Armenoj en Sirio
| Armenoj en Sirio | |
|---|---|
| etno | |
| armenoj | |
| hindeŭroplingvanoj | |
| Suma populacio | |
| Ŝtatoj kun signifa populacio | |
| Lingvo(j) | |
| armena lingvo • araba lingvo | |
| Religio | |
La Armenoj en Sirio estas siriaj civitanoj de plena aŭ parta armena deveno.
Sirio kaj la ĉirkaŭaj regionoj ofte servis kiel rifuĝejo por armenoj, kiuj fuĝis de militoj kaj persekutoj kiel la Armena genocido. Tamen ekzistas armena ĉeesto en la regiono ekde la bizanca epoko.
Laŭ la Ministerio pri Diasporo de Armenio, la ĉirkaŭkalkulita nombro de armenoj en Sirio estas 100.000, kun pli ol 60.000 el ili koncentritaj en Halepo. Tamen, aliaj taksoj de armenaj asocioj en Sirio kalkulas ĉirkaŭ 70-80,000[1][2]. malgraŭ tiuj taksoj, ekde la komenco de la konflikto en Sirio, 16.623 siriaj civitanoj de etna armena deveno alvenis en Armenio. El ĉi tiuj translokiĝintoj, 13.000 restis kaj trovis protekton en Armenio en julio 2015. La registaro ofertas plurajn protektajn eblojn inkluzive de simpligita naturigo per armena deveno (15.000 homoj akiris armenan civitanecon), akcelis azilajn procedurojn kaj faciligis mallongajn, mezajn kaj longdaŭrajn restadpermesojn[3].
Laŭ Hranuŝ Hakobjan nur 15.000 armenoj restas en Sirio kaj la ceteraj ekloĝis en Armenio aŭ Montara Karabaĥo, kun pliaj 8.000 kiuj foriris al Libano[4], kaj aliaj iris al cellokoj inkluzive de Eŭropo, Usono kaj Kanado[5][6]. Tamen, armenaj fondusoj en Sirio taksas, ke ĉirkaŭ 35.000 restas surbaze de malglataj taksoj[1], inkluzive de metodo, kiu multigas la nombron de studentoj enskribitaj en armenaj malplimultaj lernejoj per 3 aŭ 4, ĉar neplenaĝuloj prenus nur ĉirkaŭ 25 30% de aĝa piramido. Azerbajĝano protestis pro reloĝigo de siriaj armenoj en la pridisputata teritorio de la memproklamita Arcaĥa Respubliko[7]..
La siriaj limvilaĝoj Kesab kaj Jakubije havis armenajn plimultojn antaŭ la enlanda milito. Kesab estis atakita kaj prirabita de islamaj siriaj ribeluloj, al kiuj Turkio ricevis sekuran paŝon tra turka lando, kvankam ili poste estis forpelitaj de la siria armeo. Jakubije havis sian armenan loĝantaron forpelita fare de Jabhat al-Nusra[8].
En 2018 profesoro John Shoup diris, ke la armena loĝantaro en Sirio formis ĉirkaŭ 2% de la tuta loĝantaro de la lando, kio estas la kvina plej granda etno en la lando.
Historio[redakti | redakti fonton]
Frua historio[redakti | redakti fonton]
Dum la antikvaj tempoj, estis malgranda armena ĉeesto en norda Sirio. Sub Tigrano la Granda, armenoj invadis Sirion kaj la urbo Antioĥio estis elektita kiel unu el la kvar ĉefurboj de la mallongdaŭra Armena Imperio.
En 301, kristanismo fariĝis la oficiala religio de Armenio per la klopodoj de sankta Gregorio la Iluminanto. Armenaj komercistoj kaj pilgrimantoj komencis viziti la plej fruajn kristanajn centrojn de Granda Sirio inkluzive de Antioĥio, Edeso, Nisibo kaj Jerusalemo. Proksimaj rilatoj estis establitaj inter la armenaj kaj la kristanaj parokanaroj de Sirio post la apostola epoko.
