Triumph des Willens
| Triumph des Willens | |
|---|---|
| |
| filmo | |
| Originala titolo | Triumph des Willens |
| Originala lingvo | germana lingvo |
| Kina aperdato | 28 mar. 1935, 1935 |
| Ĝenro | dokumenta filmo, propaganda filmo |
| Kameraado | Franz Weihmayr, Sepp Allgeier, Karl Attenberger, Werner Bohne, Walter Frentz, Hans Karl Gottschalk, Franz Koch, Paul Karl Lieberenz, Walter Riml, Károly Vass |
| Reĝisoro(j) | Leni Riefenstahl |
| Produktisto(j) | Leni Riefenstahl |
| Scenaro | Leni Riefenstahl • Walter Ruttmann |
| Filmita en | Nurenbergo |
| Loko de rakonto | Berlino |
| Muziko de | Herbert Windt |
| Rolantoj | Adolf Hitler • Heinrich Himmler • Hermann Göring • Joseph Goebbels • list of Nazi Party leaders and officials |
| IMDb | |
Triumfo de la Volo (germane Triumph des Willens) estas filmo produktita en Nazia Germanio kiel dokumenta filmo kiu estis parto de nazia propagando. La filmo estis produktita de la germana reĝisoro Leni Riefenstahl kaj ĝi dokumentas la Nazian Partion en 1934 kiam ĝi okazigis kongreson en Nurenbergo [1]. La filmo montras la paradojn okazigitajn dum la Kongreso al la muziko de Richard Wagner, same kiel la paroladojn de la gvidantoj de la NSDAP - precipe la paroladojn de Adolf Hitler. La filmo estis financita fare de Hitlero, kiu estis unu el la produktantoj de la filmo. La baza temo de la filmo estas la ascendo de Nazia Germanio kiel mondpotenco, kun Hitlero kiel la mesio kaj savanto de Germanio.
La filmo, publikigita en 1935, iĝis simbolo de propagandaj filmoj en la historio de kino. La teknikoj uzitaj fare de Riefenstahl, kiel ekzemple la uzo de lensoj kiuj permesis la misprezenton de perspektivo kaj de aerfotoj, estis originalaj kaj unikaj kaj konsideritaj pioniraj por sia tempo. Riefenstahl gajnis plurajn premiojn por la filmo (en Germanio, kompreneble, sed ankaŭ en Usono, Francio kaj Svedio). La filmo influis grandan nombron da filmoj kaj daŭre influas produktorojn [2].
Intrigo[redakti | redakti fonton]
Triumph des Willens estis filmo kiu, laŭ siaj produktantoj, estis intencita por esti farita fare de nazioj, esti por nazioj, kaj por prezenti Naziismon. La filmo komenciĝas per enkonduko - la solaj klarigovortoj (fono) diritaj en la filmo. Sur ŝtonmuro aperas la surskribo "La 5-an de septembro 1934 - 20 jarojn post la eksplodo de la Unua Mondmilito, 16 jarojn post la komenco de nia sufero (Traktato de Versajlo), 19 monatojn post la komenco de la germana Renesanco, Adolf Hitler flugis al Nurenbergo por vidi la vicojn de siaj fidelaj kredantoj."
Unua tago[redakti | redakti fonton]
La filmo komenciĝas per foto de la nuboj super Nurenbergo, kaj malrapide la fotilo descendas tra la nuboj kaj montras la homamasojn kunvenantajn malsupre. Oni povas vidi la ombron de la aviadilo de Hitlero sur la tero (la sceno estis filmita de alia aviadilo), same kiel la marŝantojn sur la tero. Muzikpeco de Richard Wagner - "Die Meistersinger von Nürnberg" estas ludita en la fono kaj poste la melodio iĝas la "Horst Wessel Lied" kiu estis la himno de la NSDAP. Kun la alveno de la aviadilo en la flughaveno de Nurenbergo, Hitlero povas esti vidita eliri la aviadilon direkte al la gaja homamaso, kaj de tie li vojaĝas en la urbon.
