Armitaj Fortoj de Ukrainio
| Armitaj Fortoj de Ukrainio | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| |||||
.jpg)
| |||||
| armitaj fortoj | |||||
| Komenco | 1991 vd | ||||
| Antaŭe | Q4124950 vd | ||||
| Lando(j) | Ukrainio vd | ||||
| Sidejo | Kievo | ||||
| |||||
| Retejo | Oficiala retejo | ||||
La Armitaj Fortoj de Ukrainio (ukraine Збройні сили України, Zbroini syly Ukrainy) estas la ĝenerala nomo por la nacia armeo de Ukrainio. Ĝi estas la ĉefa armita forto en la lando, kiu agas kontraŭ iu ajn forto, kiu minacas la suverenecon de Ukrainio. Ĉiuj sekurecaj kaj militfortoj en la armetrupoj estas subigitaj al la Prezidento de Ukrainio kaj estas kontrolitaj fare de la Komitato de Armitaj Fortoj de la Verĥovna Rada.
La armetrupoj konsistas el terarmeoj, mararmeo, aerarmeo kaj paraŝutsoldatoj. La Mararmeo ankaŭ funkciigas sendependan martrupon kaj aerarmeon. La Ukraina Marborda Gvardio funkciigas malĉefa al la Ukraina Limgardistaro kaj ne estas malĉefa al la Mararmeo. Kiel rezulto de la rusia implikiĝo en la protestoj en Ukrainio, la prezidanto instrukciis la guberniestrojn de la provincoj establi volontulunuojn ene de registara programo nomita " teritoria defendo ". Tiuj unuoj estas financitaj de la provincaj buĝetoj kaj dependas de donacoj. En novembro 2014, tiuj trupoj estis transdonitaj al la respondeco de la Nacia Gvardio de Ukrainio, kiel rezervtrupo de la armeo.
Laŭ la datumoj de la Monda Banko, la personara statuso de la ukraina armeo malpliiĝis iom post iom de 1995 ĝis 2013 de pinto de ĉirkaŭ 518 000 soldatoj en 1995 al minimumo de 121 000 soldatoj en 2013. Ĉi tiu tendenco inversigis post la konflikto kun Rusio en orienta Ukrainio kaj la transpreno de Rusio de la Krimea duoninsulo, kaj la laborfortsituacio komencis iom post iom pliiĝi. En 2019, laŭ datumoj de la Monda Banko, ĝi nombris ĉirkaŭ 311 000 soldatojn [1] [2]. Laŭ la datumoj de la Internacia Instituto por Strategiaj Studoj, en 2020 la armitaj fortoj de Ukrainio havis ĉirkaŭ 209 000 soldatojn en aktiva servo; En 2021 ekzistis 196,000 en aktiva servo en la armetrupoj kaj pliaj 102,000 en la Nacia Gvardio kaj miliciaj organizaĵoj [3]. Kun la Rusia invado en Ukrainion en 2022, Ukrainio komencis ĝeneralan mobilizadon de la populacio. Kiel rezulto, ĝia armeo kreskis, kaj laŭ la datumoj de la sama instituto, ekzistis 688,000 soldatoj en aktiva servo en la armitaj fortoj de Ukrainio, kaj pliaj 250,000 en la Nacia Gvardio kaj paramilitaj organizaĵoj [4].
La ukraina armeo regule partoprenas en internaciaj manovroj. [5] Plejparto de ili kadre de la programo "Partnereco por Paco" de NATO [6].
Dum longa tempo, la defendtrupoj de Ukrainio nur permesis al viroj servi en aktiva servo, sed ekde junio 2016, ankaŭ virinoj estis permesitaj servi en la batalunuoj de la ukraina armeo [7].
Fono[redakti | redakti fonton]
La armeo estis establita en sia nuna formo la 12-an de decembro 1991 kiel la posteulo de la Ruĝa Armeo kiu estis en Ukrainio.
Kun la disfalo de Sovetunio en 1991, ĉirkaŭ 780 000 el la soldatoj de la Soveta Armeo same kiel ĉirkaŭ 350 ŝipoj, 1 500 ĉasaviadiloj kaj ĉirkaŭ 1 272 strategiaj nukleaj eksplodiloj estis en Ukrainio.Post interkonsento kun Rusio, la plej granda parto de la nukleaj eksplodoj estis armiloj estis detruitaj aŭ transdonitaj al Rusio kaj la laborfortstatuso estis hakita.
