Madagaskara ralardeo
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_(15224926489).jpg) Madagaskara ralardeo, Lago Ravelobe, Nacia Parko Ankarafantsika, Madagaskaro
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Ardeola idae (Hartlaub, 1860) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 Tutmonda distribuado: flave reproduktejoj, blue vintrejoj.
| ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Madagaskara ralardeo (Ardeola idae), konata ankaŭ kiel Madagaskara ardeo, estas birdospecio de ardeo nome de la familio de Ardeedoj[1][2] kaj grupo de la ralardeoj.
Aspekto[redakti | redakti fonton]
Reprodukta plenkreskulo (45 al 48 cm longa) estas blankeca kun sablokolora al flaveca nuanco en flugiloj kaj ĉefe en brusto. La krono esta strieca, la irisoj flavaj kaj la beko tre longa, pintakra kaj tre blua kun nigra pinto. Ne estas seksa duformismo.
Disvastiĝo[redakti | redakti fonton]
Ĝi troviĝas en sudcentra kaj orienta subsahara Afriko nome en Angolo, Burundio, Komoroj, Demokratia Respubliko Kongo, Kenjo, Madagaskaro, Malavio, Mozambiko, Ruando, Reunio, Sejŝeloj, Somalio, Tanzanio, Ugando, Zambio, kaj Zimbabvo. Fakte la specio reproduktiĝas nur en la tuta okcidenta Madagaskaro kaj apudaj insularoj kaj migras vintre al la kontinento ĉefe al norda Mozambiko kaj tuta Tanzanio. La unuvintruloj ne revenas post la vintro, nur por la dua jaro.
Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj mangrovaj arbaroj, ĝangaloj, riveroj, nesalakvaj lagoj, nesalakvaj marĉoj, akvejoj de estuaroj, kaj plugebla tero (rizkampoj). Ĉiukaze estu multa akva vegetaĵaro por kaŝiĝi el eventualaj danĝeroj. Ili manĝas fiŝojn, ranojn kaj malgrandajn insektojn.
Kiel ĉe plej ardeoj ili ne emas kunvivi grupe, pro kio ĝenerale ĝi vidiĝas sola aŭ en paro.
La reprodukta sezono ekas februare al marte. La ino demetas 3 al 4 ovojn. Kovado daŭras ĉirkaŭ 20 tagojn.
Konservostatuso[redakti | redakti fonton]
Ĝi troviĝas en formorta danĝero pro la degradado kaj perdo de ties habitatoj kaj pro troa ĉasado.[3] Ĉirkaŭkalkulata populacio estas 2,000-6,000 individuoj enkalkulinte kaj maturulojn kaj nematurulojn.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, kaj C. L. Wood. 2010. The Clements checklist of birds of the world: Version 6.5. Cornell University Press. Elŝutebla el Laboratorio Cornell de Ornitologio
- ↑ Peterson, A. P. 2010. Birds of the World -- current valid scientific avian names. Konsultita en januaro de 2011.
- ↑ iucn
- BirdLife International (2008). Ardeola idae. En: IUCN 2008. IUCN Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Elŝutita en 5a Februaro 2009. Kriterioj kial tiu specio estas endanĝerita.
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- James A. Kushlan & James A. Hancock: Herons. Oxford University Press, 2005, ISBN 0-19-854981-4
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- BirdLife Species Factsheet. Arkivigite je 2008-11-23 per la retarkivo Wayback Machine
| ||||||||||||||||||