Mezepoko[redakti | redakti fonton]
Dum la unua duono de la 7-a jarcento, Armenio estis konkerita de la Araba Islama Kalifujo. Miloj da armenoj estis portitaj en sklavecon fare de la arabaj invadantoj por servi en aliaj regionoj de la Umajada Kalifujo inkluzive de la ĉefurbo Damasko en la Islama Sirio.
Dum la dua duono de la 11-a jarcento, Armenio, estante sub la bizanca regado, estis konkerita de la turkaj selĝukoj. Ondoj de armenoj forlasis sian patrujon por ekloĝi en pli stabilaj landoj. La plej multaj armenoj establis sin en Kilikio kie ili fondis la Kilikian armenan reĝlandon. Multaj aliaj armenoj preferis ekloĝi en norda Sirio. Armena kvartaloj estis formitaj dum la 11-a jarcento en Antioĥio, Halepo, Ajntab, Maraŝ, Kilis, ktp
Antaŭ la sieĝo de Antioĥio, la plej multaj armenoj estis forpelitaj de Antioĥio fare de la turka guberniestro de la urbo Jaghi-Sijan, movo kiu instigis la armenajn loĝantojn, kaj la regantojn de la Armena kilikia reĝlando establi proksimajn rilatojn kun la eŭropaj krucmilitistoj anstataŭ la plejparte turkaj regantoj de Sirio. Tiel, la novaj regantoj de Antioĥio estis eŭropanoj. Armenaj inĝenieroj ankaŭ helpis la krucmilitistojn dum la Sieĝo de Tiro per manipulado de sieĝaj motoroj.
Tamen la armena loĝantaro de Sirio kaj ĝiaj ĉirkaŭaj regionoj multe malpliiĝis post la invado de la mongoloj sub Hulagu Ĥan en 1260.
Post la malapero de la Armena reĝlando en Kilikio dum la 14-a jarcento, nova ondo de armenaj migrantoj de Kilikio kaj aliaj urboj de norda Sirio alvenis en Halepon. Ili iom post iom disvolvis siajn proprajn lernejojn kaj preĝejojn por krei bone organizitan komunumon dum la 15-a jarcento kun la starigo de la Armena Diocezo de Berea en Halepo.
Otomana Sirio[redakti | redakti fonton]
Dum la fruaj jaroj de la otomana regado super Sirio, estis relative pli malgranda armena ĉeesto en norda Sirio pro la militaj konfliktoj en la regiono. Pli granda komunumo ekzistis en Urfa, kiu estas konsiderata parto de Granda Sirio. La Otomana Imperio havis grandan indiĝenan armenan loĝantaron en sia regiono Orienta Anatolio, de kie kelkaj armenoj translokiĝis al Halepo serĉante ekonomian bonŝancon. Poste multaj armenaj familioj transloĝiĝis de Okcidenta Armenio al Halepo evitante la turkan subpremon. Tiel, multaj armenoj de Arapgir, Sasun, Hromgla, Zeitun, Maraŝ kaj Nov-Ĝulfo alvenis al Halepo dum la 17-a jarcento. Alia ondo de migrantoj de Karin alvenis al Halepo en 1737. Estis ankaŭ familioj el Erevano.
Armena loĝantaro kreskis en Halepo. Je la fino de la 19-a jarcento, la familio Mazlumjan establis la "hotelon Ararat", kiu fariĝis fama internacia establo kaj renomiĝis hotelo Baron.
Armena genocido kaj la 20-a jarcento[redakti | redakti fonton]
Kvankam la armenoj havas longan historion en Sirio, plej multaj el ili alvenis tie dum la Armena genocido farita de la Otomana Imperio. La ĉefaj mortigaj kampoj de la armenoj situis en la siria dezerto Deir ez-Zor (Eŭfrata Valo). Dum la genocido, pli ol miliono kaj duono da armenoj estis mortigitaj kaj centoj da miloj estis delokigitaj de la historia Armenio. La indiĝenaj araboj ne hezitis ŝirmi kaj subteni persekutitajn armenojn. Araboj kaj armenoj tradicie havis bonajn rilatojn, precipe post kiam ili ŝirmis la armenojn dum la Armena genocido. Samtempe estis ankaŭ eta araba genocido en Anatolio, kio signifis, ke ili havis parencecon unu kun la alia.
