Richard Axel

Membrecoj
Membrecoj	Reĝa Societo de Londono • Usona Nacia Akademio de Sciencoj • Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj • Amerika Filozofia Societo vd

Honorigoj
Honorigoj	Nobel-premio pri fiziologio aŭ medicino • Canada Gairdner International Award • Rosenstiel Award • Alan T. Waterman Award • Bristol-Myers Squibb Award for Distinguished Achievement in Neuroscience Research • Perl-UNC Prize • Richard Lounsbery Award • Fellow of the American Academy of Arts and Sciences • eksterlanda ano de la Reĝa Societo vd

**Richard Axel**
Richard Axel
	Nobel-premiito
Persona informo
	Richard Axel
Naskiĝo	2-an de julio 1946 (77-jaraĝa); en Broklino
Lingvoj	angla vd
Ŝtataneco	Usono • Svedio vd
Alma mater	Universitato Kolumbio • Stuyvesant High School • Johns Hopkins School of Medicine vd
Familio
Edz(in)o	Cornelia Bargmann vd
Profesio
Okupo	biokemiisto • neŭrologo • universitata instruisto vd
Laborkampo	Nervobiologio • neŭrologio • fiziologio vd
Honorigoj
Honorigoj	Nobel-premio pri fiziologio aŭ medicino • Canada Gairdner International Award • Rosenstiel Award • Alan T. Waterman Award • Bristol-Myers Squibb Award for Distinguished Achievement in Neuroscience Research • Perl-UNC Prize • Richard Lounsbery Award • Fellow of the American Academy of Arts and Sciences • eksterlanda ano de la Reĝa Societo vd
Membrecoj
Membrecoj	Reĝa Societo de Londono • Usona Nacia Akademio de Sciencoj • Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj • Amerika Filozofia Societo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Richard Axel [riĉed aksel], (naskiĝinta la 2-an de julio 1946) estas usona biologo. En 2004 li partigis kune kun Linda Buck [bak] la Nobelpremion pri fiziologio aŭ medicino, pro ilia laboro pri flaraj receptiloj.

Axel naskiĝis en Novjorko, Nov-Jorkio, Usono en 1946. Li bakalaŭriĝis en 1967 ĉe Universitato Kolumbio, kaj doktoriĝis en 1971 ĉe Universitato Johns Hopkins [ĝonz hopkinz], Baltimore, Marilando. Revenante al Universitato Kolumbio li iĝis profesoro en 1978.

En 1991 Axel kaj Linda Buck, post-doktora sciencisto en lia esplorado-grupo, klonigis flarajn receptilojn, monstrante ke ili apartenis al la familio de G proteino-kuplitaj receptiloj. Analizante rata DNA, ili taksis ke estas proksimume milo da malsamoj genoj por flaraj receptiloj en la mamula genaro. Tiu esplorado malfermis la pordon al gena ka molekula analizo de la mekaniko de flaro.

Liaj nuntempaj esploradoj temas pri kiel la cerbo interpretas la flaran sensumon, mapigante la partojn de la cerbo kiuj estas sensivaj al specifaj flaraj receptiloj.