Saltu al enhavo

Neĝo

Redakti ligilojn
El Vikipedio, la libera enciklopedio
Movomapo de la surfaco kovrita el neĝo laŭ la sezonoj.
Neĝo sur arbaro en la Roka Montaro de Koloradio.
Neĝo sur la montoj de Suda Kalifornio.
Satelita foto de mar-efika neĝobendoj ĉe la Korea Duoninsulo.

Neĝo estas precipitaĵo en la formo de kristaliĝinta glacio, kiu defalas de la atmosfero (el nuboj) en formo de multaj neĝeroj (blankaj malpezaj floketoj). Se la temperaturo de la grundo permesas tion, la neĝo formas tavolon sur ĝi. Laŭ la konsistenco de la neĝo oni uzas specifajn vortojn; ekzemple firno.

Ĉar neĝo estas kunmetita de malgrandaj glaciopartikloj, ĝi estas grajneca materialo. Ĝi ne havas malferman kaj ja molan, blankan, kaj lanugan strukturon, se submetite al ekstera premo. Neĝeroj ekzistas de diversaj grandecoj kaj formoj. Tipoj kiuj falas en la formo de pilko pro fandado kaj refrostigado, prefere ol floko, estas konataj kiel hajlo, glaciobuletoj aŭ neĝograjnoj.

La procezo de falado de neĝo estas nomita neĝado. Neĝado tendencas formiĝi ene de regionoj de suprendirektita movado de aero ĉirkaŭ speco de malaltprema sistemo konata kiel ekstertropika ciklono. Neĝo povas fali de la rilataj varmofrontoj de tiuj sistemoj kaj ene de iliaj precipitaĵaj padronoj (nomitaj tiaj pro la kom-komat-simila formo de la nubo kaj precipitaĵa padrono ĉirkaŭ la okcidentaj flankoj de ekstertropikaj ciklonoj). Kie relative varmaj akvokorpoj ĉeestas, ekzemple pro akvovaporiĝo de lagoj, lag-efika neĝado iĝas konzerno laŭvente de la varmaj lagoj ene de la malvarma ciklona fluo ĉirkaŭ la dorsflanko de ekstertropikaj ciklonoj. Lag-efika neĝado povas esti peza loke. Neĝoŝtormo estas ebla ene de la kom-kapo de ciklono kaj ene de lagefikaj precipitaĵaj bendoj. En montaj lokoj, peza neĝo estas ebla kie suprendekliva fluo estas maksimumigita ene de ventoflankoj de la tereno ĉe alteco, se la atmosfero estas sufiĉe malvarma. Neĝadkvanto kaj ĝia rilata likva ekvivalenta precipitaĵa kvanto estas mezuritaj uzante gamon da malsamaj pluvmezuriloj.

Estiĝo

[redakti | redakti fonton]
Video pri la ekesto de neĝeroj de la jutuba kanalo Scivolemo.

Neĝo kutime fariĝas kiam vaporo de akvo solidiĝas alte en la troposfero je temperaturo de malpli ol 0 °C. La unuopaj neĝeretoj kuniĝas, kaj kiam la neĝero iĝas sufiĉe peza, ĝi elfalas de la nubo. Preskaŭ ĉiu precipitaĵo (ekster la Tropikoj) ekas kiel neĝo. Se la aero sub la nubo estas sufiĉe malvarma la precipitaĵo atingas la grundo kiel neĝo, sed se la temperaturo estas sufiĉe varma la neĝo fluidiĝas kaj iĝas pluvo.

La ideala temperaturo por neĝo estas ĉirkaŭ kaj iomete sub 0 °C, kaj ne pli malvarma. La kialo estas ke ju pli da varmo des pli da aera humideco. Humida aero povas farigi pli grandaj neĝeroj ol seka aero, kaj tio plibonigas la ŝancon por la neĝo fali al la grundo.

Oni ankaŭ povas fari neĝon malnature per neĝokanonoj, eĉ se la eroj ili faras pli similas hajlo.

Neĝero

[redakti | redakti fonton]

Neĝero estas malgranda 6-opa radisimetria kristalo el glacio kiu falas desupre la ĉielo.

