kreivo, de sana kaj malsana psiko al la evoluo de homa parolo.
  4. Bugera distingas tri ĉefajn tipojn de administrado rilatoj: individua (membroj de la grupo ne regas la agojn de la alia), aŭtoritata (vertikala kunordigo de agoj en la grupo, estro kaj subuloj) kaj kolektiva (horizontala kunordigo, grupanoj estas egalaj kaj direktas ĉiun aliaj al komuna celo). Ili respondas al la rilatoj de individua, aŭtoritata kaj kolektiva proprieto. Bugera opinias, ke ĉi tiuj tri specoj de administrado-rilatoj (kaj ties respondaj tri specoj de proprietaj rilatoj) ĉeestas en iu ajn grupo, de du homoj ĝis la tuta homaro. La demando estas la proporcioj kaj la kialoj de la ŝanĝoj en ĉi tiuj proporcioj. Bugera kredas ke la studo de ĉi tiuj aspektoj permesas al ni kompreni kaj klarigi la misterojn de homa estaĵo.

Homa naturo[redakti | redakti fonton]

En la monografio "Homa naturo", Bugera evoluigis la koncepton de ekspluato kiel "aŭtoritata kontrolo" de la procezoj de distribuado de produktivaj fortoj kaj konsumvaroj[9]:

  • Li donas pruvon, ke la komerca peranto - la komercisto - kaŝe agas kiel "aŭtoritata" organizanto de la procezoj de distribuado de materialaj varoj ne malpli ol bankisto aŭ fabrikposedanto - aĉetanto de alies laborforto (Ĉapitro 2).
  • Montras, ke la patriotismo de la ekspluatitaj klasoj estas kombinaĵo de ilia memtrompo kaj trompo de la ekspluatantoj (Ĉapitro 5).
  • Surbaze de la esplorado de kelkaj psikologoj, li konsideras samseksemon kiel heterogenan fenomenon, pro ne heredeco, sed pro kombinaĵoj de kontrolrilatoj en kelkaj tipaj grupetoj kaj ĝenerale en socioj kiuj reproduktas tiajn grupojn.
  • Konsumo de altkvalitaj produktoj de popola kulturo povas instigi konsumantojn esti kreivaj[31].
  • Analizo de la ĝenerala sociologia koncepto de "potenco" estis farita[32].

En la verkoj “Homa naturo” (ĉap. 3) kaj “Proprieto kaj administrado” (ĉap. 3) de Bugera asertas, ke en USSR kaj iuj aliaj landoj en la 20-a jarcento funkciis nov-azia produktadmaniero, kiu en siaj produktadrilatoj similas al la azia produktadmaniero, sed bazita sur kvalite malsama evolunivelo de la produktivaj fortoj. Provo estis farita por esplori la klasstrukturon de la nov-azia sociekonomika formacio kaj la padronoj de ĝia evoluo[9][33][34].

Komputiligo[redakti | redakti fonton]

Bugera konsideras la komputiligon de produktado kiel materian antaŭkondiĉon por la socialisma revolucio kaj opinias, ke la proletaro post la teknologia revolucio estas la avangardo de la homaro en la procezo de transiro al senklasa socio[35]. Tio parte resonas kun la opinio de la fama ekonomikisto Peter Ferdinand Drucker: «„sciolaboristoj“ ne fariĝos la plimulto en la „scio-socio“, sed ... ili jam fariĝis ĝia gvida klaso."[36]

Kritiko de «Razilo de Ockham»[redakti | redakti fonton]

Kritikante Razilo de Ockham kiel minaco al krea pensado, V. Bugera sugestas anstataŭ ĝi "kvar-klingan sekurecrazilon" - sistemon de kvar principoj logike rilataj unu al la alia:

  1. Oni ne multipliku entojn senbezone, sed estas akcepteble supozi la ĉeeston de novaj flankoj de la sama ento, eĉ kiam la bezono de tia supozo ne ŝajnas forta.
  2. La radikkaŭzoj de fenomenoj ne devus esti serĉataj sur pli malalta struktura nivelo de realeco ol tiu sur kiu la objekto en kiu la donita fenomeno okazas. Ili devus esti serĉataj aŭ sur la sama aŭ sur pli alta struktura nivelo de realeco.
  3. Se teorio klarigas iun efikon per kaŭzo pri kiu ekzistas malpli da informoj ol la efiko mem, tiam ĉi tiu teorio estos realigebla nur se la sekva kondiĉo estas plenumita: se poste nova priskribo kaj kompreno de la kaŭzo, kiu estas tre malsama de la originalo, estas inkluzivita en ĉi tiu teorio, klarigante la supre menciitan efikon, aŭ se novaj, antaŭe forestantaj kaŭzoj estas inkluzivitaj en ĉi tiu teorio, klarigante ĉi tiun efikon kune kun aŭ eĉ anstataŭ la antaŭe indikita kaŭzo, - eĉ tiel, tiu ĉi teorio restos mem.
  4. La koncepto, en kiu la kaŭzoj de mensa (inkluzive spirita) ordo, dependas de la radikaj kaŭzoj de la eksplikata fenomeno, ne estas kompletigita ne nur kiel teorio, sed eĉ kiel hipotezo[37][38].

