Lavo
Lavado estas la ago de purigado de vestaĵoj kaj tekstilaj produktoj, precipe vestaĵoj. Krome, la termino ankaŭ estas utiligita kiel kolektiva nomo por malpuraj vestaĵoj antaŭ esti lavitaj, aŭ por vestaĵoj kiuj estis lavitaj sed ne kompletigis komplementajn procezojn de lavado, kiel ekzemple sekigado, glado aŭ faldado.
Lavado kutime okazas ene de domanaro aŭ en profesiaj lavotejoj. Historie, permana lavado estis laboro de lavisto, kutime lavistino.
Historio[redakti | redakti fonton]
La evoluintaj akvosistemoj de la romianoj ebligis la starigon de kompleksaj lavotejoj. En la romia urbo Barsino kiu estis malkovrita en Barcelono (sub la Placo del Rey) ekzistas tia lavejo, kie fluakvo kaj diversaj kemiaĵoj estas uzataj por purigi la vestaĵojn.
Ofta lavmetodo uzita en la pasinteco, kaj ankoraŭ hodiaŭ en evoluaj aŭ kamparaj lokoj, estas lavi en riveretoj kaj rojoj, kie la fluo de akvo povas esti helpema por forigi malpuraĵon de la vestaĵoj, dum frotado aŭ frapado de la vestaĵoj kontraŭ plataj ŝtonoj en la rivereto. Diversaj kemiaj substancoj estis uzitaj por pliigi la agon de dissolvo de la malpuraĵo per la akvo. La indianoj en Ameriko uzis la "saporadikon" ( scienca nomo : Chlorogalum) kaj la maniokoradikon (juko). Antikva kaj ofta lesivo estas sapo, kombinaĵo de ligna cindro kaj graso.
La puraj vestaĵoj estis elpremitaj tordante ilin kaj sekigitaj per la vento kaj la varmo de la suno, aŭ sternante ilin sur pura herbo aŭ rokaĵo ĉe la rivereto, aŭ pendigante ilin sur vestŝnuroj.
En Antikva Egiptio, ili aldonis natrion (natria karbonato), kombinaĵon de natria bikarbonato kaj natria monokarbonato al la procezo, kiu estis uzata kiel sapo por la korpo kaj por lavado.
En Germanio dum la Mezepoko, hundaj ekskrementoj estis uzataj kiel kemiaĵo por helpi forigi malpuraĵon de vestaĵoj, la komenco de la lavprocezo estis tago aŭ du trempigado de la malpuraj vestaĵoj en hundaj fekoj.
Kiam fluakvo ne estis havebla, vestaĵoj estis lavitaj en kuvoj aŭ per bolado en metalaj vazoj metitaj super fajro. Boli akvon estas pli efika por forigi malpuraĵon ol malvarma akvo. Lavtabulo farita el malmola materialo kiel metalo aŭ ligno anstataŭigis la riverajn rokojn kiel helpon al la mekanika forigo de la malpuraĵo [1].
Industria revolucio[redakti | redakti fonton]
La Industria revolucio esence ŝanĝis la lavan teknologion. En la 18-a jarcento, la kalandrilo estis inventita - du gazetaroj metitaj en kadron, kaj kranko kiu turnas ilin, por tordi la vestaĵon. La akvogutantaj vestaĵoj estis pasigitaj inter la rotaciaj presaĵoj kaj torditaj. Tia premado estis multe pli rapida ol mana premado.
Komence de la 20-a jarcento, la lavprocezo estis preparita kaj plibonigita eĉ pli danke al la invento de la lavmaŝino. En ĉi tiuj maŝinoj, elektra skumekanismo frapis la vestaĵon kontraŭ la flankoj, anstataŭigante la longan kaj tedan manan procezon froti la vestaĵon kontraŭ ŝtonoj aŭ lavtabulo. La unuaj maŝinoj estis kuvo sur gamboj, pintita per mane funkciigita rulpremilo. Poste, la funkciado de la rulpremilo ankaŭ iĝis elektra. Pli poste la dezajno estis ŝanĝita al duobla kaj truita kuvo, kio ebligis forigi la akvon dum la turnada fazo.
Sekigilo kontribuis plian paŝon en la mekanizado de lavado. Simple dirite, sekigiloj ankaŭ estas truitaj duoblaj vaporkaldronoj, sed cirkulas varman aeron anstataŭ akvon.
Moderno[redakti | redakti fonton]
En la moderna epoko, lavmaŝinoj atingis altan nivelon de aŭtomatigo, kaj ili troviĝas en multaj hejmoj tra la mondo, kune kun vestaĵsekigiloj. Hodiaŭ eblas atingi altan regadon de diversaj lavaj parametroj kiel akvotemperaturo, intenseco kaj potenco de la lavado kaj spinado, ĝia daŭro kaj pli, kaj eĉ ekzistas maŝinoj, kiuj kalkulas la agadon de la maŝino laŭ la pezo de la lavejo. En kelkaj landoj, kiel Usono kaj Svislando, estas komunaj lavĉambroj en multetaĝaj konstruaĵoj kaj dormejoj, kun pluraj lavmaŝinoj kaj sekigiloj. Multaj fojoj ĉi tiuj maŝinoj estas funkciigitaj per moneroj. Tiuj, kiuj ne posedas lavmaŝinon aŭ ne havas aliron al tia komuna lavoĉambro, veerŝajne bezonas la servojn de lavejejoj, kiuj kutime ankaŭ havas specialan lavadon uzante kemiaĵojn por speciale delikataj vestaĵoj konataj populare kiel "sekpurigado". En multaj evoluintaj landoj, lavmaŝino estas trovitaj en ĉiu hejmo. Ankaŭ sekigado estas farita en sekigilo, aŭ sekigi vestaĵojn sur lavŝnuroj danke al varma vetero.
La modernaj lesivaĵoj estas pulvoroj kaj likvaĵoj destinitaj por purigi kaj mildigi la vestaĵojn, kaj paperfolioj por mildigi la vestaĵon, kiu sekiĝas en sekigilo.
En multaj landoj, teksaĵfabrikistoj devas aldoni al vestaĵoj kaj aliaj tekstilaj produktoj etikedon kun lavaj instrukcioj, por protekti la produkton kontraŭ damaĝo aŭ antaŭtempa eluziĝo. Ĉi tiuj instrukcioj rilatas al la varmo de la akvo, blankigado, trempado, tordado, gladado kaj pli. La instrukcioj povas esti vortaj kaj/aŭ uzantaj lavotaĵsimbolojn. En la simboloj, malsamaj formoj simbolas agon ( trapezo sen tegmento - lavado, cirklo - seka purigado, cirklo blokita de kvadrato - sekigado en sekigilo, triangulo - blankigado, kvadrato - sekigado, glado - gladado. X sur la marko signifas, ke la ago estas malpermesita). Ekzemploj de lavadsimboloj:
-
Lavu nur per mano -
Ne lavu -
Ne sekigi vin -
Milda lavado, maximo da 30 gradoj -
Blankigado estas permesita -
Seka Purigado -
Gladado, 2 poentoj por meza varmo: 1 poento por malalta varmo: 3 poentoj por alta varmo
