Edward Gierek
| Edward Gierek | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Edward Gierek | |||||
| Naskiĝo | 6-a de januaro 1913 en Porąbka,  Kongresa Pollando
| ||||
| Morto | 29-a de julio 2001 (en aĝo de 88) en Cieszyn,  Pollando
| ||||
| Mortis per | pulma kancero vd | ||||
| Tombo | Q111144721 vd | ||||
| Religio | Ateismo | ||||
| Lingvoj | pola • franca • flandra vd | ||||
| Ŝtataneco | Rusia Imperio • Pola Popola Respubliko • Pollando • Dua Pola Respubliko • Tria Respubliko de Francio vd | ||||
| Alma mater | Q9186000 vd | ||||
| Partio | PZPR | ||||
| Familio | |||||
| Edz(in)o | Stanisława Gierek | ||||
| Infanoj | Adam Gierek • Jerzy Gierek vd | ||||
| Parencoj | Aleksander Gierek • Stanisława Gierek-Ciaciura vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | Politikisto | ||||
| Laborkampo | politiko vd | ||||
| |||||
| |||||
| |||||
Ĝenerala sekretario de la Pola Unuiĝinta Laborista Partio | |||||
| Dum | 20-a de decembro 1970 – 6-a de septembro 1980 | ||||
| Antaŭulo | Władysław Gomułka | ||||
| Sekvanto | Stanisław Kania | ||||
.svg){kind=small}
Membro de la Ŝtata Konsilantaro | |||||
| Dum | 25-a de marto 1976 – 19-a de decembro 1980 | ||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Edward GIEREK estis pola komunisma politikisto kaj estro de Pollando inter 1970 kaj 1980. Gierek anstataŭis Władysław Gomułka kiel Unua Sekretario de la reganta Pola Unuiĝinta Laborista Partio (PZPR) en Pola Popola Respubliko en 1970. Li estas konata pro malfermado de komunisma Pollando al okcidenta influo kaj pro siaj ekonomiaj politikoj bazitaj sur eksterlandaj pruntoj, kiuj finfine malsukcesis. Li estis forigita de la potenco post laboristaj strikoj kondukis al Gdańsk-Interkonsento inter la komunisma ŝtato kaj laboristoj de la emerĝanta liberkomerca movado Solidarność.
Dum la jardeko Gierek, tio estas la periodo, kiam Edward Gierek regis en la 1970-aj kaj 1980-aj jaroj, Pollando karakterizis dinamikan ekonomian disvolviĝon, kiu finiĝis per multfaceta ekonomia krizo, kiu finis kaŭzi la finon de ĝia registaro kaj, longtempe, la kolapso de la socialisma sistemo en Pollando.
Malgraŭ trenado de Pollando al financa kaj ekonomia malkresko, Edward Gierek estas ameme memorita pro siaj patriotismaj kaj modernigaj politikoj; pli ol 1,8 milionoj da apartamentoj estis konstruitaj por loĝigi la kreskantan loĝantaron[1], kaj li ankaŭ respondecas pri iniciatado de la produktado de Fiat 126[2] en Pollando kaj starigado de Warszawa Centralna fervoja stacidomo, la plej moderna eŭropa stacidomo en la momento de ĝia fino. Multaj aforismoj kaj diroj estis popularigitaj sub lia esprimo, precipe tiuj referitaj al la manko de manĝaĵoj poste estis antaŭenigitaj de Ronald Reagan.
