Ekonomia kaj kultura reprezentanta buroo de Tajpeo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ekonomia kaj kultura reprezentanta buroo de Tajpeo
diplomatia misio • representative office • buroo de komerco • fakta ambasado • cultural office
v • d • r
Signo ĉe la enirejo de la UR -Reprezenta Oficejo en Londono

La Tajpea ekonomia kaj kultura reprezentanta buroo (angle Taipei Economic and Cultural Representative Office (akronime TECRO), ankaŭ konata kiel Taipei Economic and Cultural Office (TECO) aŭ Taipei Representative Office (TRO)), estas reprezenta oficejo alternativo al ambasado aŭ konsulejo kiu administras la eksterŝtataĵojn kaj civitanservojn de la Respubliko Ĉinio (ROĈ, Tajvano) en landoj kiuj havas diplomatiajn rilatojn kun la Ĉina Popola Respubliko (PRĈ, ofte simple nomata "Ĉinio"). Laŭ la kondiĉoj de la Politiko de Unu Ĉinio kondiĉita de la Ĉina Popola Respubliko, tiaj landoj ne povas havi diplomatiajn rilatojn kun la Respubliko Ĉinio, ĉar la PRĈ neas la statuson de Tajvano kiel suverena ŝtato, postulante ĝin kiel parto de sia teritorio. Kiel rezulto, tiuj landoj ne permesas al la ROĈ establi "oficialan" ambasadon aŭ konsulejon, sed anstataŭe permesas al la ROĈ establi tiujn reprezentantoficojn por aranĝi neoficialajn rilatojn kun gastigantaj landoj [1][2].

Tiuj establadoj uzas la terminon " Tajpeo " anstataŭe de " Tajvano ", "ROĈ" aŭ eĉ la terminon "Naciisma Ĉinio" (nomita laŭ la reganta partio, la Kuomintango), ĉar la termino "Tajpeo" evitas implici ke Tajvano estas malsama lando. aŭ ke ekzistas "du Ĉinio", la Ĉina Popola Respubliko kaj la Ĉina Respubliko, kiuj kaŭzus malfacilaĵojn al iliaj gastigantaj landoj.

Tamen, en Papuo-Nov-Gvineo kaj Fiĝioj, la lokaj misioj estas konataj kiel "Komerca Misio de la Respubliko Ĉinio (Tajvano) en Papuo-Nov-Gvineo" kaj "Komerca Misio de la Respubliko Ĉinio (Tajvano) en la Respubliko de Fiĝioj" ​ respektive, malgraŭ la fakto, ke ambaŭ landoj havas diplomatiajn rilatojn kun la Ĉina Popola Respubliko. La Tajpea Reprezenta Oficejo en Singapuro ankaŭ estis konata kiel la "Komerca Misio de la Respubliko Ĉinio" ĝis 1990.

TECROoj deklaras ke ilia celo estas "antaŭenigi interŝanĝon, kunlaboron, kulturon, sciencon kaj duflankajn interŝanĝojn kaj kunlaboron, same kiel pli bonan komprenon", kvankam ili plenumas multajn el la samaj funkcioj kiel normala ambasado aŭ konsulejo ĝenerala, kiel ekzemple la emisio de vizoj kaj pasportoj. Tiusence ili funkcias kiel faktaj ambasadoj.

TECROoj en Usono ĝuas multajn diplomatiajn privilegiojn kiel eksterteritoriecon, disponigante konsulan protekton kaj ilia personaro havas diplomatian imunecon. [3] Aliaj landoj ankaŭ establas reciprokajn reprezentantoficojn en Tajvano, kiel ekzemple la Usona Instituto en Tajvano, la Kanada Komercoficejo en Tajpeo, kaj la Japana-Tajvana Interŝanĝa Asocio.

Historio[redakti | redakti fonton]

La Politiko de Unu Ĉinio en Praktiko: Ruĝe Ĉina Popola Respubliko (PRĈ) Blue Respubliko Ĉinio (ROĈ) Oranĝe Landoj kiuj nur rekonas la PRĈ helblue Landoj kiuj nur rekonas la ROĈ Grize Landoj kiuj rekonas la PRĈ kaj konservas neformalajn rilatojn kun la ROĈ

Post la akcepto de la Ĉina Popola Respubliko al la Unuiĝintaj Nacioj en 1971 (Rezolucio 2758 de la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj), multaj landoj komencis establi diplomatiajn rilatojn kun la ĉina registaro en Pekino kaj sekve ĉesigis diplomatiajn rilatojn kun la registaro de la Respubliko Ĉinio. ​ Por konservi komercajn kaj kulturajn rilatojn kun landoj kun kiuj ĝi ne plu havis diplomatiajn rilatojn, Tajvano establis reprezentajn oficejojn en ĉi tiuj landoj, ofte anstataŭigante siajn iamajn ambasadejojn.

