Piperino

Piperino

Plata kemia strukturo de la Piperino

Tridimensia kemia strukturo de la Piperino

Piperino estas nature trovata en la fruktoj de la Piper nigrum.

C₁₇H₁₉NO₃

Fizikaj proprecoj

Aspekto

kristalflava solidaĵo

285,343 g·mol^-1

1,212g cm⁻³^[1]

127°C

427°C^[2]

n_{761}^{20}

1,5467

255,3 °C^[3]

1,98

Akvo:4 g/L

34 mg/kg (buŝe)

Sekurecaj Indikoj

Riskoj

R20 R21/22 R51 R53

Sekureco

S22 S24/25 S36/37 S61

Pridanĝeraj indikoj

Danĝero

Xn
Noca por la sano

Xi
Irita

N
Damaĝaj
substancoj

GHS Damaĝo Piktogramo

GHS Signalvorto

Damaĝa substanco

GHS Deklaroj pri damaĝoj

H301, H302, H411

GHS Deklaroj pri antaŭgardoj

P264, P270, P301+310, P321, P330, P405, P501^[4]

Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Piperino aŭ C₁₇H₁₉NO₃ estas alkaloida kemia substanco, flavecaj kristaloj respondecaj pri la pikeco de la nigraj piproj kaj de la "longaj pimentoj". Ĝi estas nesolvebla en akvo sed solvebla en benzino, kloroformo, etanolo, etero kaj piridino. Ĝi estas nature trovata en la surfaca tavolo de la fruktoj de la nigra pipro. Malgraŭ la malmulta solvebleco de la piperino, ĝi posedas nekredeblajn bonfarajn proprecojn, tiaj kiaj, ĝi estas antioksidiga, anti-inflama, hepatoprotekta, anti-hipertensia, anti-tumora, malpermesas aglutinigon de la trombocitoj, kaj posedas anti-astman aktivecon.^[5]

Historio[redakti | redakti fonton]

Piperino estis unue malkovrita en 1819 de la dana kemiisto Hans Christian Ørsted (1777-1851), kiu izolis ĝin el la fruktoj de la Piper nigrum. Ĝia kemia strukturo estis esplorita en 1871 de la germana kemiisto Rudolf Fittig^[6] kaj de la usona kemiisto Ira Remsen (1846-1927).