La granda kristana loĝantaro de Halepo ŝveliĝis kun la enfluo de armenaj kaj asiriaj kristanaj rifuĝintoj dum la frua 20-a jarcento kaj post la Armena genocido kaj Asiria genocido de 1915. Post la alveno de la unuaj grupoj de armenaj rifuĝintoj venantaj de la koncentrejoj en Deir ez Zor kaj historia Armenio (1915-1922) la loĝantaro de Halepo en 1922 nombris 156 748 el kiuj islamanoj estis 97 600 (62,26%), indiĝenaj kristanoj, plejparte katolikoj, 22 117 (14,11%), judoj 6,580 (4,20%), eŭropanoj 2,652 (1,70%) ), Armenaj rifuĝintoj 20 007 (12,76%) kaj aliaj 7 792 (4,97%).
La dua periodo de armena fluo direkte al Halepo estis markita per la retiriĝo de la francaj soldatoj de Kilikio en 1923. Tiu ondo alportis pli ol 40,000 armenajn rifuĝintojn al Halepo inter 1923 kaj 1925, kaj la loĝantaro de la urbo eksplodis ĝis 210,000 antaŭ la fino de 1925, kun armenoj formantaj pli ol 25% de la loĝantaro.
Laŭ la historiaj datumoj prezentitaj de Al-Ghazzi , la granda plimulto de la halepaj kristanoj estis katolikoj ĝis la 1920-aj jaroj. La kresko de la ortodoksaj kaj orientaj ortodoksaj kristanaj komunumoj estas ligita kun la alveno de la armenaj kaj asiriaj viktimoj de genocidoj, la postvivantoj de Kilikio kaj Suda Turkio, kaj ankaŭ multaj ortodoksaj grekoj de Aleksandreto, kiuj alvenis al Halepo poste post la aneksado de Sanjak en 1939 fare de Turkio.
En 1944, la loĝantaro de Halepo estis ĉirkaŭ 325.000, kun 112.110 (34,5%) kristanoj inter kiuj armenoj nombris 60.200. Armenoj estis pli ol duono de la kristana komunumo en Halepo ĝis 1947, kiam multaj grupoj el ili foriris al soveta Armenio por profiti de la Armena Repatriiga Procezo (1946-1967) .
Nuna stato kaj la Siria Enlanda Milito[redakti | redakti fonton]
.jpg)
En intervjuo kun Radikal, Rober Koptaş, ĉefredaktoro de la armena gazeto Agos, diris, ke la armenoj sub Assad sentas sin relative sekuraj. La armenoj, laŭ The Economist, vivis en sekura rifuĝejo en Sirio, kio igis la armenojn pli bonvolemaj al Assad dum la Siria enlanda milito.
Laŭ la Ministerio de la Diasporo de Armenio, la laŭtaksa nombro de la armenoj en Sirio estas 100.000, kun pli ol 60.000 el ili koncentritaj en Halepo, kun aliaj taksoj de armenaj asocioj en Sirio ĉirkaŭ 70.000 kaj 80.000. Tamen, Ekde la komenco de la milito, 16.623 siriaj civitanoj de etna armena deveno trovis rifuĝon en Armenio, el kiuj ĉirkaŭ 13.000 rifuĝintoj restis kaj trovis protekton en Armenio en julio 2015. La registaro ofertas plurajn protektajn eblojn inkluzive de simpligita naturigo per armena deveno (15.000 homoj akiris armenan civitanecon), akcelis azilajn procedurojn kaj faciligis mallongajn, mezajn kaj longdaŭrajn restadpermesojn.