La 24-an de aŭgusto 1991 la ukraina parlamento aprobis la starigon de la ukrainaj armitaj fortoj kadre de la ukraina defendministerio. La procezo de establado de la loka armeo estis kondiĉigita de politikaj decidoj de la ukraina gvidado, kiu kverelis pri la internacia ne-nuklea statuso de la lando. Kiel parto de tio, la Traktato pri Konvenciaj Armitaj Fortoj en Eŭropo (CFE) estis ratifita kaj Ukrainio prirezignis la nukleajn armilojn kiuj restis en sia domajno de la sovetia epoko. La armeo kaj sekurecaj taĉmentoj, inkluzive de la Armed Forces of Ukraine (Armetrupoj de Ukrainio) kiuj estis komence serio de sendependaj armeunuoj sub la ordonrajton pri la Prezidanto de Ukrainio, estis metitaj sub la inspektadon de konstanta parlamenta komisiono de la Ukraina Parlamento. Ĝis la supreniro de Viktor Juŝĉenko al la prezidanteco, la ukraina milita strategio ne diferencis de la sovetia kaj sub lia regado estis formulita politiko de sendependeco kaj apartigo de rusia dependeco, tiel provante plene integrigi la militan politikon kun la Okcidento, precipe NATO.
Ukrainaj armeaj unuoj kunlaboras kun NATO kaj Eŭropa Unio, kaj partoprenis en pacmisioj en Afriko kaj Irako. En 2010, ukraina prezidento Viktor Janukoviĉ deziris aliĝi al NATO, sed la ukraina parlamento, Verĥovna Rada, akceptis leĝproponon laŭ kiu Ukrainio. estos malpermesite aliĝi al iu ajn armea alianco estonte.
Historio[redakti | redakti fonton]
Establo[redakti | redakti fonton]
La 16-an de julio 1990, la Verĥovna Rada de Ukrainio akceptis la enhavon de la Deklaracio de Suvereneco de Ukrainio deklarante sin sendependa respubliko.
La 24-an de aŭgusto 1991, decido estis farita por turni la sovetarmeunuojn en la teritorioj de Ukrainio en parton de la nova ukraina armeo kiel parto de la ukraina Defendministerio. Tiutempe la nombro de soldatoj estis 700 mil soldatoj kaj la armeo estis kunmetita de 14 motorizitaj brigadoj, 4 kirasaj brigadoj, 3 artileriabrigadoj, 8 artileribatalionoj, 4 specialtrupoj batalionoj, 2 paraŝutsoldataj batalionoj, 9 kontraŭaviadilaj batalionoj, 7 batalhelikopterbatalionoj, 3 aerarmeoj (inkluzive de proksimume 1,100 ĉasaviadiloj) kaj aparta aerdefendarmeo.
Ĝis la 1-a de julio 1996, Ukrainio posedis nuklean arsenalon konsistantan el 176 interkontinentaj balistikaj misiloj kaj proksimume 2,600 taktikaj unuoj de nukleaj armiloj.
Entute la ukraina armeo en la 1990-aj jaroj havis 8 700 tankojn, 11 000 APC-ojn, 4 aerarmeojn, 10 aviadajn brigadojn, 49 aerbrigadajn kaj 2 800 aviadilojn.
Post la disrompiĝo de Sovetunio, masiva tranĉo estis farita en la pafforto de la armeo kaj ĝia strukturo estis ŝanĝita.
En 1994, la nombro de dungitoj en la ukrainaj armitaj fortoj estis 517 mil soldatoj.
En 2014, la armeo estis kaptita nepreparita por la rusia invado, ili ne estis homekipitaj, ekipitaj aŭ trejnitaj por elteni rusian agreson. [8]
Reformo[redakti | redakti fonton]
En la malfruaj 1990-aj jaroj, Ukrainio provis efektivigi sekurecreformojn por modernigi kaj redukti siajn armetrupojn.
Ekde la komenco de la rus-ukraina konflikto en 2014, la armeo komencis akcelitan modernigan procezon [8].
En 2015, prezidenta dekreto de Petro Poroŝenko deklaris ke la tuta armeo devas ŝanĝi la nomojn de la armeunuoj portantaj sovetian nomon kaj ŝanĝi ilin al novaj nomoj.
En 2016, la ukraina Ministerio pri Defendo komencis signifan reformon por modernigi la armeon.
Militaj misioj[redakti | redakti fonton]
La ukraina armeo partoprenis en packonservaj misioj tra la mondo. De 1992, pli ol 30,000 soldatoj de la ukraina armeo partoprenis armeajn ekspediciojn al la landoj de iama Jugoslavio, al la Proksima Oriento (suda Libano, Kuvajto, Irako) kaj la afrika kontinento (Angolo, Sieraleono, Liberio).
