Infanaĝo
El Vikipedio, la libera enciklopedio
La infanaĝo estas la unua fazo en la vivo de homo. Ĝi komenciĝas kun la naskiĝo kaj finiĝas kun la komenco de la seksa maturiĝo, kiu jam apartenas al la junaĝo.
Post la naskiĝo la infano komencas integriĝi en la socio. Ĝin la infano unue konfrontas en primaraj grupoj: familio, parencaro, najbararo, ludogrupo. En ĉi tiuj grupoj okazas ensociigo per perado de konduto- kaj pensmanieroj, valoroj, kiujn la infano alproprigas per lernado.
En la familio okazas la dua naskiĝo de la infano kiel socikultura personeco.
Komparu kun: sociologio, psikologio, pedagogio, infano, junulo, junaĝo
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Proverbo[redakti | redakti fonton]
Ekzistas pluraj proverboj pri infano/infanaĝo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili[1]:
-
„ Al malriĉulo infanoj ne mankas. ” -
„ En infano vidiĝas, kia homo fariĝos. ” -
„ Infanoj kaj fiŝoj voĉon ne havas. ”
