Carl Spitteler
| Carl Spitteler | |||||
|---|---|---|---|---|---|
Nobel-premiito 
| |||||
| |||||
| Persona informo | |||||
| Carl Friedrich Georg Spitteler | |||||
| Naskonomo | Carl Friedrich Georg Spitteler | ||||
| Naskiĝo | 24-an de aprilo 1845 en Liestal | ||||
| Morto | 29-an de decembro 1924 (79-jaraĝa) en Lucerno | ||||
| Tombo | Friedhof Friedental vd | ||||
| Religio | reformed vd | ||||
| Lingvoj | germana vd | ||||
| Ŝtataneco | Svislando vd | ||||
| Alma mater | Universitato de Zuriko vd | ||||
Subskribo 
| |||||
| Familio | |||||
| Patro | Karl Spitteler vd | ||||
| Gefratoj | Adolf Spitteler vd | ||||
| Edz(in)o | Marie op der Hoff vd | ||||
| Profesio | |||||
| Alia nomo | Carl Felix Tandem • Felix Tandem vd | ||||
| Okupo | poeto • verkisto • teologo vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | Unser Schweizer Standpunkt ❦ Olympischer Frühling vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Carl SPITTELER [kal ŜPItele] (naskiĝis la 24-an de aprilo 1845 en Liestal; civitano de Bennwil; mortis la 29-an de decembro 1924 en Lucerno) estis svisa verkisto.
Li studis juron en Bazelo, poste teologion en Zuriko kaj Heidelberg (Germanio). Duboj pri sia kredo tamen igis lin ĉesigi sian pastran karieron kaj li laboris kiel instruisto, ĵurnalisto kaj (ekde 1892) kiel libera verkisto. Li publikigis romanojn, novelojn, teatraĵojn, eseojn kaj poemojn, sed famon li gajnis ĉefe per siaj eposoj. En la jaro 1919 li gajnis la Premion Nobel de Literaturo, grandparte por sia eposa poemego Olimpika Printempo.
Carl Spitteler estis frato de la kemiisto Adolf Spitteler.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- Prometheus und Epimetheus (eposo, 1880; nova eldono sub la titolo Prometheus der Dulder, 1924)
- Conrad der Leutnant (novelo, 1898)
- Lachende Wahrheiten (eseoj, 1898)
- Glockenlieder (poemoj, 1906)
- Olympischer Frühling (eposo, 4 volumoj, 1900-1905; noveldono, 2 vol., 1910)
- Meine frühesten Erlebnisse (membiografio, 1914)
En Esperanto aperis[redakti | redakti fonton]
- Xaver Z’Gilgen. Tradukis Jakob Schmid. En: Svisa Antologio, Budapest 1939, paĝoj 142-151.
- La terglobo Arkivigite je 2006-03-06 per la retarkivo Wayback Machine (fragmento). Tradukis H. Breyer. En: Norda Prismo 56/6, paĝoj 260-261.
| ||||||
