Kirtlanda parulio

Kiel legi la taksonomion Kirtlanda parulio
Kirtlanda parulio, masklo
Biologia klasado
Regno: Animaloj Animalia Filumo: Ĥorduloj Chordata Klaso: Birdoj Aves Ordo: Paseroformaj Passeriformes Familio: Paruliedoj Parulidae Genro: Dendroica Specio: 'D. kirtlandii'
Dunomo
Dendroica kirtlandii (Baird, 1852)
Konserva statuso
Konserva statuso: Preskaŭ minacata
Areala mapo de Kirtlanda parulio. Adaptita de Birdoj de Nordameriko Online. flave: Reprodukta teritorio; blue: Vintra teritorio Areala mapo de Kirtlanda parulio. Adaptita de Birdoj de Nordameriko Online. flave: Reprodukta teritorio; blue: Vintra teritorio
Aliaj Vikimediaj projektoj

La Kirtlanda parulio, Dendroica kirtlandii, estas malgranda paserina birdo de la familio de Paruliedoj de Ameriko kaj granda genro de Dendroica. Ĝi estas interesa specio kiu dependas nune de la homa agado pro ties survivado kaj evito de formorto.

Ĝeneralaĵoj

Tiu nearktisa birdo ricevas sian nomon laŭ Jared P. Kirtland, doktoro kaj amatora naturalisto de Ohio. La specio estis preskaŭ formortinta antaŭ 50 jaroj, sed nun estas survoje al rekuperado. Ĝi postulas grandajn areojn de densa arbetaro de Banks-pino por sia reprodukta biotopo. Tiu vivejo estis historie kreata de naturaj incendioj, sed nune ĝi estas ĉefe kreata per rikolto kaj plantado de semoj de tiuj Banks-pinoj.

ino

Ekde mezo de la 19a jarcento almenaŭ ĝi iĝis endemia specio kun tre limigita teritorio. Preskaŭ la tuta populacio pasas printempon kaj someron en nordoriento de la Malsupra Duoninsulo de Miĉigano kaj vintrumas en Bahamoj.

Aspekto

Tiuj malgrandaj birdoj (15 cm longaj) estas raraj kaj malfacile videblaj. Ili havas bluecgrizajn suprajn korpopartojn kun malhela strieco en dorso kaj flavaj subaj partoj kun striecaj flankoj foje ĝis la brusto. Ili havas fajnajn flugilstriojn, malhelajn krurojn kaj blankajn duonigitajn okulringojn rimarkindajn ĉe malhela vizaĝo. La beko estas nigreca, fajna kaj pintakra. Inoj kaj junuloj estas pli brunaj en dorso, dum maskloj estas pli grizaj kaj havas nigrajn bridojn, dum inoj kaj junuloj havas ilin grizajn. Kiel ĉe la Palmoparulio kaj la Preria parulio, ili ofte skuas siajn vostojn, sed ne eblas konfuzo, ĉar tiuj specioj havas flavajn pugojn kaj vizaĝojn kaj ne havas la rompitan okulringon. La subvosto estas blanka.

Kutimaro

Ĝi estas timida, malgranda, aktiva insektomanĝulo. Kirtlandaj parulioj manĝas en la subaj partoj de arboj, foje ŝvebante aŭ serĉe surgrunde. Tiuj birdoj manĝas insektojn (raŭpoj, papilioj, tineoj, muŝoj kaj akridoj), pinsemojn kaj kelkajn berojn, kiel tiuj de neĝobero, kaj manĝas ankaŭ fruktojn vintre. Ties kanto estas tre laŭta ĉip-ĉip-ĉip-too-too-ŭiit-ŭiit ofte kantata el pinto de stumpo de mortinta arbo aŭ tufo de Norda pinkverko (Quercus ellipsoidalis). Ili banas sin en roso.

