Ĉina ralardeo
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 plenkreskulo en reprodukta plumaro
 plenkreskulo en vintra plumaro
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Ardeola bacchus (Bonaparte, 1855) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 Flave reproduktejoj, verde la tutan jaron kaj blue vintrejoj.
| ||||||||||||||
 Tutmoda reproduktado: la tutan jaron (malhelblue) kaj nereprodukta teritorio (helblue/malhelverde) de A. bacchus, kompare kun ties plej proksimaj parencoj (helverde la Indonezia ralardeo kaj brune la Hinda ardeo.
| ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Ĉina ardeo aŭ pli precize Ĉina ralardeo (Ardeola bacchus) estas en Orienta Azio birdospecio de akvejoj de la familio de ardeoj nome Ardeedoj.
Ĝi estas unu el ses specioj de birdoj konataj kiel "ralardeoj" (genro Ardeola). Ĝi estas parapatria (aŭ preskaŭ) kun la Hinda ardeo (A. grayii) okcidente kaj kun la Indonezia ralardeo (A. speciosa) sude, kaj tiuj tri ŝajne formas superspecion. Kiel grupo ĝi estas diverse parencigita kun la Ralardeo (A. grayii) aŭ kun la Madagaskara ralardeo (A. idae). Meze de 2011 ankoraŭ ne estis publikitaj molekulaj analizoj de interrilato inter ralardeoj[1] kaj ne estas ostologiaj analizoj sufiĉe por komparo kun ĉiuj necesaj taksonoj.[2]
Priskribo kaj ekologio
[redakti | redakti fonton]Aspekto
[redakti | redakti fonton]
La Ĉina ardeo estas tipe 43 al 50 cm longa kun blankaj flugiloj, flava beko kun nigra pinto, flavaj irisoj kaj kruroj. Ties ĝenerala koloro estas ruĝecbruna (kaŝtankolora) en kapo, kolo kaj brusto, malhelbruna kun iome da blueca nuanco en dorso kaj tre blanka en ventro dum la reprodukta sezono, kaj grizecbruna kaj makuleca je blanko alifoje (tre markate strieca en brusto).[3]
Distribuado
[redakti | redakti fonton]Ĝi troviĝas en neprofundaj nesalakvaj kaj salakvaj humidejoj kaj lagetoj de Ĉinio (sed ankaŭ marĉoj, rizkampoj, manglejoj, riverbordoj), nome orienta duono sed ne plej norda areo (Manĉurio) kaj apuda moderklimata kaj subtropika Orienta Azio nome norda Birmo kaj norda parto de insulo Honŝu en Japanio. Esence birdo de malaltaj teroj, ties teritorio estas limigita de subarktaj regionoj norde, kaj de montaj teritorioj okcidente kaj sude.[3] Ili vintras suden al Hindoĉinio, Malaja Duoninsulo kaj Borneo. Ĉiukaze videblas el Pakistano ĝis Filipinoj kaj ekde Indonezio ĝis Japanio kaj la Pacifiko de Rusio.[4]
La specio pretas al iome da vaganteco. Individuo en reprodukta plumaro estis vidata ĉe rivero ĉe Bonzon ĉe Gangaŭ – ene de la ŝtato Ĉin de Birmo –, tre okcidente de la kutima teritorio de la specio, la 8an de aprilo 1995. Disperdita birdo en la insulo Sankta Paŭlo (Alasko) el la 4a al la 9a de aŭgusto 1997 estis la unua registro de tiu specio en Usono.[5]
Ties manĝo konsistas el insektoj, fiŝoj, ranoj, kraboj kaj krustuloj. La Ĉina ardeo ofte nestumas en birdarejoj de miksitaj specioj. La ino demetas 3-6 blueverdecajn ovojn,[3] foje en diversaj nestoj. Eloviĝo okazas nesamtempe dum unu monato.
Ĝi estas tre komuna kaj ne konsiderata minacata specio fare de la IUCN.[6] Ĉirkaŭ 2011 tiu birdo troviĝas komune en grandaj nombroj en San Enrique, Negros Occidental, Filipinoj, ĉefe ĉe la municipa birdorezervejo.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Kvankam nombraj studoj uzis DNA de A. bacchus, apenaŭ estas komparinformoj el la aliaj specioj de la genro Ardeola (GenBank, [2011])
- ↑ McCracken & Sheldon (1998)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Robson (2002)
- ↑ BirdLife International 2008. Ardeola bacchus[rompita ligilo]. En: IUCN 2008.
- ↑ Robson et al. (1998), AOU (2000)
- ↑ BLI (2008)
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Jiří Felix: Tierwelt Asiens in Farbe. Erlangen 1991.
- Hermann Heinzel u.a.: Pareys Vogelbuch. Alle Vögel Europas, Nordafrikas und des Mittleren Ostens. Berlin 1992.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- American Ornithologists' Union (AOU) (2000): Forty-second supplement to the American Ornithologists' Union Check-list of North American Birds. Auk 117(3): 847–858. DOI: 10.1642/0004-8038(2000)117[0847:FSSTTA]2.0.CO;2 PDF plena teksto Arkivigite je 2011-08-05 per la retarkivo Wayback Machine
- BirdLife International (BLI) (2008). Ardeola bacchus. En: IUCN 2008. IUCN Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Elŝutita en 23a Majo 2009.
- GenBank [2011]: Ardeola bacchus, Ardeola. Konsultita 2011-JUL-14.
- McCracken, Kevin G. & Fred Sheldon (1998): Molecular and osteological heron phylogenies: sources of incongruence. Auk 115: 127–141. DjVu plena teksto Arkivigite je 2010-08-06 per la retarkivo Wayback Machine PDF plena teksto Arkivigite je 2009-03-24 per la retarkivo Wayback Machine
- Robson, Craig R. (2002): A guide to the birds of Southeast Asia: Thailand, Peninsular Malaysia, Singapore, Myanmar, Laos, Vietnam, Cambodia. New Holland, London. ISBN 1-85368-313-2
- Robson, Craig R.; Buck, H.; Farrow, D.S.; Fisher, T. & King, B.F. (1998): A birdwatching visit to the Chin Hills, West Burma (Myanmar), with notes from nearby areas. Forktail 13: 109-120. PDF plena teksto Arkivigite je 2008-10-11 per la retarkivo Wayback Machine
| ||||||||||||||||||
