Bahiaj marbordaj arbaroj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Situo de la ekoregiono.
Limoj de la bahiaj marbordaj arbaroj je satelita foto. La progreso de la senarbarigo estas videbla.

La bahiaj marbordaj arbaroj estas tersupraĵa ekoregiono el la orient-sudamerika ekoprovinco de la neotropisa ekozono laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). Biome la ekoregiono apartenas al tropikaj kaj subtropikaj humidaj foliarbaroj. Temas pri parto de la Atlantikaj arbaroj, samtempe biodiverseco-riĉaĵejo de Naturprotekto Internacie kaj tutmondaj 200-regiono, el la oriento de Brazilo.

Priskribo

Panoramo de la bahiaj marbordaj arbaroj en Nacia Parko Monte Pascoal.
Itaimbezinho, Aparados da Serra

La bahiaj marbordaj arbaroj okupas zonon kiu larĝas proksimume 150 kilometrojn laŭlonge de la marbordo de la Atlantika Oceano de orienta Brazilo, en la subŝtatoj de Bahio kaj Espirito-Santo. La Itapicuru-Rivero konstituas la nordan limon de la ekoregiono, kiu etendiĝas sude ĝis apud la Itapemirim-Rivero. La ekoregiono estas limigita oriente per la Atlantika Oceano kaj la enklavoj de la Atlantik-marbordaj restingaoj kaj la Bahiaj mangrovoj. Okcidenten, la arbaroj transiras al pli sekaj bahiaj landinternaj arbaroj.

La arbaroj kovras la terciar-sedimentajn altebenaĵojn kiuj etendiĝas ekde la marbordo okcidenten ĝis la pli malaltaj deklivoj de Serra da Mantiqueira. La superregantaj grundoj estas tropikaj nutraĵ-malriĉaj flav-ruĝaj latosol kaj podzoloj.

Klimato

La ekoregiono havas tropikan klimaton kun jara precipitaĵo variante ekde 1 200 ĝis 1 800 mm, egale distribuita tra la jaro. La suda parto de la ekoregiono povas travivi sekan periodon ekde majo ĝis septembro.

Flaŭro

La kvar-stratuma atlantika ĉiamverda humida arbaro estas la superreganta vegetaĵara tipo.

Faŭno

Endanĝerigataj mamuloj en la ekoregiono estas Kolharara bradipo (Bradypus torquatus) kaj Leontopithecus chrysomelas, endemia en Brazilo.

Konservado kaj minacoj

Malpli ol 5% de la originaj arbaroj estas sendifektaj. Protektitaj areoj de la ekoregiono inkluzivas la Biologian Rezervejon de Sooretama kaj la Arbaran Rezevejon de Linhares.

Bibliografio

angle Mori, S.A., and Boom, B.M. 1983 : Southern Bahian moist forest. The Botanical Review, 49:146-232.
portugale Peixoto, A. L., and A.H. Gentry 1990 : Diversidade e composição florística da mata de tabuleiro na Reserva Florestal de Linhares (Espiríto Santo, Brasil). Revista Brasileira de Botânica, 13:19-25.
portugale Prance, G.T. 1979 : The taxonomy and phytogeography of the Chrysobalanaceae of the Atlantic coastal forests of Brazil. Revista Brasileira de Botânica, 2:19-39.

Vidu ankaŭ


Neotropisaj tropikaj kaj subtropikaj humidaj foliarbaroj
NT0101 Araŭkariaj humidaj arbaroj  Argentino,  Brazilo
NT0102 Atlantik-marbordaj restingaoj  Brazilo
NT0103 Bahiaj marbordaj arbaroj  Brazilo
NT0105 Boliviaj jungaoj  Bolivio,  Peruo
NT0106 Kaating-enklavaj humidaj arbaroj  Brazilo
NT0116 Kokos-insulaj humidaj arbaroj  Kostariko
NT0117 Mar-andaj montarbaroj  Venezuelo
NT0120 Kubaj humidaj arbaroj  Kubo
NT0121 Montarbaroj de orienta Reĝa Kordilero  Ekvadoro,  Kolombio,  Peruo
NT0131 Jamajkaj humidaj arbaroj  Jamajko
NT0142 Napaj humidaj arbaroj  Ekvadoro,  Kolombio,  Peruo
NT0144 Nordorient-brazilaj restingaoj  Brazilo
NT0148 Centlaj marĉarbaroj  Meksiko
NT0150 Paranaj-paraibaaj landinternaj arbaroj  Argentino,  Brazilo,  Paragvajo
NT0151 Pernambukaj marbordaj arbaroj  Brazilo
NT0152 Pernambukaj landinternaj arbaroj  Brazilo
NT0153 Peruaj jungaoj  Peruo
NT0154 Petenaj-verakrucaj humidaj arbaroj  Gvatemalo,  Meksiko
NT0160 Marbordaj arbaroj de Serra do Mar  Brazilo
NT0162 Ĉiapas-patrinmontaraj humidaj arbaroj  Gvatemalo,  Meksiko,  Salvadoro
NT0164 Sud-floridaj rokejoj  Usono
NT0165 Sud-andaj jungaoj  Argentino,  Bolivio
NT0166 Humidaj arbaroj de sudokcidenta Amazonio  Brazilo,  Bolivio,  Peruo
NT0167 Talamankaj montarbaroj  Kostariko,  Panamo
NT0176 Verakrucaj humidaj arbaroj  Meksiko

Eksteraj ligiloj