Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj
| Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj | |||
|---|---|---|---|
  | |||
| nacia muzeo | |||
| Lando | Kanado vd | ||
| Situo | Manitobo | ||
| Estiĝo | 2008 | ||
| Estro | Isha Khan (Prezidento) | ||
| Koordinatoj | 49° 53′ 27″ N, 97° 7′ 52″ U (mapo)49.8908-97.131Koordinatoj: 49° 53′ 27″ N, 97° 7′ 52″ U (mapo) | ||
| |||
 Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj | |||
| Jaraj vizitantoj: | 295 300 (2016/17) | ||
| Retpaĝo | http://www.humanrightsmuseum.ca/ | ||
La Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj en Vinipego, la ĉefurbo de la provinco Manitobo, estas la unua kaj nura muzeo de sia speco tute dediĉita al la evoluo, esplorado, kompreno, edukado kaj apogo al dialogo kaj pripensado pri homaj rajtoj. La muzeo estis oficiale malfermita la 19-an de septembro 2014, en nekutima maniero. Anstataŭ tranĉi la rubandon, kvar ŝtonoj de kvar malsamaj partoj de Kanado, inkluzive de unu el la tri polusaj teritorioj de Nunavuto, kiu estas loĝita fare de la inuitoj, estis metitaj en grandan "medaljonon" ĉe la enirejo al la muzeo.
La Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj estas la unua nacia muzea institucio situanta ekster la ĉefurbo de Kanado, Otavo, kaj la unua nova nacia muzeo konstruita en Kanado ekde 1967. [1]
Antaŭ ol la konstruado de la muzeo komenciĝis, en interkonsiliĝo kun la indiĝenoj, la Centro por Internacia Humanitara Juro (CMHR) financis arkeologian elfosadon dum kiu proksimume 400 000 artefaktoj estis forigitaj. Sur pli ol 500 amasoj ripozas konstruaĵo kun totala areo de 24,155 m2 (kio egalas al la areo de kvar futbalkampoj), inkluzive de la ekspozicia areo de 4,366 m2. La fasado de la muzeo estas kovrita per 1,200 glazuritaj partoj, sub kiuj ĉirkaŭ 35,000 tunoj da betono estas enkonstruitaj (kio interalie estas egala al la pezo de proksimume 3,000 elefantoj). [2]
La malfermo de la muzeo, kiel nekutima koncepto por muzeo, estis sekvita per granda nombro da kontestataj pozicioj kaj protestrenkontiĝoj ĉirkaŭ la muzeo. Laŭ kontraŭaj vidpunktoj, muzeoj estas destinitaj por historio kaj restaĵoj - objektoj el la pasinteco. Homaj rajtoj estas io netuŝebla kaj nemateria, unuflanke, ideo - iuj dirus ideologio - kiun malfacile plene kaj senpartie ampleksas en historiaj objektoj, kaj aliflanke ili estas pli parto de la nuntempo ol de la pasinteco, do ili ne havas lokon en muzeo. Ankaŭ laŭ kontraŭaj vidoj, oni asertas, ke la ideo de ĝia starigo estas nenio revolucia ĉar similaj muzeoj jam ekzistas en la mondo (la Muzeo de Toleremo en Los-Anĝeleso, malfermita antaŭ pli ol 20 jaroj, la Internacia Sklaveca Muzeo en Liverpool kaj la Holokaŭsta Muzeo en Vaŝingtono). Unu el la konfliktoj estas la fakto, ke tro multe da graveco estas donita al la holokaŭsto en muzeaj medioj, rilate al aliaj malobservoj de homaj rajtoj, kaj ke la kuratoroj de la Muzeo estis sub politika premo, por emfazi respekton por homaj rajtoj en Kanado. Tial kontraŭuloj antaŭdiras, ke la muzeo estos malsukceso prefere ol ŝanco pruvi sin. [3]
Historio[redakti | redakti fonton]
La iniciato establi la Kanadan Muzeon de Homaj Rajtoj estis iniciatita fare de la kanada filantropo kaj amaskomunikila magnato de juda origino de Vinipego Izzy Asper en 2000. Lia ideo estis ke Kanado konstruu lokon kie estontaj generacioj lernos pri la eterna lukto por homaj rajtoj ĉirkaŭ la mondo. Asper antaŭvidis la muzeon kiel centron kiu ampleksus la tutan spektron de homaj rajtoj, kaj kies konstrukostoj de 200 milionoj da kanadaj dolaroj devus esti kovritaj per miksaĵo de publika kaj privata mono. En 2003, Asper mortis pro koratako, kaj la realigo de lia ideo estis daŭrigita de lia filino Gail establante la Fondaĵo Asper. Ĉar la kosto de konstruado de la muzeo estis 150 milionoj USD super buĝeto, la Asper Foundaĵo jesis lasi la Kanadan Federacian Registaron transpreni la projekton kaj iĝi ĝin la unua nacia muzeo konstruita ekstere de Otavo.