Armenoj en Sirio ĉeestas en kamparaj kaj urbaj areoj. La vilaĝoj Kesab kaj Jakubije kaj Ghnemije havis armenan plimulton antaŭ la enlanda milito, kaj ambaŭ situas proksime al la pridisputata limregiono de la provinco Hatay. Kesab estis atakita kaj prirabita en embusko fare de siriaj ribeluloj, kiuj ricevis trairejon tra Hatay-provinco fare de Turkio, (kvankam ili neas ĉi tiun aserton) kaj Jakubije havis sian armenan loĝantaron forpelita de Al Nusra. Krom tiuj ĉi vilaĝoj, la armenoj estas ĉefe urbaj loĝantoj. Plej multaj armenoj de Sirio loĝas en Halepo, kun aliaj urboj inkluzive de Latakio, Damasko, Qamishli, Raqqa, Tell Abyad, Al-Hasakah, Deir ez Zor, Al-Malikiyah kaj Ras al-Ayn, kvankam kelkaj el kiuj havis siajnloĝantojn forpelitaj kiel Rakka kaj Deir ez Zor. En Halepo, la armena kvartalo estis celita de ribelaj fortoj. En 2015, la loka preĝejo de la Katolika Armena Elezio ankaŭ estis detruita, laŭ nekonfirmitaj raportoj tiutempe, de ribelaj batalantoj.
Religio[redakti | redakti fonton]
Armenoj en Sirio estas ĉefe membroj de la Armena Apostola Eklezio, kun malplimulto de armenaj katolikoj kaj armenaj evangeliistoj. La Eklezio havas tre gravan rolon en unuigo de la armenoj en Sirio.
Post 301 p.K., kiam kristanismo fariĝis la oficiala ŝtata religio de Armenio kaj ties loĝantaro, Halepo fariĝis grava centro por la armenaj pilgrimantoj survoje al Jerusalemo. Tamen, ne konsiderata organizita komunumo en la urbo, armena ĉeesto pligrandiĝis precipe en Halepo, dum la Armena reĝlando en Kilikio (12-a jarcento), kiam konsiderinda nombro da armenaj familioj kaj komercistoj ekloĝis en la urbo kreante siajn proprajn entreprenojn, loĝejojn, kaj iom post iom lernejoj, preĝejoj kaj prelatejo. La armena preĝejo de la Kvardek Martiroj en Halepo estis menciita unuafoje en 1476. En 1624, kiel rezulto de la kreskanta nombro de armenaj loĝantoj kaj pilgrimantoj, la armena prelato komencis konstrui kvartalon proksime al la preĝejo, kiu konservis sian originan nomon Hoketun (Spirita Domo), ĝis nun. Estis nomumite por funkcii kiel loĝloko por la armenaj pilgrimintoj survoje al Jerusalemo.
La plimulto de la armenoj de la Armena Apostola (ankaŭ konata kiel orienta ortodoksa eklezio) kredo estas sub la jurisdikcio de la Sankta Seĝo de Kilikio (kun sidejo en Antelias, Libano) de la Armena Apostola Eklezio. Tamen, la Diocezo de Damasko promesas fidelecon al la Patrina Seĝo de Sankta Eĉmiadzin.
Katolikaj armenoj estas membroj de la Armena Katolika Eklezio. La katolika armena loĝantaro en Sirio apartenas al 4 diocezoj urbanzitaj laŭ urbaj koncentriĝoj kie loĝas armenoj sub la jurisdikcio de la Armena Katolika Patriarkejo de Kilikio.
Armenaj evangelianoj (ankaŭ konataj kiel armenaj protestantoj), apartenas al Unio de la Armenaj Evangeliaj Eklezioj en Proksima Oriento de la Armena Evangelia Eklezio.
Politika vivo[redakti | redakti fonton]
Siriaj armenoj estis integritaj en la politika vivo ekde la otomana regado super Sirio. Kiel aliaj religiaj komunumoj, la siria komunumo organizis siajn proprajn aferojn laŭ la sistemo de milio, inkluzive aferojn kiel edukado, sociaj servoj kaj eĉ iuj el iliaj leĝoj. La milio regis internajn disputojn kiel geedziĝo, divorco, heredo, kaj impostkolektado kaj elspezado.