La masklo atingas la unua la reproduktan teritorion por sekurigi ĝin kaj je la alveno de la ino plenumas pariĝadajn ceremoniojn per descenda flugo super la ino. Por reproduktado ili postulas arojn de junaj (4 al 20jaraĝaj, 2-4 metrojn alte) arbetoj de Banks-pino. Ili nestumas surgrunde. Ties nesto estas tasforma konstruo kutime ĉebaze de arbo, ĉe malalta branĉo aŭ alia strukturo, farita el herbo aŭ aliaj plantofibroj kiel arboŝeleroj, kovrita el fajna herbo, pinpingloj, musko kaj haroj kaj estas bone kaŝita pere de karekso, herberoj, mirteloj aŭ alia grunda vegetaĵaro. Ambaŭ seksoj helpas por la nestokonstruado. La 4 al 6 ovoj estas blankaj al kremorozkolorecaj, markataj je bruna, ĉefe ĉe la larĝa pinto (18 mm). Nur la ino plenumas la kovadon kiu daŭras 14-16 tagojn (plej longa inter nordamerikaj paruliedoj), sed la masklo manĝigas la inon. Post eloviĝo la idoj estas nekapablaj kaj elnestiĝo okazas post 10-13 tagoj sed la idoj restas proksime kaj estas manĝigataj de ambaŭ gepatroj dum pli da 2 semajnoj.

Teritorio kaj ekologio

Ties reprodukta teritorio estas en tre limigita areo de la nordo de la Malsupra Duoninsulo de Miĉigano. Ĵuse oni trovis reproduktantajn parojn ankaŭ en la Supra Duoninsulo de Miĉigano, Viskonsino kaj Ontario pro rapida etendo de populacio. Reprodukta biotopo estas tipe grandaj areoj de densa arbetaro de junaj Banks-pinoj (Pinus banksiana). Kirtlandaj parulioj loĝas en plej grandaj nombroj en grandaj areoj kiuj estis klarigataj aŭ kie granda natura incendio okazis. Tiuj birdoj lasas siajn reproduktajn biotopojn inter aŭgusto kaj oktobro kaj migras al Bahamoj kaj apudaj insuloj Turkoj kaj Kajkoj; ili revenas al Miĉigano por denova reproduktado en majo. En siaj vintraj vivejoj, ili troviĝas ĉefe en arbustaro, kie manĝas ĉe salvio Salvia verbenaca, ĉe Erithalis fruticosa kaj ĉe neĝobero .

Vivejo

Tiu arbaro de Banks-pino de la Malsupra Duoninsulo estis ankoraŭ tro juna en 2002, sed je 2008 estus taŭga reprodukta biotopo. Je 2015–2020, la maturaj arboj formus arbaron ĉirkaŭ 20 metrojn altan kaj la Kirtlanda parulio jam ne volus reproduktiĝi tie plu.

Ekologio de la Banks-pino

Banks-pinoj estas iom malgrandaj pinoj disvastigataj el kanadaj tundro kaj tajgo al la regiono de la Grandaj Lagoj kaj de la Atlantika Oceano; ili estas boreala specio, kiu vivas nur je preciza klimato. Ties strobiloj malfermiĝas nur post kiam la arboj estis forklarigataj fare de arbarincendioj aŭ pro lignoproduktado sub somera suno. La reprodukta strategio de tiu pino kongruas kun seka tajgo aŭ freŝa moderklimata habitato kio hegemoniis en nordaj glaciaj teritorioj, probable kun multe pli da incendioj ol nuntempe, dum la glaciepoko sekiĝis pli kaj pli.

Malpliiĝo al preskaŭ formorto

Dum la klimato ŝanĝis el la glaciepoko dum la lastaj 10 jarmiloj aŭ iom simile, la Banks-pino, kaj sekve ankaŭ la Kirtlanda parulio, ŝanĝis siajn vivejojn norden. Ĉar la Kirtlanda parulio - kaj Paruliedoj ĝenerale – ne povas etendi al subarktaj klimatoj bone, plej parto de la arbaroj de Banks-pino restis tro norde por tiu specio. Krome la Grandaj Lagoj, kiuj formiĝis antaŭ la reeniro de la glaciepoko, estis baro por ties disvastigo. La Kirtlanda parulio troviĝis barita de la etendo de la akvoj, dum la malvarmema Banksia pino etendis sian teritorion tiom for kiom ĝis la Nordokcidentaj Teritorioj.