Juneco kaj frua kariero[redakti | redakti fonton]
Edward Gierek naskiĝis en Porąbka, nun parto de Sosnowiec, en karbominejan familion. Li perdis sian patron pro minadakcidento en kavo en la aĝo de kvar jaroj. Lia patrino reedziĝis kaj elmigris al norda Francio, kie li loĝis ekde 10 jaroj kaj laboris en karba mino de 13 jaroj. Gierek aliĝis al la Franca Komunista Partio en 1931 kaj en 1934 estis deportita al Pollando por organizi strikon[3]. Post kompletigado de deviga militservo en Stryi en sudorienta Pollando (1934-1936), Gierek geedziĝis kun Stanisława Jędrusik, sed ne povis trovi dungon. La Giereks iris al Belgio, kie Edward laboris en la karbominejoj de Waterschei, kontraktante pneŭmoniozon en la procezo. En 1939 Gierek aliĝis al la Komunista Partio de Belgio. Dum la germana okupado, li partoprenis komunistajn kontraŭnaziajn belgajn rezistadagadojn[3]. Post la milito Gierek restis politike aktiva inter la pola enmigrinta komunumo. Li estis kunfondinto de la belga filio de la Pola Laborista Partio (PPL) kaj prezidanto de la Nacia Konsilio de Poloj en Belgio.
Aktivulo de Pola Unuiĝinta Laborista Partio[redakti | redakti fonton]
En oktobro 1946, li fariĝis membro de la dek-unu komitato de la Pola Laborista Partio en Belgio. En 1948 li revenis al Pollando (liaj edzino kaj filoj venis la landon la antaŭan jaron). En la sama jaro, li fariĝis membro de PLR en Pollando. En la somero de 1949 li transloĝiĝis de Zagórze al Katowice al la bieno por la funkciuloj de la Pola Unuiĝinta Laborista Partio. Poste li estis translokita al la Centra Partia Lernejo en Lodzo. En 1952 li estis elektita por la unua fojo al Sejmo de la Popola Respubliko de Pollando, li deĵoris en la 1-a, 2-a, 3-a, 5-a, 6-a, 7-a kaj 8-a oficperiodoj (ĝis la 19-a de decembro 1980, kiam li eksiĝis). En 1949–1954 li estis sekretario de la Provinca Komitato de la Pola Unuiĝinta Laborista Partio en Katowice. En 1954 li fariĝis membro de la Centra Komitato de la Pola Unuiĝinta Laborista Partio. Tiam li fariĝis estro de la Sekcio de Pezaj Industrioj de la Centra Komitato de la Pola Unuiĝinta Laborista Partio. Li estris la komisionon, kiu ekzamenis la kaŭzojn, kurson kaj naturon de la okazaĵoj en Poznano en junio 1956. En la jaroj 1956–1970 li okupis multajn, ĉiam pli gravajn, partiajn funkciojn: li estis membro de la Politika Buroo de la Centra Komitato de la Pola Unuiĝinta Laborista Partio kaj de 1957, la Unua sekretario de la Centra Komitato de Pola Unuiĝinta Laborista Partio en la voevodio de Katowice. Li kunvenigis grupon de partiaj aktivuloj ĉirkaŭ li. En la 1950-aj jaroj, li estis asociita kun la "frakcio" de Puławy. Jam komence de la 1960-aj jaroj, li estis nomumita unu el la eblaj posteuloj de Władysław Gomułka kiel la unua sekretario de la Centra Komitato de la Pola Unuiĝinta Laborista Partio.[4]
La profesoro pri juro pri Universitato de Varsovio Mieczysław Maneli, kiu konis Gierek de 1960 plue, skribis pri li en 1971: "Edward Gierek estas malmoderna komunisto, sed sen fanatikeco aŭ fervoro. Lia marksismo estas gravurita de malmultaj dogmoj. Ĝi estas preskaŭ pragmata. Li kredas. Profunde en la ĉefa rolo, kiun la historio donis al komunistaj partioj kaj vivas per la maksimumo, ke registaro devas esti forta kaj regi senŝanĝe... La alnomo de Gierek estis "Tshombe", kaj Silezio estis la "pola Katanga." Tie li funkciis preskaŭ kiel suverena princo, talenta organizanto kun reala donaco por trovi efikajn kaj lojalajn homojn. Ĉiuj profesioj estis reprezentitaj en lia kortumo: inĝenieroj, ekonomikistoj, profesoroj, verkistoj, partiaj aparatoj kaj sekurecaj agentoj ".[5]