En la sama jaro kiam Asper mortis (2003), internacia konkurso por la elekto de arkitekto estis anoncita. En la konkurso partoprenis 62 arkitekturaj firmaoj el 21 landoj. Ĉe la konkurso, la ĵurio elektis la koncipan solvon de la usona arkitekto Antoine Predock.
La usona arkitekto trovis inspiron por la Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj en la natura pejzaĝo kaj la malfermaj sovaĵaj spacoj de Kanado, inkluzive de arboj, glacio, la nordaj (polusaj) lumoj, la Unuaj Nacioj kiuj vivis en Kanado kaj la fortikigo de homaj rajtoj. Li priskribas sian ideon jene:
La Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj baziĝas sur la homaro, igante videbla en la arkitekturo la bazon por humana komunumo - la simbola aspekto de glacio, nuboj kaj ŝtono metita en kampo de dolĉa herbo. Ĉizitaj en la teron kaj malfermitaj al la ĉielo, sur la Vinipega urbosilueto, ĉi tiuj abstraktaj efemeraj flugiloj de blanka kolombo enfermas mitan ŝtonmonton de 450-milionjara Tyndall-kalkŝtono, kiu kune donas al ĝi unikan kaj sentempan signifon por ĉiuj nacioj kaj kulturoj de la mondo. [4]
En 2009, konstruo komenciĝis en placo nomata La Forkoj, la kunfluejo de la riveroj Ruĝa Rivero de la Nordo kaj Assiniboine, unu el la centraj kernoj kaj historia lokoj de Vinipego. Ĉi tiu grandioza konstruaĵo kovras areon de pli ol 24 000 m², pontoj kiuj entute longas unu kilometro kaj 24-metra alta "Turo de Espero".
Ene de la muzeo, la centra loko estas okupata de la ekspozicio pri la holokaŭsto, en la galerio nomita "Ekspozicio de Rompita Vitro". Ĉi tiu muzea spaco ĉirkaŭita de vitro simbolas la "facilan rompiĝemon kiel vitro" la liberecon de homaj rajtoj. Speciala galerio estas dediĉita al la genocidoj, kiujn Kanado agnoskas kiel la plej severaj formoj de malobservoj de homaj rajtoj: en Armenio (Armena genocido), Ukrainio (Holodomoro), la genocido en Ruando kaj la masakro en Srebrenica. [5]
La Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj kostis pli ol 351 milionojn da kanadaj dolaroj por konstrui. [6] La kanada registaro komence investis 100 milionojn USD en la konstruado de la muzeo, kaj aliaj bonfarantoj, la Registaro de Manitoba 40 milionoj USD, la urbo de Vinipego 23.6 milionoj USD, la Amikoj de la Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj, gvidita fare de Gail Asper, $142 milionoj. [7]
En 2011, la Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj petis pliajn 35 milionojn USD de la federacia registaro por kovri la pliajn kostojn de la konstruado. En aprilo 2011, pliaj 3.6 milionoj USD estis kolektitaj de la urbo de Vinipego, kaj de federaciaj impostoj por la muzeo, kiuj estis resendita al la urbo.
En julio 2012, la federaciaj kaj provincaj registaroj jesis pliigi financadon je pliaj 70 milionoj USD, de federacia prunto bazita sur provinca pruntgarantio. Tiuj lastaj financoj estis esencaj por la fina kompletigo de la interno kaj la montrado de la ekspoziciaĵoj en la permanentaj ekspozicioj. Tiel, post prokrasto de du jaroj, la muzeo povus esti oficiale malfermita en septembro 2014. [8]
Lokigo[redakti | redakti fonton]
La kanada urbo Vinipego, duonvoje inter la du marbordoj de Kanado ĉe la Atlantiko kaj Pacifiko, kaj ĝia urbodistrikto nomita Forks, ĉe la kunfluejo de la Ruĝa Rivero kaj la Assiniboine Rivero, estis elektitaj por la konstruado de la Muzeo. Dum 6,000 jaroj, tiu 3,6-hektaraj "verda oazo" en la centra kerno de Vinipego servis unue por indiĝena tendaro, poste centro por komerco, ĉasado, transportado kaj urba setlejo kie homoj, novaj kaj malnovaj enmigrintoj, devenintaj de multaj nacioj, rasoj, koloroj kaj religioj kolektiĝis kaj kunlaboris por konstrui sian novan vivon en nova urbo sur la grundo de la kanada prerio. Komencante de la aborigenoj, kiuj loĝis en ĉi tiu areo la plej longe, koloniistoj, eŭropaj peltkomercistoj, bubalĉasistoj, ekspedistoj, havenlaboristoj kaj pioniroj en fervojkonstruado kaj dekmiloj da enmigrintoj trapasis la Forkoj kiu kontinue formiĝis dum 6 000 jaroj.