Ekde 1997, la ukraina armeo laboras en proksima kunlaboro kun NATO, kaj precipe kun la pola armeo. Ukrainaj trupoj estis deplojitaj en Irako, kiel parto de la multnacia forto en Irako sub la ordonrajto pri la poloj. Ukrainaj soldatoj ankaŭ estis deplojitaj kiel parto de la Ukraina- Pollanda Bataliono (UKRPOLBAT) en Kosovo.
La unua batalo de la ukrainaj armitaj fortoj, kadre de packonservaj misioj, okazis la 6-an de aprilo 2004 en Irako, kiam ukraina pacprotekta trupo estis atakita de militistoj de la Mahdi-armeo. La ukrainoj pafis, kaj tio estis la fino de la okazaĵo.
Rusia invado en Ukrainion[redakti | redakti fonton]
Ekde ĵaŭdo, la 24-an de februaro 2022, la rusiaj armetrupoj lanĉis invadon de Ukrainio. La armetrupoj de Ukrainio, kune kun ĝiaj milittempaj helpaj helpantoj kaj filioj, partoprenas multajn el la bataloperacioj de la nuna konflikto. Apud la bataloperacioj, la fluo de okcidentaj armiloj kaj batalsistemoj al la armetrupoj de NATO-landoj, same kiel iama sovetia ekipaĵo de multaj landoj en Orienta Eŭropo, ankaŭ rezultigis la modernigon kaj vastiĝon kaj daŭrantan konstruadon de la armetrupoj ĝenerale kaj konsiderinde.
Organizo[redakti | redakti fonton]
La armetrupoj en Ukrainio konsistas plejparte el regulaj soldatoj. La totala forto de la ukraina armeo inkluzivas ĉirkaŭ 159 000 soldatojn, inkluzive de 41 000 civilaj dungitoj. La komando de la armeo estas unu el la funkcioj de la ukraina Ĉefa stabo.
Terarmeo[redakti | redakti fonton]
Vidu Terarmeo de Ukrainio
La laborforto en la terbrako staras ĉe 73,300 soldatoj.
La Tera Armeo (Сухопутни войца) estas la ĉefbranĉo de la ukraina armeo kaj estas kie la plej multaj el la soldatoj servas.
La armeo estas dividita en kvar funkciajn komandojn:
- Norda Operacia Komando (Norda Ukrainio)
- Suda Operacia Komando (Suda Ukrainio)
- Orienta Operacia Komando (orienta Ukrainio)
- Okcidenta Operacia Komando (Okcidenta Ukrainio)
La terarmeo konsistas el pluraj korpusoj inkluzive de:
- La Mekanizita Korpuso kaj la Kirasita Korpuso: Aktuale en 2009, ĝi konsistis el dek mekanizitaj batalionoj kaj du tankbatalionoj. La trupoj havas 774 tankojn en servo. [9]
- Paraŝuttrupo: La plej grava korpo en la terarmeo kaj estas celita por plenumi misiojn preter malamikaj linioj, farado de kontraŭterorismaj operacioj kaj packonservado.
- Misila korpuso kaj Artilerio: Konsistas el reaktivaj taktikaj unuoj kiuj inkludas kontraŭtankan trupon, artileriinteligentecon kaj minunuojn. En 2009, la trupoj inkludis 5 artileriobatalionojn kaj 2 misilbatalionojn.
- Aera Forto kaj Aera Defendo.
- Milita aviado: Tio estas la aerkorpo ligita al la grunda armeo kaj respondecas pri disponigado de aerkovro al la grunda brako dum batalo. Multfoje liaj agoj konfliktas kun tiuj de la ukraina aerarmeo.
Ukraina aerarmeo[redakti | redakti fonton]
.jpg)
Vidu Ukraina Aer-Armeo
La Ukraina Aera Forto (Повитряни сили) respondecas pri la defendo de la ĉielo de la lando kaj en 2016, 45 mil soldatoj deĵoris en ĝi kaj ĝi inkludis 207 batalaviadilojn kaj 45 transportaviadilojn. [10]
La aerarmeo inkludas la sekvajn unuojn:
- Aera Defenda Forto
- Specialaj unuoj por kolektado de aerspionado
- Elektronika Milito
Ukraina Mararmeo[redakti | redakti fonton]
La Ukraina Mararmeo (Вийськово-морськи сили) estas la maramea brako de la armetrupoj. La mararmeo estas dizajnita por protekti la marajn limojn de Ukrainio kaj estas la plej malgranda el la tri armeaj komponaĵoj.
