Porko

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Tiu ĉi artikolo temas pri porvianda domestikita besto. Por "Mara porketo", "porko el Gvineo" kaj "porko el Hindio" legu Kavio.
Kiel legi la taksonomionVikipedio:Kiel legi la taksonomion
Kiel legi la taksonomion
Porko
Porkino kaj porkido
Porkino kaj porkido
Biologia klasado
Regno: Bestoj Animalia
Filumo: Ĥorduloj Chordata
Klaso: Mamuloj Mammalia
Superordo: Cetartiodactyla
Ordo: Parhufuloj Artiodactyla
Familio: Suedoj Suidae
Genro: Suo Sus
Specio: S. scrofa
Subspecio: Porko S. s. domesticus
Sus scrofa domesticus
Linnaeus, 1758
Konserva statuso

Konserva statuso: Malplej zorgiga (LR/lc)
Sinonimoj
Sus domesticus
Aliaj Vikimediaj projektoj
vdr

Porko (Sus scrofa domesticus) estas doma dikhaŭta mamulo el la ordo de parhufuloj, familio de suedoj, ne remaĉanta, kiun oni grasigas por homa nutrado.[1] Ĝi havas diversajn subspeciojn laŭ breda celo. Ĝi estis origine bredita por viando, graso (lardo), el kiuj nun gravas la vianda celo. Dum la speciokrucigoj oni celas rapide kreskantan porkon rilate al la donita furaĝo. Ĝi estas tre idema besto, havante de 5-12 porkidojn, tiel ĝi povas sin pli facile reprodukti kaj multobligi ol aliaj bestoj kun 1-2 idoj (bovo, ĉevalo, ŝafo). Ĝia bleko estas nomita la grunto.

Ĝia viando estas ŝatata en la neislamaj landoj, ĉar la muslima (same kiel judaisma) instruo malpermesas manĝadon de porkoviando.

Ekzemple, same en hispana kiel en tajvana kuir-artoj oni manĝas kiel viandon ĉion venantan el korpo de porko: ŝinkon, kolbasojn, orelojn, muzelon, lardon, eĉ ĝian sangon. En Brazilo, la nazo, oreloj kaj piedoj estas rigarditaj kiel noblaj viandoj, male, en Usono oni uzas ilin kiel manĝo al hundoj.

En Hispanujo ĝi aparte abundas en la regionoj Ekstremaduro kaj Andaluzujo, per la glanoj de kies multaj anzinoj ili nutriĝas, libere vivante en la kamparo.

Porkino kaj porkidoj

Diversaj

Porko estas esenca por farado de Brazila nacia plado, la Feijoada. Porko estas en multaj kulturaj eĉ ofendiga vorto.

En Brazila folkloro Porko rilatas al 18-a nombra grupo, t.e., ĉiuj numeroj finitaj per 69-70-71-72.

Proverboj

Ekzistas pluraj proverboj pri porko en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili[2]:

  • Citaĵo
     Al porko Dio kornojn ne donas. 
  • Citaĵo
     Ĵeti perlojn antaŭ la porkojn. 
  • Citaĵo
     Malavarulo kaj porko estas bonaj post la morto. 

Referencoj

  1. PIV2, p. 902.
  2. [1]

Vidu ankaŭ