Potenca metalroko

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Potenca metalroko
Angle Power metal
Kulturaj fontoj fruaj kaj mezaj 1980-aj jaroj en Germanio
Stilaj fontoj Rapida metalroko, Nova ondo de Brita metalroko
Tipaj instrumentoj Kantado, elektra gitaro, basgitaro, drumo, klavarinstrumento
Regionaj scenoj Germanio - Skandinavio - Italio - Brazilo - Japanio
Rilataj kategorioj Muzikaj grupoj Muzikalbumoj Unuopaĵoj Muzikalbumetoj
vdr
Supergrupo Avantasia, konata pro metalroka opero, dum koncerto en Fulda

Potenca metalrokopotenca metalo (angle: power metal) estas subĝenro de metalroko.[1][2] Ĝi kombinas karakterizaĵojn de tradicia kaj rapida metalrokoj, ofte ene de simfonia kunteksto. Ĝenerale estas potenca metalroko karakterizata per pli edifa sono, kontraste al kutimaj pezeco kaj dissonado en ĝenroj kiel dum-metalrokomortmetalo. La esprimo superkovras du malsamajn sed rilatajn stilojn: la unua iniciatita kaj grandparte ludata en Norda Ameriko kun pli malmola sono simila al rapida metalroko, kaj posta pli disvastiĝinta kaj populara stilo bazita en Eŭropo (aparte en Germanio, Italio, Skandinavio), Argentino, Brazilo kaj Japanio kun pli mola, pli melodia sono kun ofta uzado de klavarinstrumentoj.

Gravaj metalrokaj influoj sur potenca metalo estas Iron Maiden,[3], Rainbow kaj Accept. Al la plej influaj grupoj apartenas Helloween, Gamma Ray, Hammerfall, DragonForce kaj Manowar.[4] Potencan metalrokon en Esperanto ludas BaRok' Projekto.

Muzikaj karakterizaĵoj[redakti | redakti fonton]

Kai Hansen de Gamma Ray dum sursceniĝo en Barcelono, Hispanio

Nuntempe potenca metalroko asociiĝas kun rapida takto kaj melodiaj harmonioj, sono influita de karakterizaĵoj de rapida metalroko - muzika antaŭanto de potenca metalroko.

Kantado[redakti | redakti fonton]

Potenca metalroko altgrade fokusiĝas al kantisto, kun "pura" kantado. Pura kantado estas multe pli ofte uzata ol grumblega kantado, kiu estas ofte asociita kun mortmetalo kaj nigra metalroko. Pro insipiro de Ronnie James Dio, Ian Gillan, Eric Adams, Bruce Dickinson, Rob Halford kaj aliaj metalrokaj kantistoj, potenc-metalroka kantado estas ofte en alta registro.[1][2] Plejmulto de kantistoj de la ĝenro kantas en la tenora registro kaj kapablas trafi tre akutajn notojn. Ekzistas tamen multaj esceptoj kiuj kantas en aŭ baritonabasa registro, aŭ eĉ grumblegas. Multaj potenc-metalrokaj kantistoj registras plurtavolan kanton kreante korusefikon.

Temoj de tekstoj[redakti | redakti fonton]

Temoj de tekstoj de potenca metalroko, kvankam variaj kiel en metalroko entute, ofte temas pri fantazio, mitologio, kamaradeco kaj espero, personaj luktoj kaj emocioj, milito kaj morto, aŭ kombinoj de la listigitaj temoj.[2] Multaj potenc-metalrokaj grupoj bazigis siajn konceptajn albumojn sur fantastaj libroj kaj popolaj eposoj, sed ankaŭ sur siaj propraj elpensitaj rakontoj. Multaj, alie tipe metalrokaj, temoj kiel religio kaj politiko, estas relative maloftaj sed ne malestantaj.

Instrumentaro[redakti | redakti fonton]

Gitaro kaj basgitaro[redakti | redakti fonton]

Potenc-metalrokaj gitaristoj kaj basgitaristoj ĝenerale ludas rapidan fluon de notoj, sed ŝanĝas akordojn relative malrapide, kun harmonia ritmo unu foje dum taktero aŭ pli malrapide. Aliflanke, rapidaj kaj pretendaj gitarsolooj estas preskaŭ universale uzataj. Malrapida ŝanĝado de akordoj estas signifa por potenca metalroko same kiel rapidaj akordoŝanĝoj ofte difinas tradician draŝan metalrokon. Potenca metalroko ofte uzas maĵorakordan gradiĝon kaj cirklan gradiĝon. Kelkaj el plej influaj kaj imititaj potenc-metalrokaj gitaristoj estas Kai Hansen de Gamma Ray, Michael Weikath de Helloween kaj Timo Tolkki antaŭe de Stratovarius, nuntempe de Symfonia. En potenca metalroko estas ofta trajto por la basgitaro preni fonan funkcion; ofte simple disponigas la kordajn radikonotojn kaj estas superbruita per pli superaj ritmaj gitaroj. Tamen, kelkaj potenc-metalrokaj grupoj enkorpigis basgitaron kiu estas pli aŭdebla kun buntaj skemoj distingata de ritmaj gitaroj, kiel Helloween, Hibria kaj Symphony X.