Baldaŭ post la studenta manifestacio la 8-a de marto en Varsovio, la 14-a de marto 1968 en Katowice li gvidis amaskunvenon de 100.000 partianoj el la tuta provinco. Li estis la unua membro de Politburoo se temas pri publike paroli pri la temo de la protestoj tiam okazantaj kaj poste asertis, ke lia instigo estas montri subtenon al la regulo de Gomułka, minacata de la konspiro de Mieczysław Moczar . Gierek uzis fortan lingvon por kondamni la supozitajn "malamikojn de Popola Pollando", kiuj "ĝenis la pacan Silezio akvon". Li montris ilin per propagandaj epitetoj kaj aludis, ke iliaj ostoj estis disbatitaj se ili persiste klopodis forigi la "nacion" de ĝia "elektita kurso." Gierek estis supozeble embarasita kiam partoprenantoj de la partia konferenco en Varsovio la 19-a de marto kriis sian nomon kune kun tiu de Gomułka, kiel esprimo de subteno. La eventoj de 1968 fortigis la pozicion de Gierek, ankaŭ en la okuloj de liaj sponsoroj en Moskvo
Unua sekretario de la Centra Komitato de Pola Unuiĝinta Laborista Partio[redakti | redakti fonton]
Kiam la Pola ribelo de Decembro 1970 estis perforte subpremitaj, Gierek anstataŭis Gomułka kiel unua sekretario de la partio kaj tiel fariĝis la plej potenca politikisto en Pollando. Fine de januaro 1971, li metis sian novan aŭtoritaton sur la linion kaj veturis al Szczecin kaj Gdańsk, por komerci persone kun la striktaj laboristoj. La konsumaj prezaj pliigoj, kiuj kaŭzis la lastatempan ribelon, estis foruzitaj. Inter la popularaj movoj de Gierek estis la decido rekonstrui la Reĝan Kastelon en Varsovio, detruita dum la dua mondmilito kaj ne inkluzivita en la postmilita restarigo de la Malnova Urbo. Ŝtat-kontrolitaj amaskomunikiloj emfazis sian okcidentan edukadon kaj lian fluecon en la franca lingvo.
La alveno de la teamo Gierek signifis la finan generala anstataŭaĵon de la reganta komunisma elito, procezo komencita en 1968 sub Gomułka. Multaj miloj da partiaj aktivuloj, inkluzive de gravaj maljunaj estroj kun fono en la antaŭmorta Komunista Partio de Pollando, estis forigitaj de postenoj de respondeco kaj anstataŭigitaj per homoj kies karieroj formiĝis post la dua mondmilito. Multe de la revizio realiĝis dum kaj post la VI Kongreso de la PZPR, kunvenita en decembro 1971. La rezulta reganta klaso estis unu el la plej junaj en Eŭropo. La rolo de la administrado pligrandiĝis koste de la partio, laŭ la maksimumo "la partio gvidas, la registaraj registaroj". Dum la 1970-aj jaroj, la plej videbla membro de la pinta gvidado post Gierek estis ĉefministro Piotr Jaroszewicz. De majo 1971, la rivala partia politikisto Mieczysław Moczar estis ĉiam pli marĝenigita.
Laŭ historiisto Krzysztof Pomian, frue en sia esprimo Gierek forlasis la longdaŭran praktikon de la reĝimo pri surlokigita alfrontiĝo kun la Pola Katolika Eklezio kaj elektis kunlaboron. La politiko rezultigis privilegian pozicion de la Eklezio kaj de ĝiaj gvidantoj dum la daŭro de la komunisma regado en Pollando. La Eklezio rimarkinde pligrandigis sian fizikan infrastrukturon kaj ankaŭ iĝis crucial politika tria forto, ofte implikita en media konflikto inter la aŭtoritatoj kaj opoziciaj aktivuloj.