  • Neĝeroj, fotitaj de Wilson Bentley, 1902
    Neĝeroj, fotitaj de Wilson Bentley, 1902
  • Neĝero
    Neĝero
  • Neĝero
    Neĝero
  • Neĝero
    Neĝero

Tipoj da neĝo kaj neĝvetero

[redakti | redakti fonton]
Norvegio, glaĉero de Briksdal
Algluiĝa neĝo
Malseka neĝo, proksime al la fandpunkto, kiu oni facile povas formigi kiel ekzemple neĝbuloj kaj neĝhomoj.
Artefarita neĝo
Neĝo farita de neĝokanonoj. Ĝi ofte estas kiel malgrandaj molaj hajlograjnoj.
Firno
Neĝo kiu jam estis sur grundo dum almenaŭ unu jaro, sen fariĝi glacio.
Glacio, glaĉero
Neĝo kiu kompaktiĝis tiom, ke ĝi ne plu enhavas aeroveziketojn.
Hajlo
Malgrandaj glaciogloboj. La grandeco povas varii de 5 mm ĝis 10 cm en maloftaj okazoj.
Neĝblovego
Neĝo kiu bolvas en la vento je la grundo.
Neĝkrusto
Malmolfrostiĝa krusto en la supro de la neĝo.
Neĝoŝtormo
Neĝado kun forta vento.
Neĝokampo
Akumulejo de permanenta neĝo kaj glacio, tipe troviĝanta sub la neĝolinio, normale en monteca kaj glacia tereno.
  • Neĝo sur arboj, Germanio.
    Neĝo sur arboj, Germanio.
  • Neĝamasoj en Duluth, Minesoto, Marto 2007
    Neĝamasoj en Duluth, Minesoto, Marto 2007
  • Freŝa neĝo falinta sur branĉetoj en Pollando.
    Freŝa neĝo falinta sur branĉetoj en Pollando.

Neĝofandado

[redakti | redakti fonton]
Ekzemplo de printempa neĝofandado en Peñalara (Hispanio). La supra bildo estas de la 30a de aprilo kaj la malsupra de la 9 de junio.
Pli detalaj informoj troveblas en artikoloj Neĝofando kaj Neĝofandado.

En hidrologio, neĝofandado estas surfaca akvelverŝado produktita el la fandado de la neĝo. Tiu termino povas esti uzata ankaŭ por priskribi la periodon aŭ sezono dum kiu tia akvelverŝado estas produktita. La akvo produktita de neĝofandado estas grava parto de la ĉiujara akvocirkulado en multaj partoj de la mondo, en kelkaj okazoj kontribuante al altaj kvantoj de la ĉiujara akvoprodukto en akvokolekta baseno.

Neĝolinio

[redakti | redakti fonton]

Neĝolinio aŭ neĝolimo estas la suba linio (limo) de la konstante neĝokovrita geografiaĵo. Ĝi estas neregula linio, ĉe kiu la akumuliĝanta neĝokvanto egalas al la degelanta neĝokvanto. La neĝolimo pli-malpli kongruas kun la klimata nulgradolimo. Tiu zonlimo havas sian influon super la areoj de plantoj kaj animaloj, nome habitatoj.

Rekordoj

[redakti | redakti fonton]
Lavango de seka neĝo kun polva nubo.

La monda rekordo por la plej alta laŭsezona totala neĝado estis mezurita en Usono en la skiregiono Monto Baker, ĉe la urbo Bellingham, Vaŝingtonio, dum la sezono 1998-1999. Monto Baker ricevis 2,896 cm (95.01 ft) de neĝo,[1] tiele superante la antaŭan rekordon, Monto Rainier, Vaŝingtonio, kiu dum la sezono 1971-1972 ricevis 2,850 cm (93.5 ft) de neĝo.

La monda rekordo por la plej alta meza ĉiujara neĝado estas 1,764 cm (57.87 ft),[2] mezuritaj en Sukayu Onsen, Japanio, por la periodo de 1981-2010.

La nordamerika rekordo por la plej alta meza ĉiujara neĝado estas 1,630 cm (53.5 ft),[3] mezuritaj sur Monto Rainier, Vaŝingtonio.