Antaŭ la 1990-aj jaroj, la nomoj de tiuj oficoj variis konsiderinde de lando al lando, kutime preterlasante ajnan referencon al "Tajvano" aŭ "Respubliko de Ĉinio", rilatante anstataŭe al "Orienta Azio", "Malproksima Oriento" aŭ "Libera Ĉinio". ​[4] Ili ankaŭ priskribus sin kiel "centrojn" aŭ "oficejojn", rilatajn al komerco, turismo, kulturo aŭ informado, emfazante sian privatan kaj neoficialan statuson, malgraŭ havi personaron de la Ministerio de Eksteraj Rilatoj.

Ekzemple, en Japanio, la antaŭa ambasado de la Respubliko Ĉinio estis anstataŭigita per la "Asocio de Orientaziaj Rilatoj" (AEAR) establita en 1972. [5] En Malajzio, post la fermo de la ĝenerala konsulejo en Kuala-Lumpuro en 1974, estis establita oficejo konata kiel la Malproksima Orienta Komerco kaj Vojaĝado-Centro. [6] En Filipinio, la antaŭa ambasado en Manilo estis anstataŭigita per la "Pacifika Ekonomia kaj Kultura Centro", establita en 1975. [7] En Tajlando, la antaŭa ambasado en Bangkoko estis anstataŭigita per la "Reprezenta Oficejo de Ĉina Flugkompanioj" en 1975. [8] Ĉi tio poste estis renomita la Malproksima Orienta Komercoficejo en 1980. [9]

En Usono, la Tajpea misio, establita en 1979, estis konata kiel la "Coordinating Council for North American Affairs" (CCNAA) [10]. Ekde 2019, ĝi estis renomita al "Tajvana Konsilio por Usonaj Aferoj." [11]

En Britio, Tajvano estis reprezentita de la "Libera Ĉina Centro", establita en 1963. [12] En Okcidenta Germanio, ĝi estis reprezentita de "Far East Information Office", establita en 1972 [13]. En Hispanio, la oficejo, establita En 1973, ĝi estis konata kiel la "Sun Yat-sen Center". ​[14] En Nede rlando, la oficejo estis konata kiel la "Far East Trade Office". [14]

Tamen, en la malfruaj 1980-aj jaroj, tiuj oficoj komencis utiligi la nomon "Tajpeo" en siaj titoloj. En majo 1992, la oficejoj de AEAR en Japanio iĝis la ekonomiaj kaj kulturaj reprezentantoficoj de Tajpeo. [15]​ La "Free Chinese Centre" en Londono estis simile renomita la "Taipei Representative Office". [16] En septembro 1994, la Clinton Administration sciigis ke la CCNAA-oficejo en Washington povus esti simile nomita la Tajpea Ekonomia kaj Kultura Reprezentanto-Oficejo. [17]

En 1989, la "Pacifika Ekonomia kaj Kultura Centro" en Manilo iĝis la "Taipei Economic and Cultural Office in the Philippines". ​[18] En 1991, la oficejo "Taiwan Marketing Service" en Kanbero, Aŭstralio, establita en 1988, ankaŭ iĝis "Taipei Economic and Cultural Office", kune kun la oficejoj de "Far East Trading Company" en Sidnejo kaj Melburno. [19]

Aliaj nomoj estas ankoraŭ uzataj aliloke. Ekzemple, la misio en Moskvo estas formale konata kiel la "Moskva Reprezenta Oficejo por la Tajpea-Moskva Ekonomia kaj Kultura Kunordiga Komisiono", [20] la misio en Nov-Delhio estas konata kiel la "Taipei Ekonomia kaj Kultura Centro". [21]​ La misio en Pretorio estas konata kiel la "Taipei Liaison Office". [22]

La du plej lastatempaj por ŝanĝi iliajn oficialajn nomojn, en Papua Nova Gvineo kaj en Jordanio, ambaŭ uzas la nomon Tajpea Ekonomia kaj Kultura Oficejo (ĉine 臺北經濟文化辦事處).

