Krucmilitoj: Malsamoj inter versioj

Malgraŭ tio, ke la apeloalvoko de Urbano estis adresita al la nobelaro, venis tuja reago el flanko de burĝa kaj vilaĝana malriĉularo. Subinflue de prezentiĝoj de entuziasmiĝintaj predikantoj amasiĝis multnombraj malriĉularaj amasoj kaj sen kia ajn preparo ili ekiris vojaĝiekvojaĝis en Sanktan landon. La entuziasmo por la sankta afero ludis en ilia agado sendube signifan rolon, sed gravaj estis ankaŭ materialaj, precipe demografiaj motivoj, la deziro akiri parcelon kaj riĉecon, tute elimini eblas eĉ ne sopiron pri aventuro kaj gloro. Tio verŝajne estis eĉ ne tiam, sed nek neniam pli poste klare formulita. Plimulto da partoprenintoj de tiu ĉi ekspedicio estis dispolvigita somere de [[1096]] fare de turkoj apud [[Niceo]] kaj deportita en [[sklaveco]]n.

Nur poste ekvojaĝis kavaliraj soldataroj. En Antaŭa Oriento ili konkeris iom post iom vicon da teritorioj kaj fondis ĉi tie du malgrandajn [[krucistaj ŝtatoj|krucistajn ŝtatojn]] - la [[Graflando de Edessa|Graflandon de Edessa]] kaj la [[Antioĥa princlando|Antioĥan princlandon]]. En julio de [[1099]] la krucistoj post mallonga kaj sukcesa sieĝado konkeris [[Jerusalemo]]n, kiu estis sekve donita al la venkintoj por rabado, dum kio okazis murdigo de plimulto da loĝantoj. Jerusalemo fariĝis ĉefurbo de la plej grava el la krucistaj ŝtatoj, de la [[Jerusalema reĝlando]]. En ties frunto staris [[Godefroi de Bouillon]] kun titolo de ''Ŝirmanto de la Dia tombo''. Post baldaŭa morto anstataŭis lin lia frato, la edessa grafo [[Baldueno la 1-a de Bouillon|Baldueno]], kiu jam estis kronita kiel jerusalema reĝo. La lasta krucista ŝtato fariĝis [[graflando de Tripolo]] ([[1109]]).

En la jaro [[1100]] estis en Sanktan landon ekspediciitaj helpaj kruc-ekspedicioj. Temis pri militiro de malpli grandaj, malbone koordinitaj grupoj, kiuj provis plifortigi la nove fonditajn krucistajn ŝtatojn. Sed en la jaro [[1101]] ili estis disbatitaj fare de [[turkoj]] en [[Anatolio]], kiukiuj restis ekde tiu tempo ĝis la fino de la krucmilitoj preskaŭ nesuperebla obstaklo.

Jam en la jaro [[1108]] la normana duko [[Bohemundo de Tarent]] provis ekataki kontraŭ la [[Bizanca imperio|Bizanco]]. Tio fariĝis karakteriza por pluaj rilatoj inter la okcidentaj krucistoj (latinanoj) kaj la orienta imperio.