Surbaze de ĉi tiu scio, la gvidantoj de Vinipego volis fari la riĉan historian kaj kulturan heredaĵon de Forks, kaj ĉi tiun retejon, vaste malfermitaj al publiko, kaj tiel protekti ĝian historian valoron. En 1989, Forkoj estis nomumita Nacia kaj Historia Loko de Granda Signifo por la Konservado de Kanada Historio. Dum decidado pri la loko de la Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj en Vinipego, oni konsideris, ke la areo de Forks estas ideala por tia muzeo el historia vidpunkto, kiel metaforo por la 6 000 jarlonga lukto por homaj rajtoj, kiu daŭras en ĉi tiu parto de Kanado.
Multaj malkontento de fakuloj kaj multaj individuoj estis esprimitaj per la elekto de loko por la konstruado de la Muzeo sur la Forks-areo. Nome, la kontraŭuloj esprimis la vidon ke la loko elektita por la Muzeo estas unu el la plej riĉaj lokoj de indiĝenaj artefaktoj en Manitobo, kaj ke plej verŝajne ekde la jaro 1100 ekzistis ilia tombejo en tiu loko. Laŭ la opinio de arkeologo Lee Sims, la elfosadoj ĝis nun ne iris sufiĉe longe kaj sufiĉe profundaj, kaŭzante neripareblan difekton en la historia heredaĵo de Manitobo.
Kontraŭbatalante la vidon de la malĝusta elekto de la ejo, la Museum-administracio prezentas datenojn ke pluraj arkeologiaj elfosadoj en la Forks-areo faritaj inter 1989 kaj 1991, same kiel la finajn arkeologiajn elfosejojn faritajn fare de la Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj en 2008 kaj 2009, ne trovis homajn restaĵojn. Tiuj elfosadoj montris ke la loko de la muzeo estis utiligita por diversaj celoj, sed ke ĝi neniam estis tombejo.
Antaŭ la komenco de la konstruo, nur 3% de la tero ne estis kovritaj de arkeologia esplorado, do oni povas diri, ke 97% de la tero estis tute arkeologie ekzamenita, kaj ke neniu damaĝo estis kaŭzita al la kultura heredo de tiu ĉi parto de la Forkoj.
Galerioj - permanentaj ekspozicioj[redakti | redakti fonton]
.jpg)
La Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj baziĝas sur la bazaj principoj de la Deklaracio de Homaj Rajtoj de Unuiĝintaj Nacioj,
Ĉiuj homoj naskiĝas liberaj kaj egalaj en digno kaj rajtoj. Ili estas dotitaj per racio kaj konscio kaj devus trakti unu la alian en la spirito de frateco.
Komencante de ĉi tiu deklaro, pluraj demandoj estis levitaj ĉe la komenco mem de la kreado de muzeaj medioj:
- Kiel vi konstruas muzeon, kiu esperas ŝanĝi la mondon kaj krei novan generacion de defendantoj de homaj rajtoj?
- Kiel projekti muzeon, kiu apartenas al muzeo de ideoj kaj ne de artefaktoj, kiu ne estas la sama kiel arkeologia muzeo aŭ arta muzeo?
Estis problemo, ĉar ĉiuj havis malsaman ideon pri tio, kio devus esti en muzeo - akademianoj, homrajtaj fakuloj, historiistoj, interesitaj komunumoj, individuoj, kio kaŭzis multajn atendojn kaj malkontentojn inter malsamaj regionaj kaj etnoj kiuj volis havi sian rakonton en multe da spaco.
Kiam oni havas abomenaĵojn kontraŭ homaj rajtoj en jarcentoj da homa historio, estis necese krei ekspozicion en la Muzeo, kiu ebligus la veron esti aŭdata kaj vidita honeste kaj malfermita kaj faciligi la repaciĝon. Estus domaĝe, se la muzeo pri homaj rajtoj ne kapablus rakonti ĉiujn historiojn pri malobservitaj homaj rajtoj en la mondo.
Por helpi la kuratorojn en la kreado de la agordoj, la Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj lanĉis kelkajn konsultojn pri la enhavo de la muzeo en 19 urboj antaŭ la kreado de la agordoj.
La muzeo havas limigitan nombron da artefaktoj, kelkaj el kiuj estas pruntedonitaj de la Biblioteko de Kanado. Inter la rimarkindaj artefaktoj estas kopio de leĝa akto subskribita fare de iama ĉefministro John Diefenbaker en 1960; Reĝa Proklamo de 1763 de reĝo Georgo la 3-a establanta protokolojn rilatigantajn al Indianaj Nacioj; impostpago-atestilo por eksterlandaj ĉinaj enmigrintoj je la frua 20-a jarcento KTP.