Dua tago[redakti | redakti fonton]
La dua tago de la filmo komenciĝas kun fotoj de homoj starantaj atendante la malfermon de la NSDAP-Kongreso, kaj kun fotoj de la partiestroj alvenantaj ĉe la Levitfold areno. La venonta sceno estas la malfermaĵosceno kie Rudolf Hess anoncas la malfermon de la Kongreso. La fotilo montras la gvidantojn de la partio, kaj la filmo grandskale montras la malfermajn paroladojn de Joseph Goebbels, Alfred Rosenberg, Hans Frank, Fritz Todt, Robert Leigh kaj Julius Streicher. La venonta sceno prezentas renkontiĝon de la Reichsarbeitsdienst (laborfortoj) farante ordaranĝoj portante ŝovelilojn. Hitlero donas paroladon pri la graveco de laboro kaj dankas la laborfortojn pro ilia helpo en konstruado de Germanio. La tago finiĝas kun torĉluma procesio de la S.A..
Tria tago[redakti | redakti fonton]
La tria tago priskribas la Hitlero-junularan amaskunvenon en la Paradejo. La fotilo sekvas la partiestrojn alvenantajn ĉe la amaskunveno, gviditaj fare de Hitlero kaj Balder von Schirach, la gvidanto de la Hitleroa Junularo. Hitlero donas paroladon al la junularo kaj priskribas al ili kiel ili devas malmoligi sin por fari oferojn por la patrujo. Post tio, parado de la Germana Armeo estas okazigita, kiu inkluzivas kavalerion kaj kirasajn veturilojn. Ĉe la fino de la tria tago, Hitlero faras paroladon kun torĉlumo al junioraj partianoj, en ceremonio por festi la datrevenon de la ascendo de la nazioj al potenco kaj la fuzio de la germana ŝtato kaj la nazia partio en unu unuo.
Kvara tago[redakti | redakti fonton]
La kvara tago estas la kulmino de la filmo. En ĉi tiu tago, Hitlero, akompanita de SS- gvidanto Heinrich Himmler kaj SS-gvidanto Viktor Lutze, preterpasas paradon de 150 000 SA kaj SS-uloj kaj metas floraranĝon sur monumenton al la germanaj falintoj en la Unua Mondmilito. Hitlero tiam donas paroladon en kiu li priskribas la Nokton de la Longaj Tranĉiloj kiu okazis monaton pli frue, Lutz deklaras la lojalecon de la SA al Hitlero kaj lia regado, kaj Hitlero pardonas la SA por la supozebla provo de puĉo planita fare de ilia antaŭa gvidanto Ernst Röhm.
En la venonta sceno, Hitlero priaspektas naziajn militunuojn, tenante la Sanga flago - la flagon portitan de la nazioj en la bierkelo-puĉo kaj makulita per la sango de la nazioj kiuj falis tiun tagon; Hitlero "konsekras" la militunuajn flagojn tuŝante ilin kun la sangoflago. La procesio marŝas antaŭ la Preĝejo Dipatrino de Nurenbergo, kaj Hitlero donas la ferman paroladon de la mitingo, kaj ĉe la fino de la parolado la homamaso salutas Hitlero kun levitaj manoj. La filmo finiĝas kun la spektantaro kantanta la "Horst Wessel lido" kaj la fotilo temigas la svastikflagon.
Produkto[redakti | redakti fonton]
La filmo estis produktita laŭ peto de Hitlero, kiu volis fari filmon pri la partia kongreso en Nurenbergo. Hitlero volis ke Riefenstahl produktu kaj reĝisoru la filmon post spektado de ŝia filmo Das blaue Licht (La Blua Nokto) de 1932, de kiu li estis profunde imponita. Riefenstahl asertis en pli postaj intervjuoj ke ŝi ne volis produkti la filmon ĉar ŝi ne sciis kiel la NSDAP estis organizita kaj kion ĝi devus prezenti, precipe en lumo de la fakto ke ŝi neniam faris dokumentariojn, sed laŭ alia indico ŝi estis pasia pri farado de pli arta filmo kiu sukcesus ĉe la biletvendejo kaj gloru la NSDAP. Hitlero konvinkis al ŝi ke nur ŝi povus prezenti la NSDAP en arta maniero, ĉar li deziris filmon kiu interesus spektantaron kiu ne estis interesita pri politiko [3][4]. Riefenstahl poste jesis fari filmon nomitan Der Sieg des Glaubens (La Venko de Kredo), sed ŝi havis nur kelkajn tagojn por filmi. Hitlero ne ŝatis la pretan produkton, kaj la filmo havis nur malmulte da sukceso en teatroj kaj eĉ embarasis la gvidantojn de la NSDAP ĉar Ernst Rahm, la nazia gvidanto kiu aperis en la plej multaj el la scenoj de la filmo, estis demisiita kaj ekzekutita baldaŭ post la publikado de la filmo [5].
