Poligrafo (verkisto)
- Ne konfuzu kun la aparato nomata "poligrafo" aŭ "mensogodetektilo".
Poligrafo (de la antikva greka polugraphos : poly : kelkaj kaj graphos : skribado) estas aŭtoro kiu verkas kaj publikigas pri diversaj temoj.
Prezentado[redakti | redakti fonton]
En la fako de la literaturo, la nomo de poligrafo aplikiĝas ĉefe al kelkaj verkistoj de la Antikveco. Inter ili, Aristotelo kaj Plutarko ĉe la grekoj, Varro, Cicerono kaj Plinio la pli maljuna ĉe la romianoj. Oni enkalkulas ankaŭ poligrafoj de la Mezepoko kaj de la Renesanco, sed tiuj iĝas ili kaj pli raraj en modernaj epokoj, pro la tro ampleksa disvolviĝo de la fakaj sciencoj. Voltaire kaj la enciklopedisto Denis Diderot (de la Enciklopedio venas la Vikipedio) estas du ekzemploj de modernaj poligrafoj[1].
Poligrafoj[redakti | redakti fonton]
Antikveco[redakti | redakti fonton]
Mezepoko[redakti | redakti fonton]
Moderna epoko[redakti | redakti fonton]
- Carlo Amoretti
- Jean-François de Bastide
- Giuseppe Betussi
- Laurent Bordelon
- Jacques Pierre Brissot
- Andrea Calmo
- Gatien de Courtilz de Sandras
- Johann Wolfgang von Goethe
- Pierre-Jean Le Corvaisier
- Pierre Louis Manuel
- Marcelino Menéndez Pelayo
- Mathieu-François Pidansat de Mairobert
- Nicolas Edme Restif de La Bretonne
- Saint-Réal
- Francesco Sansovino
- Charles Sorel
Nuntempa epoko[redakti | redakti fonton]
- Jean-Marie-Vincent Audin
- Arthur Conan Doyle
- Pierre Gévart
- Henry de Graffigny
- Léon Halévy
- Vincent Labaume
- Paul Lacroix
- Gustave Le Rouge
- Claude Roy
- Ludwig Tieck
Aliaj uzadoj[redakti | redakti fonton]
La termino povas esti uzata laŭ pejorativa senco por kvalifiki ĵurnaliston kiu pritraktas diversajn temojn sen regi ilin.
Poligrafo estas unu de la insultoj de la kapitano Haddock, uzata ĉefe en la albumo L'Affaire Tournesol de Tinĉjo.
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Encyclopédie Larousse du XXe siècle, Parizo, 1932