Dum la Eŭropa koloniigo de Ameriko progresis, multo de la arbaro de la regiono sude de la Grandaj Lagoj estis forhakita kaj neniam rearbarigita. La Kirtlanda parulio restis barita en la Norda Duoninsulo. Kvankam ĝi loĝis iam kie la Dro. Kirtland donis sian nomon, tio estas en la ŝtato de Ohio kaj li mortis en 1877, je la fino de la 19a jarcento certe la birdo jam ne reproduktiĝis tie plu en 1906. La Kirtlanda parulio reproduktiĝis en Ontario sed jam ne plu el la 1940-aj jaroj. Meze de la 20a jarcento ties nombroj malpliiĝis ĝis preskaŭ formorto. La populacio de Kirtlanda parulio estis nur de ĉirkaŭ malpli da 500 individuoj ĉirkaŭ la 1970-aj jaroj, kaj en 1994 nur 18 km² de taŭga reprodukta biotopo estis disponebla..

Rekuperado

Nuntempe la vivejo de tiu birdo estas zorgata pere de kontrolataj incendioj kaj rikoltadoj de ligno en ties limigita reprodukta teritorio. Ekde kiam tia administrado de vivejo komencis en la 1970-aj jaroj, la nombroj de la birdo rapide kreskis, kvankam la specio estas ankoraŭ je danĝere malaltaj niveloj. Homoj intervenas ankaŭ por protekti tiun birdospecion kontraŭ nestoparazitado fare de la Brunkapa molotro forigante tiun specion de la teritorio, kiun ĝi atingis nur antaŭ unu jarcento malpermesante tiele la disvolvigon de defensa strategio fare de la Kirtlanda parulio. Estis nur ĉirkaŭ 170 reproduktantaj maskloj restantaj en 1987. Ĉirkaŭ 1995 estis jam 765 reproduktantaj maskloj en Miĉigano, sed tiu nombro falis al 692 en 1996.

Ili estis ankoraŭ observataj en Ontario kaj la Supra Duoninsulo de Miĉigano, kaj kvankam ĝi estas ankoraŭ nur rare vidata en NOk Ohio (kie restis malmulte taŭga arbaro), la nombroj de vidataj birdoj pliiĝas. El 2005 malgranda nombro estas observata en Viskonsino. En 2007 tri nestoj de Kirtlanda parulio estis malkovrataj en centra Viskonsino kaj unu ĉe armebazo de Petawawa.

La Kirtlanda parulio estas listata kiel "endanĝerita" ĉe la listo de Endangered Species Act de 1973. Kvankam ŝajne ne estas pli da 5,000 Kirtlandaj parulioj ĉirkaŭ 2007 , kvar jarojn antaŭe ili estis nur 2,500-3,000. En la "Ruĝa Listo de Minacataj Specioj" de IUCN la Kirtlanda parulio estas klasita kiel Vundebla al formorto ekde 1994, sed poste estis relistata al Preskaŭ Minacata en 2005 pro la enkuraĝiga rekupero. Ne klaras je kioma etendo la birdoj dependas de la karibaj pinoj dum vintro; nuntempe senarbarigo en vintrejoj povas eventuale iĝi pli gravan minacon al rekupero de la birdospecio ol la situacio en ties reprodukta teritorio.

La Michigan Department of Natural Resources ĵus faris optimismajn informojn pri la populacioj de Kirtlanda parulio.

Ĵusaj informoj indikas, ke la populacio kreskas, sed oni sugestas ankaŭ ke la Kirtlanda parulio povus plue dependi de la homa protektado kaj interveno porĉiame.

Estas Naturfestivalo pri Kirtlanda parulio, kiu estas subvenciita parte de Kirtland Community College (kiu ricevis sian nomon honore de la birdo kaj ties vivejo).