Politika agado[redakti | redakti fonton]

  • 1989-90 – Kyiv, membro de la asocio «Enlanda Forumo» (ukr. Вітчизняний Форум)[39] (direktita kontraŭ ukrainaj naciistoj). Sekve de lia politika lukto, li estis akuzita pri samseksemo de la gvidanto de la studenta organizo de ukrainaj naciistoj, Vjaĉeslav Kirilenko, kiu studis kun V. Bugera en la sama grupo[26].
  • 1991-92 – Membro de la Kunordiga Konsilio de la «Unio de Laboristoj de Kievo»[40] – la urba organizo de la "Unio de Laboristoj de Ukrainio por la socialisma restrukturado"[39]. La 20-an de aŭgusto 1991, kiel prezidanto de la organiza komitato de la Socialista Unio de Studentoj de Ukrainio, li esprimis subtenon al la Ŝtata Kriz-Komitato[41], pri kiu li poste parolis en intervjuo kun S. Shenfield en la Johnson’s Russia List[26] kiel sian politikan eraron.
  • 1992-96 – Membro de la Konsilio de la "Marxist Labour Party" (MLP)[42] kaj la redakcio de la revuo "Marxist"[43][44]. Kunlaboris kun la Komitato por Laborista Demokratio kaj Internacia Socialismo[45]. En 1995, li fondis la Ufa-organizon MLP[46], kune kun kies membroj li forlasis la partion en januaro 1996.[43]
  • 1994-96 – instrukciisto de la sindikata asocio "Laborista Rezisto" (kunlabore kun Stanislav Markelov)
  • 1996-98 - Kunlaboras kun la Organiza Komitato de la "Internacia Laborista Partio", asociita kun la "Internacia Ligo de Laboristoj".
  • 1998-2000 - Membro de la Kolektivisma frakcio de la Revolucia Laborista Partio. La frakcio ankaŭ inkludis Marlen Insarov (interreta pseŭdonimo).
  • 2000-2005 - fondinto (kune kun Marlen Insarov) kaj membro de la "Grupo de Proletarian Kolektivismaj Revoluciistoj" (GPKR)[5][47]. En 2005, konflikto okazis inter V. Bugera kaj M. Insarov[48], kiu kaŭzis la ekskludon de V. Bugera de GPKR kaj la fakta disrompiĝo de la Grupo. Sur la ruinoj de la GPKR ekestis "Internacia Unuiĝo de Proletaj Revoluciaj Kolektivistoj". En 2008, disigo okazis en la IUPRK, kiu kaŭzis la apartigon de la organizo de la «Unio de Revoluciaj Socialistoj».
  • De 2006 ĝis nun, li laboris pri la politika projekto «Unio de Kolektivistoj»[49]. En diversaj tempoj, li kunlaboris kun subtenantoj de la Internacia Komunista Movado en la teritorio de la eksa Sovetunio kaj, en kelkaj kampoj de teoria kaj ĵurnalisma agado, kun anarkiismaj internaciistoj[50][51]. Nuntempe la Maldekstra-Komunista Blogo, kreita de IKM-subtenantoj el CIS, publikigis multajn el liaj politikaj artikoloj kaj la libron «Dokumentoj de la „Demokrataj Centralistoj”», en kies eldonado rekte partoprenis V. Bugera.[52]

Li publikigis kelkajn ĵurnalismajn verkojn kaj politikajn sciencajn studojn kiuj akiris internacian famon[53][54]. Grandan lokon en la esploro kaj ĵurnalismo de V. Bugera okupas kontraŭfaŝismaj temoj. Internaciaj kaj hejmaj esploristoj referencas al liaj verkoj, menciante kaj la realan nomon de la aŭtoro[55] kaj unu el liaj pseŭdonimoj - «G. Vasiljev»[56] (Bugera poste reeldonis la verkojn origine publikigitajn sub ĉi tiu kaj aliaj pseŭdonimoj sub sia propra nomo).

V. Bugera aktive publikigis en sia iama oficiala blogo kaj en interretaj forumoj (ĉefe ĉe Mail.Ru) la tekstojn de la Internaciisma Komunista Tendenco (ĝis 2009 la organizo nomiĝis Internacia Buroo por la Revolucia Partio[57]) ĝis tiu ĉi tendenco komencis kunlabori kun naciistoj[58].

Kun la sugesto de V. Bugera, la termino "kolektivismo" akiris en la leksikono de postsovetiaj maldekstraj aktivuloj, krom ĝiaj aliaj funkcioj, ankaŭ kiel la memnomo de certaj politikaj grupoj kaj iliaj ideologiaj sintenoj.

Recenzoj[redakti | redakti fonton]

Pozitivaj[redakti | redakti fonton]

Akademiano de la Akademio de Sciencoj de la Respubliko Baŝkortostano, Doktoro pri Ekonomiko, Profesoro A. H. Makhmutov en recenzo de la libro de V. Bugera "Proprieto kaj administrado: filozofiaj kaj ekonomiaj eseoj", publikigita en la revuo "Bulteno de la Akademio de Sciencoj de la Respubliko de Baŝkirio" (2004, v. 9, n-ro 1, pp 68-69), notas: «La aŭtoro, kiu aliĝas al la materialisma kompreno de la historio, solvas la problemon de periodigo de la historio de la homaro en la spirito de la formacia aliro; samtempe, tradiciaj marksismaj kategorioj en kelkaj kazoj estas plenigitaj per esence nova enhavo, kaj kiel rezulto, la aŭtorsistemo de vidpunktoj ne konvenas en la kadron de iu el la ĝis nun konataj skoloj kaj tendencoj en marksismo. ... La ideoj prezentitaj de la aŭtoro estas teorie valoraj en multaj aspektoj, kaj ĉefe en la fakto, ke li povis esplori proprietajn rilatojn en ilia profunda interna ligo kun administradaj rilatoj: tiu ĉi direkto en la studo de ekonomiaj rilatoj estas tre trafa, sed ankoraŭ malmulte evoluinta, kio sendube plialtigas la sciencan valoron de la monografio.»