Artin Boşgezenyan estis deputito por Halepo en la unua (1908–1912), dua (aprilo – aŭgusto 1912) kaj tria (1914–1918) otomanaj parlamentoj de la konstitucia epoko.
Post la starigo de la siria ŝtato, Hrant Malojan armena ĝenerala oficiro de Muş servis kiel estro de siriaj sekurecaj taĉmentoj dum la 1940-aj kaj 1950-aj jaroj. Aliflanke, alia armena armea Ĝenerala oficiro de Ajntab; Aram Karamanukjan fariĝis la artileria komandanto de la Siria Armeo dum la sama periodo.
La armenoj havis preskaŭ kontinuan reprezentadon en la siria parlamento de 1928 pluen. La armen-siriaj parlamentanoj estis (laŭ kronologia sinsekvo) Mihran Puzantjan, Fathalla Asioun, Nicolas Ĝanĝigjan, Movses Der Kalusdjan (poste ankaŭ parlamentano en la libana parlamento), Hraĝ Papazjan, Henri Hendieh, Hrant Sulahjan, Bedros Miletbaŝjan, Ardashes Boghigjan, Nazaret Jakubjan, Movses Salatjan, Dikran Ĉeraĝjan, Fred Arslanjan, Abdallah Fattal, Louis Hendieh, Krikor Eblighatjan, Aram Karamanugjan, Rupen Dirarjan, Levon Ghazal, Simon Ibrahim kaj Sunbul Sunbuljan (ĝis 2012). Rezulte de la parlamentaj elektoj de 2012, nuntempe la Popola Konsilio de Sirio ne havis iun armenan membron. Sed en la elektoj de julio 2020, tri armenoj estis elektitaj al la siria parlamento, Jirayr Rejisjan, Luci Iskenjan kaj Nora Arisjan.
La nuna Kabineto de Sirio havas unu armenan membron post kiam Nazira Farah Sarkis estis nomumita kiel ŝtata ministro pri mediaj aferoj en junio 2012.
Amaskomunikiloj[redakti | redakti fonton]
Sirio havas riĉan tradicion pri amaskomunikiloj kaj publikaĵoj en armena lingvo. Armenaj gazetoj, nuntempe malaperintaj, havis bonegan kuradon komence de la 20-a jarcento. La ĉiutagaj Haj dzajn (1918-1919), unu-po-du-tagaj Darakir (1918-1919) kaj Jeprad (1919) estis inter la unuaj publikigitaj gazetoj.
Fluo de publikaĵoj sekvis en la dudekaj kaj tridekaj jaroj de la 20-a jarcento: Suriagan Surhantag (1919-1922), Suriagan Mamul (siria gazetaro , 1922-1927), la gazetoj Jeprad (1927-1947), Suria (1946-1960) kaj Arevelk (1946–1963). Ĉi-lasta havis ankaŭ sian ĉiujaran jarlibron. Arevelk ankaŭ publikigis en 1956 sian junularan suplementon Vahakn (1956–1963) kaj sian sportan suplementon Arevelk Marzaŝĥarh (1957–1963).
Ĉiumonataj artikoloj inkluzivis Najiri (1941–1949) eldonitan de Antranig Dzarugjan , kaj junularan eldonon Purasdan (1950–1958).
Jarlibroj inkluzivas Suriahaj Darecuyc (1924-1926), Datev (1925-1930), Suriagan Albom (1927-1929), Daron (1949), Haj Darekirk (1956) kaj Keghart (ekde 1975).
Nuntempe Kantsasar- semajnĵurnalo estas la oficiala organo de la Armena Diocezo de Berea en Alepo. Ĝi unue estis publikigita kiel Oŝagan en 1978 kaj estis renomita Kantsasar en 1991.
