Abū Ahmad ʿAlī ibn Ahmad al-Muʿtamid (arabeأبو أحمد علي بن أحمد المعتمد) (877/878 – 13 aŭgusto 908), pli bone konata laŭ sia lakab regotitolo al-Muktafi bi-llah (arabeالمكتفي بالله, "Kontenta kun sola Dio"[1]), estis la abasida kalifo en Bagdado de 902 ĝis 908. Li estis filo de la antaŭa kalifo, nome al-Mu'tadid. Estante estro de Ar-Raka je la tempo de la morto de sia patro, li tuj revenis al la ĉefurbo, kie li iĝis favorito de la popolo pro sia malavaro, kaj ĉar abolis la sekretajn prizonojn de sia patro, teroro de Bagdado. Dum sia regado de preskaŭ sep jaroj, la imperio estis minacata de variaj danĝeroj kiujn li kuraĝa trafis kaj superis. Ĉefa estis tiu de la Karmatoj, grupo de fanatikuloj kiu etendiĝis dum la fino de lia regado.