La gazetara sekretario de la Baŝkira branĉo de la Scienca Konsilio de la Rusa Akademio de Sciencoj pri la metodiko de artefarita inteligenteco, verkisto kaj filozofo E. A. Baikov, en intervjuo kun la kandidato de filozofiaj sciencoj V. O. Glukhovtsev, rimarkas, ke unu el la ĉefaj dungitoj de la «Johnson Bulteno», Steven Shenfield, turnis sin al Baikov mem kaj Bugera kun peto publikigi en la «Bulteno» ilian intervjuon "La Granda Blufo de la 20-a Jarcento", kiu "estis tradukita en la anglan kaj metita en la 44-an numeron de „Johnson’s Russia List“». Bajkov notas, ke "temas pri originala koncepto", en kiu Bugera fundamentas «la tezon, ke vere socialisma socio neniam ekzistis ie ajn, sed la mondo estos devigita veni al ĝi, ĉar la nura alternativo povas esti universala morto sur venenita planedo». Kaj ankaŭ temis «pri la rilatoj de proprieto kaj administrado, kiuj determinas la tutan kurson de socia evoluo». Baikov sumigas ke estis la «non-bagatela ideoj de Bugera kiuj interesis reprezentantojn de la okcidenta intelekta elito kaj politikistoj».[59]

La angl-uzona politika sciencisto Stephen D. Shenfield en siaj komentoj pri la artikolo de V. Bugera «The War in Ukraine and the Human Right to Free Play with Ethnic Identities» skribas: «La fenomeno priskribita de prof. Bugera, kvankam obskurita de etno-naciismaj supozoj, estas ĝeneraligita tra la mondo. Ekzemple, multaj se ne la plej multaj el la ĉiam pli multaj infanoj de etne miksitaj geedziĝoj sentas sin forte ligitaj al la etnoj de ambaŭ gepatroj kaj ne volas elekti inter ili (kvankam ili povas esti devigitaj fari tion). Ĉi tiuj aferoj estas eĉ pli malfacilaj por homoj, kies geavoj apartenis al tri aŭ kvar malsamaj etnoj. Duobla etna identeco ankaŭ estas ege ofta, eble eĉ la normo, inter judaj, ĉinoj kaj aliaj etnaj diasporoj. La familio de mia edzino estas de ĉina deveno el Vjetnamio kiu ekloĝis en Britio kaj Usono. Mi rimarkis, ke en kelkaj kazoj, kontraste al la "realaj" ĉinoj el Ĉinio, ili nomas sin vjetnamoj, dum en aliaj kuntekstoj, kontraste al la "realaj" vjetnamoj, ili nomas sin ĉinoj. Krome, ili akiris britajn aŭ amerikajn identecojn. Ankaŭ mia propra etna identeco estas triobla: mia patro kaj patra avino estis rusiigitaj judoj, kiuj ensorbigis al mi rusan kaj judan kulturan identecon, al kiu mia instruado aldonis britan-anglan identecon. Tial mi plene simpatias la insiston de Prof. Bugera sur la „rajto ne elekti“»[60].

Kritiko[redakti | redakti fonton]

En 2013, Kandidato de Filozofiaj Sciencoj, Docento Novosibirsk Ŝtata Universitato I. V. Borisov plusendas V. E. Bugera, kune kun L. D. Trockij, S. F. Oduev, A. N. Tarasov, al reprezentantoj de la abstrakta sociologia aliro, kie ideologio «estas interpretita en tre abstrakta kaj reduktisto maniero, kaj la enhavo kaj stilo de filozofioj estas rekte reduktitaj al la sociekonomikaj, socipolitikaj kaj socipsikologiaj trajtoj de grupoj». Borisov notas ke Bugera difinas «la ideojn de Nietzsche kiel esprimon de la imperiismaj sentoj de la financaj monopolaj cirkloj de la malfruaj 19-a kaj fruaj 20-a jarcentoj». Li ankaŭ atentigas, ke la fakto, ke «ĉi tiuj reakciaj kaj faŝismaj ideoj estis postulataj inter la larĝaj rondoj de klera publiko", Bugera emas klarigi "skizoidismon, elitismon kaj samtempe malsuperecan komplekson, kiuj ĝenerale estas karakterizaj por la humanitara intelektularo kiel socia grupo». Borisov notas ke, estante "non-kontraŭ la lokalizo de certa filozofia tendenco ene de certa socia gruppozicio", li samtempe opinias ke «la karakterizado de tiu pozicio ne devus esti misuze abstrakta kaj arbitra, sed devus ankaŭ konsideri la specifaĵoj de la filozofia memkonscio kultivita en tiu medio, kaj, grave, la specifaĵoj de ideologia mem-determinado ene de la kadro de tiu pozicio».[61]

En 2013, Kandidato de Sociologiaj Sciencoj, doktora studento de la Sekcio de Sociologio kaj Administrado de Sankt-Peterburga Ŝtata Universitato de Ekonomiko V. E. Smirnova rimarkis, ke, sen konsideri la «ironion de Dr. Bugera V. E. kaj aliaj sciencistoj, ni plene kundividas la opinion de profesoro, MD, sovetia psikiatro kaj seksologo Svyadosh A. M.: „ĉio, kio estas kaŭzita de instinktoj ĉe bestoj, estas ankaŭ kaŭzita de instinktoj ĉe homoj“»[62].

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

Disertaĵoj[redakti | redakti fonton]

Sciencaj verkoj[redakti | redakti fonton]

Monografioj[redakti | redakti fonton]

— Уфа: Изд-во АН Республики Башкортостан «Гилем», 2004. — (тираж 400 экз., ISBN 5-7501-0465-6); — М.: КомКнига, 2005 (тираж 500 экз., ISBN 5-484-00120-X); — М.: КомКнига, 2010 (изд. стереотипное, тираж 500 экз., ISBN 978-5-484-01062-2). (Рецензенты: Ю. И. Семёнов, В. И. Метлов)

— М.: Наука, 2003. — 344 с. Тираж 500 экз., ISBN 5-02-032777-8. (Рецензенты: А. Х. Махмутов, А. Ф. Кудряшев[63][64])

Arkivigite je 2017-02-18 per la retarkivo Wayback Machine — М.: Наука, 2005. — 300 с. (тираж 500 экз., ISBN 5-02-033820-6); — Saarbrücken: LAP Lambert Academic Publishing, 2011, ISBN 978-3-8465-0845-9 ( копия. Alirita 2019-12-25.

). (Рецензенты: А. Х. Махмутов, А. Ф. Кудряшев, В. В. Дамье)

  • Исторический материализм в XXI веке: необходимость обновления: Сборник статей / Сост. и ред. В. Е. Бугера. — М.: Компания Спутник+, 2005. Тираж 100 экз., ISBN 5-93406-924-1
  • V. E. Bugera Гл. 1, п. 5: Компьютеризация производственной деятельности как одна из необходимых предпосылок перехода к бесклассовому обществу. // Философские и прикладные вопросы методологии искусственного интеллекта. — М.: Машиностроение, 2009. — С. 71-79. Тираж 500 экз. ISBN 978-5-217-03453-6.