Teknikoj[redakti | redakti fonton]
Male al la antaŭa filmo kiun ŝi filmis por la NSDAP, ĉi-foje Riefenstahl ricevis preskaŭ senlimajn buĝetojn kaj multe da helpo de partiestroj kiuj alĝustigis la partian kongreson al la horaro de Riefenstahl. Riefenstahl uzis enorman kaj preskaŭ senprecedencan fotilteamon tiutempe, kiu inkluzivis 172 skipanoj el kiuj 36 fotistoj kaj 30 fotiloj. La skipanoj vestis sin per SA uniformoj por miksi kun la fotoj.
Riefenstahl uzis novigajn fototeknikojn por krei iluziojn kaj helpi igi la filmon propagandfilmo prefere ol dokumentario. Ŝi filmis la amaskunvenojn sur stango malantaŭ la parolstadioj por krei la iluzion ke ĉeestas multe pli da homoj (eĉ se ĉeestis centoj da miloj da "figurantoj" membroj de la SA kaj SS en la filmo) same kiel iluziojn de grandeco. Ŝi uzis specialajn lensojn por krei distorditajn bildojn, kaj ankaŭ filmis el fosaĵoj sub la podio por plifortigi la bildon de la parolantoj kaj krei iluziojn de alteco kaj imponi la spektantojn.
La filmo estas karakterizita per rapidaj tranĉoj inter scenoj. Ĝi ankaŭ ne havas dialogon krom la paroladoj. La filmo estas akompanita de vagneria muziko kiu estis aparte ŝatita fare de la gvidantoj de la NSDAP.
Ĉar estis nur 200 tagoj inter filmado kaj la premiero, Riefenstahl ŝajnas esti laborinta nokte kaj tage por kompletigi la transformon de la 61 horoj filmitaj en duhoran filmon.
Inter la novigaj kaj kreivaj teknikoj uzitaj fare de Riefenstahl estas la jenaj:
- La zoma lenso. Zomlenso estis tekniko kiu estis evoluigita specife por la celo de filmfotarto, por permesi movadon de zomi enen, ĝis deproksima fotado de la vizaĝo.
- malalta angulo. Por ilustri la altecon de Hitlero, kiel karakterizaĵon de lia supereco kaj graveco, kaj ĉar lia reala alteco estis meza, ŝi uzis fiksan teknikon por foti lin de malalta angulo. Per la malalta angula fotado, ĉi tiu kinematografia lingvo estis unuafoje uzata por krei forton kaj potencon en la fotita rolulo.
- Dumnoktaj fotadoj. Kelkaj el la filmita materialo okazis nokte, en malferma areo. La nazioj okazigis noktajn paradojn kaj uzis fajron, artfajraĵon kaj ĝojfajrojn por krei senton de kultado. Por dokumenti ĉion ĉi, estis necese foti nokte. La por fota krudaĵo kiu ekzistis ĝis tiam ne estis sufiĉe sentema por sorbi malfortan lumon. Por la celo de la filmo estis evoluigita krudaĵo sufiĉe sentema por krei tiajn dumnoktajn fotojn: lensoj kun alta aperturo kaj obturatoro, kaj alt-sentema fotografia filmo (400 ASA kaj 800 ASA), kiuj ne ekzistis ĝis tiam.
Temoj[redakti | redakti fonton]
La filmo estas fifama pro esti propaganda filmo kiu uzas artajn rimedojn por distordi la pensojn de la spektanto kaj provi igi ilin adori la heroojn de la filmo. La filmo temigas Hitlero, kiu plifirmigis sian absolutan potencon post la morto de prezidanto Paul von Hindenburg kaj la murdo de Ernst Rahm, kaj prezentas lin kiel pli grandan ol-vivan figuron kun mesianaj elementoj kiu staras super mortontoj. Tiama ĝi estis nova pinto en la " Führer-kultado " kiu prezentis la unuecon de la partio, la ŝtato kaj la popolo kun Hitlero. [6]
La manifestacianoj alvenantaj ĉe la amaskunveno estas intencitaj memorigi spektantojn pri pilgrimado al sankta loko, kaj estas ne hazarde ke la procesio ĉe la fino de la filmo okazas antaŭ la ĉefpreĝejo de Nurenbergo. La ceremonio de ka "konsekro de la flagoj" venis por memorigi spektantojn pri ekleziaj ceremonioj kaj fakte instigi ilin aliĝi al la "kulto" de la NSDAP.
