Pieter Zeeman

Pieter Zeeman
Nobel-premiito
Persona informo
Pieter Zeeman
Naskiĝo	25-an de majo 1865 (1865-05-25) en Zonnemaire
Morto	9-an de oktobro 1943 (1943-10-09) (78-jaraĝa) en Amsterdamo
Tombo	Algemene Begraafplaats Kleverlaan (en) , J 10 vd
Lingvoj	nederlanda • angla vd
Ŝtataneco	Reĝlando de Nederlando vd
Alma mater	Universitato de Lejdeno vd
Familio
Edz(in)o	Johanna Elisabeth Lebret (en) vd
Profesio
Okupo	fizikisto universitata instruisto fotisto vd
Laborkampo	Fiziko, efiko de Zeeman, magnetismo kaj magneta kampo vd
Doktoreca konsilisto	Heike Kamerlingh Onnes vd
Verkado
Verkoj	efiko de Zeeman vd
Postenoj Postenoj Rector of the university of Amsterdam (en) vd
Honorigoj Honorigoj (1969)  Matteucci-medalo (1934)  Doctor honoris causa of the University of Strasbourg (en) (1930)  doctor honoris causa from the University of Paris (en) (1925)  Medalo Franklin (1922)  Medalo Rumford (5-a de majo 1921)  eksterlanda ano de la Reĝa Societo (1921)  Henry Draper Medal (en) (1902)  Nobel-premio pri fiziko vd
Membrecoj Membrecoj Accademia delle Scienze di Torino (1910–) Papa Akademio de la Sciencoj Prusa Akademio de Sciencoj Reĝa Nederlanda Akademio de Artoj kaj Sciencoj Bavaria Akademio de la Scienco Hungara Scienca Akademio Reĝa Societo de Londono vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Pieter ZEEMAN (25-an de majo 1865, Zonnemaire, Nederlando – 9-an de oktobro 1943, Amsterdamo) estis nederlanda fizikisto, kiu ricevis en 1902 la Nobel-premion pri fiziko pro malkovro de la t.n. Zeeman-efiko. La premio estis divide donata kun Hendrik Antoon Lorentz.

Li estis instruato de Lorentz en la Universitato de Leiden, ekde 1890 li mem gvidis instruhorojn en Leiden. Ses jarojn poste – laŭ propono de Lorentz – li analizis efikon de magneta kampo je la lumfonto kaj pruvis, ke en la spektro de la ellasita lumo, ĉiu linio disiĝas al pluraj linioj. La fenomeno iĝis konata kiel Zeeman-efekto.

Zeeman en 1900 estis nomumita al fizika profesoro de la Universitato de Amsterdamo, li iĝis en 1908 gvidanto de la fizika instituto de la universitato, kie laboris ĝis sia morto. Li analizis la disvastiĝon de la lumo en moviĝanta medio.

Li iĝis honora membro de Hungara Scienca Akademio en 1914.