Renio

; ; Re ; ;	renio
	Re
	75
kemia elemento
Ĝeneralaj informoj
Nomo (latine), simbolo, numero	renio (rhenium), Re, 75
CAS-numero	7440-15-5
Karakteriza grupo	(nespecifita)
Aspekto	Arĝenta Grizo
Atomaj ecoj
Atomradiuso	empiria: 137 pm
Fizikaj ecoj
Kristala strukturo	Sesangula proksima pakado
Denseco	21.010 g/cm3
Elektra rezistivo	193 nΩ⋅m (je 20 °C) Ω · m
Diversaj
Elektronegativeco	1.9 (Pauling-skalo)
Joniga energio	1-a: 760 kJ/mol 2-a: 1260 kJ/mol 3-a: 2510 kJ/mol kJ/mol
Se ne estas indikite alie, estas uzitaj unuoj de SI kaj SVP.

Renio estas kemia elemento en la perioda tabelo kiu havas la simbolon Re kaj la atomnumeron 75. Ĝi estis la lasta natura elemento esti malkovrita. Ĝi havas la plej altan fandpunkton krom karbono kaj volframo. Ĝi estas uzata en nefandemaj alojoj kaj kataliziloj. Ĉi tiu kemia elemento esti troviĝita de ĝermana kemiisto, Walter Noddack en 1925. En 1908 japana kemiisto, Ogaŭa Masataka troviĝis renion kiel 43-a elemento, Nipponium (Simbolo: Np). Sed Nipponium estas renio, (Renio ne troviĝis tiam.) kaj reala elemento 43-a estas teknecio.

Trajto

Renio havas la plej altajn fandpunktojn kaj bolpunktojn de ĉiuj elementoj. Renio, kemie simila al mangano kaj teknecio, estas ĉefe akirita kiel kromprodukto de la ekstraktado kaj rafinado de molibdeno kaj kupraj ercoj. Renio-kunmetaĵoj okazas en diversaj oksigenaj statoj, intervalante de -1 ĝis +7. Renio havas sesangulan plenplenan kristalan strukturon.

Ĝia kutima komerca formo estas pulvoro, sed la elemento povas esti kompaktigita per premado kaj sinterizado en vakuo aŭ hidrogena atmosfero. La procezo produktas densan solidon kun denseco pli granda ol 90% de tiu de metalo. Post recocido, la metalo estas tre duktila kaj povas esti fleksita, bobenita aŭ rulita.^[1] Renio-molibdenaj alojoj estas superkonduktaj je 10 K ankaŭ estas superkonduktaj je ĉirkaŭ 4-8 K, depende de la alojo.^[2] La superkondukta temperaturo de renia metalo estas 1.697 ± 0.006K.

Aplikaĵo

Renio estas aldonita al alt-temperaturaj superalojoj uzitaj por produkti jetmotorkomponentojn, respondecante pri 70% de tutmonda renioproduktado. Alia grava apliko de renio estas en platen-renaj kataliziloj, kiuj estas ĉefe uzataj por fari senplumbon, alt-oktanan benzinon.^[3]^[4]

Kombinaĵoj

Natria per-reniato

Vidu ankaŭ

Eksteraj ligiloj

Renio en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kategorio Renio en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Renio en ReVo

Referencoj

↑ Hammond, C. R. (2004). "la elementoj". Manlibro de kemio kaj fiziko (81 estas Ted.). CRC-gazetaro ISBN 978-0-8493-0485-9.
↑ Neŝpor, V. S.; Novikov, V. I.; "Superconductivity of Some Alloys of the Tungsten-rhenium-carbon System". Sovetia Fiziko JETP 27: 13. Bibcode:1968JETP...27...13N
↑ Magyar, Michael J. (aprilo 2011). " 2009 Minerala Jarlibro: Renio " (PDF). Usona Geologia Enketo.
↑ "Renia pulvoro SDS" (PDF). Stanfordo progresinta materialoj.

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri kemio.

Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).

[1] Hammond, C. R. (2004). "la elementoj". Manlibro de kemio kaj fiziko (81 estas Ted.). CRC-gazetaro ISBN 978-0-8493-0485-9.

[2] Neŝpor, V. S.; Novikov, V. I.; "Superconductivity of Some Alloys of the Tungsten-rhenium-carbon System". Sovetia Fiziko JETP 27: 13. Bibcode:1968JETP...27...13N

[3] Magyar, Michael J. (aprilo 2011). " 2009 Minerala Jarlibro: Renio " (PDF). Usona Geologia Enketo.

[4] "Renia pulvoro SDS" (PDF). Stanfordo progresinta materialoj.

[1]

[2]

[3]

[4]