George Van Biesbroeck
| Georges-Achille Van Biesbroeck | |
|---|---|
 | |
| Persona informo | |
| Nomo | Georges-Achille Van Biesbroeck |
| Dato de naskiĝo | 21-a de januaro 1880 |
| Naskiĝloko | Gento |
| Dato de morto | 23-a de februaro 1974 |
| Mortoloko | Tucson [+] |
| Aĝo je morto | 94 |
| Okupoj kaj profesioj | |
| Okupo | astronomo |
| Geografio | |
| Ŝtato | Belgio |
| Familio | |
| Patro | Louis Pierre Van Biesbroeck [+] |
| Ceteraj informoj | |
| Honorigo | Valz Prize, James Craig Watson Medal, Fellow of the Royal Astronomical Society [+] |
| Portalo pri Homoj | |
Georges-Achille Van Biesbroeck (naskiĝis la 21-an de januaro 1880 en Gento, mortis la 23-an de februaro 1974 en Tucson) estis belga astronomo Li migris en Usonon en 1915 kaj prenis la usonan naciecon en 1922.
Vivo
Li studis pri inĝenierarto kaj, en 1902, komencis labori kiel civila inĝeniero por la departemento pri pontoj kaj ŝoseoj de Bruselo, kaj samtempe, benevole laboris en la reĝa observatorio de Belgio en Uccle. Li tie konstatis sian intereso por la astronomio ; li forlasis la inĝenierarton en 1904 por aniĝi en la teamo de la reĝa observatorio de Belgio.
Li poste enskribiĝis en la Genta Universitato kie il ricevis diplomon pri teoria astronomio. Li laboris en la Nacia Observatorio de Hejdelbergo - Königstuhl kaj en la observatorio de Postdamo (nun, la instituto de astrofiziko de Postdamo) sub la estreco de Max Wolf, Karl Schwarzschild kaj aliaj.
En 1915, dum la unua mondmilito, li estis invitita labori en la observatorio Yerkes, en Williams Bay (Viskonsino, Usono). Li kaj lia familio trairis la militantan Europon kaj instaliĝis en Usono. Li fariĝis usona civitano en 1922.
Li studis la duopajn stelojn, la kometojn, la asteroidojn kaj la variantajn stelojn. En 1952 li emeritiĝis el siaj administraj funkcioj sed plu aktivis kiel observanto en la observatorioj Yerkes kaj McDonald.
En 1952, 72 jar-aĝa li vojaĝis en Ĥartumo (Sudano) por instali teleskopon de 20 coloj (50 cm) por mezuri la ŝajna dislokiĝon de la steloj ĉirkaŭ Suno dum suna eklipso, mezuroj kiuj konfirmis la fizikan relativecon de Einstein.
En 1963 li laboris en la Luna kaj Planeda Laboratorio de Tucson sub la estreco de Gerard Kuiper kaj praktikigis sian talenton de eksperta termezuristo sur la situejo de Stacio Catalina , nun sub la estreco de la observatorio Steward, kie nun loĝas la Teleskopo Kuiper de 1,6 m.
Malkovroj
Li malkovris la periodan kometon 53P/Van Biesbroeck la 1-an de septembro 1954[1] kaj la ne-periodajn kometojn C/1913 J1 (Van Biesbroeck 1) kaj C/1935 Q1 (Van Biesbroeck 2)[2].
Li malkovris 16 asteroidojn
En 1961 li publikigis la "Van Biesbroeck's star catalog"
(Stela katalogo de Van Biesbroeck) en kiu li listis malbrilajn stelojn, nomerotitaj
kun numero VB. Notinda stelo de tiu katalogo estas la ruĝa nano VB 10 ankaŭ
nomata Gliese (GJ) 752B, plej malgranda el ĉiuj konataj steloj kaj rigardita kiej
plej eble kiel malgranda stelo. Tiu stelo ricevis la nomon "Stelo de Van Biesbroeck"
Honoroj
Li ricevis:
- la Oran Medalon de la Reĝa Dana Socio pri Sciencoj (1910)
- la Donohe Comet Medalon de la Astronomia Socio de la Pacifiko (1926)
- la Premion Burr de la National Geographic Society (1952)
- la Premion Valzer de la Scienca Akademio de Parizo
- la Medalon James Craig Watson (1975)
Oni donis lian nomon al:
- La asteroido 1781 Van Biesbroeck[3],
- La luna kratero Van Biesbroeck,
- La Monto Van Biesbroeck, proksima de la Observatorio McDonald,
- La Stelo de Van Biesbroeck, stelo VB 10 de lia katalogo,
- La Premion George Van Biesbroeck, kiu rekompensas la astronomojn, kiuj dediĉis siajn longan vivon al astronomio aŭ plu kontribuis al astronomio post sia emeritiĝo.
Noto kaj referencoj
- ↑ 53P/van Biesbroeck) (angle)
- ↑ Comet Data (Kometdatumoj)
- ↑ Biesbroeck JPL Small-Body Database Browser 1781 Van Biesbroeck (A906 UB) (angle)