La monda rekordo por neĝoprofundo estas 1,182 cm (38.78 ft). Ĝi estis mezurita sur la deklivo de Monto Ibuki en Ŝiga, Japanio, en alteco de 1,200 m (3,900 ft) la 14-an de februaro 1927.[4]

La nordamerika rekordo por neĝoprofundo estas 1,150 cm (37.7 ft). Ĝi estis mezurita en Tamarack, Kalifornio, en alteco de 2,100 m (7,000 ft) en marto 1911.[4]

La plej neĝoriceva grandurbo de la mondo kun loĝantaro de pli ol unu miliono estas Saporo, Japanio, kun meza ĉiujara neĝado de 595 cm (19.52 ft).

Neĝoblindeco

[redakti | redakti fonton]
Tradiciaj protektaj okulvitroj de Inuitoj uzitaj por eviti Neĝoblindecon.

Freŝa neĝo reflektas 90% aŭ pli de ultraviola radiado,[5] kiu kaŭzas neĝoblindecon, ankaŭ reduktante sorbadon de sunlumo proksime de la grundo. Neĝoblindeco (ankaŭ konata kiel ultraviola korneinflamo, fotokorneinflamo aŭ nifablepsio) estas dolora okulkondiĉo, kaŭzita de eksponado de senprotektaj okuloj al la ultraviolaj (UV) radioj en brila sunlumo reflektita de neĝo aŭ glacio.[6] Tiu kondiĉo estas problemo en polusaj regionoj kaj en altaj altitudoj,[7] kiam per po 300 metroj (980 ft) de alteco (super marnivelo), la intenseco de UV-radioj pliiĝas je 4%.[8] La granda lumreflekto de neĝo igas noktajn ĉielojn multe pli brilaj, de kiam reflektis ke lumo estas direktita malantaŭenire supren en la ĉielon.[9] Tamen, kiam ekzistas ankaŭ nubaro, lumo tiam estas reflektita reen al la grundo. Tio tre plifortigas lumon elsenditan de urbokernaj lumoj, kaŭzante la "brilan nokt-efikon". Simila heliĝa efiko okazas kiam neniu neĝo falas kaj ekzistas plenluno kaj granda kvanto de neĝo.[10]

Rilato al riverfluo

[redakti | redakti fonton]

Multaj riveroj originantaj de montaj aŭ alt-latitudaj regionoj ricevas signifan parton de sia fluo de neĝfandado. Tio ofte igas la fluon de la rivero tre laŭsezona rezultigante perioda inundado[11] dum la printempaj monatoj kaj en minimume sekaj montregionoj kiel la monto West de Usono aŭ la plej granda parto de Irano kaj Afganio, tre malaltan fluon por la resto de la jaro. En kontrasto, se multe de la fandado estas de glacikovritaj aŭ preskaŭ glacikovritaj areoj, la fandado daŭras tra la varma sezono, kun pintofluo okazanta en meza ĝis fina somero.[12]

Efikoj sur plantoj kaj animaloj

[redakti | redakti fonton]
Algoj, Chlamydomonas nivalis, kiu drivas en neĝoformaj ruĝaj areoj en nevujoj sur tiu neĝosurfaco.

Plantoj kaj bestoj endemiaj de neĝaj areoj evoluigas manierojn adaptiĝi. Inter la adaptaj mekanismoj por plantoj estas frost-adaptiga kemio,[13] dormado, laŭsezona formortado, supervivo de semoj; kaj por bestoj estas vintrodormo, izolado, kontraŭfrosta kemio, stokado de manĝaĵoj, uzado de rezervoj de ene de la korpo, kaj amasiĝo por reciproka varmo.[14]

Neĝo interagas kun vegetaĵaro laŭ du ĉefaj manieroj, vegetaĵaro povas influi la deponon kaj retenon de neĝo kaj, inverse, la ĉeesto de neĝo povas influi la distribuadon kaj kreskon de vegetaĵaro. Arbaj branĉoj, precipe de koniferoj kaptas falantan neĝon kaj malhelpas ties amasiĝon surgrunde. Neĝo suspendita en arboj fandiĝas pli rapide ol tiu surgrunde, pro sia pli granda eksponiĝo al suno kaj aermovado. Arboj kaj aliaj plantoj ankaŭ povas helpi neĝretenon surgrunde, kio alie estus forigita aliloke aŭ degelita de la suno. Neĝo influas vegetaĵaron laŭ pluraj manieroj, la ĉeesto de stokita akvo povas antaŭenigi kreskon, tamen la jara komenco de kresko dependas de la foriro de la neĝokvanto por tiuj plantoj kiuj estas kaŝitaj sub ĝi. Krome, lavangoj kaj erozio fare de neĝfandado povas traserĉi terenon de vegetaĵaro.[15]

Arkta vulpo, predanto de pli malgrandaj animaloj kiuj loĝas sub la neĝo.