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. ↑ (2007) “China, Taiwan, and the Battle for Latin America”, The Fletcher Forum of World Affairs 31 (2), p. 71. 
  2. ↑ The One-China Principle and the Taiwan Issue. China Internet Information Center. Arkivita el la originalo je 2019-02-27. Alirita 2014-04-09.
  3. ↑ New US diplomatic immunity pact a breakthrough: MOFA Arkivigite je 2016-10-21 per la retarkivo Wayback Machine, The China Post, February 6, 2013
  4. ↑ China and Europe Since 1978: A European Perspective Arkivigite je 2017-08-22 per la retarkivo Wayback Machine, Richard L. Edmonds, Cambridge University Press, 2002, page 141
  5. ↑ International Law of Recognition and the Status of the Republic of China Arkivigite je 2016-02-25 per la retarkivo Wayback Machine, Hungdah Chiu, in The United States and the Republic of China: Democratic Friends, Strategic Allies, and Economic Partners, Steven W. Mosher Transaction Publishers, 1992, page 24
  6. ↑ Foreign Policy of the New Taiwan: Pragmatic Diplomacy in Southeast Asia Arkivigite je 2016-03-13 per la retarkivo Wayback Machine, Jie Chen, Edward Elgar Publishing, 2002, page 82
  7. ↑ International Law of Recognition and the Status of the Republic of China Arkivigite je 2016-02-25 per la retarkivo Wayback Machine, Hungdah Chiu, in The United States and the Republic of China: Democratic Friends, Strategic Allies, and Economic Partners, Steven W. Mosher Transaction Publishers, 1992, page 24
  8. ↑ The Changing Political Economy of Taiwan's and China's Relations with Southeast Asia: A Comparative Perspective Arkivigite je 2016-03-13 per la retarkivo Wayback Machine, Samuel C Y Ku in China and Southeast Asia: Global Changes and Regional Challenge, Ho Khai Leong, Samuel C Y Ku, Institute of Southeast Asian Studies, 2005, page 259
  9. ↑ Foreign Policy of the New Taiwan: Pragmatic Diplomacy in Southeast Asia Arkivigite je 2016-03-13 per la retarkivo Wayback Machine, Jie Chen, Edward Elgar Publishing, 2002, page 82
  10. ↑ Memorandum of Understanding between the American Institute in Taiwan and the Coordination Council for North American Affairs on the Exchange of Information Concerning Commodity Futures and Options Matters Arkivigite je 2016-12-21 per la retarkivo Wayback Machine, Signed at Arlington, Virginia this 11th day of January 1993
  11. ↑ Taiwan changes name of office in the U.S. To ... | Taiwan News (25 May 2019). Arkivita el la originalo je 2019-05-27. Alirita 2019-05-27.
  12. ↑ The Cold War's Odd Couple: The Unintended Partnership Between the Republic of China and the UK, 1950–1958 Arkivigite je 2016-02-24 per la retarkivo Wayback Machine, Steven Tsang, I.B.Tauris, 2006, page 39
  13. ↑ Die Beziehungen zwischen Taiwan und Deutschland[rompita ligilo], Taipeh Vertretung in der Bundesrepublik Deutschland
  14. ↑ 14,0 14,1 Pretence of Privatisation: Taiwan's External Relations Arkivigite je 2016-03-14 per la retarkivo Wayback Machine, Françoise Mengin, in Privatising the State, Béatrice Hibou, C. Hurst & Co. Publishers, 2004, pages 154
  15. ↑ Republic of China Yearbook Arkivigite je 2023-04-11 per la retarkivo Wayback Machine Kwang Hwa Publishing Company, 1998, 145
  16. ↑ Former diplomats to Great Britain remember Thatcher Arkivigite je 2016-02-03 per la retarkivo Wayback Machine, The China Post, 10 April 2013
  17. ↑ Taiwan's Relations with Mainland China: A Tail Wagging Two Dogs Arkivigite je 2016-02-08 per la retarkivo Wayback Machine, Chi Su Routledge, 2008, page 31
  18. ↑ Ensuring Interests: Dynamics of China-Taiwan Relations and Southeast Asia Arkivigite je 2017-02-02 per la retarkivo Wayback Machine, Khai Leong Ho, Guozhong He, Institute of China Studies, University of Malaya, 2006, page 25
  19. ↑ Australia and China: Partners in Asia Arkivigite je 2016-03-09 per la retarkivo Wayback Machine, Colin Mackerras, Macmillan Education, 1996, page 33
  20. ↑ . 中華民國(台灣)外交部全球資訊網 (9 January 2015). Arkivita el la originalo je 14 November 2017. Alirita 1 April 2018.
  21. ↑ MoU between India-Taipei Association (ITA) in Taipei and Taipei Economic and Cultural Center (TECC) in India on cooperation in the field of Micro, Small and Medium Enterprises Arkivigite je 2016-02-05 per la retarkivo Wayback Machine, Press Information Bureau, Government of India, Cabinet, 14 October 2015
  22. ↑ . 首頁 - 駐南非共和國台北聯絡代表處 Taipei Liaison Office in the RSA. Arkivita el la originalo je 2016-03-10. Alirita 2016-03-13.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Ekonomia_kaj_kultura_reprezentanta_buroo_de_Tajpeo&oldid=8618188"