La muzeo nuntempe havas 11 galeriajn instalaĵojn, dek konstantajn kaj unu provizoran (ŝanĝeblan), kies ekspoziciaĵoj celas konigi ĉiun muzeovizitanton al homaj rajtoj en la mondo kiel eble plej amplekse. Tra 10 agordoj, la muzeo klopodas montri al la vizitanto malsamajn rakontojn pri homaj rajtoj de Kanado kaj ĉirkaŭ la mondo per interaga prezento, uzante la plej modernan plurmedian teknologion kaj mondklasan dezajnon. [9]
Enkonduko al homaj rajtoj[redakti | redakti fonton]
Dum la historio, homoj batalis por la ideo de homa digno, respekto kaj respondeco por homaj rajtoj. Hodiaŭ, la esprimo "homaj rajtoj" plejparte rilatas al la rajtoj kaj liberecoj kiujn oni havas nur ĉar oni estas homoj.
La ideo de egaleco en homaj rajtoj estas konsiderata dum miloj da jaroj, kaj ĝi ankoraŭ estas "luktata" ĉar ĝi ankoraŭ ne estas plene realigita en ĉiuj socioj. Tiusence, la tempokadro en ĉi tiu medio, prezentita tra 100 elektitaj momentoj el la historio de homaj rajtoj, inkluzivas ĉiujn periodojn de la historia evoluo de la homaro tra la mondo (ĉefe la historio kaj baza enhavo de homaj rajtoj).
En ĉi tiu galerio, la paroladoj de individuoj el sia propra sperto pri la pliaj perspektivoj de homaj rajtoj estas prezentitaj en plurmedia maniero, kaj sur specialaj tabloj la plej signifaj figuroj kaj eventoj rilataj al la malobservo de homaj rajtoj.
Indiĝenaj Perspektivoj[redakti | redakti fonton]
La perspektivoj de indiĝenoj (inkluzive de miksrasuloj, ofte nomataj metisoj) en la praktikado de homaj rajtoj, tra la esprimo de rajtoj kaj respondecoj, estas montritaj en tiu muzeoekspozicio, unu el la plej dramecaj areoj de la Muzeo.
El la montrata enhavo, la vizitanto de ĉi tiu galerio ekscias, ke la popoloj de la Unuaj Nacioj, Metisoj kaj Inuitoj, kiuj estis senigitaj de siaj rajtoj dum pluraj jarcentoj en Kanado, hodiaŭ havas ĉiujn homajn rajtojn kaj respondecojn bazitajn sur la universalaj principoj de juro, per kiuj ĉiuj estas interligita kun ĉiuj.
En tiu ĉi galerio, tra plurmedia ekrano en cirkla teatro, teatraĵoj estas prezentitaj kaj filmo estas montrita sur 360-grada ekrano kiu partumas kun vizitantoj la rakontojn pri homaj rajtoj kaj respondecoj, kiel rakontite al la filmo tra kvar malsamaj periodoj. Dum en alia parto de la sama galerio, sur kurbaj lignaj paneloj, multaj reprezentadoj de la vivo de la kanadaj indiĝenoj estas montritaj, kelkaj el kiuj inkludas originajn artaĵojn. [10]
Kanadaj Vojaĝoj[redakti | redakti fonton]
Kanadaj dokumentoj kaj signoj de malobservoj de etnaj rajtoj, kun sennombraj rakontoj pri vojaĝoj tra Kanado estas prezentitaj en ĉi tiu galeria ekrano. Estas ekzemploj de bonaj kaj malĝustaj paŝoj sur la vojo al pli grandaj homaj rajtoj por ĉiuj loĝantoj en Kanado. Tiuj panoramaj spertoj reflektas, laŭ la aŭtoro de la instalaĵo, la daŭrajn klopodojn de Kanado atingi homajn rajtojn por ĉiuj.
Tiu ĉi galerio, kiu estas la plej granda en la Muzeo, montras dekduojn da esploritaj kanadaj rakontoj, de demokrataj ĝis lingvaj rajtoj, de libereco de konscienco ĝis libereco de diskriminacio.
Ciferecaj ekranoj, kun akompana muziko, peras al la vizitanto rakontojn pri homaj-rajtoj-malobservoj sur ekrano pli ol 29 m larĝa, dum en pli malgrandaj skatoloj laŭ la tuta galerio, individuaj rakontoj ilustritaj per muzeaj artefaktoj, animacioj, paneloj, de certaj kazoj pri la historio de homaj rajtoj en Kanado estas prezentitaj.