Neĝo subtenas ampleksan varion de animaloj kaj surface kaj sube. Multaj senvertebruloj drivas en neĝo, inter kiuj araneoj, vespoj, skaraboj, boreedoj kaj vostsaltuloj. Tiaj artropodoj estas tipe aktivaj je temperaturoj sub −5°C (23°F) gradoj. Senvertebruloj dividiĝas en du grupojn, koncerne pluvivajn subfrostigajn temperaturojn: frostorezistaj kaj tiuj kiuj evitas frostigon ĉar ili estas frost-sentemaj. La unua grupo povas esti malvarmrezista pro la kapablo produkti kontraŭfrostigajn agentojn en siaj korpaj fluaĵoj kiuj permesas supervivon je longa eksponiĝo al sub-frostigaj kondiĉoj. Kelkaj organismoj fastas dum la vintro, kio forpelas frostig-sentan enhavon de siaj digestaj aparatoj. La kapablo postvivi la foreston de oksigeno en glacio estas kroma pluvivmekanismo.[14]

Malgrandaj vertebruloj estas aktivaj sub la neĝo. Inter vertebruloj, alpaj salamandroj estas aktivaj en neĝo je temperaturoj tiel malaltaj kiel −8 °C (18 °F); ili tunelas al la surfaco printempe kaj demetas siajn ovojn en degelaj lagetoj. Inter mamuloj, tiuj kiuj restas aktivaj estas tipe pli malgrandaj ol 250 gramoj (8.8 Oz). Ĉiomanĝuloj pli eniras supozeble torporon aŭ estas vintrodormantoj, dum plantomanĝuloj pli konservas supozeble manĝkaŝejojn sub la neĝo. Kampomusoj stokas ĝis 3 kilogramojn (6.6 funt.) da manĝaĵo kaj okxotonoj ĝis 20 kilogramojn (44 funt.). Kampomusoj ankaŭ amasiĝas en komunumaj nestoj por profiti unu de la alia varmon. Sur la surfaco, lupoj, kojotoj, vulpoj, linkoj kaj musteloj dependas de tiuj subteraj loĝantoj por manĝaĵo kaj ofte plonĝas en la neĝpakon por trovi ilin.[14]

Efiko sur homa socio

[redakti | redakti fonton]
Neĝoŝtopiĝo en suda Minesoto, Usono, en 1881

Granda neĝado povas interrompi publikajn infrastrukturojn kaj servojn, bremsante homan aktivecon eĉ en regionoj kiuj estas kutimaj al tia vetero. Aero kaj grunda transporto povas esti tre malhelpitaj aŭ fermitaj entute. Loĝantaroj vivantaj en neĝ-emaj lokoj evoluigis diversajn manierojn vojaĝadi trans la neĝon, kiel ekzemple skioj, neĝŝuoj, kaj sledoj tiritaj de ĉevaloj, hundoj, aŭ aliaj bestoj kaj poste, motorsledoj. Ankaŭ bazaj servaĵoj kiel ekzemple elektro, telefonlinioj, kaj benzinprovizo povas malsukcesi. Krome, neĝo povas konstrui vojojn multe pli duraj por vojaĝi kaj veturiloj provantaj uzi ilin povas facile iĝi blokitaj.[16] Neĝado povas havi malgrandan negativan efikon al ĉiujara rendimento de sunaj fotovoltaj sistemoj.[17]

Ŝoforado en neĝoblindiga neĝoŝtormo povas esti danĝera kaj riska.

