Sládkovičovo
| Sládkovičovo | ||
| hungare: Diószeg, germane: Diosek | ||
| urbo | ||
|
||
| Oficiala nomo: Sládkovičovo | ||
| Lando |  Slovakio
| |
|---|---|---|
| Regiono | Regiono Trnava | |
| Distrikto | Distrikto Galanta | |
| Historiaj regionoj | Grandmoravia imperio, Supra Hungarujo | |
| Riveroj | Dudváh, Šárd | |
| Situo | Sládkovičovo | |
| - alteco | 121 m s. m. | |
| - koordinatoj | 48° 12′ 10″ N 17° 38′ 26″ O / 48.20278 °N, 17.64056 °O (mapo) | |
| Areo | 29,094 km² (2 909,4 ha) | |
| Loĝantaro | 5 711 (31.12.2009) | |
| Denseco | 196,29 loĝ./km² | |
| Unua skribmencio | 1326 | |
| Horzono | MET (UTC+1) | |
| - somera tempo | MET (UTC+2) | |
| Poŝtkodo | 925 21 | |
| Telefona antaŭkodo | +421-31 | |
| Aŭtokodoj | GA | |
| NUTS | 504017 | |
  Situo enkadre de Slovakio
| ||
 Situo enkadre de Regiono Trnava
| ||
 Vikimedia Komunejo: Sládkovičovo
| ||
| Retpaĝo: www.sladkovicovo.sk | ||
 Portalo pri Slovakio
| ||
Sládkovičovo, hungare Diószeg, germane Diosek estas urbo en Slovakio, en Regiono Trnava, en Distrikto Galanta.
Situo[redakti | redakti fonton]
La urbo situas sur ebenaĵo, laŭ ĉefvojo Bratislavo-Nitra, laŭ fervojo Budapeŝto-Vác-Bratislavo. Galanta troviĝas 6 km de ĉi tie.
Historio[redakti | redakti fonton]
La urbo estis loĝata dum la 1-a j.c. La unua mencio devenis el 1252. La hungara nomo nomiĝas pri juglando, tiutempe troviĝis tie multe da juglandarboj. En 1530 la turkoj detruis la komunumon, kiu longe estis eklezia bieno. En 1582 ĝi iĝis kampurbo kaj iom poste ĝi ricevis ankaŭ foirorajton kaj doganejo. Dum liberecbatalo de Francisko Rákóczi la 2-a la aŭstroj rabis kaj bruligis la urbeton. En 1786 alvenis germanoj, kiuj fondis ĝemelkomunumon apude. La fervojo atingis la urbon en 1850. En 1910 loĝis en hungara Diószeg 2483 hungaroj, 387 slovakoj; en germana Diószeg loĝis hungaroj en majoritato. Ĝis 1919 la urbo apartenis al Pozsony (reĝa departemento), al distrikto de Galanta. Poste ĝi iĝis parto de Ĉeĥoslovakio, dume inter 1938-1945 la urbo rehungariĝis. La unua Arbitracio de Vieno deklaris, ke tiuj komunumoj, kie la hungaroj vivas en majoritato, apartenu al Hungario. En 1943 la du ĝemelkomunumoj unuiĝis. Post la 2-a mondmilito duono de la hungareco estis deportita. En 1948 la urbeto prenis nomon Sládkovičovo pri slovaka poeto kaj patrioto Andrej Sládkovič. En 1983 la urbeto ricevis la rangon urbo, kiu havas fabrikojn pri teksaĵo kaj nutraĵo.
En 2001 loĝis en la urbo 6 078 da homoj (3614 slovakoj, 2340 hungaroj).
Vidindaĵoj[redakti | redakti fonton]
- katolika preĝejo el la 17-a j.c.
- kastelo de Kuffner
- iama fabriko pri sukero el la 19-a j.c.
- termala banejo
Famuloj[redakti | redakti fonton]
- En tiama Magyardiószeg - kiu nuntempe estas urboparto de Sládkovičovo - naskiĝis hungara literaturhistoriisto Jenő Koltay-Kastner, hungara advokato Oszkár Abay Nemes, hungara algologo Tibor Hortobágyi kaj hungara komponisto Zoltán Pongrácz.
- En la iama Diosek naskiĝis hungara pentristo Adolf Weinträger.