Vidu ankaŭ

• Bahamaj pinaroj

Referencoj

• BirdLife International (BLI) (2005). Dendroica kirtlandii. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 11a Majo 2006. Preskaŭ Minacata
• CFB Petawawa (CFBP) (2007): Canada's Rarest Nesting Bird found at CFB Petawawa. Versio de 2007-Nov-01. Konsultita 2008-FEB-19.
• Henninger, W.F. (1906): A preliminary list of the birds of Seneca County, Ohio. Wilson Bulletin 18(2): 47-60. DjVu plena teksto Arkivigite je 2011-06-06 per la retarkivo Wayback Machine PDF plena teksto Arkivigite je 2011-06-06 per la retarkivo Wayback Machine
• Mayfield, Harold (1960): The Kirtland's Warbler. Cranbrook Institute of Science Bulletin 40.
• Ohio Ornithological Society (OOS) (2004): Annotated Ohio state checklist. Versio de Aprilo 2004. PDF plena teksto Arkivigite je 2004-07-18 per la retarkivo Wayback Machine
• Peel, M.C.; Finlayson, B.L. & McMahon, T.A. (2007): Updated world map of the Köppen-Geiger climate classification. Hydrology and Earth System Sciences 11(5): 1633-1644. PDF plena teksto Suplemento
• Ray, Nicolas & Adams, Jonathan M. (2001): A GIS-based Vegetation Map of the World at the Last Glacial Maximum (25,000-15,000 BP). Internet Archaeology11. PDF plena teksto
• United States Fish and Wildlife Service (USFWS) (2007): Kirtland's Warbler 2007 Nesting Season Summary Arkivigite je 2017-05-15 per la retarkivo Wayback Machine. Versio de 2007-DEC-10. Konsultita 2008-FEB-19.

Eksteraj ligiloj

• Cornell University Ornithology Laboratory, Kirtlanda parulio, inklude ligon por ludigi la kanton
• Kirtland Warbler Festival kaj ligoj. Arkivigite je 2008-01-02 per la retarkivo Wayback Machine
• Kirtlanda parulio, Michigan Department of Natural Resources
• The Nature Conservancy Songbirds: Kirtlanda parulio Arkivigite je 2007-09-30 per la retarkivo Wayback Machine
• Programo por Endanĝeritaj specioj, Kirtlanda parulio, US Fish and Wildlife Service Arkivigite je 2010-05-27 per la retarkivo Wayback Machine
• Informo pri Endanĝeritaj specioj: Kiel la reprodukta populacio de Kirtlanda parulio pliiĝis al ĉirkaŭ 1,500 parojArkivigite je 2010-12-05 per la retarkivo Wayback Machine
• Poŝtmarkoj
• Tours, Kirtlanda parulio Huron-Manistee National Forest.
• Viskonsino, Kirtlanda parulio, World Birder's Magazine. Arkivigite je 2007-11-06 per la retarkivo Wayback Machine

Plia legado

• Mayfield, Harold F. 1992. Kirtland’s Warbler. In The Birds of North America, No. 19 (A. Poole, P. Stettenheim, and F. Gill, Eds.). Philadelphia: The Academy of Natural Sciences; Washington, DC: The American Ornithologists’ Union.

Tezoj

• Bocetti CI. Ph.D. (1994). Density, demography, and mating success of Kirtland's warblers in managed and natural habitats. The Ohio State University, United States -- Ohio.

• Deloria CM. M.S. (2000). Kirtland's warbler (Dendroica kirtlandii) diet and its relationship to warbler age, sex, and jack pine stand characteristics. Michigan State University, United States -- Michigan.

• Smith EL. M.S. (1979). ANALYSIS OF KIRTLAND'S WARBLER BREEDING HABITAT IN OGEMAW AND ROSCOMMON COUNTIES, MICHIGAN. Michigan State University, United States -- Michigan.

Artikoloj

• Anderson WL & Storer RW. (1976). Factors Influencing Kirtlands Warbler Nesting Success. Jack Pine Warbler. vol 54, no 3. p. 105-115.

• Anonymous. (2004). Lights out policy saves migrating birds. Biodiversity. vol 5, no 3. p. 38-39.

• Anonymous. (2005). 100 Years ago in the American ornithologists' union. Auk. vol 122, no 3. p. 1024-1025.

• Bart J, Kepler C, Sykes P & Bocetti C. (1999). Evaluation of mist-net sampling as an index to productivity in Kirtland's Warblers. Auk. vol 116, no 4. p. 1147-1151.

• Berger AJ. (1968). Appendicular Myology of Kirtlands Warbler. Auk. vol 85, no 4. p. 594-616.