Artikoloj[redakti | redakti fonton]

  • V. G. Antonov, V. Ja. Afanasiev, V. V. Godin, A. M. Ljalin (В. Г. Антонов, В. Я. Афанасьев, В. В. Годин , А. М. Лялин) Теория менеджмента: Учебник для вузов. (рус.). books.google.ru. Дата обращения: 25 декабря 2019. — СПб: «Питер», 2009. — 464 P.
  • E. A. Bajkov О Дракуле и не только // Байков Э. А. Горизонты науки Башкортостана: Статьи, очерки, эссе. (неопр.) (недоступная ссылка). rubuki.com. Дата обращения: 25 декабря 2019. Архивировано 3 февраля 2016 года. — 2-е изд. — Уфа: ООО «ХАН», 2008. — P. 35-36. — ISBN 978-5-457-48560-0
  • Белоногов Г. Е. Роль антропоцентрических элементов в философии русского космизма (рус.) (недоступная ссылка). scjournal.ru. Дата обращения: 25 декабря 2019. Архивировано 12 июля 2014 года. // Исторические, философские, политические и юридические науки, культурология и искусствоведение. Вопросы теории и практики. — 2012. — № 5(19), V. 2. — P. 22-24.
  • Ломов О. К вопросу о социал-фашизме (рус.) (недоступная ссылка). marxistparty.ru. Дата обращения: 25 декабря 2019. Архивировано 10 марта 2018 года. // Марксист. — 1995-96. — № 3-4. — P. 80-89.
  • Овруцкий А. В. Производство и потребление: диалектика взаимодействия // Философия хозяйства. — 2010. — № 3. — P. 238—247.
  • Суслов М. Г. Об анархизме наших дней. (Критический анализ программных документов РКРП). (неопр.) (недоступная ссылка). Архивировано 9 октября 2016 года. — Пермь: б.и., 2004. — 166 P.
  • Вахитов Р. Р. Марксистская философия // Башкирская энциклопедия. В 7 т. Т. 4. Л-О / гл. ред. М. А. Ильгамов. — Уфа: Башк. энцикл., 2008. ISBN 978-5-88185-068-5
  • Бугера, Владислав Евгеньевич // Башкирская энциклопедия. В 7 т. Т. 7. Ф-Я, с дополнениями / гл. ред. М. А. Ильгамов. — Уфа: Башк. энцикл., 2011. ISBN 978-5-88185-075-3
  • Бугера, Владислав Евгеньевич // Башҡорт энциклопедияһы. 7 томда. 1-се т. А-Б / баш мөхәр. М. Ә. Илһамов. — Өфө: Башҡ. энцикл., 2014. ISBN 978-5-88185-153-8
  • Вәхитов Р. Р. Марксистик философия // Башҡорт энциклопедияһы. 7 томда. 4-се т. М-Ө / баш мөхәр. М. Ә. Илһамов. — Өфө: Башҡ. энцикл., 2016. ISBN 978-5-88185-286-3
  • Бугера Владислав Евгеньевич // Ученые России: Энциклопедия. V. 4. — М.: «Академия Естествознания», 2008. ISBN 978-5-91327-028-3
  • Бугера Владислав Евгеньевич // Ученые России: Энциклопедия. V. 6. — М.: «Академия Естествознания», 2010. ISBN 978-5-91327-106-8
  • Бугера Владислав Евгеньевич // Философы современной России. Энциклопедический словарь. 3-е изд. — М.: Изд. дом «Максимум»; СПб: Изд. дом «Міръ», 2015. ISBN 978-5-98846-117-3

Publikismo[redakti | redakti fonton]

  • Бугера В. Порфирий Иванов и его последователи // Советский пограничник. (Впослед. переимен. в «Пограничник Украины».) — 20 сентября 1991. — № 74.
  • Бугера В. Обыкновенный, заурядный фашизм. Alirita 2019-12-25.
// Советский пограничник. — 1991. — № 85, 6 ноября. (Статья опубликована под псевдонимом «Герберт Эрнст»; за подписью автора переиздана в сборнике  «В борьбе против буржуазного национализма». Alirita 2019-12-25.
наряду с несколькими другими, отображающими участие В. Бугеры в политической борьбе на Украине в начале 1990-х гг. Также опубликована ВКонтакте 24.01.2014 в Цитатнике Владислава Бугеры vk.com/vlad_bugera и в паблике журнала «Еретик» vk.com/eretiksamizdat .)

Arkivigite je 2017-11-08 per la retarkivo Wayback Machine // Марксист. — 1993. — № 1. — P. 55-59.

// Рабочая демократия. — 1994. — № 2 (17). (Статья опубликована под псевдонимом «Дмитро Зализняк»; за подписью автора переиздана в сборниках  «Теория и практика коллективизма». Arkivita el la originalo je 2020-09-30. Alirita 2019-12-25.
Arkivigite je 2020-09-30 per la retarkivo Wayback Machine и  «В борьбе против буржуазного национализма». Alirita 2019-12-25.

. Также опубликована ВКонтакте 02.03.2014 в Цитатнике Владислава Бугеры vk.com/vlad_bugera и в паблике журнала «Еретик» vk.com/eretiksamizdat .)

(переиздан в сборнике «Теория и практика коллективизма». Arkivita el la originalo je 2020-09-30. Alirita 2019-12-25. 

Arkivigite je 2020-09-30 per la retarkivo Wayback Machine).

// Альтернативы. — 1999. — № 3. ( копия. Alirita 2019-12-25.

) ( копия. Alirita 2019-12-25. ) 

( en la angla. Alirita 2019-12-25.

) 

// «Истоки». — № 37 (597). — 10.09.2008. — P. 9.

// ОБщественный РЕЗонанс. — 2009. — № 1(3). — P. 1, 3.