Ekonomia ekspansio kaj malkresko[redakti | redakti fonton]
Ĉar la tumultoj kiuj faligis galioiu Gomułka estis ĉefe kaŭzitaj de ekonomiaj malfacilaĵoj, Gierek promesis ekonomian reformon kaj estigis programon por modernigi industrion kaj pliigi la haveblecon de konsumvaroj. Lia "reformado" baziĝis ĉefe sur grandskala eksterlanda pruntado, ne akompanata de grava sistema restrukturado. La bezono de pli profunda reformado kaŝiĝis de la investa eksplodo, kiun la lando ĝuis en la unua duono de la 1970-aj jaroj. La bonaj rilatoj de la unua sekretario kun okcidentaj gvidantoj, precipe la franca Valéry Giscard d'Estaing kaj Helmut Schmidt de Okcidenta Germanio, estis katalizilo por lia ricevo de okcidentaj helpo kaj pruntoj. Gierek estas vaste akreditita pri malfermado de Pollando al politika kaj ekonomia influo de la Okcidento. Li mem amplekse vojaĝis eksterlanden kaj ricevis gravajn eksterlandajn gastojn en Pollando, inkluzive de tri prezidantoj de Usono. Gierek ankaŭ fidis Leonid Breĵnev, kio signifis, ke li povis sekvi siajn politikojn (tutmondiĝo de la ekonomio de Pollando) sen tre sovetia enmiksiĝo. Li facile koncedis la sovetiajn koncesiojn, kiujn lia antaŭulo Gomułka konsideros kontraŭe al la pola nacia intereso.
Vivnivelo kreskis markite en Pollando en la unua duono de la 1970-aj jaroj, kaj por tempo Gierek estis gajigita kiel miraklaboristo. Poloj, ĝis senprecedenca grado, povis aĉeti deziratajn konsumvarojn kiel kompaktajn aŭtojn, veturi al Okcidento iomete libere, kaj eĉ solvo al la neriproĉebla problemo pri loĝiga loĝado ŝajnis ĉe la horizonto. Jardekojn poste multaj memoris la periodon kiel la plej prosperajn en siaj vivoj. La ekonomio, tamen, komencis fiaski dum la nafto-krizo de 1973, kaj antaŭ 1976 la kresko de prezo fariĝis necesa. La protestoj de junio 1976 estis subpremitaj, sed la planitaj prezaj pliiĝoj estis nuligitaj. La plej granda amasiĝo de eksterlanda ŝuldo okazis fine de la 1970-aj jaroj, ĉar la reĝimo luktis por kontraŭstari la efikojn de la krizo.[7]
MEP (porkapa)[6] de la Epoko Gierek (1970-1980)[redakti | redakti fonton]
Krizo, protestoj, organizita opozicio[redakti | redakti fonton]
La periodo de la regado de Gierek rimarkas pro la pliiĝo de organizita opozicio en Pollando. Ŝanĝoj en la konstitucio, proponitaj de la reĝimo, kaŭzis konsiderindajn polemikojn en la fino de 1975 kaj 1976. La celitaj amendoj inkluzivis formaligi la "socialisman karakteron de la ŝtato", la ĉefan rolon de la PZPR kaj la pola-sovetia alianco. La vaste kontraŭaj ŝanĝoj rezultigis multnombrajn protestajn leterojn kaj aliajn agojn, sed estis subtenataj ĉe la 7a Kongreso de la PZPR en decembro 1975 kaj plejparte efektivigitaj de la Sejm en februaro 1976. Organizitaj opoziciaj rondoj disvolviĝis iom post iom kaj atingis 3000–4000 membrojn ĝis la fino de la jardeko.