• Berger AJ. (1968). Behavior of Hand Raised Kirtlands Warblers Dendroica-Kirtlandii. Living Bird. vol 7, p. 103-116.

• Bocetti CI. (1993). Hatching year Kirtland's warbler captured in unusual habitat. Wilson Bulletin. vol 105, no 3. p. 532-533.

• Botkin DB, Woodby DA & Nisbet RA. (1991). KIRTLANDS WARBLER HABITATS - A POSSIBLE EARLY INDICATOR OF CLIMATIC WARMING. Biological Conservation. vol 56, no 1. p. 63-78.

• Botkin DB, Woodby DA & Nisbet RA. (1991). Kirtland's Warbler Habitats a Possible Early Indicator of Climatic Warming. Biological Conservation. vol 56, no 1. p. 63-78.

• Brewer AD. (1990). Additions to the Bird List of Wellington County Ontario Canada. Ontario Birds. vol 8, no 3. p. 87-91.

• Brewer R & Morris KR. (1984). Cross-Fostering as a Management Tool for the Kirtlands Warbler Dendroica-Kirtlandii. Journal of Wildlife Management. vol 48, no 3. p. 1041-1045.

• Buech RR. (1980). Vegetation of a Kirtlands Warbler Dendroica-Kirtlandii Breeding Area and 10 Nest Sites. Jack Pine Warbler. vol 58, no 2. p. 59-72.

• Burgoyne GEJ & Ryel LA. (1978). Kirtlands Warbler Dendroica-Kirtlandii Numbers and Colonies 1977. Jack Pine Warbler. vol 56, no 4. p. 185-190.

• Clench MH. (1973). The Fall Migration Route of Kirtlands Warbler. Wilson Bulletin. vol 85, no 4. p. 417-428.

• Currie D, Wunderle JM, Ewert DN, Anderson MR, Davis A & Turner J. (2005). Habitat distribution of birds wintering in Central Andros, The Bahamas: Implications for management. Caribbean Journal of Science. vol 41, no 1. p. 75-87.

• Currie D, Wunderle JM, Jr., Ewert DN, Davis A & McKenzie Z. (2005). Winter avian distribution and relative abundance in six terrestrial habitats on southern Eleuthera, The Bahamas. Caribbean Journal of Science. vol 41, no 1. p. 88-100.

• Currie D, Wunderle Jr JM & Ewert DN. (2006). The response of wintering Kirtland's Warblers to food patch dynamics in The Bahamas and its implications for conservation on the wintering grounds. Journal of Ornithology. p. 98-99.

• Dalton R. (2005). Ornithology: A wing and a prayer. Nature. vol 437, no 7056. p. 188-190.

• De Groot KL & Smith JNM. (2001). Community-wide impacts of a generalist brood parasite, the Brown-headed Cowbird (Molothrus ater). Ecology. vol 82, no 3. p. 868-881.

• Deloria-Sheffield CM, Millenbah KF, Bocetti CI, Sykes PW, Jr. & Kepler CB. (2001). Kirtland's Warbler diet as determined through fecal analysis. Wilson Bulletin. vol 113, no 4. p. 384-387.

• Dennis B, Munholland PL & Scott JM. (1991). Estimation of Growth and Extinction Parameters for Endangered Species. Ecological Monographs. vol 61, no 2. p. 115-144.

• Dow DD. (1978). A Test of Significance for Mayfields Method of Calculating Nest Success. Wilson Bulletin. vol 90, no 2. p. 291-295.

• Ellison K, Sykes PW, Jr. & Bocetti CI. (2002). Re-evaluating the Bay-breasted Warbler breeding range: Nine years of presence in Lower Michigan. Wilson Bulletin. vol 114, no 3. p. 415-416.

• Faanes CA & Haney JC. (1989). First Record of Kirtland's Warbler from the Dominican Republic West Indies and Additional Bird Observations. Caribbean Journal of Science. vol 25, no 1-2. p. 30-35.

• Fitzmaurice RL & Case DJ. (1995). Making communications work for wildlife conservation: A Kirtland's warbler case study. Wildlife Society Bulletin. vol 23, no 4. p. 796-798.

• Frank MC. (1998). Kirtland's Warbler (Dendroica kirtlandi). The Auk. vol 115, no 4. p. 1096.