// Антифашист. — 2009. — № 1 (5). — P. 3.

// Against The Current. — January-February 2011. — № 150. Публикацию статьи в переводе на испанский яз. см.  здесь. Alirita 2019-12-25.
источник, из которого статья была взята для перевода, см. здесь. Alirita 2019-12-25.

. 

// Губкин-инфо, 06.11.2012. ( копия. Alirita 2019-12-25.

)) 

17 April 2015 //  Сайт Стивена Шенфилда. Alirita 2019-12-25.
( копия. Alirita 2019-12-25.
в издании  LeftEast. Alirita 2019-12-25.
на сайте CriticAtac)

Intervjuo[redakti | redakti fonton]

// «Истоки». — № 32 (488). — 9.08.2006. — P. 11. ( копия. Alirita 2019-12-25.

) ( на англ. яз., под заголовком THE GREAT BLUFF. Arkivita el la originalo je 2013-11-13. 

Arkivigite je 2013-11-13 per la retarkivo Wayback Machine)

Arkivigite je 2008-02-18 per la retarkivo Wayback Machine // «Поиск» — газета научного сообщества, № 4 (974), 25 января 2008 г. ( копия. Alirita 2019-12-25.

) ( на англ. яз., под заголовком THE RARITY OF LOVE. Arkivita el la originalo je 2013-11-13. 

Arkivigite je 2013-11-13 per la retarkivo Wayback Machine)

// Nietzsche.ru, 22.02.2004
  • Stephen Shenfield My inteview with Vladislav Bugera: from Stephen’s introduction // The Libertarian Communist. Issue 23, Summer 2013.. Alirita 2019-12-25.
— P. 20-23.

Notoj[redakti | redakti fonton]