Ŝtato kaj protekto de homaj rajtoj en kanada socio[redakti | redakti fonton]
Ĉi tiu ekspozicio celas montri la unikan juran sistemon de Kanado kaj ĝian evoluon ligitan al la protekto de homaj rajtoj en ĉi tiu lando. Ĝi estas komparita kun vivanta arbo kaj ĝia kapablo kreski kaj adaptiĝi al nova realeco.
Gravaj originaj dokumentoj, inkluzive de la Proklamo de la Konstitucio de 1982 estas elmontritaj en tiu ekrano.
La ĉefa ekspoziciaĵo estas cifereca "vivanta arbo" kiu, per projekcio, montras la konstantan evoluon de la leĝo en Kanado, dum ĉirkaŭ la ronda tablo la vizitanto esploras ŝlosilajn kortumajn kazojn de malsamaj areoj de homaj rajtoj.
Ekzamenante la Holokaŭston[redakti | redakti fonton]
La malobserveco de homaj rajtoj estas plej bone pruvita per la agadoj de la registaro de nazia Germanio, kiu uzis kaj leĝojn kaj perforton por senigi homojn de siaj bazaj civilaj kaj homaj rajtoj, inkluzive de tiuj al vivo mem. Granda nombro da homoj tiam travivis genocidon, kiu estis terura laŭ siaj rezultoj.
Per ĉi tiu galeria ekspozicio, la holokaŭsto estas samtempe prezentita kaj esplorita, kaj la vizitanto lernas kiel rekoni genocidon kaj klopodi malhelpi ĝin.
Per la teatraĵo "Rompita vitro" montriĝis propraj spertoj kun antisemitismo en Kanado. Estas montritaj rakontoj de survivantoj de genocidoj: la holokaŭsto, la holodomoro en Ukrainio, la armena genocido, la ruanda genocido kaj la masakro de Srebrenico.
Turnopunktoj por la Homaro[redakti | redakti fonton]
La Universala Deklaracio de Homaj Rajtoj de 1948, prezentitaj en tiu ĉi tema unuo, diras, ke la homaj rajtoj apartenas al ĉiuj simple ĉar oni estas homoj, kaj ke la homoj daŭre laboras senlace por ke ĉi tiu granda espero realiĝu.
Grandaj ciferecaj ekranoj, en la formo de malfermitaj libroj, esploras kiel homoj kunlaborantaj akiras novajn protektojn por homaj rajtoj.
Rompante la Silenton[redakti | redakti fonton]
La ĉefa devizo de ĉi tiu galeria ekspozicio, kiu portas la simbolan nomon "Rompi la silenton", estas la potenco de vortoj;
Vortoj estas potencaj, kiam homoj kuraĝas rompi la silenton pri amasaj krimoj, tiam ili antaŭenigas homajn rajtojn por ĉiuj.
Ĉi tiu galeria ekspozicio esploras la rolon de kaŝado kaj neado de multaj krimoj tra la mondo. La agordo estas ekran-fokusita; Ukraina Holodomoro, Armena Genocido, Juda Holokaŭsto, Ruanda Genocido kaj Srebrenica Genocido.
La centra loko estas okupata de la cifereca montrado de bildoj kaj dokumentoj pri amasaj malobservoj de homaj rajtoj. [11]
Multnombraj agadoj (Agadoj gravegas)[redakti | redakti fonton]
La ĉefa devizo de ĉi tiu galeria ekspozicio estas la prezento de la nuna stato de edukado en la kampo de homaj rajtoj, esprimita per tiu ĉi sinteno:
Estu inspirita de kanadanoj, kiuj faras multajn agojn por antaŭenigi homajn rajtojn en lernejoj kaj aliaj komunumoj ĉie tra la mondo. La individuaj elektoj, kiujn oni faras (en Kanado) ĉiutage, povas fari pozitivan diferencon en rigardado de la bazo de la leĝo.
Ĉi tiu galeria ekrano enhavas artefaktojn (panelojn), kiuj pensigas onin pri kiel la elektoj, kiujn oni faras en nia ĉiutaga vivo, influas aliajn homojn. [12]
Homaj rajtoj hodiaŭ[redakti | redakti fonton]
Homaj rajtoj en la moderna mondo, kiu estas ĉiam pli interligita, estas submetitaj al konstantaj ŝanĝoj. Kiel la moderna mondo respondu al ili?
Konscio, kritika pensado kaj profunda kompreno pri homaj-rajtoj-aferoj, kiuj helpos onin determini efikan agadon.