• Haney JC, Lee DS & Walsh-Mcgehee M. (1998). A quantitative analysis of winter distribution and habitats of Kirtland's warblers in the Bahamas. Condor. vol 100, no 2. p. 201-217.

• Hayes JP, Probst JR & Rakstad D. (1986). Effect of Mating Status and Time of Day on Kirtland's Warbler Dendroica-Kirtlandii Song Rates. Condor. vol 88, no 3. p. 386-388.

• Houseman GR & Anderson RC. (2002). Effects of jack pine plantation management on barrens flora and potential Kirtland's warbler nest habitat. Restoration Ecology. vol 10, no 1. p. 27-36.

• Hundley MH. (1967). Recent Wintering Records of the Kirtlands Warbler. Auk. vol 84, no 3. p. 425-426.

• Hunter MLJ. (1992). Paleoecology Landscape Ecology and Conservation of Neotropical Migrant Passerines in Boreal Forests. In Hagan, J M Iii and D W Johnston (Ed) Ecology and Conservation of Neotropical Migrant Landbirds; Symposium, Woods Hole, Massachusetts, USA, December 6-9, 1989 Xiii+609p Smithsonian Institution Press: Washington, DC, USA; London, England, Uk Illus Maps 511-523, 1992.

• Kappes PJ & Stutchbury BJM. (2005). Brooding behavior in an adult male American Redstart. Northeastern Naturalist. vol 12, no 1. p. 119-121.

• Kashian DM & Barnes BV. (2000). Landscape influence on the spatial and temporal distribution of the Kirtland's warbler at the Bald Hill burn, northern Lower Michigan, U.S.A. Canadian Journal of Forest Research. vol 30, no 12. p. 1895-1904.

• Kashian DM, Barnes BV & Walker WS. (2003). Ecological species groups of landform-level ecosystems dominated by jack pine in northern Lower Michigan, USA. Plant Ecology. vol 166, no 1. p. 75-91.

• Kashian DM, Barnes BV & Walker WS. (2003). Landscape ecosystems of northern Lower Michigan and the occurrence and management of the Kirtland's warbler. Forest Science. vol 49, no 1. p. 140-159.

• Kelly ST & Decapta ME. (1982). Cowbird Molothrus-Ater Control and Its Effect on Kirtlands Warbler Dendroica-Kirtlandii Reproductive Success. Wilson Bulletin. vol 94, no 3. p. 363-365.

• Kepler CB, Irvine GW, Decapita ME & Weinrich J. (1996). The conservation management of Kirtland's warbler Dendroica kirtlandii. Bird Conservation International. vol 6, no 1. p. 11-22.

• King TL, Eackles MS, Henderson AP, Bocetti CI, Currie D & Wunderle JM. (2005). Microsatellite DNA markers for delineating population structure and kinship among the endangered Kirtland's warbler (Dendroica kirtlandii). Molecular Ecology Notes. vol 5, no 3. p. 569-571.

• Latta SC & Parkes KC. (2001). A possible Dendroica kirtlandii hybrid from hispaniola. Wilson Bulletin. vol 113, no 4. p. 378-383.

• Levy S. (2004). Native incursions: Avian range expansions imperil threatened species. Bioscience. vol 54, no 2. p. 94-98.

• Lovette IJ & Hochachka WM. (2006). Simultaneous effects of phylogenetic niche conservatism and competition on avian community structure. Ecology. p. S) S14-S28, JUL 2006.

• Marshall E, Haight R & Homans FR. (1998). Incorporating environmental uncertainty into species management decisions: Kirtland's Warbler habitat management as a case study. Conservation Biology. vol 12, no 5. p. 975-985.

• Marshall E, Homans F & Haight R. (2000). Exploring strategies for improving the cost effectiveness of endangered species management: The Kirtland's Warbler as a case study. Land Econ. vol 76, no 3. p. 462-473.

• Mayfield HF. (1972). 3rd Decennial Census of Kirtlands Warbler. Auk. vol 89, no 2.

• Mayfield HF. (1972). Winter Habitat of Kirtlands Warbler. Wilson Bulletin. vol 84, no 3. p. 347-349.

