Šakvice

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Šakvice
germane Schakwitz
municipo
Šakvice church 01.JPG
Preĝejo de sankta Barboro en vilaĝplaco
Flag of Šakvice.svg
Flago
Coat of arms of Sakvice.jpeg
Blazono
Oficiala nomo: Šakvice
Ŝtato Ĉeĥio Ĉeĥio
Regiono Sudmoravia regiono
Distrikto Distrikto Břeclav
Administra municipo Hustopeče
Historia regiono Moravio
Rivero Dijo
Situo Šakvice
 - alteco 187 m s. m.
 - koordinatoj 48° 53′ 51″ N 16° 42′ 51″ O / 48.89750 °N, 16.71417 °O / 48.89750; 16.71417 (mapo)
Katastro 11,96 km² (1 196 ha) Šakvice
Loĝantaro 1 494 (2022)
Denseco 124,92 loĝ./km²
Valego Malsupramoravia valego
Plantaro Vina vito
Unua skribmencio 1371
Horzono MET (UTC+1)
 - somera tempo MET (UTC+2)
Poŝtkodo 691 67
NUTS 3 CZ064
NUTS 4 CZ0644
NUTS 5 CZ0644 584924
Katastraj teritorioj 1
Partoj de municipo 1
Bazaj setlejunuoj 1
Situo enkadre de Ĉeĥio
ButtonRed.svg
Situo enkadre de Ĉeĥio
Commons-logo.svg Vikimedia Komunejo: Šakvice
Retpaĝo: www.sakvice.cz
Portal.svg Portalo pri Ĉeĥio

Šakvice (germane Schakwitz) estas municipo troviĝanta en Sudmoravia regiono, en distrikto Břeclav 5 km sude de Hustopeče sur milda altaĵo proksime de akva rezervujo Nové Mlýny III. Vivas ĉi tie 1 494 loĝantoj (2022). Norde de la municipo kondukas fervojlinio Břeclav–Brno.

Historio[redakti | redakti fonton]

La unua skribmencio de la vilaĝo estis en 1371.

Nokte je la 24-a de decembro 1953 okazis en fervoja stacidomo Šakvice sur fervojlinio Brno – Břeclav al dua plej granda fervoja malfeliĉo en ĉeĥaj landoj: dum kunpuŝiĝo de rapidtrajno kun persona trajno pereis 103 homoj kaj 83 estis vunditaj. La 13-an de decembro 2011 estis sur konstruaĵo de la fervoja stacidomo Šakvice senvualigita tabulo al la viktimoj de la malfeliĉo.

Loĝantaro[redakti | redakti fonton]

Lokaj partoj 1896 1880 1890 1900 1910 1921 1930 1950 1961 1970 1980 1991 2001 2013
Nombro de loĝantoj parto Šakvice 944 1137 1188 1154 1159 1325 1512 1360 1471 1605 1573 1441 1 386 1 359
Nombro de domoj parto Šakvice 168 189 208 223 233 253 314 332 348 380 409 473 479

Memorindaĵoj[redakti | redakti fonton]

  • Preĝejo de sankta Barboro
  • Statuo de sankta Isidoro de Madrido, patrono de kamparanoj el la jaro 1748 al la municipo donacis Marie Antonie el Liĥtenŝtejnidoj
  • Statuaro de sankta Johano Nepomuka
  • Statuaro de La plej sankta Triunuo el la jaro 1913
  • Monumentoj al viktimoj de la unua mondmilito kaj al Ruĝa Armeo

Pluaj fotoj[redakti | redakti fonton]