Neĝo en kulturo

[redakti | redakti fonton]

Ekzistas populara kredo, ke Inuitoj havas malkutime grandan nombron de vortoj por neĝo. Tio ne estas certa, kaj rezultas el miskompreno pri la naturo de polisintezaj lingvoj. Fakte la inuita havas nur kelkajn malmultajn bazradikojn por neĝo: 'qanniq-' ('qanik-' en kelkaj dialektoj), kiu estas uzata plej ofte kiel verbo por neĝofali, kaj 'aput', kio signifas neĝon kiel substanco. Frazpartoj funkcias diference en la inuita lingvo disde aliaj lingvoj, kaj tial tiuj difinoj estas iom miskondukaj. La inuitaj lingvoj povas formi tre longajn vortojn aldonante pli kaj pli priskribajn afiksojn. Tiuj afiksoj povas modifi la sintaksajn kaj semantikajn proprecojn de tiu baza vorto, aŭ povas aldoni kvalifikilojn sammaniere ke la angla uzas adjektojn aŭ prepoziciajn frazojn al kvalifikaj nomoj (ekz. "falanta neĝo", "blovanta neĝo", "neĝo surgrunda", "neĝodrivo", ktp.) La "fakto" ke estas multaj inuitaj vortoj por neĝo estis tiom ofte asertita ke ĝi iĝis ĵurnalisma kliŝo.[18]

Neĝhomo estas skulptita figuro farita ĉefe de infanoj el neĝo en proksima formo de homo, normale kiel du aŭ tri neĝobuloj unu sur alia, el kiuj la plej supra bildigas kapon, kiel tradicie oni enplantas karoton kiel nazon. La simbolo de neĝhomo estas populare ligita kun Kristnasko kaj estas enfiksita en okcidenta kulturo.

ilustraĵo de Franz Jüttner, 1905: la sep nanoj trovas la princinon, kiu endomiĝis en ilia domo

Neĝblankulino, sed plej ofte Neĝulino (i.a. en la traduko de Kabe), germane Schneewittchen (respektive origine Sneewittchen, de la platgermanaj vorteroj Snee „neĝo“, witt „blanka“ kaj -chen „-etulino") estas fabelo el la klasika kolekto de germanaj fabeloj de la fratoj Grimm. Ĝi estis multfoje rerakontata kaj ankaŭ filmigita. Temas pri princino kiu estas fitraktita de duonpatrino kaj helpita de sep nanoj; ŝi estas blanke belega kaj de tie ŝia karesnomo.

Neĝulino, Sneguroĉka, (ruse Снегурочка) estas knabina figuro el la tradicia rusa fabelaro. Ĝi ankaŭ estas la titolo de pluraj rusaj popolaj fabeloj, kiuj iĝis modelo por samnoma teatraĵo de Aleksandr N. Ostrovskij. En 1878 la aŭstra komponisto Ludwig Minkus (cirile Людвиг Минкус), vivanta en Rusio, kaj la francdevena baletestro Marius Petipa surscenigis baletan adapton de la teatraĵo sub la titolo La Fille des Neiges ("La filino de la neĝoj") por la cara Mariinskij-Baleto, kaj la teatraĵo ankaŭ estis modelo por la baleta opero "Sneguroĉka" de Nikolaj Rimskij-Korsakov.