Alportante al la vizitanto vizaĝon al vizaĝo kun la lukto por nuntempaj homaj rajtoj kaj agadoj, ĉi tiu galerio havas interagan murmapon, "tapiŝon" de defendantoj de homaj rajtoj kaj malgranda scenejo, kiu devus movi homojn publike esprimi siajn kritikajn pensojn pri tio, kion ili vidas kaj legas. [13]
Inspirante ŝanĝon[redakti | redakti fonton]
Ĉi tio estas galerio de instalaĵoj kaj bildoj kiuj reklamas homajn rajtojn, kaj kiel defio al la spektanto, ili demandas la sekvajn demandojn:
- Kion homaj rajtoj signifas por vi?
- Respekto al aliaj?
- Digno por ĉiuj?
- Egaleco kaj libereco?
- Idealoj fariĝas realaj per ago, imago kaj engaĝiĝo?
Ĉi tiu galeria ekspozicio celas provoki personan pripensadon pri kiel ĉiu el ni povas kontribui al pozitiva socia ŝanĝo, inkluzive de uzataj objektoj kaj bildoj de eventoj, kiuj antaŭenigis homajn rajtojn kaj petas onin pripensi onian propran rolon en konstruado de pli bona mondo por ĉiuj homoj...
Internacia Referenca Centro[redakti | redakti fonton]
La internacia referenccentro ene de la muzeo havas:
- moderne ekipita spaco por studado kaj lernado,
- kondiĉoj por provizi bibliotekojn kaj aliajn referencajn servojn
- informenhavo pri homaj rajtoj
- aliro al muzeokolektoj.
Aldone al la edukaj, esplor- kaj disvastigaj agadoj de muzema kunlaborantaro, la centro ankaŭ engaĝiĝas ekstere el la muroj de la konstruaĵo, kun la popolo, lernejaj grupoj, vizitantoj kaj akademiuloj, same kiel kun la tutmonda homarajtaj komunumo.
Aliaj enhavoj[redakti | redakti fonton]
Krom ekspoziciejoj, ĉi tiu impona arkitektura konstruaĵo inkluzivas oficejan spacon, klasĉambrojn, muzean butikon kaj kafejon, koncertejojn kaj mini-teatro por kinejo.
Krome, la instrua filio de la muzeo havas flekseblan spacon en granda klasĉambro kiu povas esti dividita en tri pli malgrandajn klasĉambrojn aŭ utiligita kiel ununura studio por artaj kreaĵoj aŭ aranĝado de komunaj laborrenkontiĝoj. [4]
Super la centro de la Muzea konstruaĵo, la Granda Halo, kiu ŝajnas eliri el la grundo, esprimante memorojn pri la antikvaj renkontiĝoj en ĉi tiu areo de Vinipego de la Unuaj Nacioj, kaj poste de la setlantoj kaj enmigrintoj, kiel iluzio aŭ miraĝo, situas la ĝardeno de kontemplado, la vinipega vintra ĝardeno. Ene de tiu ĝardeno, bazaltkolonoj emerĝas el la planko kiel sentempaj granitaj monolitoj, ĉirkaŭ kiuj akvo kaj kuracplantoj difinas "spacon por pensado".
La spaco de la ĝardeno de kontemplado funkcias kiel puriga "pulmo" de la muzeokonstruaĵo, plifortigante la bazan ekologian ideon sur kiu baziĝas la tuta konstruaĵo de la muzeo.
Kontraŭaj vidoj pri la muzeo kaj ĝiaj kolektoj[redakti | redakti fonton]
Ĉi tiu unika institucio dediĉita al homaj rajtoj en Kanado kaj unu el la malmultaj en la mondo jam post sia malfermo provokis protestajn reagojn de indianoj (aborigenoj) kaj aliaj indiĝenoj (metisoj), kiuj ankoraŭ kredas, ke iliaj homaj rajtoj dum jarcentoj da historio ne estis ĝuste protektita kaj taksita. Unu el la konfliktantaj vidoj pri muzeaj medioj specife kritikas la lobiadon por iliaj interesoj de certaj interesgrupoj kaj esplorinstitutoj kiuj sukcese uzis la politikan klimaton ĉirkaŭante la interpreton de certaj genocidoj en la mondo kaj la naturo de la politika sistemo en Kanado por trudi siajn opiniojn al muzeaj kuratoroj.