La floto inkluzivas:
- subakvaj unuoj (plonĝistoj)
- ŝipa aviado
- Misila korpuso kaj Marborda artilerio
- Ukraina Martrupo
La mararmeo inkludas komandon, ŝiparon, la ĉefan mararmean bazon en Odeso, maramean aerbatalionon, marbordogardistarbatalionon, specialajn unuojn, medicinajn kaj malantaŭajn subtenajn unuojn, sciencajn kaj esplorcentrojn.
En la komenco de 2013, 14,700 homoj deĵoris en la mararmeo kaj ĝi inkludis 26 ŝipojn kaj krozŝipojn, 4 atakaviadilojn kaj 8 atakhelikopterojn. [11] La Ukraina Mararmeo funkcias en la akvoj de la Azova maro, la Nigra maro (ĝis 2014 ĝia militbazo situis en Sebastopolo ĉe la Krimea Duoninsulo), la Danubo, Dnestro kaj Dnepro riveroj.
Nukleaj armiloj[redakti | redakti fonton]
Sekvante la disrompon de Sovetunio, Ukrainio heredis du strategiajn fortsekciojn kiuj sekurigis la nuklearmila provizaron. Ukrainio libervole rezignis sian stokon de nukleaj armiloj. Estis la unua fojo en la historio, ke lando libervole rezignis la uzon de strategiaj nukleaj armiloj.
Ukrainio havas grandajn kvantojn da riĉigita uranio, kiun Usono volis aĉeti de la Ĥarkova Instituto pri Fiziko kaj Teknologio. Ukrainio ankaŭ havas du uraniajn minindustriajn kaj pretigejojn, pezan akvan fabrikon, teknologion por produktado de elektronikaj aparatoj por determini la izotopan konsiston de fendeblaj materialoj.
En decembro 1994, Ukrainio subskribis la Budapeŝtan Memorandon, en kiu la lando konsentis prirezigni ĉiujn siajn nukleajn armilojn, kaj aliĝis al la Traktato pri Ne-Proliferado de Nukleaj Armiloj. Ekde la 1-a de januaro 1996, neniu nuklea ekipaĵo aŭ materialoj por militaj celoj restis sur la teritorio de Ukrainio.
La 13-an de majo 1994, Usono kaj Ukrainio subskribis memorandon de interkompreno pri transdono de misila ekipaĵo kaj teknologio. En ĉi tiu interkonsento, Ukrainio entreprenis kontroli la misilteknologion kiun ĝi posedas.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ "Ukraine plans to double military budget against fighting in east", Deutsche Welle, 12 December 2014.
- ↑ [https://data.worldbank.org/indicator/MS.MIL.TOTL.P1? UA Armed forces personnel, total - Ukraine], The World Bank
- ↑ (por abonantoj) The Military Balance, Volume 122, Issue 1 (2022), International Institute for the Study of War, Chapter Five: Russia and Eurasia, p. 211
- ↑ (por abonantoj) The Military Balance, Volume 123, Issue 1 (2023), International Institute for the Study of War, Chapter Five: Russia and Eurasia, p. 201
- ↑ "Parliament approves admission of military units of foreign states to Ukraine for exercises", Kyiv Post, 18 May 2010.
- ↑ "Ukraine weapons: What tanks and other equipment are the world giving?", BBC News, 2022-07-01. (en-GB)
- ↑ War has a female face, UNIAN (4 August 2016)
- ↑ 8,0 8,1 Is Ukraine’s reformed military ready to repel a new Russian invasion? ,Atlantic Council, December 23, 2021
- ↑ Танкові та механізовані війська Україниukraine. Український мілітарний портал, 18 марта 2009.
- ↑ The Military Balance 2016, p.204-206
- ↑ Борис Соколов. Украина: отмахнуться не удастся. Кратко о боевом составе видов ВС и возможностях «оборонки» // «Военно-промышленный курьер», № 9 (477) от 6-12 марта 2013. стр.3
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Oficiala Retejo de la ukraina Ministerio de Defendo (en la angla kaj en la ukraina)
- Viysko Ukrayiny – Ministerio de Defendo' Armeo de Ukrainia revuo (ukraine)
- Ukrainia Defendo Blanka Libro: : 2005 2006 2007 2013 2014 2015 2016
- ukraina Armeo militista historia revuo (inkluzive informo pri insigno kaj militistaj muzeoj)
- . Corruption Obstructs Reforms in the Ukrainian Armed Forces. Alirita 2016-02-09.