Germana Ruĝa Kruco
| Germana Ruĝa Kruco | |
|---|---|
| Deutsches Rotes Kreuz | |
| |
| Lando |  Germanio
|
| Tipo | societo de humanitara helpo |
| Celo | nacia kriza, katastrofa, ambulanca kaj sango-banka servo |
| Fondiĝo | 25-a de januaro 1921 |
| prezidanto | Gerda Hasselfeldt |
| membro de | Internacia Federacio de Societoj de Ruĝa Kruco kaj Ruĝa Krescento |
| dungitoj | 585 |
| Sidejo | Berlino |
| Interretejo | https://www.drk.de/ |
| Germana Ruĝa Kruco | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Deutsches Rotes Kreuz | |||||
|
| |||||
| nacia societo de Ruĝa Kruco aŭ Ruĝa Krescento • officially recognised youth welfare service • organizaĵo por helpado • charitable corporation • ombrelorganizaĵo | |||||
| Komenco | 25-a de januaro 1921 vd | ||||
| Antaŭe | GDR Red Cross vd | ||||
| Lando(j) | Germanio vd | ||||
| Sidejo | Berlino | ||||
| Situo | Germanio | ||||
| Agareo |
Humanitara helpo | ||||
| Ĉefestro(j) | Gerda Hasselfeldt • Rudolf Seiters • Knut Ipsen • Botho Prinz zu Sayn-Wittgenstein-Hohenstein • Walter Bargatzky • Hans Ritter von Lex • Heinrich Weitz • Otto Gessler • Rudolf Nadolny • Ernst-Robert Grawitz • Karlo Eduardo (Saksio-Koburgo kaj Gotao) • Joachim Winterfeldt vd | ||||
| Membro de | Federal Association for the Promotion of Swimming Education • Iniciato Travidebla Civila Socio • German Donation Council • Internacia Federacio de Societoj de Ruĝa Kruco kaj Ruĝa Krescento • Bundesarbeitsgemeinschaft der Freien Wohlfahrtspflege • Federacia reto por civita engaĝiĝo • laborgrupo pri infana kaj junula bonfarto • German Resuscitation Council • Arbeitsgemeinschaft Schuldnerberatung der Verbände • Forum Menschenrechte • Federal Working Group First Aid • Deutsche Krankenhausgesellschaft • German Committee for Disaster Reduction • Society for law and politics in the healthcare sector • Association for the Promotion of Fire Protection in Germany • Centre for Humanitarian Action • German Association for Public and Private Welfare • Deutsche Hauptstelle für Suchtfragen • Cooperation association for youth social work • Müttergenesungswerk vd | ||||
| Lingvoj | |||||
| Filioj | Bavarian Red Cross • German Red Cross Oldenburg • German Red Cross Baden-Wuerttemberg • German Red Cross North Rhine • German Red Cross Landesstelle X • German Red Cross Sachsen-Anhalt • German Red Cross Rhineland-Palatinate • German Red Cross Saxony • German Red Cross Berlin • German Red Cross Baden • German Red Cross Brandenburg • Federation of the German Red Cross Nursing Associations • German Red Cross Bremen • German Red Cross Hamburg • German Red Cross Hesse • German Red Cross Mecklenburg–Western Pomerania • German Red Cross Lower Saxony • German Red Cross Saarland • German Red Cross Schleswig-Holstein • German Red Cross Thuringia • German Red Cross Westphalia-Lippe • Württembergischer Sanitätsverein • Clementine von Wallmenich University of Applied Sciences vd | ||||
| |||||
| Retejo | Oficiala retejo | ||||
| Jura formo | registrita asocio de Germanio | ||||
La Germana Ruĝa Kruco - germane Deutsches Rotes Kreuz [DOJĉes RO:tes Krojc] - estas societo de humanitara helpo en Germanio, kies celo estas provizi nacian krizan, katastrofan, ambulancan kaj sango-bankan servon. La societo membras en la Internacia Federacio de Societoj de Ruĝa Kruco kaj Ruĝa Krescento, internacie kunlaboras tie kun aliaj internaciaj societoj de humanitara helpo kaj precipe kun la aliaj naciaj asocioj de la federacio. Ĝia sidejo estas en Berlino, kaj kiel la nuntempa prezidanto funkcias Gerda Hasselfeldt.
Esperanto kaj la Ruĝa Kruco[redakti | redakti fonton]
La iniciatinto de aplikado de Esperanto ĉe la Ruĝa Kruco estis la propagandisto de Esperanto en la franca armeo, nome kapitano Georges Bayol. Antaŭ la 2-a Universala Kongreso li eldonis libreton pri utileco de Esperanto por flegado de diverslingvaj vunditoj, ankaŭ specialajn ŝlosilojn kun necesa frazaro por flega servo[1]. Post tio Esperanto komencis penetri en la naciajn societojn de Ruĝa Kruco.
Ekzemple, dum la 4-a UK en Dresdeno dum somero 1908 por la unua fojo reprezentis sin la Internacia Komitato de la Ruĝa Kruco per Adolphe Moynier, kiu ĉeestis eksperimenton de ekzerca flegado de diverslingvaj vunditoj; ordonoj, demandoj k. a. estis farataj sole en Esperanto. Partoprenis 50 portilistoj kaj multaj militaj kuracistoj en la korto de la Saksa Ruĝa Kruco. La sama estis ripetata dum la 5-a UK de 1909 kaj dum la 7-a UK de 1911. En 1909 la administracio de la Germana Ruĝa Kruco en Königsberg proponis al sia subularo lerni Esperanton. En 1911 por ruĝkrucanoj estis aranĝitaj Esperanto-kursoj en Dresdeno.
Fine de la Unua Mondmilito la Ruĝa Kruco uzis la delegitan reton de UEA por retrovi homojn kaj kunvenigi gefamilianojn. Delegitoj tiucele skribis proksimume 180 000 leterojn.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
Notoj[redakti | redakti fonton]
_Samariter.jpg)