  1. ↑ О происхождении фамилии «Бугера» из Этимологического словаря украинского языка (Етимологічний словник української мови, Київ, Наукова думка) — см. скан соотв. страницы из словаря в блоге В. Бугеры. Alirita 2019-12-25.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Бугера, Владислав Евгеньевич Arkivigite je 2016-04-06 per la retarkivo Wayback Machine (el Retarkivo 20160406031247) // Башкирская энциклопедия. В 7 т. Т. 7. Ф-Я, с дополнениями / гл. ред. М. А. Ильгамов. — Уфа: Башк. энцикл., 2011. — С. 499.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Используя при анализе философии Ф. Ницше классовый подход, российский философ В. Е. Бугера интерпретирует нацизм и сталинизм как два реализованных варианта ницшеанской концепции общества и указывает на то, что идеи Ф. Ницше явились теоретической основой расовой и радикально-националистической политики Третьего Рейха»." — Кирильченко Д. В. Социальный идеал Ф. Ницше и практика тоталитарных обществ. Alirita 2019-12-25.  : диссертация … кандидата философских наук : 09.00.03, 09.00.11 / Кирильченко Дмитрий Викторович; [Место защиты: Твер. гос. ун-т]. — Тверь, 2010. — 171 с.
  4. ↑ 4,0 4,1 Stephen Schwartz Murder in Moscow. Arkivita el la originalo je 2014-03-01. Alirita 2014-03-01. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2014-03-01. Alirita 2022-10-26. // The Weekly Standard, 23 February 2009 ( перевод на русский язык. Arkivita el la originalo je 2009-02-21. Arkivigite je 2009-02-21 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2009-02-21. Alirita 2022-10-26., копия перевода на русский язык. Alirita 2019-12-25. )
  5. ↑ 5,0 5,1 «Политический публицист, хорошо известный среди „краснознаменного“ политического андерграунда России и Украины. <…> В 2000 году стал одним из основателей Группы пролетарских революционеров-коллективистов, регулярно выпускающей — в порядке „самиздата“ — журнал „Пролетарская революция“ и сборники политических статей.» — Фьюче, Дмитрий Встреча с Владиславом Бугерой. Alirita 2019-12-25. // Nietzsche.ru, 22.02.2004
  6. ↑ Аюпов, Рашит Знаменитые уроженцы Уфы // газета «Вечерняя Уфа», № 80 (13260), 05.10.2018, с. 6
  7. ↑ В 1971 году в Уфе родился доктор философских наук, профессор кафедры философии гуманитарного факультета УГНТУ Владислав Евгеньевич Бугера. — Аюпов, Рашит «День в истории». Alirita 2019-12-25. // газета «Вечерняя Уфа», 24-01-2013 ( копия. Arkivita el la originalo je 2018-11-06. )
  8. ↑ Страница секции РФО «Материалистическая диалектика — научный атеизм». Alirita 2019-12-25.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 9,8 * Байков, Эдуард Артурович (Bajkov, Eduard Arturoviĉ) «Новая философская школа». Arkivita el la originalo je 2015-09-23. Arkivigite je 2015-09-23 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2015-09-23. Alirita 2022-10-26. // «Экономическая и философская газета» Arkivigite je 2014-03-02 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2014-03-02. Alirita 2022-10-27. // «Истоки». — № 48 (556). — 28 ноября 2007 г. — С. 3.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Бугера Владислав Евгеньевич. Alirita 2019-12-25. // Энциклопедия «Учёные России», 23.12.2011
  11. ↑ * Бугера, Михаил Евгеньевич. Alirita 2019-12-25. // TASS // Государственная Дума Российской Федерации
  12. ↑ См. в блоге В. Бугеры запись от 14 октября 2015 г.. Alirita 2019-12-25.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 Бугера Владислав Евгеньевич. Arkivita el la originalo je 2014-02-25. Arkivigite je 2014-02-25 per Archive.today Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2014-02-25. Alirita 2022-10-26. // Официальный сайт кафедры философии УГНТУ
  14. ↑ Страница кафедры философии на сайте УГНТУ. Arkivita el la originalo je 2019-12-22. Alirita 2019-12-25. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2019-12-22. Alirita 2022-10-30.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Кулакова Т. По примеру Ромео и Джульетты. Alirita 2019-12-25. // «Весть», 21.02.2008
  16. ↑ См. в блоге В. Бугеры запись «Моя глубокая благодарность тов. Хиллелу Тиктину и Сьюзан Вайсман». Alirita 2019-12-25. от 28 февраля 2014 г., где приведены тексты отзывов этих профессоров на докторскую дисс. В. Бугеры в англоязычном оригинале.( заархивированная копия аналогичной записи, сделанной в 2009 году, с прежнего официального блога В. Бугеры на Mail.Ru. Arkivita el la originalo je 2014-03-07. Alirita 2014-03-07. Arkivigite je 2014-03-07 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2014-03-07. Alirita 2022-10-26.)
  17. ↑ См. в блоге В. Бугеры запись «Почему я ушел из БО НСМИИ РАН». Alirita 2019-12-25. от 28 февраля 2014 г.
  18. ↑ Колоколова, Любовь Статьи учёных и журналистов Башкортостана публикует информационный бюллетень Джонсона. Arkivita el la originalo je 2016-10-09. Alirita 2019-12-25. // ИА «Башинформ», 12.11.2008
  19. ↑ О В. Бугере на сайте Молодежного университета современного социализма (МУСС). Alirita 2019-12-25.
  20. ↑ Vladislav Bugera. Obituary for Stanislav Markelov. Alirita 2019-12-25. ( копия. Alirita 2019-12-25. )
  21. ↑ «Кстати, с нами по вечерам будут философы, возглавляемые доктором философских наук Владиславом Бугера» — Радиостанция «Спутник 107 FM» подводит итоги года. Alirita 2019-12-25. // Горобзор.ру, 26.12.2008
  22. ↑ Проблема обоснования знания: сб. науч. статей, посвящ. 25-летию методологического семинара при факультете философии и социологии / отв. ред. Кудряшев, Александр Федорович (Kudrjaŝev, Aleksandr Fjodoroviĉ). — Уфа: РИЦ Башкирский государственный университет (БашГУ), 2017. — С. 5
  23. ↑ С 17 марта 2016 г. проводит свои занятия МОЛОДЕЖНЫЙ УНИВЕРСИТЕТ СОВРЕМЕННОГО СОЦИАЛИЗМА. Arkivita el la originalo je 2021-02-01. Alirita 2019-12-25. // сайт «Альтернативы». Arkivita el la originalo je 2021-01-22. Alirita 2019-12-25.
  24. ↑ Бикметова Н. Х. Становление экономической культуры российского общества. Alirita 2019-12-25.  : социально-философский анализ : диссертация … кандидата философских наук : 09.00.11 / Бикметова Наиля Халимовна; [Место защиты: Башкир. гос. ун-т]. — Уфа, 2010. — 141 с.
  25. ↑ Богданов А. А. Новый мир / А. А. Богданов. Вопросы социализма: Работы разных лет. — М.: Политиздат, 1990. — С. 32-38. Частично такую постановку вопроса можно усмотреть, пожалуй, лишь у А. А. Богданова, хотя их трактовки отношений управления и собственности существенно различаются. Здесь Богданов употребляет термины «индивидуализм» и «авторитаризм» в значениях, фактически противоположных значениям терминов «отношения индивидуального и авторитарного управления» у В. Бугеры.
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Стивен Шенфилд. «Владислав Бугера: портрет ученого-постмарксиста». Arkivita el la originalo je 2013-11-13. Arkivigite je 2013-11-13 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2013-11-13. Alirita 2022-10-26. // Johnson's Russia list, № 44, ноябрь 2008 года.angle
  27. ↑ Vladislav Bugera: Portrait of a Post-Marxist Thinker. Arkivita el la originalo je 2014-02-28. Alirita 2014-02-28. // Russian Politics in Review November, 12.12.2008
  28. ↑ Andreas Umland (Андреас Умланд) Новые идеологические образования в современном русском антидемократизме: западные концепции, антизападные политические доктрины и постсоветский партийный спектр. Arkivita el la originalo je 2016-03-04. Arkivigite je 2016-03-04 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2016-03-04. Alirita 2022-10-26. // НАЦІОНАЛЬНА АКАДЕМІЯ НАУК УКРАÏНИ. ІНСТИТУТ ПОЛІТИЧНИХ ЕТНОНАЦІОНАЛЬНИХ ДОСЛІДЖЕНЬ ім. І.Ф. Кураса. НАУКОВІ ЗАПИСКИ. ВИПУСК 33. — Київ, 2007. — C. 396. — ISBN 966-02-4186-0
  29. ↑ Белоногов Г. Е. Проблемы рационализации социогуманитарного знания. Alirita 2019-12-25. — Уфа: БоНС:БашГУ. — 2005.
