Ireneusz Kania

Ireneusz Kania
Persona informo
Aliaj nomoj	Marian Barycz
Naskiĝo	19-an de septembro 1940 (1940-09-19) en Wieluń
Morto	9-an de oktobro 2023 (2023-10-09) (83-jaraĝa) en Krakovo
Lingvoj	pola • angla • franca • greka • antikva greka • hebrea • hispana • latina • germana • palia • portugala • rusa • rumana • sanskrito • sveda • tibeta • itala
Ŝtataneco	Pollando
Alma mater	I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Wieluniu • Jagelona Universitato
Okupo
Okupo	tradukisto • poligloto • universitata instruisto • eseisto • Tibetologist • literaturkritikisto

Ireneusz KANIA (naskiĝis la 19-ade septembro 1940 en Wieluń, mortis la 9-an de oktobro 2023 en Krakovo) estis pola tradukisto, poligloto, eseisto kaj esoterulo. Tradukinto de kelkdeko da libroj el dekkelkaj lingvoj, antaŭ ĉio de latinida lingvaro kaj azia.

Vivo

Ireneusz Kania frekventis liceon en Wieluń (1954–1959). En la jaroj 1959–1964 studis romanistikon ĉe Jagelona Universitato en Krakovo.

En la jaroj 1964–1968 estis korektisto, teknika redaktoro kaj inspektisto en krakova filio de Eldonejo PWN. Poste aliloke dokumentisto kaj gvidanto de la sekcio pri kunlaboro kun eksterlando. De 1975 ĝis 1981 redaktoro kaj vicgvidanto de Redakto de Tradukoj en Wydawnictwo Literackie (Literatura Eldonejo), kie respondecis pri hispanismo kaj hispanamerika literaturo. De 1981 fokusiĝis pri literatura laboro, antaŭ ĉio pri tradukado.

Aktiva kiel tradukisto de la 70-aj jaroj, komence de la portugala lingvo.

En la jaroj 1983–1988 gvidis privatan kurson de la klasika tibeta lingvo kaj, en la 90-aj jaroj, okupojn pri literatura traduko en Literatura-Arta Studumo ĉe Jagelona Universitato

Ankaŭ eseisto, fakulo pri tibetologio, budhismo kaj kabalo. En 2001 publikigis aŭtoran kolekton de eseoj, titolitan Ścieżka nocy (Pado de la nokto).

De 1980 ĝis 1983 apartenis al Asocio de Polaj Literaturistoj, de 1983 al Asocio de Polaj Tradukistoj, kaj de 1989 ĝis aŭgusto de 2020 al Asocio de Polaj Verkistoj.

Tradukoj al la pola lingvo de Ireneusz Kania

Tradukoj el la angla

• 14-a Dalai-lamao, Enkonduko al budhismo, partoj 1-2, 1985
• Robert Graves, Blanka diino, 2000
• Károly Kerényi, Eleusis. Arketipa bildo de patrino kaj filino, 2004

Tradukoj el la franca

• Emil Cioran, Interparoloj kun Cioran, 1999.
• Mircea Eliade, Okultismo, sorĉoj, kulturaj modoj: eseoj, 1992

Tradukoj el la germana

• Károly Kerényi, Misteroj de Kabiroj; Prometeo, 2000.
• Hermann Oldenberg, Vivo, instruado kaj la komunumo de Budho, 1994
• Gershom Scholem, Juda mistikismo kaj ties ĉefaj direktoj, 1997, 2007

Tradukoj el la greka

• Konstantinos Kavafis, Atendante la barbarojn. Elektitaj poemoj, 2013
• Nikos Kazantzakis, Zorba, la greko, 2021

Tradukoj el la hebrea

• Rakontoj de Zoharo. Pri kabalo kaj Zoharo, 2005

Tradukoj el la hispana

• Witold Gombrowicz, Nia erotika dramo, 2003

Tradukoj el la itala

• Umberto Eco, Kion kredas tiu, kiu ne kredas?, 1998; Kvin moralaj skribaĵoj, 1999
• Maryla Falk, Psikologia mito en antikva Hindujo, 2011

Tradukoj el latino

• Nikolao de Kuzo, Pri la dokta nescio, 1997

Tradukoj el palia lingvo

• Muttāvali. Libro de malnovbudhanaj tekstoj, 1999, 2007
• Dhammapada, aŭ Strofoj pri Dhammo, 2023
• Suttanipāta. Kolekto de instruoj de frua budhismo, 2023

Tradukoj el la portugala

• Agostinho Neto, Palmoj de espero, 1978
• Luís Vaz de Camões, La Luzidoj, 1995

Tradukoj el la rumana

• Emil Cioran, Sur pintoj de malespero, 1992, 2008; Krepusko de ĉia penso, 2021

Tradukoj el sanskrito

• Trifoje po cent strofoj de Bhartṛhari: pri saĝeco de vivo, pri ama pasio kaj pri rezignado, 1980

Tradukoj el la tibeta

• Milarepa, Rakonto pri la vivo de honorinda, granda kaj potenca jogano Milarepa aŭ Vojmontrilo de liberiĝo kaj ĉionscio, 1996
• La Tibeta Libro de Morto, 1985 (en "Literatura na Świecie"/Literaturo en na Mondo), 1991 (1-a libra eldono), 1993, 1996, 2001, 2005, 2007