Drumo[redakti | redakti fonton]

Multaj potenc-metalrokaj drumistoj ludas per duobla basa pedalo aŭ du basaj drumoj, utiligante ilin por ludi konstantan fluon de deksesonaj notoj kun tambureta akĉento en la takto. Tio estas stilo ne restriktita al, sed plejofte asociiĝinta kun, potenca metalroko. La stilo estis uzita fare de la drumisto Ingo Schwichtenberg de Helloween, lasante ekzemplon por multaj aliaj drumistoj. Aliaj, kiel ekzemple la drumistoj de Blind Guardian kaj Iced Earth, uzas pli draŝ-metalrokan stilon de drumado kun rapidaj duoblo-basaj impulzoj. Eĉ pli nekutima, sed ne malestanta, estas uzado de eksploda ritmo.

Klavarintrumento[redakti | redakti fonton]

Potenc-metalrokaj grupoj ofte inkludas klavaron en sian muzikan aranĝon, kion popularigis Jens Johansson de Stratovarius, kvankam ilia uzado varias de subtilaj akĉentoj ĝis plena melodiolinio. Kelkaj potenc-metalrokaj grupoj registras kun simfoniaj elementoj, ili utiligas plenan orkestron por plenigi la rolon kutime ludatan per klavaristo.

Specoj de potenca metalroko[redakti | redakti fonton]

Amerika potenca metalroko[redakti | redakti fonton]

Amerika branĉo de potenca metalroko (ofte mallongigata USPM) aperis en 1980-aj jaroj en Usono, laŭ influo plejparte de rapida metalroko kaj la Nova ondo de Brita metalroko. Ĝi estas ofte pli rapida ol kutima metalroko, pli ripetfrazema ol ĝia pli posta eŭropa ekvivalento, sed pli melodia kaj ofte kun pli alta emfazo al gitaro ĉefa ol la draŝa. Alia rimarkinda diferenco estas la relativa manko de klavaro en la usona potenca metalroko, kontraste al ilia preskaŭ universala ĉeesto en la eŭropa variaĵo. USPM ankaŭ estas rimarkinda por sia larĝa (sed ne universala) uzado de akut-registra opereca kantado, tiu tendenco daŭris kun kresko de la eŭropa potenca metalroko en la malfruaj 80-aj kaj fruaj 90-aj jaroj. Ekzemplaj bandoj estas Kamelot, Manilla Road, Manowar, Helstar, Wild Dogs, Virgin Steele, kaj Jag Panzer. Krome, usonaj progresiv-metalrokaj grupoj Fates Warning, Crimson Glory, Savatage kaj epik-dum-metalroka grupo Cirith Ungol inkludis elementojn de usona potenca metalroko en sian muzikon. Usona potenca metalroko spertis subitan malkreskon de populareco en la komenco de la 90-aj jaroj, kvankam la ĝenro iom revenis en la komenco de 21-a jarcento.

Eŭropa potenca metalroko[redakti | redakti fonton]

Blind Guardian, unu el ĉefaj membroj en la Eŭropa potenca metalroko

Ofte referencata kiel melodia potenca metalroko, eŭropa potenca metalroko originas en Nova Ondo de Brita Metalroko, aperante en la malfruaj 1980-aj jaroj kaj fruaj 1990-aj jaroj kun Helloween (kiuj instituciigis la ĝenron[5]), Gamma Ray kaj Blind Guardian de Germanio, kaj Stratovarius de Finnlando, kun forta fokuso en melodio kaj edifaj, pozitivaj temoj. Helloween miksis rapidan polman dampon, rapidmetalrokajn ripetfrazojn kun akuta pura kantado. Stratovarius plue evoluigis tiun melodian direkton per peza uzado de klavaroj. La ĝenro disvastiĝis tra Eŭropo, ofte asimilante pliajn influojn de klasika kaj popola muzikoj. La stilo fariĝis unu el la plej popularaj subĝenroj de metalroko, kaj ĝin ludas multaj grupoj ekster Eŭropo.

La ĝenro evoluis danke al la influo de klasika kaj simfonia muzikoj. Angra, Skylark, Domine kaj Rhapsody of Fire estas inter la unuaj grupoj, kiu fondis la simfonian potencan metalrokon. Kelkaj muzikgrupoj miksis la potencan metalrokon kun aliaj ĝenroj kiel progresiva metalroko (Symphony X), folka metalroko (Elvenking), aŭ mortmetalo (Children of Bodom).

Subĝenroj[redakti | redakti fonton]

La plej famaj subĝenroj de la potenca metalroko estas:

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. 1,0 1,1 Heavy Metal Subgenres (angle). h2g2 (2002-10-29). Alirita 2012-08-08.
  2. 2,0 2,1 2,2 Bowar, Chad. Heavy Metal Genres (angle). About.com. Alirita 2012-08-08.
  3. (2000) Metal Estremo. Omnibus press, p. 14. ISBN 88-7333-005-3.
  4. Power Metal significant music. AllMusic.com. Alirita 2012-08-08.
  5. Keeper of the Seven Keys Part I (angle). Encyclopaedia Metallum.

Literaturo[redakti | redakti fonton]

  • Sharpe-Young, Garry. (2003) A-Z of Power Metal, Rockdetector Series. Cherry Red Books, p. 464. ISBN 978-1-901447-13-2.
  • Dio, Ronnie James. (2003) The Encyclopedia of Heavy Metal. Barnes & Noble Publishing, p. 300. ISBN 0-7607-4218-9.
  • Kahn-Harris, Keith. (2007) Extreme metal: music and culture on the edge, Rockdetector Series. Berg Publishers, p. 194. ISBN 1-84520-399-2.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

Fonto[redakti | redakti fonton]

En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo Power metal en la angla Vikipedio.