Agula lingvo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Agula
агъул чӀал
lingvo • moderna lingvo
Samur
Parolata en Rusio, Azerbajĝano
Regiono Suda Dagestano
Parolantoj 17 373 (Popolnombrado de 1 989)
Skribo Surbaze de cirila alfabeto
Lingvistika klasifiko

Nordorienta Kaŭkaza
Lezgaj lingvoj
Oficiala statuso
Reguligita de Tsadasa Institute of Language, Literature and Art
Lingva statuso 3 sendube endanĝerigita
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
  ISO 639-2 agx
  ISO 639-3 agx
  Glottolog aghu1253
Angla nomo Aghul
Franca nomo agul
vdr

Agula, estas lingvo parolata de la aguloj kaj estas uzata en suda Dagestano (respubliko de Rusio) kaj Azerbajĝano.

Klasifiko[redakti | redakti fonton]

La agula lingvo apartenas al la grupo de lezgaj lingvoj de la familio de nordorientaj kaŭkazaj lingvoj.

Geografia distribuo[redakti | redakti fonton]

En 1989, agula lingvo estis parolata de 17373 homoj en Rusio, ĉefe en suda Dagestano, kaj ankaŭ de 32 homoj en Azerbajĝano.

Oficiala statuso[redakti | redakti fonton]

La Agula ne estas la oficiala lingvo, la lezga lingvo estas uzata kiel la literatura lingvo.

Parencaj lingvoj[redakti | redakti fonton]

Estas dek lingvoj en la lezga lingva familio, nome: agula, tabasarana, Rutula, lezga, caĥura, buduĥa, _Kryts_, _Khinalugh_, _Udi_ kaj _Archi_.

Gramatiko[redakti | redakti fonton]

Adjektivoj[redakti | redakti fonton]

Sendependa kaj predikata adjektivoj prenas markilojn de pluraleco kaj klaso; ankaŭ estas speciala kazo se ĝi uzatas kiel nominala. Kiel atributoj ili estas neŝanĝataj. Tial idžed "bona", ergativa idžedi, kaj tiel plu -n, -s; pl. idžedar; sed Idže insandi hhuč qini "La bona viro mortigis la lupon" (subjekto en ergativo).

Pronomoj[redakti | redakti fonton]

Personaj Pronomoj[redakti | redakti fonton]

Singularo Pluralo
1 zun

Alfabeto[redakti | redakti fonton]

А а Б б В в Г г Гъ гъ Гь гь ГI гI Д д
Дж дж Е е Ё ё Ж ж З з И и Й й К к
Кк кк Къ къ Кь кь КI кI Л л М м Н н О о
П п Пп пп ПI пI Р р С с Т т Тт тт ТI тI
У у Уь уь Ф ф Х х Хъ хъ Хь хь ХI хI Ц ц
ЦI цI Ч ч Чч чч ЧI чI Ш ш Щ щ ъ I
ы ь Э э Ю ю Я я

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

  • Haspelmath, Martin. 1993. A grammar of Lezgian - Gramatiko de lezga. (gramatika biblioteko Mouton; 9). Berlino & Novjorko: Mouton de Gruyter. – ISBN 3-11-013735-6
  • Talibov, Bukar B. kaj Magomed M. Gadžiev. 1966. Lezginsko-russkij slovarj - lezga-rusa vortaro. Moskva: Eld. Sovetskaja Enciklopedija.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]