Siriaj eldonistoj havas grandan kontribuon en tradukado de pluraj armenaj literaturoj kaj akademiaj studoj en la araban. Rimarkindas, ke la unua iam araba gazeto estis eldonita de la Halepa armena ĵurnalisto Rizqallah Asdvadzadur Hassoun en 1855 en Konstantinopolo.
Sporto[redakti | redakti fonton]
Al-Yarmouk (antaŭe Homenetmen Halepo) kaj Ouroube (antaŭe al-Ahd al-Jadid) estas siriaj-armenaj sportaj kluboj kun sidejo en Halepo. Estante inter la plej malnovaj sportaj kluboj en Sirio, al-Yarmouk kaj Ouroube havas plurajn teamojn partoprenantajn en diversaj siriaj naciaj konkursoj inkluzive de futbalo, basketbalo (viroj kaj virinoj), tabloteniso, ŝako kaj aliaj individuaj sportoj. La kluboj havas siajn proprajn ekzercejojn en la urbo Halepo.
Dum la unua duono de la 1940-aj kaj 1950-aj jaroj, multaj armenaj ludantoj reprezentis la sirian piedpilkon sur la nacia nivelo inkluzive de Ardavazt Marutjan kaj Kevork Gerbojan. La eksa ludanto kaj trejnisto Avedis Kavlakjan de la 1960-aj jaroj estis elektita de la siria gazetaro kiel la plej bona siria futbalisto de la 20-a jarcento. Kevork Mardikjan el Latakio estas elstara futbala trejnisto kaj unu el la plej bonaj siriaj futbalistoj dum la 1970-aj kaj 1980-aj jaroj. Nuntempe lia filo Mardik Mardikjan estas membro de la siria nacia futbala teamo.
En basketbalo, Mari Muradjan, Ani Karaljan, Elisabeth Muradjan kaj Magi Donabedjan estis membroj de la nacia teamo de la siriaj virinoj dum la 1980-aj kaj 1990-aj jaroj. Sari Papazjan kaj Vaĉe Nalbandjan el Halepo estas nunaj membroj de la nacia korbopilka teamo de la siriaj viroj.
Muziko, artoj kaj dramo[redakti | redakti fonton]
Multaj armenoj el Sirio atingis nacian kaj internacian famon en la sferoj de muziko kaj dramo. Salloum Haddad el la armena vilaĝo Jakubije estas fama nuntempa aktoro en siria kaj araba dramo. Ruba al-Jamal (forpasis en 2005) estis elstara klasika araba kantprezentisto naskita kiel Dzovinar Garabedjan. Multaj aliaj siriaj-armenaj kantistoj kaj muzikistoj fariĝis famaj artistoj inter la armenoj ĉirkaŭ la mondo kiel George Tutunĝjan, Karnig Sargsjan, Paul Baghdadljan, Setrag Ovigjan, Arsen Grigorjan (Mro), Karno kaj Raffi Ohanjan. Multaj aliaj atingis internacian famon inkluzive de Aram Tigran, Haig Yazdjian, Avraam Russo, Wadi 'Mrad, Talar Dekrmanjian kaj Lena Ĉamamjan. La direktoro de la Siria Nacia Simfonia Orkestro estas Misak Baghbudarjan el Damasko.
Medicinaj sciencoj[redakti | redakti fonton]
Armenoj estis inter la pioniroj de modernaj medicinaj sciencoj en Sirio. La unua generatoro de radioterapio en Sirio kaj Libano estis alportita de D-ro Asadur Altunjan (1857-1950) al Halepo en 1896. D-ro Altunjan malfermis la unuan privatan hospitalon en Halepo en 1927. Poste, li fondis la unuan fleglernejon en Halepo kaj Sirio. Post lia morto en 1950, D-ro Asadur Altunjan estis honorita de la registaro de Sirio per la Honora Medalo de Siria Merito de la Bonega Grado. En oftalmologio, doktoro Robert Jebejian (1909-2001) estis inter la unuaj okulistoj en Sirio. Li fondis la unuan privatan oftalmologian hospitalon en Halepo en 1952. D-ro Jebejian publikigis multajn valorajn esplorojn pri lejŝmaniazo kaj trakomo. En 1947, doktoro Jebejian faris la plej unuan kornean transplantan kirurgion en Mezoriento kaj la Araba Mondo.