En filmoj

[redakti | redakti fonton]
  • Neĝosento de Smilla (en angla Smilla's Sense of Snow, en germana Fräulein Smillas Gespür für Schnee, en dana Frøken Smillas fornemmelse for sne kaj en sveda Fröken Smillas känsla för snö) estas dan-german-sveda mistera trilera filmo de 1997 reĝisorita de Bille August en kiu stelulas Julia Ormond, Gabriel Byrne, kaj Richard Harris. Bazita sur romano de 1992 same nomita Frøken Smillas fornemmelse for sne de la dana aŭtoro Peter Høeg, la filmo sekvas translokigita gronlandaninon, Smilla Jaspersen (Julia Ormond), kiu esploras la misteran morton de inuita knabo kiu loĝis apud ŝi en Kopenhago. Suspektante malbonaĵon, Smilla observinte la spurojn sur la neĝo lasitajn de la knabo kaj per sia bona sciaro pri la diversaj neĝoformoj, komprenas, ke la spuroj estis lasitaj sub la efiko de timo kaj ne de supozita ludo fare de la knabo en la terasrando.
Santuario y monumento de la tragedia de Andes (Sanktejo kaj monumento de la tragedio de Andoj), rokamaso memoriganta la viktimojn kaj survivantojn estas en la fono.
  • La sociedad de la nieve (La neĝosocio) estas hispana drama filmo de 2023, reĝisorita kaj verkita de J. A. Bayona, bazita sur la samnoma libro de Pablo Vierci, kiu siavice baziĝis sur samnoma dokumenta filmo de Gonzalo Arijón kiu rakontas la akcidenton de la flugo 571 sur Andoj en 1972.[19] Urugvaja aviadilo en kiu veturas teamanoj de rugbea Old Christians Club de Montevideo krasas sur la montaro Andoj en areo tute kovrita je neĝo kaj survivintoj devas organiziĝi por survivado super la ekstremaj vivkondiĉoj, ĉefe kiam ili ekscias, ke ili estas konsiderataj mortintaj fare de la aŭtoritatoj, kiuj jam ne plu serĉas ilin. Manko de manĝaĵoj kondukas ilin al uzado de la karno de kadavroj por vivteni sin, spite la dekomencajn malakceptojn, kio iĝas unu el la plej konataj modernaj kazoj de kanibalismo, kio iĝas krava kerno en la filmo: certe en tutneĝa medio estas neniu alia manĝofonto. Dek ses personoj el 45 aviadilanoj survivis.[20]

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]
Skiado ĉe Grande Motte, Tignes, Savoie, Francio

Proverbo

[redakti | redakti fonton]

Ekzistas proverboj pri neĝo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili[21]:

  • Citaĵo
    „ Li zorgas pri ĝi kiel pri neĝo pasintjara. ”
  • Citaĵo
    „ Neĝo kaŝas nur ĝis printempo. ”
  • Citaĵo
    „ Saltadi ĉirkaŭ afero, kiel blovata neĝero. ”

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ USA Today (1999-08-03) NOAA: Mt. Baker snowfall record sticks. Alirita 2009-06-30.
  2. ↑ JMA. JMA. Alirita 12a Novembro, 2012.
  3. ↑ Annual Snowfall Totals at Paradise, 1920 to 2011. National Park Service.
  4. ↑ 4,0 4,1 Christopher C. Burt Record Snow Depth (ĉe oficiala loko) Measured in Japan. Weather Underground. Arkivita el la originalo je 2017-03-26. Alirita 2014-10-04. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2017-03-26. Alirita 2022-10-18.
  5. ↑ Paul E. Lydolph. (1985) The Climate of the Earth. Rowman and Littlefield. ISBN 978-0-86598-119-5. [rompita ligilo]
  6. ↑ General Practice Notebook (2009) Snow blindness. Alirita 2009-07-12.
  7. ↑ Reed Brozen, Christian Fromm (4a Februaro, 2008) Ultraviolet Keratitis. eMedicine. Alirita 19a Novembro, 2008.
  8. ↑ Sun Safety. University of California, Berkeley (Aprilo 2005 (lasta revizio)). Arkivita el la originalo je 2013-08-20. Alirita 19a Novembro, 2008.
  9. ↑ Richard C. Shirkey (2008-12-09) A Model for Nighttime Urban Illumination. Defence Technical Information Center. Arkivita el la originalo je 2012-12-01. Alirita 2009-07-08. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2012-12-01. Alirita 2014-10-04.
  10. ↑ Shawn Carlson (April 1999). “Detecting "Hot" Clouds”, Scientific American. Alirita 2009-07-08.. 
  11. ↑ Howard Perlman (2009-05-13) The Water Cycle: Snowmelt Runoff. United States Geological Survey. Alirita 2009-07-07. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2009-08-13. Alirita 2014-10-04.
  12. ↑ Randy Bowersox (2002-06-20) Hydrology of a Glacial Dominated System, Copper River, Alaska. University of California-Davis. Arkivita el la originalo je 2010-06-12. Alirita 2009-07-08. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2010-06-12. Alirita 2014-10-04.
  13. ↑ Gusta, Lawrence V.. (2009) Plant Cold Hardiness: From the Laboratory to the Field (angle). CABI, p. 19–27. ISBN 978-1-84593-513-9.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Jones, H. G.. (2001) Snow Ecology: An Interdisciplinary Examination of Snow-Covered Ecosystems. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-58483-8.
  15. ↑ Michael P. Bishop; Helgi Björnsson; Wilfried Haeberli; Johannes Oerlemans; John F. Shroder; Martyn Tranter (2011), Singh, Vijay P.; Singh, Pratap; Haritashya, Umesh K. (eld.), Encyclopedia of Snow, Ice and Glaciers, Springer Science & Business Media, p. 1253, ISBN 978-90-481-2641-5
  16. ↑ Laura Cheshire (1997) Have Snow Shovel, Will Travel. National Snow and Ice Data Center. Arkivita el la originalo je 2009-04-28. Alirita 2009-07-08. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2009-04-28. Alirita 2014-10-04.
  17. ↑ Rob Andrews kaj Joshua M. Pearce, “Prediction of Energy Effects on Photovoltaic Systems due to Snowfall Events” en: 2012 38th IEEE Photovoltaic Specialists Conference (PVSC). Prezentita ĉe la 2012 38a IEEE Photovoltaic Specialists Conference (PVSC), pp. 003386 –003391. Disponebla ĉe: DOIopen access
  18. ↑ Geoffrey K. Pullum (1991). The Great Eskimo Vocabulary Hoax and Other Irreverent Essays on the Study of Language. University Of Chicago Press. p. 236. ISBN 0-226-68534-9. Alirita en 2012-02-20.
  19. ↑ Mayorga, Emilio (29a de aprilo 2022). «Netflix, 'The Impossible' Director J.A. Bayona Wrap Spain Shoot on 'Society of the Snow,' an Uplifting Disaster Movie». Variety. Konsultita la 22an de majo 2022.
  20. ↑ Carlos Boyero, ‘La sociedad de la nieve’: retrato creíble y emotivo del horror que se vivió en el accidente aéreo en los Andes El País, 15 DEC 2023, alirita la 23an de oktobro 2024.
  21. ↑ Lernu. Arkivita el la originalo je 2011-12-25. Alirita 2009-03-13.