Nome, la nuna konstanta ekspozicio de la muzeo memorigas nur pri certaj genocidoj, [14] kie estas neniu mencio pri la malobservo de homaj rajtoj kaj la sufero de elmigrintaj staĝantoj en Kanado dum la Unua Mondmilito (la internaj operacioj de Kanado de 1914 ĝis 1920 (vidu en la angla [1])), kaj dum preskaŭ la tuta 20-a jarcento (kies infanoj estis perforte kondukitaj al tiel nomataj internulejoj por ke la registaro ilin asimiliĝu (vidu en la angla [2])), kio plej bone klarigas per tiu ĉi citaĵo de Ivan Grbešić kaj d-ro Lubomir Luciuk de la Ukraina Kanada Asocio pri civilaj libercoj (mallongigita en la angla per UCCLA) publikigita en decembro 2014: [15]
Estas domaĝe, ke post kiam nia Kanada Unua Mondmilita Rekono-Fonduso (CFWWIRF) proponis kunlabori kun la Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj, ĝi maltrafis la ŝancon kunlabori por certigi, ke ĉi tiu fundamenta kanada rakonto pri maljusto, kiu tuŝis tiom da komunumoj, estas domaĝe inkluzive de ukrainoj, germanoj, kroatoj, poloj, italoj, bulgaroj, serboj, hungaroj, rusoj, judoj, slovakoj, slovenoj, ĉeĥoj, armenoj, kurdoj, turkoj kaj rumanoj, post kiam la afero estis solvita post kompenskampanjo kiu estis pli de du jardekoj (Vidu [3]) kaj kondukis por certigi la rekonon kaj simbolan restituon al tiuj komunumoj, fakte tre malmulte atentis ĉi tiun problemon en la nacia muzeo. [16]
Same kiel neniu mencio de la malhoma traktado kaj severa kaj kruela malobservo de homaj rajtoj de Indianoj kaj Metisoj ĉe la fino de la 19-a jarcento [17] de la ukraina popolo [18], romaoj, homoj kun fizikaj kaj mensaj handikapoj, samseksemaj viroj, lesbaninoj, ĉinaj enmigrintoj je la unua duono de la 20-a jarcento, aŭ en la historio de militado, al la senprecedenca pesto de redioaktiveco kiu eĉ ĝis hodiaŭ kaŭzas penegojn al la senkulpa loĝantaro de Hiroŝimo kaj Nagasako, nome la atoma bombado de Hiroŝima kaj Nagasaki je la fino de la Dua Mondmilito. [19]
La malfermo de la Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj kaŭzis protestojn de indianoj (aborigenoj) kaj aliaj indiĝenoj (Metisoj) je la tago mem de la malfermo de la muzeo, kiuj daŭre kredas ke iliaj homaj rajtoj dum jarcentoj da historio ne estis protektitaj kaj aprezitaj, eĉ se la Muzeo estis enkonstruita en la tuja najbareco de la loko kie historia interkonsento estis atingita inter la lokaj franclingvaj Metisoj kaj subtenantoj de la kanada registaro, post la fino de jaroj da malamikecoj.
Nome, tiu ĉi interkonsento estis subskribita en 1871 kun la kanada registaro, estis la unua ago de kompreno, homaj rajtoj kaj kunekzistado en Manitobo, post la fondo de la kanada konfederacio, kaj laŭsupoze solvis multajn rilatojn inter la kanada registaro kaj Indianaj Nacioj en Manitobo. Laŭ tiu interkonsento, la teritorioj ĉirkaŭ la Ruĝa Rivero iĝis parto de la Kanada Konfederacio kiel la provinco de Manitobo. La orientaj areoj iĝis parto de Ontario. [17] Al la Metisoj estis promesitaj plugtero, franclingvaj lernejoj kaj la libera praktiko de Katolikismo per tiu interkonsento (Vidu la sep traktatoj de 1871-1877, kaj specife la unu [4]). Post kiam la traktato estis subskribita, la kanada registaro sendis armeon kun la intenco de establado de potenco en Manitobo. La aŭtoritatoj, malgraŭ la interkonsento, emisiis mandaton por multaj arestoj, kiuj rezultigis ribelon de la indiĝenoj. La eniro de la armeo en Manitobon finis la ribelon en la Ruĝa Rivero-Valo gvidita fare de Louis Riel, kaj Manitobo formale iĝis parto de Kanado. [20]
Baldaŭ, granda nombro da blankaj setlantoj de Ontario direktiĝis al Manitobo, kaj pro ĉiam pli okulfrapa rasismo kaj malrespekto por homaj rajtoj, la Metisoj komencis retiriĝi en la internon de Kanado al la areoj kiuj baldaŭ iĝus la provincoj de Alberto kaj Saskaĉevano. [17] [21]
Antaŭ la fino de la 19-a jarcento, multaj interkonsentoj estis subskribitaj inter la kanada registaro kaj lokaj estroj, laŭ kiuj al ĉiu indiĝena familio estis promesita certa areo de plugtero. Surbaze de tiuj interkonsentoj, rezervejoj kun indiĝenaj populacioj estis formitaj, kiuj estis administritaj fare de la federacia registaro (vidu [5]). [22] Malgraŭ la promesoj de la registaro, multaj Metisoj ne ricevis la promesitan teron, kiu kaŭzis multajn protestojn kaj manifestaciojn kiuj daŭras ĝis la nuntempo (inkluzive de la protestoj en septembro 2014, dum la malfermfesto de la Kanada Muzeo de Homaj Rajtoj). [23]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ "Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj", Oficejo de la Ĉefministro, Registaro de Kanado, la 19-an de decembro 2008 http://pm.gc.ca/eng/media.asp?id=2355 Arkivigite je 2010-03-31 per la retarkivo Wayback Machine Archived ĉe la Wayback Maŝino (la 31-a de marto 2010)
- ↑ Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj, Store Winnipeg free press.com, foto-detaloj
- ↑ David Petrasek, Ene kaj ekstere ĉe la homarajtaj muzeo, openDemocy 10.11.2014 Arkivigite je 2017-04-21 per la retarkivo Wayback Machine.