• Mayfield HF. (1973). Census of Kirtlands Warbler in 1972. Auk. vol 90, no 3. p. 684-685.

• Mayfield HF. (1973). Kirtlands Warbler Census 1973. American Birds. vol 27, no 6. p. 950-952.

• Mayfield HF. (1975). The Numbers of Kirtlands Warblers. Jack Pine Warbler. vol 53, no 2. p. 39-47.

• Mayfield HF. (1983). Kirtlands Warbler Dendroica-Kirtlandii Victim of Its Own Rarity. Auk. vol 100, no 4. p. 974-976.

• Mayfield HF. (1988). Where Were Kirtland's Warblers During the Last Ice Age. Wilson Bulletin. vol 100, no 4. p. 659-660.

• Mayfield HF. (1992). Dendroica kirtlandii: Kirtland's warbler. Birds of North America. vol 0, no 19. p. 1-15.

• Mayfield HF. (1993). Kirtland's warblers benefit from large forest tracts. Wilson Bulletin. vol 105, no 2. p. 351-353.

• Miller KV & Conroy MJ. (1990). Spot Satellite Imagery for Mapping Kirtland's Warbler Wintering Habitat in the Bahamas West Indies. Wildlife Society Bulletin. vol 18, no 3. p. 252-257.

• Mitchell BA & Barborak JR. (1991). DEVELOPING COASTAL PARK SYSTEMS IN THE TROPICS - PLANNING IN THE TURKS-AND-CAICOS-ISLANDS. Coast Manage. vol 19, no 1. p. 113-134.

• Nelson MD & Buech RR. (1996). A test of 3 models of Kirtland's warbler habitat suitability. Wildlife Society Bulletin. vol 24, no 1. p. 89-97.

• O'Grady JJ, Brook BW, Reed DH, Ballou JD, Tonkyn DW & Frankham R. (2006). Realistic levels of inbreeding depression strongly affect extinction risk in wild populations. Biological Conservation. vol 133, no 1. p. 42-51.

• Orr CD. (1975). 1974 Breeding Success of the Kirtlands Warbler. Jack Pine Warbler. vol 53, no 2. p. 59-66.

• Probst JR. (1986). A Review of Factors Limiting the Kirtland's Warbler Dendroica-Kirtlandii on Its Breeding Grounds. American Midland Naturalist. vol 116, no 1. p. 87-100.

• Probst JR, Donner DM, Bocetti CI & Sjogren S. (2003). Population increase in Kirtland's warbler and summer range expansion to Wisconsin and Michigan's Upper Peninsula, USA. Oryx. vol 37, no 3. p. 365-373.

• Probst JR, Donner DM, Worland M, Weinrich J, Huber P & Ennis KR. (2005). Comparing census methods for the endangered Kirtland's Warbler. Journal of Field Ornithology. vol 76, no 1. p. 50-60.

• Probst JR & Donnerwright D. (2003). Fire and shade effects on ground cover structure in Kirtland's warbler habitat. American Midland Naturalist. vol 149, no 2. p. 320-334.

• Probst JR & Hayes JP. (1987). Pairing Success of Kirtland's Warblers in Marginal Vs. Suitable Habitat. Auk. vol 104, no 2. p. 234-241.

• Probst JR & Weinrich J. (1993). Relating Kirtland's warbler population to changing landscape composition and structure. Landscape Ecology. vol 8, no 4. p. 257-271.

• Radabaugh BE. (1972). Polygamy in the Kirtlands Warbler. Jack Pine Warbler. vol 50, no 2. p. 48-52.

• Radabaugh BE. (1974). Kirtlands Warbler and Its Bahama Wintering Grounds. Wilson Bulletin. vol 86, no 4. p. 374-383.

• Radamaker K & Radamaker C. (2002). A recent record of the kirtland's warbler in Florida. Florida Field Naturalist. vol 30, no 3. p. 94-96.

• Rothstein SI & Robinson SK. (1994). Conservation and coevolutionary implications of brood parasitism by cowbirds (The Ecology and Management of Cowbirds Austin, Texas, USA November 1993). Trends in Ecology & Evolution. vol 9, no 5. p. 162-164.