Bibliografio

[redakti | redakti fonton]
  • Bogren, Jörgen; Gustavsson Torbjörn, Loman Göran (1999). Klimatologi, meteorologi ([Ny, omarb. och utök. utg.]). Lund: Studentlitteratur. Libris 8352874. ISBN 91-44-01264-0
  • Dietz, A., Kuenzer, C.; Gessner, U.; Dech, S.: Remote Sensing of Snow – a Review of available methods. En: International Journal of Remote Sensing. 2012. doi:10.1080/01431161.2011.640964.
  • EMİROĞLU, Yrd. Doç. Selim. "TÜRKİYE TÜRKÇESİ AĞIZLARINDA ÖZELLİKLERİ BAKIMINDAN YAĞIŞ TÜRLERİNE VERİLEN ADLAR" (PDF). turkishstudies.net. 5a de Marto 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2015.
  • Koppeschaar, Carl, Bekijk: Sneeuwkristallen betrapt. NEMOKennislink. Arkivita la 5an de majo 2021.
  • Kenneth G. Libbrecht: Wie Schneekristalle entstehen, Spektrum der Wissenschaft, 2008 (Februaro), p. 36ff.
  • Kenneth Libbrecht, «La formation des cristaux de neige», Pour la Science, no 352, février 2007, pp. 32-39.
  • Kenneth Libbrecht, Ken Libbrecht's Field Guide to Snowflakes, Saint-Paul (Minnesota), MBI Pub., 2006, 112 p. (ISBN 978-0-7603-2645-9)
  • Magyar Tájszótár: A Magyar Tudományos Akadémia megbízásából. Szerk.: Szinnyei József. Budapest: Hornyánszky Viktor kiadása. 1901. 194. o. II. kötet, Ó-Zs
  • G. Oscar Villeneuve, Glossaire de météorologie et de climatologie, Québec, Presses de l'Université Laval, 1980, 653 p. (ISBN 978-2-7637-6896-0.
  • WMO. Internationell molnatlas, tredje förkortade utgåvan. Instruktioner för tjänstens tekniska bedrivande. Norrköping: SMHI. ISBN 99-03-39359-8

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]


Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Neĝo&oldid=8898305"