Pro la plimalboniga ekonomia situacio, fine de la jaro 1975 la aŭtoritatoj anoncis, ke la frostigo de 1971 en la prezoj de manĝaĵoj devos esti levita. Ĉefministro Jaroszewicz devigis la prezojn altiĝi, kune kun financa kompenso favoranta superajn enspezajn krampojn; la politiko estis finfine adoptita malgraŭ fortaj obĵetoj esprimitaj de la sovetia gvidado. La kresko, subtenita de Gierek, estis anoncita de Jaroszewicz en Sejm la 24an de junio 1976. La strikoj eksplodis la sekvan tagon, kun aparte gravaj tumultoj, brutale pacigitaj de la polico, okazantaj en Radom, ĉe la Fabriko Ursus de Varsovio kaj en Płock. La 26-a de junio, Gierek okupiĝis pri la tradicia partia kriza reĝimo de operacio, ordonis amasajn publikajn kunvenojn en polaj urboj pruvi supozitan subtenon de homoj por la partio kaj kondamni la "problemojn".
Ordonita de Breĵnev ne provi pluajn manipuladojn kun prezoj, Gierek kaj lia registaro entreprenis aliajn mezurojn por savi la merkaton malstabiligitan en la somero de 1976. En aŭgusto, "sukero-varoj" estis enkondukitaj por racia produkto. La politiko de "dinamika disvolviĝo" finiĝis, kiel pruvas tiaj raciaj kartoj, kiuj restos parto de la ĉiutaga realeco de Pollando ĝis julio 1989.
Post la protestoj de junio 1976, grava opozicia grupo, la Komitato por Defendo de Laboristoj (KOR), komencis siajn agadojn en septembro por helpi la persekutitajn protestajn partoprenantojn. Aliaj opoziciaj organizaĵoj ankaŭ estis establitaj en 1977–79, sed historie la KOR montriĝis de speciala graveco.
En 1979 la regantaj komunistoj de Pollando kontraŭvole permesis al la papo Johano Paŭlo la 2-a fari sian unuan papan viziton al Pollando (2–10 junio), malgraŭ sovetiaj konsiloj kontraŭe. Gierek, kiu antaŭe renkontis papon Paŭlo la 6-a ĉe Vatikano, parolis kun la papo okaze de lia vizito
Fino de Registaro[redakti | redakti fonton]
Kvankam Gierek, afliktita de la fiasko de politika kresko de prezoj en 1976, estis persvadita de siaj kolegoj ne rezigni, divizioj ene de lia teamo intensiĝis. Unu frakcio, gvidata de Edward Babiuch kaj Piotr Jaroszewicz, volis, ke li restu ĉe la kapo, dum alia, gvidata de Stanisław Kania kaj Wojciech Jaruzelski, malpli interesis konservi sian gvidadon.
En majo 1980, post la soveta invado de Afganio kaj la posta okcidenta bojkoto al Sovetunio, Gierek aranĝis renkontiĝon inter Valéry Giscard d'Estaing kaj Leonid Breĵnev en Varsovio. Kiel okazis kun Władysław Gomułka jardekon pli frue, sukceso pri eksterlanda politiko kreis iluzion, ke la pola partiestro estis sekura en sia ŝtatista aŭro, dum la plej gravaj politikaj faktoj estis determinitaj de la difektanta ekonomia situacio kaj de la rezulta laborega malfeliĉo. En julio Gierek iris al Krimeo, lia kutima feria loko. Por la lasta fojo li parolis tie kun sia amiko Leonid Breĵnev. Li respondis al la sombra takso de Breĵnev pri la situacio en Pollando (inkluzive de ŝuldado) per siaj propraj maldecaj antaŭdiroj, eble ne plene konantaj la landon, kaj sian propran situacion.
