Pernambukaj marbordaj arbaroj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Pernambukaj marbordaj arbaroj
ekoregiono
ekoregiono • ekoregiono laŭ Monda Natur-Fonduso [+]

Pernambukaj marbordaj arbaroj (Tero)
Pernambukaj marbordaj arbaroj (Tero)
Situo de la ekoregiono.
vdr

La pernambukaj marbordaj arbaroj estas tersupraĵa ekoregiono el la orient-sudamerika ekoprovinco de la neotropisa ekozono laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). Biome la ekoregiono apartenas al tropikaj kaj subtropikaj humidaj foliarbaroj. Ĝi estas parto de la Atlantikaj arbaroj, tiuj ĉi estantaj samtempe biodiverseco-riĉaĵejo de Naturprotekto Internacie kaj tutmondaj 200-regiono.

Priskribo[redakti | redakti fonton]

Marborda arbaro en Camaragibe.

La pernambukaj marbordaj arbaroj situas en la nordoriento de Brazilo kaj kovras zonon, kiu larĝas 80 kilometrojn, en la subŝtatoj de Pernambuko kaj Alagoaso. Ili okupas areon de 17 600 kvadrataj kilometroj. En Pernambuko la Goiana-Rivero konstituas la nordan limon de la arbaroj, kaj tiuj ĉi en Alagoaso etendiĝas ĝis la Mundaú-Rivero. La ekoregiono troviĝas je altitudoj inter marnivelo ĝis 600-800 metroj sur la lofa flanko de la deklivoj de la Borborema-Altebenaĵo. Oriente ĝi estas limigita de la Atlantika Oceano, la atlantikaj marbordaj restingaoj kaj la mangrovoj de Rio Piranhas. Oriente, la arbaroj transiras al la pli sekaj pernambukaj landinternaj arbaroj kaj Kaatingo.

La ekoregiono havas tropikan klimaton kun jara precipitaĵo kiu varias inter 1 750 kaj 2 000 mm. Okazas periodo de sekeco ekde oktobro ĝis januaro.

Flaŭro[redakti | redakti fonton]

La superreganta vegetaĵara tipo estas la ĉiamverda atlantika humida arbaro.

Faŭno[redakti | redakti fonton]

Atlantlantik-arbara vegetaĵaroen Pernambuko, tipa por partoj de la pernambukaj marbordaj arbaroj.

La ekoregiono estas endemibirda areo kiu gastigas 13 endanĝerigatajn speciojn de birdoj. Ĝi ankaŭ gastigas la lastajn populaciojn de la Alouatta belzebul (primatoj) en la atlantikaj arbaroj.

Konservado kaj minacoj[redakti | redakti fonton]

Nur 4% de la origina arbaro estas sendifekta.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]


Neotropisaj tropikaj kaj subtropikaj humidaj foliarbaroj
NT0101 Araŭkariaj humidaj arbaroj  Argentino,  Brazilo
NT0102 Atlantik-marbordaj restingaoj  Brazilo
NT0103 Bahiaj marbordaj arbaroj  Brazilo
NT0105 Boliviaj jungaoj  Bolivio,  Peruo
NT0106 Kaating-enklavaj humidaj arbaroj  Brazilo
NT0116 Kokos-insulaj humidaj arbaroj  Kostariko
NT0117 Mar-andaj montarbaroj  Venezuelo
NT0120 Kubaj humidaj arbaroj  Kubo
NT0121 Montarbaroj de orienta Reĝa Kordilero  Ekvadoro,  Kolombio,  Peruo
NT0131 Jamajkaj humidaj arbaroj  Jamajko
NT0142 Napaj humidaj arbaroj  Ekvadoro,  Kolombio,  Peruo
NT0144 Nordorient-brazilaj restingaoj  Brazilo
NT0148 Centlaj marĉarbaroj  Meksiko
NT0150 Paranaj-paraibaaj landinternaj arbaroj  Argentino,  Brazilo,  Paragvajo
NT0151 Pernambukaj marbordaj arbaroj  Brazilo
NT0152 Pernambukaj landinternaj arbaroj  Brazilo
NT0153 Peruaj jungaoj  Peruo
NT0154 Petenaj-verakrucaj humidaj arbaroj  Gvatemalo,  Meksiko
NT0160 Marbordaj arbaroj de Serra do Mar  Brazilo
NT0162 Ĉiapas-patrinmontaraj humidaj arbaroj  Gvatemalo,  Meksiko,  Salvadoro
NT0164 Sud-floridaj rokejoj  Usono
NT0165 Sud-andaj jungaoj  Argentino,  Bolivio
NT0166 Humidaj arbaroj de sudokcidenta Amazonio  Brazilo,  Bolivio,  Peruo
NT0167 Talamankaj montarbaroj  Kostariko,  Panamo
NT0176 Verakrucaj humidaj arbaroj  Meksiko

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

  • portugale Andrade-Lima, D.A. 1957 : Estudos fitogeográficos de Pernambuco. Boletim do Instituto de Pesquisas Agronômicas de Pernambuco, 2:1-44.
  • portugale Coimbra-Filho, A.F., and CÂMARA, I.G. 1996 : Os limites originais do Bioma Mata Atlântica na região Nordeste do Brasil. FBCN, Rio de Janeiro.
  • portugale Lima, A.R., and Capobianco, J.P.R. (Org.). 1997 : Mata Atlântica: avanços legais e institucionais para sua conservação. Documentos do ISA, no. 4.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]