La malfermaĵosceno montranta la aviadilon de Hitlero provas implici ke li estas "Mesio" descendanta el la nuboj aŭ iu "Germana Diaĵo" venanta por komandi siajn kredanojn iri en batalon.
Alia centra elemento en la filmo estas la repaciĝo inter Hitlero kaj SA, sceno dezajnita por levi la moralon en la partio post la Nokto de la Longaj Tranĉiloj kaj malhelpi situacion de kreado de interna opozicio al Hitlero ene de la partio. [7]
Reagoj[redakti | redakti fonton]
La premiero de la filmo okazis la 28-an de marto 1935 en la Palaca Teatro UFA en Berlino. La filmo, kiu ricevis la benon de la NSDAP, estis granda sukceso kaj ene de du monatoj atingis 815,000 Reichsmarks en Germanio. Riefenstahl gajnis la germanan premion kiel la plej bona reĝisoro, sed ankaŭ oran medalon ĉe la Venecia Bienalo, kaj alian premion ĉe la Pariza Monda Ekspozicio (1937). La filmo estis apenaŭ distribuita ekster Germanio [8].
En aliaj landoj, spektantoj travidis la propagandon malantaŭ la spektaklo. La brita historiisto Paul Rotha nomis la filmon "abomena", dum la usona reĝisoro Frank Capra kreis el segmentoj de la filmo sian propran filmon Why We Fly - kiu klarigas per la filmo kial la venko de la Aliancanoj en la Dua Mondmilito super Nazia Germanio estas gravega. La brita filmo "General Adolf Takes Over" uzis scenojn de la filmo al la melodio de " The Lambeth Walk " por prezenti la nazian reĝimon kiel reĝimon de malbono [9].
Riefenstahl estis identigita kun la filmo, kaj post la venko de la aliancanoj, ŝi estis arestita por mallonga tempo kiel simpatianto de la nazireĝimo. Post tio ŝi eniris la "nigran liston" kaj neniu produktoro volis dungi ŝin pro ŝiaj por-naziismaj opinioj.
Konfliktoj[redakti | redakti fonton]
Post la fino de la mondmilito, la filmo estis klasifikita eĉ en Germanio mem kiel por-naziisma propagando kaj estas malpermesita esti montrita krom en eduka kunteksto [10][11]. Riefenstahl provis aserti ke la filmo ne faras iujn ajn antisemitajn asertojn (ignorante la paroladon de Julius Streicher : "Homoj kiuj ne estas rase puraj malaperos de la mondo"), sed ekzistas indico ke la filmo konscie provis kaŝi la antisemitan tagordon kaj rasisman intencon de la nazia reĝimo - En la lumo de la elekto de la paroladoj en la filmo el inter ĉiuj paroladoj faritaj en la Kongreso kaj la elekto de la partoj de la paroladoj de la partiestroj (preterlasante aliajn partojn) [12].
La nura malfavora kritiko levita kontraŭ la filmo, en Nazia Germanio, estis la kritiko de la estroj de la Wehrmacht (la germana militfortoj) kiuj kredis ke la armeo ne estis sufiĉe glorata en la filmo. Hitlero plenumis iliajn postulojn aldonante scenon al la filmo montrante la generalojn de la armeo starantaj ĉe la komenco de la mitingo, kiu parolis al la egoo de ĉiuj kaj ĉiu el ili. Krom tiu ĉi kritiko, la propaganda filmo estis tre sukcesa en Germanio, kaj neniu kuraĝis aserti, ke ĝi estas pure propaganda aŭ kritiki la mesaĝojn de la filmo.
Kinomatografia efiko[redakti | redakti fonton]
Historiisto Philip Gabin kredas ke la filmo influis multajn filmojn ekde sia produktado, kaj ekzistas multaj filmoj kiuj prezentas scenojn similajn al scenoj de Triumph des Willens (plejparte tio estas farita konscie) [13].
Ekzemploj de tio estas la influo de la filmo sur la filmoj de reĝisoro George Lucas, inkluzive de Star Wars - Chapter 4: A New Hope, same kiel la filmoj de reĝisoro Peter Jackson kaj reĝisoro Ridley Scott [14].