Altaj eksterlandaj ŝuldoj, manĝaĵoj kaj malmoderna industria bazo estis inter la faktoroj, kiuj devigis novan rondon de ekonomiaj reformoj. Denove, en la somero de 1980 prezaj kreskoj ekigis protestojn tra la tuta lando, precipe en la ŝipkonstruejoj Gdańsk kaj Szczecin. Malsame ol antaŭaj okazoj, la reĝimo decidis ne uzi forton por subpremi la strikojn. En la Gdańsk-Interkonsento kaj aliaj interkonsentoj atingitaj kun polaj laboristoj, Gierek estis devigita doni sian rajton al striko, kaj la laborista sindikato "Solidareco" naskiĝis.
Baldaŭ poste, komence de septembro 1980, li estis anstataŭigita de la VI Plenumo de la Centra Komitato kiel partia unua sekretario de Stanisław Kania kaj forigita de la potenco. Populara kaj fidinda gvidanto en la fruaj 1970-aj jaroj, Gierek foriris ĉirkaŭita de kalumnio kaj ridindigita, forlasita de la plej multaj el liaj kunlaborantoj. La 7a Plenumo en decembro de 1980 responsis persone Gierek kaj Jaroszewicz pri la situacio en la lando kaj forigis ilin de la Centra Komitato. La eksterordinara IX-a Kongreso de la PZPR, en senprecedenca movo, voĉdonis en julio 1981 por forpeli Gierek kaj liajn proksimajn kunulojn de la partio, ĉar la delegitoj konsideris ilin respondecaj pri la solidareca rilata krizo en Pollando, kaj la ĉefsekretario Kania ne povis malhelpi ilian agon. La sekva unua sekretario de la PZPR, generalo Wojciech Jaruzelski, enkondukis Milita stato en Pollando la 13-a de decembro 1981. Gierek estis internigita dum unu jaro de decembro 1981. Male al la (ankaŭ internigitaj) opoziciaj aktivuloj, la internada statuso alportis al Gierek neniun socian respekton. Li finis sian politikan karieron kiel ĉefa pario de la epoko.
Edward Gierek mortis en julio 2001 pro pulma malsano en hospitalo en Cieszyn, proksime al la suda montara feriejo de Ustroń kie li pasigis siajn lastajn jarojn. El la perspektivo de la tempo lia regado nun estis vidata en pli pozitiva lumo kaj pli ol dekmil homoj ĉeestis lian funebron.
Kun lia dumviva edzino, Stanisława née Jędrusik, Gierek havis du filojn, el kiuj unu Membro de la Eŭropa Parlamento Adam Gierek.[8]
Legaco[redakti | redakti fonton]
En 1990 du libroj, bazitaj sur plilongigitaj intervjuoj kun Gierek de Janusz Rolicki, estis eldonitaj en Pollando kaj fariĝis plej vendataj.
Pola socio dividiĝas laŭ sia takso de Gierek. Iuj registaro amegas iujn pro la plibonigitaj vivniveloj kiujn ĝuis la poloj en la 1970-aj jaroj sub lia regado. Unike inter la PZPR-estroj, la pola publiko montris signojn de Gierek-nostalgio, konstatebla precipe post la morto de la unua unua sekretario.
Aliaj emfazas, ke la plibonigoj nur eblis per la malprudentaj kaj nesolveblaj politikoj bazitaj sur grandegaj eksterlandaj pruntoj, kiuj rekte kondukis al la ekonomiaj krizoj de la 1970-aj kaj 1980-aj jaroj. Juĝite postrestante, la totala sumo de pli ol 24 miliardoj pruntitaj (en 1970-aj dolaroj) ne estis bone elspezita.
Kiam li fariĝis unua sekretario en decembro 1970, Gierek promesis al si, ke sub lia gardado homoj ne estos mortpafitaj sur stratoj. En 1976 la sekurecaj taĉmentoj intervenis en strikoj, sed nur post fordonado de siaj pafiloj. En 1980, ili tute ne uzis forton.