- ↑ 4,0 4,1 La Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj, Antoine Predock Architect PC
- ↑ Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj malfermaĵo markita per muziko, paroladoj kaj protestoj: manifestaciantoj postulas atento al Indianaj Nacioj-temoj kaj la palestina lukto, CBC News, 19 septembro 2014
- ↑ La kosto de la Muzeo pri Homaj Rajtoj altiĝas al 351 milionoj USD. Tutmonda Novaĵo, 22 decembro 2011.
- ↑ Faktoj pri la Muzeo Arkivigite je 2015-01-07 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita ĉe la Wayback Maŝino (januaro 7, 2015) Prenite januaron 7, 2015.
- ↑ Loans ride to museum’s rescue. (Lett, Dan) Winnipeg Free Press, 19 July 2012.
- ↑ "Galerioj, Esploru Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj" . Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj . Alirita la 21-an de marto 2018 .
- ↑ "Galerioj Indiĝenaj Perspektivoj, Esploru Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj". Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj. Arkivita el la originalo la 22-an de marto 2018 . Alirita la 21-an de marto 2018 .
- ↑ Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj, Galerioj, "Breaking the Silence" Parolante pri homaj-rajtoj-malobservoj Arkivita ĉe la Wayback Maŝino (la 1-a de aŭgusto 2015)
- ↑ Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj, Galerioj, "Agoj Gravegas" Kanadanoj kiuj faras diferencon Arkivita ĉe la Wayback Maŝino (la 22-a de marto 2018)
- ↑ Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj, Galerioj, "Rights Today" Homaj rajtoj en la nuntempa mondo Archived ĉe la Wayback Maŝino (la 1-a de aŭgusto 2015)
- ↑ Peticio por egaleco kaj justeco ĉe la Kanada Muzeo por Homaj Rajtoj Alirita la 15-a de novembro 2014.
- ↑ Reprezentantoj de CFWWIRF VIZITAS KADANDAN MUZEON POR HOMAJ RAJTOJ Arkivigite je 2014-12-23 per la retarkivo Wayback Machine Konsultita la 7-a de januaro 2015.
- ↑ Ukraina grupo deziras revizion de homa-rajtoj-muzea plano. Globe and Mail, la 21-a de decembro 2010. Prenite la 3-an de februaro 2011.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 Sprague, DN. Kanado kaj la Metisoj, 1869-1885. Waterloo, ON. Wilfrid Laurier University Press, 1988. ISBN 978-0-88920-964-0 . p. 33-67., 89-129.
- ↑ Anna Reid, "Limlando: Vojaĝo Tra la Historio de Ukrainio" (1997)
- ↑ Jerry Brown kaj Rinaldo Brutoco (1997). Profiloj en Potenco: La Kontraŭnuklea Movado kaj la Krepusko de la Suna Aĝo , Twayne Publishers, pp. 191–192.
- ↑ Cooke, OA Vortaro de Kanada Biografio — Universitato de Toronto/Université Laval. Volumo 14. 2000. ISBN 978-0-8020-3998-9 .
- ↑ Cooke, OA. Grenato Joseph Wolseley. En: Ramsay Cook. de Kanada Biografio. Reta red. Vol. 14. Universitato de Toronto/Université Laval. 2000. ISBN 978-0-8020-3998-9 .
- ↑ Tough, Frank. As Their Natural Resources Fail: Native People and the Economic History of Northern Manitoba, 1870–1930. UBC Press.1997. ISBN 978-0-7748-0571-1. стр. 75-79.
- ↑ Postuloj pri Tero de Unuaj Nacioj Arkivigite je 2011-06-11 per la retarkivo Wayback Machine. Arkivita ĉe la Wayback Maŝino (oktobro 30, 2009) Registaro de Manitobo. Archived de la originalo la 27-an de aŭgusto 2011. Prenite la 15-an de oktobro 2011.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