• Ryel LA. (1976). The 1975 Census of Kirtlands Warblers. Jack Pine Warbler. vol 54, no 1. p. 2-6.

• Ryel LA. (1979). Population Dynamics of Kirtlands Warbler. Jack Pine Warbler. vol 57, no 2. p. 76-84.

• Ryel LA. (1981). The 4th Decennial Census of Kirtlands Warblers Dendroica-Kirtlandii 1981. Jack Pine Warbler. vol 59, no 3. p. 93-95.

• Ryel LA. (1981). Population Change in the Kirtlands Warbler Dendroica-Kirtlandii. Jack Pine Warbler. vol 59, no 3. p. 76-91.

• Schempf PF. (1976). A Late Record of the Kirtlands Warbler. Jack Pine Warbler. vol 54, no 1.

• Shake WF & Mattsson JP. (1975). 3 Years of Cowbird Control an Effort to Save the Kirtlands Warbler. Jack Pine Warbler. vol 53, no 2. p. 48-53.

• Solomon BD. (1998). Impending recovery of Kirtland's Warbler: Case study in the effectiveness of the Endangered Species Act. Environmental Management. vol 22, no 1. p. 9-17.

• Sykes PW, Jr., Bocetti CI & Moore LA. (1993). Male Kirtland's warbler with incubation patch. Wilson Bulletin. vol 105, no 2. p. 354-356.

• Sykes PW, Jr. & Clench MH. (1998). Winter habitat of Kirtland's Warbler: An endangered nearctic/neotropical migrant. Wilson Bulletin. vol 110, no 2. p. 244-261.

• Sykes PWJ. (1985). Construction of Portable Net Poles and Transport Containers. North American Bird Bander. vol 10, no 4. p. 115-116.

• Sykes PWJ, Carpenter JW, Holzman S & Geissler PH. (1990). Evaluation of Three Miniature Radio Transmitter Attachment Methods for Small Passerines. Wildlife Society Bulletin. vol 18, no 1. p. 41-48.

• Sykes PWJ, Kepler CB, Jett DA & Decapita ME. (1989). Kirtland's Warblers on the Nesting Grounds During the Post-Breeding Period. Wilson Bulletin. vol 101, no 4. p. 545-558.

• Tessen DD. (1977). The Nesting Season June 1-July 31 1977 Western Great Lakes Region. American Birds. vol 31, no 6. p. 1142-1146.

• Walker WS, Barnes BV & Kashian DM. (2003). Landscape ecosystems of the Mack Lake burn, northern Lower Michigan, and the occurrence of the Kirtland's warbler. Forest Science. vol 49, no 1. p. 119-139.

• Walkinshaw LH. (1972). Kirtlands Warbler Endangered. American Birds. vol 26, no 1. p. 3-9.

• Walkinshaw LH. (1977). History of a Female Kirtlands Warbler and Her Descendants. Jack Pine Warbler. vol 55, no 2. p. 63-68.

• Walkinshaw LH & Faust WR. (1974). Some Aspects of Kirtlands Warbler Breeding Biology. Jack Pine Warbler. vol 52, no 2. p. 65-75.

• Walkinshaw LH & Faust WR. (1975). 1974 Kirtlands Warbler Nesting Success in Northern Crawford County Michigan. Jack Pine Warbler. vol 53, no 2. p. 54-58.

• Walkinshaw LR. (1976). A Kirtlands Warbler Life History. American Birds. vol 30, no 3.

• Walkinshaw LW. (1976). Kirtlands Warbler and Blackpoll Warbler Banding Recoveries. Jack Pine Warbler. vol 54, no 2. p. 92-93.

• Zoon FC, Troelstra SR & Maas PWT. (1993). Ecology of the plant-feeding nematode fauna associated with sea buckthorn (Hippophae rhamnoides ssp. rhamnoides) in different stages of dune succession. Fundamental & Applied Nematology. vol 16, no 3. p. 247-258.

• Zou X, Theiss C & Barnes BV. (1992). Pattern of Kirtland's Warbler Occurrence in Relation to the Landscape Structure of Its Summer Habitat in Northern Lower Michigan. Landscape Ecology. vol 6, no 4. p. 221-231.