Laŭ la sociologo Maciej Gdula, la socia kaj kultura transformo okazinta en Pollando en la 1970-aj jaroj estis eĉ pli fundamenta ol tiu okazinta en la 90-aj jaroj post la politika transiro. Rilate al la politiko de alianco de la politika kaj poste ankaŭ mono kun la meza klaso koste de la laborista klaso, li diris "la ĝenerala ideo pri la rilato de fortoj en nia socio restis la sama ekde la 1970-aj jaroj, kaj la periodo. de amasa solidareco estis escepto" ("amasa solidareco" estis la jaroj 1980–81). Ekde la tempo de Gierek, pola socio estis hegemoniigita de kulturaj perceptoj kaj normoj de la (tiutempe aperanta) meza klaso. Kondiĉoj kiel administrado, iniciato, personeco aŭ la individuisma maksimumo "klerigi, labori malfacile kaj antaŭeniri en la vivo", kombinita kun ordono, anstataŭigis klasan konscion kaj la socialisman egalisman koncepton, ĉar laboristoj perdis sian simbolan statuson, por esti poste disigitaj. en marĝenigita stratumo
En 2020 estis anoncita biografia filmo pri Gierek, reĝisorita de Michał Węgrzyn.[9]
La premiero estas planita por la 15-a de oktobro 2021[10]
| Antaŭe: | Ĝenerala sekretario de la Pola Unuiĝinta Laborista Partio | Poste: | |
|---|---|---|---|
| Władysław Gomułka | 20-a de decembro 1970 ĝis 6-a de septembro 1980 | Stanisław Kania |
Premioj[redakti | redakti fonton]
| Edward Gierek | |
| |
| Naskiĝo | 6-a de januaro 1913 en Porąbka, Kongresa Pollando
|
|---|---|
| Morto | 29-a de julio 2001 en Cieszyn, Pollando
|
| Civila agado: | Polo |
| Soldata kariero | |
| Taĉmento: |  Witte Brigade
|
| Militoj: | Dua mondmilito |
|
Ordono de la Konstruantoj de Popola Pollando |
|
Ordo de Laboro |
|
Kruco de Valoro |
|
Partizan Krucon |
|
Medalon por longa geedza vivo |
Internaciaj premioj
|
Ordono de Leopoldo (Belgio) |
|
Ordono de José Martí (Kubo) |
|
Honora legio (Francio) |
|
Ordono de princo Henriko (Portugalio) |
|
Ordono de la Jugoslava Stelo (Jugoslavio) |
|
Ordeno de Lenin (Sovetunio) |
|
Jubilea Medalo "En Komemoro de la 100-a Datreveno de la Naskiĝo de Vladimir Iljiĉ Lenin" (Sovetunio) |
|
Ordono de la Oktobra Revolucio (Sovetunio) |
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Kiom da apartamentoj konstruis por ni Gierek?
- ↑ La unua Fiat 126p produktita en nia lando kostis 69.000 PLN. La mezaj gajnoj tiam ĉirkaŭ 3,5 mil PLN.
- ↑ 3,0 3,1 Biografio de Edward Gierek
- ↑ Janusz Zabłocki: Dzienniki 1956–1965. Tom I, IPN 2008, s. 505.
- ↑ "Nova arta de Pollando", Nov-Jorko Times, 16-a de januaro 1971. Kontrolita 21-a de Aŭgusto 2020.
- ↑ 6,0 6,1 Datumbazo de totala ekonomio (1950-2019)
- ↑ Kazimierz Barcikowski: U szczytów władzy, Wydawnictwo Projekt, Warszawa 1998, (ISBN 83-87168-20-3), s. 25–59.
- ↑ Bulteno pri Publikaj Informoj
- ↑ Jen kiel "Gierek" estas pafita en Ustroń
- ↑ Jen kiel "Gierek" estis pafita en Zawiercie. La urbo transformiĝis en filmfilmon.
| ||||||