  30. ↑ Вахитов Р. Р. Марксистская философия Arkivigite je 2016-04-06 per la retarkivo Wayback Machine (el Retarkivo 20160406033803) // Башкирская энциклопедия. В 7 т. Т. 4. Л-О / гл. ред. М. А. Ильгамов. — Уфа: Башк. энцикл., 2008. — С. 123.
  31. ↑ Овруцкий А. В. Личность, экономика, общество: креатив и креативность. Alirita 2019-12-25. // Психология в экономике и управлении. — 2010. — № 1. — С. 20.
  32. ↑ Минаков П. А. Публичная власть: политологический аспект. Alirita 2019-12-25.  : диссертация … кандидата политических наук : 23.00.01; [Место защиты: Башкир. гос. ун-т]. — Уфа, 2007. — 198 с.
  33. ↑ Тулупов В. В. Системный взгляд на российское образование. Alirita 2019-12-25. // RELGA — научно-культурологический журнал. — № 8 [188] 01.06.2009
  34. ↑ Концепция неоазиатского способа производства нашла своё отражение не только в научной, но и в художественной литературе (см. здесь. Alirita 2019-12-25. ).
  35. ↑ Статья В. Бугеры «Компьютеризация как предпосылка социалистической революции» (журн. «Альтернативы», № 3, 1999) на сайте Киевского горкома ЛКСМУ. Arkivita el la originalo je 2012-03-15. Alirita 2012-03-15. Arkivigite je 2012-03-15 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2012-03-15. Alirita 2022-10-26.
  36. ↑ П. Друкер. Эра социальной трансформации. Arkivita el la originalo je 2014-09-13. Alirita 2014-09-13. .
  37. ↑ В. Бугера. Критика «бритвы Оккама». Alirita 2019-12-25.
  38. ↑ Первое упоминание об этих принципах как о «бритве Бугеры» см. в плане методологического семинара «Проблема обоснования знания» на 2017/18 гг.. Alirita 2019-12-25.
  39. ↑ 39,0 39,1 Білоус А. О. Політичні об'єднання України. — Київ: «Україна», 1993. — С. 49-50. — ISBN 5-319-01289-6
  40. ↑ См. скан членского удостоверения В. Е. Бугеры в его блоге, запись «Как начиналась моя политическая жизнь». Alirita 2019-12-25. от 28 февраля 2014 г. В этой записи см. также сканы ряда других документов, иллюстрирующих политическую активность В. Бугеры в 1989-97 гг.
  41. ↑ Путч. Хроника тревожных дней. Путч: день второй. 20 августа 1991 года.. Alirita 2019-12-25.
  42. ↑ Пресса и политологи о Марксистской рабочей партии. Arkivita el la originalo je 2019-09-10. Alirita 2019-12-25. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2019-09-10. Alirita 2022-10-26.
  43. ↑ 43,0 43,1 5.3.7. «Независимые марксисты».. Arkivita el la originalo je 2019-12-25. Alirita 2019-12-25. // Коргунюк Ю. Г., Заславский С. Е. Российская многопартийность: становление, функционирование, развитие. — М.: Фонд ИНДЕМ, 1996.
  44. ↑ Упомянутая в монографии резолюция Уфимской организации МРП опубликована, наряду ещё с несколькими её резолюциями, в сборнике «Теория и практика коллективизма». Arkivita el la originalo je 2020-09-30. Alirita 2019-12-25. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2020-09-30. Alirita 2022-10-26.
  45. ↑ Татьяна Шавшукова. социалистические и коммунистические организации в октябре 1994 года. 3.Другие коммунистические организации. 3.1.Партийное строительство. Идеология.. Alirita 2019-12-25. Ряд статей В. Бугеры, опубликованных в газете КРДМС «Рабочая демократия», а также в процессе сотрудничества с Оргкомитетом «Международной рабочей партии», переизданы в сборниках «В борьбе против буржуазного национализма». Alirita 2019-12-25. и «Теория и практика коллективизма». Arkivita el la originalo je 2020-09-30. Alirita 2019-12-25. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2020-09-30. Alirita 2022-10-26.
  46. ↑ Татьяна Шавшукова. Социалистические и коммунистические организации в октябре 1995 года. 2.Основные события. 2.5.Леворадикалы. Alirita 2019-12-25.
  47. ↑ О том, как в этот период В. Бугера разоблачил международную аферу Олега Верника (сейчас являющегося председателем Всеукраинского независимого профсоюза «Защита труда». Alirita 2019-12-25. ) и его группы, см. здесь: Виктор Зайцев, Наташа Барч. С помощью украинских спецслужб НАТО создает для себя левое и рабочее движение на Украине. Alirita 2019-12-25. , — и здесь: A Band of Political Impostors and Swindlers in Ukraine. Alirita 2019-12-25. . Об афере Верника см. здесь: Party News: Ukraine // Socialist Standard. — September 2003. — Vol. 99. — № 1189. Alirita 2019-12-25. . — P. 15; Materials Relating to the Fraud in Ukraine. Alirita 2019-12-25.
    Scam in the Ukraine. Alirita 2019-12-25.
    Fraud against the workers’ movement. IBT Conned in Kiev. Alirita 2019-12-25.
    Fraud Against the Workers' Movement. Cast List. Alirita 2019-12-25.
    CWI Leadership’s Role in Ukrainian Fraud: No Innocent Explanation. Alirita 2019-12-25.
    Из жизни крыс: Верник и компания. Alirita 2019-12-25.
  48. ↑ Об истории конфликта между В. Бугерой и М. Инсаровым см.: В. Бугера. Заметки о чувстве ответственности. Alirita 2019-12-25.
  49. ↑ Работы В. Бугеры и др. материалы проекта «Союз коллективистов» на сайте журнала «ЕРЕТИК». Alirita 2019-12-25.
  50. ↑ vivalafora — блог анархистов-интернационалистов. Arkivita el [vivalafora.livejournal.com/ la originalo] je 2012-07-17.
  51. ↑ Публикация анархистов-интернационалистов в поддержку В. Е. Бугеры. Arkivita el [a-sindnicalism.livejournal.com/294576.html la originalo] je 2012-07-26.
  52. ↑ Документы «демократических централистов». Alirita 2019-12-25.
  53. ↑ Издания Группы пролетарских революционеров-коллективистов в подборке Стивена Шенфилда на scribd.com. Alirita 2019-12-25.
  54. ↑ Работы В. Е. Бугеры на международном сайте «„Left Wing“ Communism — an infantile disorder?» (в разделе русскоязычных текстов; на этом же сайте есть и переводы текстов ГПРК на другие языки). Alirita 2019-12-25.
  55. ↑ Умланд А. Современные концепции фашизма в России и на Западе.. Arkivita el la originalo je 2018-01-15. Alirita 2019-12-25. // «Неприкосновенный запас». — 2003. — № 5 (31).
  56. ↑ Вайнманн У., Тупикин В. А. Левые и национализм в России.. Alirita 2019-12-25. // «Неприкосновенный запас». — 2005. — № 1(39)
  57. ↑ The International Bureau for the Revolutionary Party becomes the Internationalist Communist Tendency. Arkivita el la originalo je 2009-11-26. Alirita 2009-11-26. , 26 September 2009
  58. ↑ Подробнее о сотрудничестве Интернационалистической коммунистической тенденции с националистами см. в интернет-журнале «Еретик» на русском. Alirita 2019-12-25. и английском. Alirita 2019-12-25. языках. В своем заявлении The Problem of Nationalism and the GKM (Group of Communist Maximalists), Russia/Ukraine. Alirita 2019-12-25. Интернационалистическая коммунистическая тенденция признала отчасти справедливой критику этого сотрудничества со стороны В. Бугеры и его товарищей
  59. ↑ «Служить науке и обществу» Интервью Эдуарда Байкова. Arkivita el la originalo je 2010-05-27. Alirita 2010-05-27. Arkivigite je 2010-05-27 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2010-05-27. Alirita 2022-10-26. // «Истоки». — № 47. — 19.11.2008)
  60. ↑ Comment by Stephen Shenfield. — Vladislav Bugera. The War in Ukraine and the Human Right to Free Play with Ethnic Identities.. Alirita 2019-12-25. 27 October 2014 // Сайт Стивена Шенфилда. Alirita 2019-12-25.
  61. ↑ Борисов, И. В. Идеологическая топика иррационалистической философии конца XIX – середины XX века : [арх. 23 февраля 2014] : DOC // Социально-гуманитарные знания. — 2013. — № 2. — С. 87−102. — ISSN 0869-8120.
  62. ↑ Смирнова, В. Е. Изъяны профессиональной сегрегации : гендерный аспект выбора специальности «акушерство и гинекология» // Психология, социология и педагогика. — 2013. — № 10.
  63. ↑ Биография А. Ф. Кудряшева на сайте Российского Онтологического общества. Arkivita el la originalo je 2019-02-26. Alirita 2019-12-25. Arkivigite je 2019-02-26 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2019-02-26. Alirita 2022-10-26.
  64. ↑ Об А. Ф. Кудряшеве на сайте БашГУ. Alirita 2019-12-25. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2019-12-22. Alirita 2022-10-27.

