Saltu al enhavo

Gustave Doré

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Gustave Doré
Persona informo
Gustave Doré
Naskonomo Paul Gustave Louis Christophe Doré
Naskiĝo 6-an de januaro 1832 (1832-01-06)
en Strasburgo
Morto 23-an de januaro 1883 (1883-01-23) (51-jaraĝa)
en Parizo
Mortis pro Naturaj kialoj Redakti la valoron en Wikidata vd
Tombo Tombejo Père-Lachaise, 22
Grave of Gustave Doré (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Etno Francoj vd
Lingvoj franca vd
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Lycée Charlemagne (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Subskribo Gustave Doré
Familio
Edz(in)o
Amkunulo Alice Ozy Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo pentristo
grafikartisto
gravuristo
skulptisto
desegnisto
litografisto
karikaturisto
bildliteraturisto
ilustristo
vidartisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Laborkampo Pentrado, vidigaj artoj, grafiko, desegnado kaj porjunula literaturo Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva en Parizo vd
Aktiva dum 1844–1883 vd
Verkado
Verkoj Andromeda ❦
La Enigmo ❦
Les Saltimbanques vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Gustave Doré [gysTAV doRE] (naskiĝis la  6-an de januaro 1832 (nun 1832-01-06), mortis la 23-an de januaro 1883) estis franca pentristo kaj gravuristo, aparte fama kiel ilustristo de libroj.

Doré naskiĝis en Strasburgo kaj mortis en Parizo. Li ilustris interalie la Biblion kaj verkojn de François Rabelais (1854), Honoré de Balzac (Contes Drolatiques 1865), Dante Alighieri (Dia Komedio 1861 kaj 1868), Miguel de Cervantes (Don Kiĥoto de la Manĉo 1863), John Milton (Paradise Lost 1866) kaj Samuel Taylor Coleridge.

Doré eniris la arton kiel mirinfano. Jam kiel 9-jara infano li mirigis sian ĉirkaŭaĵon per portretoj de siaj familianoj kaj kunlernantoj, kiujn li skizis marĝene de lernolibroj. Kiam li havis 14 jarojn, trovis lin kiel grandan talenton la eldonisto Phillipon, kies nova gazeto Journal pour rire ricevadis poste kontribuojn de Doré. Tiu neniam pasis pentristan lernejon, estis aŭtodidakto kun grandaj fantazio kaj memoro - neniam li uzis modelojn. Kiel 22-jarulo li komencas ilustri librojn kaj ĝis la fino de la vivo li akompanis per bildoj 88 klasikaĵojn de la mondliteraturo.

En Esperanto aperis

[redakti | redakti fonton]

En Esperanto aperis jenaj libroj kun liaj bildoj:

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]