La unua kinematografia referenco al la filmo estis en la filmo de Charlie Chaplin - The Great Dictator kiu estis intencita por esti kontraŭnazia kaj ironia parodio de la filmo. Same estas scenoj en la komedio The Producers de Mel Brooks (1968) (kvankam Brooks mem neis tion). Aliaj filmoj en kiuj estas similaj scenoj estas: “ Citizen Kane ”, “ The Lion King ”, “ Gladiator ” kaj pli. Eltranĉaĵoj de la filmo Triumph des Willens estis integrigitaj en la filmo de Stanley Kubrick " A Clockwork Orange " kaj uzitaj por "kuraci" Alex de lia malico.
La filmo estas menciita en Rocky Horror Picture Show kiam la asistanto de Dr. Frank N. Porter rakontas al li "ke tio estas la Triumfo de Via Volo" kun peza germana akĉento.
Por plia legado[redakti | redakti fonton]
- Rother, Rainer. (1 Oct 2003) Leni Riefenstahl: The Seduction of Genius. A&C Black. ISBN 9780826470232.
- Meyer, Lena. (2007) Verbotene Filme (germane). Berlin: LIT Verlag Münster. ISBN 9783825801434.
- Cheshire, Ellen (2000). “Leni Riefenstahl: Documentary Film-Maker Or Propagandist?”, Kamera.
Arkivigite je 2005-12-17 per la retarkivo Wayback Machine
- Kershaw, Ian. (1987) The Hitler Myth. Oxford, NY: Oxford University Press, p. 48–49. ISBN 0-19-821964-4.
- Shirer, William. Berlin Diary: The Journal of a Foreign Correspondent 1934–1941. New York, Alfred A. Knopf, 1941. Includes a contemporary account of the 1934 Nuremberg rally.
- Smith, David Calvert. (1990) Triumph of the Will: A Film by Leni Riefenstahl. Richardson, TX: Celluloid Chronicles Press.
- Welch, David. (1993) The Third Reich Politics and Propaganda. New Fetter Lane, London: Routledge, p. 65–72. ISBN 0-415-09033-4.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Barsam, Richard M. (1975) Filmguide to Triumph of the Will. Bloomington, IN: Indiana University Press, p. 21.
- ↑ Filmguide to Triumph of the Will. Alirita 28 February 2015.
- ↑ (1998) “Mother of All Spectacles: Ray Müller's "The Wonderful, Horrible Life of Leni Riefenstahl"”, Film Quarterly 51, p. 23. doi:10.2307/3697138. necesas abono
- ↑ Hitler, Adolph. (2000) “War Propaganda”, Primary Sources 2: Interwar and World War II. Milton Keynes, The Open University, p. 79–82. ISBN 0-7492-8559-1.
- ↑ Trimborn, Jürgen. (2008) Leni Riefenstahl: A Life (angle). Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-1-4668-2164-4.
- ↑ Ian Kershaw, Hitler's Myth, p. 68-69
- ↑ David B. Hinton, "Triumph of the Will": Document or Artifice?, Cinema Journal, Vol. 15, No. 1. (Autumn, 1975), pp. 48-57
- ↑ "A perfect eye for mythology of the Nazis", The Sydney Morning Herald, 13 September 2003. (angle)
- ↑ Lambeth Walk – Nazi Style (1942). The Public Domain Review. Alirita 22 January 2019.
- ↑ Julia Jacobs, Philipp Schepp: "Triumph des Willens. In: Thomas Hoeren, Lena Meyer: Verbotene Filme. Berlin 2007, p. 177. (In German.)
- ↑ (1975) “Triumph of the Will: Document or Artifice?”, Cinema Journal 15 (1), p. 48–57. doi:10.2307/1225104.
- ↑ Petropolous, Jonathan, "Leni Riefenstahl, Coy Propagandist of the Nazi Era", 11 September 2003.
- ↑ Barrow, Erik. (1993) Documentary: A History of Non-fiction Films. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-507898-5.
- ↑ Into Battle No. 4: These are the Men. Arkivita el la originalo je 2023-08-31. Alirita 10 September 2022.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Das Blaue Licht: Triumph des Willens (1935), la originala Riefenstahl retejo
- Scenaro de Triumph des Willens, DasBlaueLicht.net
- Hinter nesto Kulissen des Reichsparteitag-Filmoj, 1935de Riefenstahl libro pri la farado de la filmo kun multaj fotoj germane
- Triumph des Willens en Interreta filma datumbazo (angle)
- Triumph of the Will ĉe Rotten Tomatoes