Siriaj-Armenaj Rilatoj[redakti | redakti fonton]
Dair az-Zaŭr kaj la Armena genocido[redakti | redakti fonton]
En 1915, la siria regiono Dair az-Zaŭr, ĉefe dezerto, fariĝis fina celo de la armenoj dum armena genocido, kie ili estis mortigitaj. Memora komplekso memoriganta ĉi tiun tragedion estis malfermita en la urbo. Ĝi estis projektita de Sarkis Balmanukjan kaj estis oficiale inaŭgurita en 1990 kun la ĉeesto de la Armena Katolikoso de la Granda Domo de Kilikio. La komplekso enhavas ostojn kaj restaĵojn retrovitajn en la dezerto de armenaj viktimoj de la genocido kaj fariĝis pilgrima celloko por multaj armenoj en memoro de iliaj mortintoj.
Kesabo, siria urbo kun armena plimulto[redakti | redakti fonton]
Kesabo (arabe: كسب , armene: Քեսապ Kjesap ) estas siria landlima urbo situanta en la Latakia Gubernio nordokcidente de Sirio je alteco de 800 metroj super la marnivelo nur 3 kilometrojn for de la turka limo, kaj 9 kilometrojn de la Mediteranea maro.
Kesabo estas praa armena urbo, pli ol 1000-jara. Hodiaŭ, la loĝantaro de la urbo kaj la ĉirkaŭaj vilaĝoj estas ĉefe armena kun malplimulto de siriaj araboj. Kesabo estas somera turisma feriejo kaj tre populara celloko.
Rilatoj inter Sirio kaj Armenio[redakti | redakti fonton]
La armena ambasadejo de Damasko (ekde 1992), estis la unua armena ambasadejo malfermita eksterlande post la sendependeco de Armenio. La oficiala vizito de la nove elektita armena prezidanto Levon Ter-Petrosjan al Sirio en 1992, estis la unua internacia oficiala vizito de armena prezidento post la sendependeco. De tiam, la rilatoj inter la du landoj disvolviĝas precipe post la kreo de komuna ekonomia komitato inter la du registaroj kaj la starigo de kunlaboro inter la komercaj ĉambroj de Halepo kaj Armenio ekde 2008. La vizito de prezidento Baŝar al-Asad al Erevano en junio 2009 celis subteni la dulandajn rilatojn.
Armenio ankaŭ havas ĝeneralan konsulejon en Halepo ekde la 28a de majo 1993. En 1997, la sirianoj malfermis sian ambasadejon en Erevano, kiu situas sur la avenuo Bagramjan, malmultajn metrojn for de la prezidentejo.
La unua prezidento de la nova Respubliko Armenio Levon Ter-Petrosjan naskiĝis en Halepo, Sirio.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ 1,0 1,1 http://armenianweekly.com/2015/12/09/surviving-aleppo/
- ↑ http://www.noravank.am/eng/issues/detail.php?ELEMENT_ID=3702
- ↑ Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2015-09-23. Alirita 2020-10-19.
- ↑ Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2018-01-29. Alirita 2020-10-19.
- ↑ Syrian refugees get warm welcome at Armenian community centre
- ↑ Around 10,000 Syrian Armenians moved to Armenia and 8,000 to Lebanon - Shahan Ka. Alirita 4an de decembro 2014.
- ↑ Archived copy. Arkivita el la originalo je 2015-09-23. Alirita 2015-09-19.
- ↑ Wahhabi / Takfiri Cleric Smashes a Statue of the Virgin Mary in town of Yakubiyah. jimdo.com. Arkivita el la originalo je 7an de junio 2014. Alirita 5 June 2014. Arkivigite je 2014-06-07 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2014-06-07. Alirita 2020-10-19.