Literaturo[redakti | redakti fonton]

 — СПб: «Питер», 2009. — 464 P.

 — ISBN 978-5-457-48560-0 

Arkivigite je 2014-07-12 per la retarkivo Wayback Machine // Исторические, философские, политические и юридические науки, культурология и искусствоведение. Вопросы теории и практики. — 2012. — № 5(19), parto 2. — p. 22-24.

Arkivigite je 2018-03-10 per la retarkivo Wayback Machine // Марксист. — 1995-96. — № 3-4. — P. 80-89.

Arkivigite je 2016-10-09 per la retarkivo Wayback Machine — Пермь: б.и., 2004. — 166 с.
  • Вахитов Р. Р. Марксистская философия // Башкирская энциклопедия. В 7 т. Т. 4. Л-О / гл. ред. М. А. Ильгамов. — Уфа: Башк. энцикл., 2008. ISBN 978-5-88185-068-5
  • Бугера, Владислав Евгеньевич // Башкирская энциклопедия. В 7 т. Т. 7. Ф-Я, с дополнениями / гл. ред. М. А. Ильгамов. — Уфа: Башк. энцикл., 2011. ISBN 978-5-88185-075-3
  • Бугера, Владислав Евгеньевич // Башҡорт энциклопедияһы. 7 томда. 1-се т. А-Б / баш мөхәр. М. Ә. Илһамов. — Өфө: Башҡ. энцикл., 2014. ISBN 978-5-88185-153-8
  • Вәхитов Р. Р. Марксистик философия // Башҡорт энциклопедияһы. 7 томда. 4-се т. М-Ө / баш мөхәр. М. Ә. Илһамов. — Өфө: Башҡ. энцикл., 2016. ISBN 978-5-88185-286-3
  • Бугера Владислав Евгеньевич // Ученые России: Энциклопедия. V. 4. — М.: «Академия Естествознания», 2008. ISBN 978-5-91327-028-3
  • Бугера Владислав Евгеньевич // Ученые России: Энциклопедия. V. 6. — М.: «Академия Естествознания», 2010. ISBN 978-5-91327-106-8
  • Бугера Владислав Евгеньевич // Философы современной России. Энциклопедический словарь. 3-е изд. — М.: Изд. дом «Максимум»; СПб: Изд. дом «Міръ», 2015. ISBN 978-5-98846-117-3

Kritiko[redakti | redakti fonton]

scienca
  • Борисов, И. В. Идеологическая топика иррационалистической философии конца XIX – середины XX века : [арх. 23 февраля 2014] : DOC // Социально-гуманитарные знания. — 2013. — № 2. — P. 87−102. — ISSN 0869-8120.
  • Демидов А. Б. Образ сверхчеловека в философии Ф. Ницше. Arkivita el la originalo je 2017-02-18. Alirita 2019-12-25.
Arkivigite je 2017-02-18 per la retarkivo Wayback Machine //  Образ сверхчеловека в философии Ф. Ницше. Arkivita el la originalo je 2017-02-18. Alirita 2019-12-25.
Arkivigite je 2017-02-18 per la retarkivo Wayback Machine. — 2011. — V. 11. — P. 80-89.
  • Завалько Г. А. Проблема соотношения морали и религии в истории философии. — М., КомКнига, 2006. — P. 195—197. ISBN 5-484-00553-1
  • Здоров А. А. Государственный капитализм и модернизация Советского Союза: Марксистский анализ советского общества. 3-е стер. изд. — М.: КомКнига, 2007. — P. 11−12. ISBN 978-5-484-00822-3
  • Смирнова, В. Е. Изъяны профессиональной сегрегации : гендерный аспект выбора специальности «акушерство и гинекология» // Психология, социология и педагогика. — 2013. — № 10.
ĵurnalisma
  • Лезгин Н. Является ли Зюганов фашистом // Марксист. — 1994. - n-ro 2. - p. 55−57.
  • Александров Д. Расставим точки над новым «измом» // Марксист. — 1995−96. - n-ro 3−4. — p. 90−119.

Ligiloj[redakti | redakti fonton]

en la blogo «Herezulo»

Arkivigite je 2017-12-20 per la retarkivo Wayback Machine

// Marxists Internet Archive —angle — Пер. с русск. — 2011
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Vladislav_Evgenjeviĉ_Bugera&oldid=8685017"